It's a Wonderful Life (1946)

Braaf, naief en klef, maar dat is toegestaan voor een kerstfilm. Zeker wannneer het oprecht is zoals ze het eigenlijk alleen maar in de jaren 40 konden brengen. De meer dan verdienstelijke cinematografie schept het meeste voordeel van de twijfel. Stewart in een van zijn betere rollen.

En ik lijk elk jaar meer waardering voor deze film te krijgen.

It's a Wonderful Life is zo'n beetje dé ultieme kerstfilm - ondanks dat mijn generatie waarschijnlijk veel meer Home Alone binnen heeft gekregen tijdens de feestdagen. De film is net zo sympathiek en lief als hoofdpersoon George Bailey. De film neemt flink de tijd om George voor te stellen, maar stuk voor stuk in boeiende segmenten. We zien George steevast als rots in de branding voor zijn gehele omgeving, terwijl hij zelf het liefst dat saaie slaapstadje zou verlaten en de wijde wereld in zou trekken. Het deel van het script bevat weliswaar de nodige toevalligheden, maar het principe is ijzersterk en zeer geloofwaardig; iemand die noodgedwongen zijn dromen langzamerhand moet opgeven om voor anderen te zorgen. George maakt overal het beste van, maar je ziet steeds dat hij toch liever elders was.

It's a Wonderful Life staat bekend als een over-de-top en mierzoete kerstfilm. Dat valt mij bij elke kijkbeurt toch weer mee. Ik heb meestal een allergie voor veel te kleffe (kerst)films, maar It's a Wonderful Life is veelal voorzien van die sterke Frank Capra humor en er zitten best wat lekker cynische momenten in de film verstopt. Neem zo'n moment dat George kennismaakt met Clarence. Niets magisch, maar juist lekker natuurlijke dialogen en een cynische George. Akkoord, tegen het einde gaat de film even helemaal los wat betreft sentiment, maar dat heeft de film verdiend. Bij mij werkte het in ieder geval wel, vooral deze keer. It's a Wonderful Life is meer dan 'die sfeervolle kerstfilm die vaak op televisie voorbij komt'; het is wat mij betreft een groot meesterwerk.

Volle score, 5 sterren.

Ben je niet wat vroeg dit jaar, Chainsaw? Of dacht je de Sint is in het land, Jimmytime?

Ik moest de film herzien ivm research voor een podcast - maar ach, deze film kan áltijd. Wat heet, volgend jaar zet ik 'm gewoon in augustus al lekker op.

Saturday Night Live doet een parodie-versie over Trump. Met o.a. Alec Baldwin, Matt Damon en Robert de Niro: It's a Wonderful Trump Cold Open - SNL - YouTube

Zoals rond elke kerst weer deze film gekeken en verwonderlijk hoe deze film mij (nog steeds) doet verbazen; over de subtiliteit en prachtige sfeer deze film ten toonstelt.

In het begin was ik niet erg enthousiast, ik vond het zelfs een beetje saai, maar hoe langer ik keek, hoe meer ik ging zien wat een prachtige film het is. De film bevat zoveel sfeer en gevoel, en de film voelde oprecht voor mij. Het is krachtig gemaakt en het ouderwetse heeft zijn charmes bij dit verhaal. Vooral het eind raakte mij. Goed acteerwerk ook. Een (kerst)pareltje! 4*

Aangezien het net Pasen geweest is, leek het mij de ideale periode om deze Kerstklassieker van onder het stof te halen. Er wordt een sfeer in opgeroepen van de goeie ouwe tijd, toen alles nog knus en gezellig was en elke Kerst wit. Er zit een boodschap in van solidariteit en naastenliefde, wat indruist tegen de ideologie van het Amerikaanse kapitalisme. Het verhaal is schatplichtig aan A Christmas Carol van Charles Dickens. Die engel is een soort Ghost of Christmas Past; de inhalige Potter lijkt op Scrooge.

De opbouw is slim, met de omkadering vanuit de hemel en de inlassing van het verleden en een hypothetische scène. Een terugkerend motief is dat George iemand uit het water redt - eerst z'n broer, later de engel. Wanneer George op bezoek gaat bij Potter, intimideert deze hem door hem op een lagere stoel plaats te laten nemen en door hem een sigaar toe te steken, terwijl hij dat duidelijk niet gewend is. Het dorp is één grote set met nepgevels en -straten. Ze hebben ook een nieuw type nepsneeuw gecreëerd. De dansvloer die openschuift boven een zwembad, bestond echt.

James Stewart is nooit de stoere, ongenaakbare held, maar wel een gewone knul met wie je gemakkelijk mee kunt leven. George twijfelt, maar heeft wel het lef om voor z'n idealen te strijden. Donna Reed speelt de ideale echtgenote met de glimlach, maar in de hypothetische scène is ze ook even te zien als mensenschuwe ouwe vrijster. Toen ze een steen door een ruit moest gooien, wilden ze trucage gebruiken, maar ze gooide gewoon raak. Twee interessante nevenpersonages zijn de politieman Bert en de taxichauffeur Ernie. Bij Sesamstraat hebben ze die voornamen gejat. Deze mengeling van humor, romantiek en een optimistische levensvisie werkt nog steeds aanstekelijk.

It’s a wonderful life is een film waarvan ik reeds veel had gehoord, maar eigenlijk niet wist waarover hij precies ging. Het is een uiterst charmante film geworden met veel oog voor romantiek, maar ook over de plussen en minnen in het leven. Het leven is wat je er tenslotte zelf van maakt al vond ik dit alvast niet het centrale thema van de film. Solidariteit zit in het DNA van de film waarbij de zorg voor de lokale gemeenschap centraal staat en in schril contrast is met de verpersoonlijking de heer Potter, de nietsontziende egocentrische überkapitalist.

Het is een film waarin ik naarmate de film vorderde mijn appreciatie recht evenredig meesteeg. James Stewart doet het geweldig en ik ben heus wel een beetje fan geworden na enkele samenwerkingen met Hitchcock. Stewart vormt een geweldig duo met Donna Reed. De magie druipt er vanaf en enkele (liefdes)scènes waren geweldig, zoals die aan de telefoon of in de bosjes.

Het laatste gedeelte van de film met de engel leunt dichter aan bij de filmtitel waarbij de filosofie van het butterfly effect werd gecreëerd. Beetje simplistisch weliswaar, maar wel hoogst vermakelijk. De idee was duidelijk, maar niet alles staat of valt bij het al dan niet aanwezig zijn van George Bailey natuurlijk.

Deze zomer valt Kerstmis op 30.07 & 11.08 CINEMATEK - Programma - It's a Wonderful Life

hoezo kijken mensen elke kerst zo'n depressieve film?