Vamos a Matar, Compañeros (1970)

Een van Corbucci´s beroemdere, maar niet een van zijn beste.
Toch aardig. Milian steelt de show.

Ik vind Companeros (met een kleine afstand) de beste van de 4 westerns van Corbucci die ik zag. Milian is erg goed, maar Nero is zeker net zo charismatisch. Verder is Palance een perfecte schurk en de muziek van Morricone krijg ik niet uit mijn hoofd.

Nu al zo'n 5 politieke spaghetti-westerns gezien (Gringo wil geld voor zichzelf, Mexicaan wil geld voor de revolutie) en ik vind dit tot nu toe de beste. Een tikkeltje beter nog dan het alom geprezen A Bullet for the General.

Geweldige spaghettiwestern met een fantastische Milian. Ook Nero, Rey en Palance doen het erg leuk.

4*

Pas de tweede die ik van Corbucci zag, na eerder Django -zijn meest bekende- gezien te hebben. Opnieuw erg sterk. Zowel Nero en vooral Milian zijn geweldig, naast de leuke éénhandige bad guy Palance met zijn gevleugelde vriend. Geweldige soundtrack van Morricone ook. Helaas net wel een kwartiertje te lang, maar ach, wat dondert het bij een film met zoveel sfeer...

4*

Zeer lekker bord spaghetti met Palance, Milian en beautiful blue eyes Nero!

De muziek van Morricone is zo briljant opzwepend, dat ik telkens bij het horen van het thema Vamos a matar companeros, mezelf al bewegende bijna van de bank af schudde! Superscore!

Companeros zit vol actie, drama en comedy en is, ondanks zijn 2 uur lange zit, geen minuut te lang.

4 Dikke sterren....VAMOS A MATAR COMPANEROS!!!!!

WOW! Een vol bord western spaghetti met als meatballs en schmierende Palance, een broeierige Milian en een zwierende Zweedse(!) Nero!

De muziek van Ennio Morricone is opzwepend. Zelfs zo dat de titelsong me op een gegeven moment begon te irriteren! Maar toch zong ik iedere keer weer dapper, hard en uitbundig mee!

Franco Nero is briljant als Zweedse opportunistische, cynische wapenhandelaar. Ik herkende hem eerst niet eens als Nero! Hij speelt zijn rol met verve, en haalt er alles uit wat erin zit, én méér!! Een genot om naar hem te kijken. Milian speelt naar behoren een geharde, door het leven getekende, ietwat bozige bandiet, met het hart op de juiste plek! Dat doet hij goed, maar naast de knipogende uitbundigheid van Franco Nero steekt hij wat flets af. Dat is geen schande, want kom op nou, het is Nero!

De achtergrond tegen de Mexicaanse burgeroorlog is wrang. Door de humor tussen de twee, én de geweldige Jack Palance, komt dit extra wrang over. Het verhaal is wat dunnetjes, maar wordt kundig verteld én prachtig in beeld gebracht door Sergio Corbucci! De actie doet af en toe wat slapstick aan, maar dat mag m de pret niet drukken. Het einde is een waardige climax van een superfilm!

Voor de eng-staalblauwe ogen van de Zweed Franco Nero 4 tomatensaus overgoten sterren!

Vannacht op NDR TV te zien om 02:10 uur

Hmm dacht altijd dat Tepepa mijn favoriete zapata was. Na het zien van companeros (dat ik veel te lang uitstelde) moet Tepepa toch uitwijken.

Prachtig verhaal, mooie plaatjes, goede humor en enige diepgang. Milian speelt heel erg goed, maar ook Nero mag er zijn. Andere rol als je van hem gewend zou zijn denk ik maar hij past toch wel erg goed. Ook weer genoeg memorabele momenten.

Heb er spijt van dat ik hier zo lang op heb gewacht met kijken.

@ Jonesy:

Ik kan 'Il Mercenario' van harte aanbevelen, mocht je die nog niet gezien hebben.
Twee jaar eerder gemaakt, en duidelijk een voorbeeld voor deze film.
Ook met Nero en Palance
Absoluut mijn favoriete film in dit genre.
(Alleen die muziek al !)

@ Brix, Il Mercenario zojuist gezien en dat is inderdaad echt een voorbeeld geweest voor deze film. Toch denk ik dat deze gedeeltelijke herhalingsactie van Corbucci meer geslaagd is als Il Mercenario. Of dit terecht is weet ik niet. Maar sommige shots waren in Companeros echt mooier vond ik. (die scene op die berg met xantos "360 graden shot".. Zo prachtig) Het verhaal is ook iets grootser en interesanter. Maar zoals ik al zij ik weet niet of het terecht is. Je kan alleen wel echt zien dat Corbucci zich ontwikkeld in het maken van films en dat is erg leuk.

Mooi dat je hem ook kan waarderen Jonesy.
Welke beter is?
Mijn voorkeur gaat uit naar Il Mercenario, maar dat is zuiver een gevoelskwestie, en zegt nog niets over de kwaliteit.
De films ontlopen elkaar niet zo veel.
Filmtechnisch zal de latere film zeker wel wat hoger staan neem ik aan.
Wat maakt het ook uit, allebei goed.

@ Brix, Ja je hebt gelijk wat maakt het uit, weet zeker dat ik ze alle twee nog een aantal keer vaker ga bekijken. Bedankt voor de tip trouwens.

Geweldige spaghetti-western met een klein beetje humor, Franco Nero in de hoofdrol, een hoop kogels en muziek van Morricone.
Film blinkt met name uit in bad guy Jack Palance - als een soort verwilderde Hitler met prothese-hand en valk.
waarschuwing: de titelsong (die meermaals te horen is in de film) zing je uren later nog mee!!

Een erg vermakelijke spaghettiwestern, die vooral goed werkt dankzij de combinatie Corbucci, Nero en Morricone.

Die laatstgenoemde krijgt het altijd voor elkaar om films te voorzien van een goede soundtrack. Hier is het vooral een erg aanstekelijk deuntje, dat lang blijft hangen en goed bij de toon van het verhaal past. Franco Nero is een prima hoofdrolspeler. Hij heeft veel uitstraling en zorgt af en toe voor aardige humor.

Ik vond het verhaal zelf wat aan de magere kant, maar de actie, het tempo en het feit, dat de film voor mij eigenlijk nauwelijks inzakt, maken dan wel weer veel goed. Ik had alleen van de overige acteurs nog iets meer verwacht. Tomas Milian en Jack Palance doen het op zich niet slecht, maar vallen toch enigszins in het niets, wanneer ze tegenover Nero staan.

Maar prima vermaak verder en Corbucci blijkt wederom een erg vakkundige filmmaker.

3,5*

Precies! Hier gaat elk spaghetti western liefhebbend hart toch sneller van kloppen?
De soundtrack is prima, maar nu over naar de film: ik heb hier misschien wel het meest van genoten van de spaghetti westerns die ik tot op heden gezien heb van Corbucci.
Met name door het leuke (samen)spel tussen Nero en Milian blijft deze film van begin tot eind kijkplezier. Tijdens de wat minder actevolle scenes zijn de dialogen vaak doorspekt met een leuk vleugje humor, waardoor de sfeer lekker luchtig blijft. Maar aan actie is zeker geen gebrek.
Vooral Nero is in vorm, want het tempo waarop hij legers neermaait is bijna niet bij te houden. De laatste gevechten zijn bijna te vergelijken met iets als Commando met Schwarzenegger. Wat zeg ik? Schwarzenegger zou hierbij bleek wegtrekken (goed, nu overdrijf ik een beetje).
De toevoeging van Palance is ook nog een grote plus, want zijn personage met het aparte Ierse accent, zijn houten hand en liefdevolle arend Marshall, is en kleurrijke toevoeging aan het geheel. Ook hij heeft hier en daar humoristische bijdrages.
Iris Berben weet nog wel een leuk oogappeltje te zijn. Haar relatie met Milian's personage mag dan wat ongeloofwaardig zijn (aangezien ze eerst aangerand en vernederd werd door Milian.
Het mag de pret echter niet drukken. Dit is een vlotte en sfeervolle western waardoor je jezelf even in het wilde westen waant. Een terechte klassieker voor de liefhebbers van het genre. Een echte aanrader voor de liefhebbers als je het mij vraagt.

Deze eind vorige week uit de bus gehaald en bekeken.

Wow! Dit was fantastisch! Voor mij DE beste Spaghetti western naast die van Leone.

Ik ging bijna denken dat dit genre me toch niet zo kon bekoren, na een aantal toch niet zo geslaagde films, maar deze maakte weer alles goed. Echt van begin tot eind genoten.

Allereerst is de film erg vlot en voortdurend gebeurt er weer wat en kan zo de gehele c.a. twee uur blijven boeien. De film bevat zowel spanning, als emotie, als humor en dat vaak in een rap tempo achterelkaar afgewisseld.
De hoofdrolspelers zetten allen een goed karakter neer. Weliswaar wat in de lijn van hun eerder gespeelde personages ligt, maar hier erg goed gedaan.

Zo is er Nero, die de persoonlijking van coolheid is. Hij is echt fantastisch en blijkt dus ook de nodige humor te kunnen brengen.
Daarnaast is dan Milian gezet, die in al zijn uitbundigheid en breed gebarend een subliem contrast vormt. Uiteraard is dit zijn kenmerk, maar ik vond hem zeer, zeer goed in zijn rol zitten en hij weet ook zeker enige nuance hier in te brengen, door ook emotie aan zijn rol toe te voegen.

Ze zijn aan elkaar gewaagd, want de een doet beslist niet onder voor de ander. Zo zijn feitelijk de rollen ook geschreven: voortdurend proberen ze elkaar te slim af te zijn en zo delft de een het onderspit en zo is het de beurt aan de ander.

Dan is er nog Palance in weer 1 van zijn doorgedraaide schurkenrollen, ditmaal met slechts 1 arm en met een valk als metgezel.

Het einde vond ik ook geweldig en is feitelijk open voor eigen invulling.

Alles is mooi en sfeervol in beeld gebracht en begeleidt met een originele Morricone soundtrack, waarvan de titelsong aanvankelijk vragen (lees: verwondering en een opkomende irritatie) oproept, maar zo vaak herhaald wordt dat je hem tenslotte gaat missen, wanneer hij eens niet wordt gebruikt. Meteen na afloop maar een cd besteld.

Ik kan eigenlijk geen enkel minpunt bedenken, dus in zijn genre wat mij betreft perfect!

Laat ik eens gek doen:
een tien, ofwel vijf sterren!

In welke taal hebben jullie deze film gezien? Ik kijk hem momenteel in het Italiaans, maar de stemmen klinken niet perfect. Wat is de juiste?

SergioMalick
Ik heb 'm in de Duitse nasynchronisatie gezien, maar dat is niet wat je zoekt

Na een tijdje wat mindere Spaghetti westerns te hebben gezien .
Was het fijn om weer eens een goede Spaghetti western te zien .
Compañeros is dan ook een goede western met een mix van een beetje comedy maar vooral veel actie.
Maar ook is het fijn om naar het duo Franco Nero en Tomas Milian te kijken want zo lijkt de een niet zonder de ander te kunnen .
Wat soms komische situaties oplevert.
Jack Palance neemt de schurkenrol voor zijn rekening.
Ditmaal wel zonder een raar kapsel zoals in Il Mercenario maar wel met een arm en een slimme valk .
Deze western vind ik dan wel iets minder dan Il Mercenario maar al met al is het een vermakelijke western.

Ik heb deze uitstekende spaghettiwestern in het Duits nasynchroniseert gezien en duurde 120 min. Deze film is zeker 1 van de betere in zijn genre. Gepaste humor op zijn tijd, voldoende actie en het camerawerk en de soundtrack zijn uitstekend. De acteerpresentaties van alleen zijn prima. Deze film zou alle genreliefhebbers in hun collectie moeten hebben. Een 3.5

Fijne en vermakelijke spaghetti western. Franco Nero en Tomas Milian zijn een goede combinatie. Enkele knap geschoten actie scènes en heerlijke soundtrack van Morricone.