It's a Wonderful Life (1946)

Braaf, naief en klef, maar dat is toegestaan voor een kerstfilm. Zeker wannneer het oprecht is zoals ze het eigenlijk alleen maar in de jaren 40 konden brengen. De meer dan verdienstelijke cinematografie schept het meeste voordeel van de twijfel. Stewart in een van zijn betere rollen.

En ik lijk elk jaar meer waardering voor deze film te krijgen.

It's a Wonderful Life is zo'n beetje dé ultieme kerstfilm - ondanks dat mijn generatie waarschijnlijk veel meer Home Alone binnen heeft gekregen tijdens de feestdagen. De film is net zo sympathiek en lief als hoofdpersoon George Bailey. De film neemt flink de tijd om George voor te stellen, maar stuk voor stuk in boeiende segmenten. We zien George steevast als rots in de branding voor zijn gehele omgeving, terwijl hij zelf het liefst dat saaie slaapstadje zou verlaten en de wijde wereld in zou trekken. Het deel van het script bevat weliswaar de nodige toevalligheden, maar het principe is ijzersterk en zeer geloofwaardig; iemand die noodgedwongen zijn dromen langzamerhand moet opgeven om voor anderen te zorgen. George maakt overal het beste van, maar je ziet steeds dat hij toch liever elders was.

It's a Wonderful Life staat bekend als een over-de-top en mierzoete kerstfilm. Dat valt mij bij elke kijkbeurt toch weer mee. Ik heb meestal een allergie voor veel te kleffe (kerst)films, maar It's a Wonderful Life is veelal voorzien van die sterke Frank Capra humor en er zitten best wat lekker cynische momenten in de film verstopt. Neem zo'n moment dat George kennismaakt met Clarence. Niets magisch, maar juist lekker natuurlijke dialogen en een cynische George. Akkoord, tegen het einde gaat de film even helemaal los wat betreft sentiment, maar dat heeft de film verdiend. Bij mij werkte het in ieder geval wel, vooral deze keer. It's a Wonderful Life is meer dan 'die sfeervolle kerstfilm die vaak op televisie voorbij komt'; het is wat mij betreft een groot meesterwerk.

Volle score, 5 sterren.

Ben je niet wat vroeg dit jaar, Chainsaw? Of dacht je de Sint is in het land, Jimmytime?

Ik moest de film herzien ivm research voor een podcast - maar ach, deze film kan áltijd. Wat heet, volgend jaar zet ik 'm gewoon in augustus al lekker op.

Saturday Night Live doet een parodie-versie over Trump. Met o.a. Alec Baldwin, Matt Damon en Robert de Niro: It's a Wonderful Trump Cold Open - SNL - YouTube

De wonderlijke geschiedenis van de ultieme kerstfilm.

Zoals rond elke kerst weer deze film gekeken en verwonderlijk hoe deze film mij (nog steeds) doet verbazen; over de subtiliteit en prachtige sfeer deze film ten toonstelt.

In het begin was ik niet erg enthousiast, ik vond het zelfs een beetje saai, maar hoe langer ik keek, hoe meer ik ging zien wat een prachtige film het is. De film bevat zoveel sfeer en gevoel, en de film voelde oprecht voor mij. Het is krachtig gemaakt en het ouderwetse heeft zijn charmes bij dit verhaal. Vooral het eind raakte mij. Goed acteerwerk ook. Een (kerst)pareltje! 4*

Aangezien het net Pasen geweest is, leek het mij de ideale periode om deze Kerstklassieker van onder het stof te halen. Er wordt een sfeer in opgeroepen van de goeie ouwe tijd, toen alles nog knus en gezellig was en elke Kerst wit. Er zit een boodschap in van solidariteit en naastenliefde, wat indruist tegen de ideologie van het Amerikaanse kapitalisme. Het verhaal is schatplichtig aan A Christmas Carol van Charles Dickens. Die engel is een soort Ghost of Christmas Past; de inhalige Potter lijkt op Scrooge.

De opbouw is slim, met de omkadering vanuit de hemel en de inlassing van het verleden en een hypothetische scène. Een terugkerend motief is dat George iemand uit het water redt - eerst z'n broer, later de engel. Wanneer George op bezoek gaat bij Potter, intimideert deze hem door hem op een lagere stoel plaats te laten nemen en door hem een sigaar toe te steken, terwijl hij dat duidelijk niet gewend is. Het dorp is één grote set met nepgevels en -straten. Ze hebben ook een nieuw type nepsneeuw gecreëerd. De dansvloer die openschuift boven een zwembad, bestond echt.

James Stewart is nooit de stoere, ongenaakbare held, maar wel een gewone knul met wie je gemakkelijk mee kunt leven. George twijfelt, maar heeft wel het lef om voor z'n idealen te strijden. Donna Reed speelt de ideale echtgenote met de glimlach, maar in de hypothetische scène is ze ook even te zien als mensenschuwe ouwe vrijster. Toen ze een steen door een ruit moest gooien, wilden ze trucage gebruiken, maar ze gooide gewoon raak. Twee interessante nevenpersonages zijn de politieman Bert en de taxichauffeur Ernie. Bij Sesamstraat hebben ze die voornamen gejat. Deze mengeling van humor, romantiek en een optimistische levensvisie werkt nog steeds aanstekelijk.

It’s a wonderful life is een film waarvan ik reeds veel had gehoord, maar eigenlijk niet wist waarover hij precies ging. Het is een uiterst charmante film geworden met veel oog voor romantiek, maar ook over de plussen en minnen in het leven. Het leven is wat je er tenslotte zelf van maakt al vond ik dit alvast niet het centrale thema van de film. Solidariteit zit in het DNA van de film waarbij de zorg voor de lokale gemeenschap centraal staat en in schril contrast is met de verpersoonlijking de heer Potter, de nietsontziende egocentrische überkapitalist.

Het is een film waarin ik naarmate de film vorderde mijn appreciatie recht evenredig meesteeg. James Stewart doet het geweldig en ik ben heus wel een beetje fan geworden na enkele samenwerkingen met Hitchcock. Stewart vormt een geweldig duo met Donna Reed. De magie druipt er vanaf en enkele (liefdes)scènes waren geweldig, zoals die aan de telefoon of in de bosjes.

Het laatste gedeelte van de film met de engel leunt dichter aan bij de filmtitel waarbij de filosofie van het butterfly effect werd gecreëerd. Beetje simplistisch weliswaar, maar wel hoogst vermakelijk. De idee was duidelijk, maar niet alles staat of valt bij het al dan niet aanwezig zijn van George Bailey natuurlijk.

Deze zomer valt Kerstmis op 30.07 & 11.08 CINEMATEK - Programma - It's a Wonderful Life

hoezo kijken mensen elke kerst zo'n depressieve film?

Ik heb het niet zo op de oude films. Vaak een beetje overdreven. De strekking van het verhaal is wel mooi! Vandaar een voldoende.

Deze klassieker is vandaag te zien op de Ned. TV > ONS > 19:00 uur

Naar aanleiding van kerstavond heb ik deze net voor het eerst gezien en wat een prachtfilm is dit zeg! Deze katapulteert zichzelf rechtstreeks in het kleine kransje van mijn persoonlijke absolute favorieten. Wat mij zo bevalt, is dat dit geen typisch kerstfilmpje is; het duurt zelfs 75 minuten vooraleer Kerstmis nog maar echt ter sprake komt. Nee, dit is veeleer een herkenbaar menselijk drama met de juiste dosis humor over de ups en downs van het leven dat zijn ontknoping toevallig en toepasselijk kent op kerstavond.

Veel oudere films spreken mij minder aan omdat ze wat gedateerd aanvoelen na zoveel jaren, maar dat is hier absoluut niet het geval. De dialogen zijn scherp, het acteerwerk sterk, de personages uit het leven gegrepen, en audiovisueel blijft het anno 2020 uitstekend overeind. Ook de romance tussen George en Mary (wat een klassedame trouwens, die Donna Reed) was ik helemaal aan verkocht, enerzijds dankzij het voortreffelijke script, anderzijds vanwege de chemie tussen de acteurs die van het scherm af spat.

Wat deze film mijns inziens vooral zo tijdloos maakt, zijn de universele thema's. Naast het voorgenoemde liefdesverhaal wordt hier zo veel aangesneden dat het moeilijk is om het allemaal ineens op te noemen. Onbaatzuchtigheid, vriendschap, nederigheid, hard werk, empathie met minder bedeelden, ambitie, dromen, reislust, maar ook desillusie, tegenslag, armoede, economische depressie, frustratie met het werkelijk bewandelde levenspad t.o.v. het geplande, ... De film weeft al deze zaken zo zorgvuldig door elkaar dat het allemaal tot zijn recht komt, iets wat slechts zeer weinig films met succes weten te doen.

Memorabele scènes dan ook in overvloed, om er maar een paar te noemen: een jonge George (knap acteerwerk van het jongetje trouwens, ik werd er zowaar wat emotioneel van) die de oversture drogist met de pas overleden zoon behoedt voor de grootste vergissing van zijn leven; de raad van bestuur waarop George tegen wil en dank als enige Potter tegengas geeft omdat hij ziet hoe die het dorpje uitperst voor zijn eigen gewin; de "run on the bank" waarbij George er alles aan doet om de Buildings & Loan overeind te houden; de geïmproviseerde "huwelijksreis" in het verlaten huis; George die uitvliegt tegen zijn gezin op kerstavond omdat het hem allemaal te veel wordt; en uiteraard het einde, waarover hieronder meer.

Ik lees hierboven vooral wat kritiek op de meer "zoete" elementen van deze film. Maar ik vind dat wanneer de film echt vol op de emoties speelt (met name tijdens de ontknoping van de film, wanneer iedereen waar George ooit zijn nek voor heeft uitgestoken hem rijkelijk komt terugbetalen in zijn moment van hoogste nood), het na alle tegenslag tweehonderd percent verdiend is dat George eindelijk eens wat goed karma terugkrijgt. De film sleurt je helemaal mee de put in om je dan met een knal terug de stratosfeer in te lanceren en de uitwerking ervan is meesterlijk. Zeker na een zwaar jaar als het huidige is er wat mij betreft niks mis met wat ongegeneerde warmte en optimisme.

Meer dan terechte klassieker. Deze bekijk ik zéker nog opnieuw in de volgende kerstperiodes.

Ha, die Brix,

het is al weer een tijdje geleden dat ik iets heb laten horen van mij.

ja afgelopen donderdag ? is die film It's a wonderful life op tv geweest.

heb hem 26/12/ zaterdagavond gekeken op Blu-Ray.

je houd ervan van zulke films of niet dat is aan ieder zijn eigen keus.

voor mij een juweeltje.

er zit een extra filmpje bij restoring abeloved classic.

het is net of hij dit jaar is opgenomen wat een briljant beeld. ja dat is genieten Brix.

zo wens jou nog hele fijne dagen toe en voor straks een gezond en gelukkig 2021.

Hans verbiest eindhoven

Nu het weer de tijd van het jaar is waarin "It's a Wonderful Life" op menig TV scherm bekeken zal worden, is het misschien voor sommigen ook wel interessant om iets meer te weten te komen over regisseur Frank Capra.

Dat kan on-line via deze ARTE documentaire > (taalopties Duits, Frans en Frans met ondertiteling in Frans)

https://www.arte.tv/de/videos/094480-000-A/frank-capra/

Leuk.

Het gebeurt niet vaak dat een oudere film uit de jaren '40 me een beetje emotioneel laat voelen. Het maakt de kijkervaring direct bijzonder, maar toch moet ik zeggen dat deze film ook zijn minpunten had. Niettemin een grote meevaller waar ik snel doorheen kon komen.

Stewart vind ik echter een matige rol neerzetten. Hij is nog wel te doen op bepaalde scenes, maar veel scenes voelen te geacteerd en onecht aan. Zeker richting de finale gaat dit zijn tol eisen. Zijn meer luide scenes vond ik ook niet oprecht overkomen, alles voelt net wat te geacteerd aan afkomstig van de beste man, of het nou bij die tijd hoort of niet.

Film zelf is gelukkig wat beter. Het mag heel duidelijk zijn dat dit een feel good film betreft wat zeker richting het einde duidelijk wordt, maar doet dit verder niet slecht. Ik mag het wel, films die een beetje fantasy mengen in diens verhaal. Zo wordt het ook hier leuk toegevoegd en weet daadwerkelijk wat meerwaarde te hebben.

Visueel ook eigenlijk helemaal niet verkeerd. Fraai geschoten zwartwit beelden van de stad en zeker de eerste 5 minuten vond ik geweldig. Daarna krijg je stukjes met hoogte- en dieptepunten. Niks is echt ronduit irritant, maar soms kakt de film wel wat in. Zeker de gesprekken binnen de bank zijn niet al te interessant.

Verder is het een leuke film. Kijkt lekker weg met lekker veel gebeurtenissen die het een beetje interessant houden. Natuurlijk met de bijbehorende levenslessen enzovoort maar die horen er nou eenmaal bij. Het is onderdeel van het genre en zolang het er niet te dik bovenop ligt kan ik het best hebben.

Een goede meevaller dus. Soms matig geacteerd en niet altijd even interessant, maar in zijn geheel een leuke film waar ik na afloop toch wel een beetje door geraakt was. Dat gebeurt niet vaak met oudere films, en daarom was het dus een fijne verrassing. Wat mij betreft best top 250 waardig, al zal het niet tot mijn favorieten behoren.

Wat ben ik ontzettend veel van deze film gaan houden. Dit is een film die hoop geeft in de mensheid. De film laat ons ook rolmodellen zien: mensen waarnaar wij onszelf kunnen meten.

Er zullen vast mensen zijn die films als "it's a wonderful life" te braaf en klef vinden. Voor dat soort mensen worden vandaag de dag genoeg films gemaakt. Kijk maar naar films als 'promising young woman' en 'joker' en het cynisme springt ervan af. Maar wat je nu leren van cynische films? Dat het leven kut is? Dat niets de moeite waard is?

Als je genoeg hebt van dit cynisme, ga dan "it's a wonderful life" kijken. De film stelt zonder poespas de grote vragen van het leven: Wat maakt het leven de moeite waard? En wat is het goede leven? Het goede leven, volgens "it's a wonderful life", is een moreel leven. En het morele leven is goed omdat het gemeenschap geeft tussen jou en de medemens.

Socrates zei dat "the unexamined life" niet de moeite waard is om te leven. Bailey pleegt uiteindelijk geen zelfmoord omdat hij de mogelijkheid krijgt om zijn leven te onderzoeken. De Engel zegt: "You’ve been given a great gift, George. A chance to see what the world would be like without you." Als Bailey deze kans niet had gekregen was het waarschijnlijk slecht afgelopen. Dat wil zeggen, het leven is waardevol in zoverre we weten wat het effect van ons leven is.

Bailey kreeg de kans om zijn leven te onderzoeken: hij kon de wereld zien alsof hij er nooit was geweest. Wij hebben deze kans niet. Maar gelukkig hebben wij kerst. Want kerst is de belofte dat het leven de moeite waard is, dat we gezien worden. Hoe akelig we ook zijn tegen elkaar, het zal ons vergeven worden. Uiteindelijk zal het einde niet teleurstellen.

Wat een heerlijke film is dit toch, ik kijk hem elk jaar en hij blijft mooi, voor mij de beste kerstfilm aller tijden.

Deze kerstfilm voor het eerst eens bekeken en het was wel een mooie film. Desondanks dat het zwart-wit was, stoorde het eigenlijk niet. Het verhaal zelf is ook wel in recentere films gedaan, maar hier is het zeker goed uitgewerkt. Je leeft wel mee met het personage en het einde is ook mooi.

De lange speelduur stoorde ook niet. Toch wel aangenaam verrast door deze film.

Mijn nieuwe favoriete kerstfilm.

Ik had ‘m nog nooit gezien, maar wat een menselijke film zeg. James Steward zal wel nooit mijn favoriet worden, en ook hier is hij wisselvallig, maar er wordt mooi opgebouwd om de karakters te leren kennen, met een goede draai aan het eind - zat flink te snotteren. Hartverwarmend, dat is het.

Ook maar weer eens opgezet deze Kerst. Een van de grotere titels uit de jaren 40, sowieso de bekendste film van Capra, maar naar mijn bescheiden mening niet zijn beste. Ik ben waarschijnlijk de zoveelste die de vergelijking maakt, maar Capra heeft toch wel veel gemeen met Dickens, waarbij een sympathiek personage na veel tegenslag toch datgene krijgt wat het lezend/ kijkend publiek hem vurig toewenst. Alleen de loutering ontbreekt hier: Potter is op het eind nog steeds even onaangenaam als aan het begin. Overigens wel grappig dat hij een typische kapitalist is, de ultieme bad guy in Amerika's meest gewaardeerde Kerstfilm.

Het is verder vooral de film van Jimmy Stewart die geweldig in zijn rol zit. Hij reageert heel menselijk op alle ellende en pech die hem achtervolgt, en net als iedereen heeft hij zijn breekpunt. Knap en geloofwaardig gespeeld. Belangrijker is dat de film het sentimentele thema weet te onderbreken met scherpe dialogen en ironie, een stijlmiddel dat in veel hedendaagse films met overdaad wordt gebruikt, maar hier perfect gedoseerd wordt. Zo blijf je de personages serieus nemen en voelt geen enkel grapje out of context. Mooi die verzuchting als George zijn engelbewaarder aanschouwt: "Well you look about like the kinda angel I'd get".

Dan volgt een heel zoet einde, maar door alles wat daaraan vooraf ging is het de film vergeven. Misschien is het juist wel een sterk einde omdat Capra zo zonder terughoudendheid het sentiment opzoekt. Dat is weinig films gegeven, en ach het is Kerst, ik doe er een halfje bij.

Voor het eerst gekeken, een erg mooi verhaal, maar ook een erg triest verhaal van iemand die eigenlijk weg wil uit het dorp en meerdere pogingen over meerdere jaren neemt, maar iedere keer teruggezogen word door mensen die afhankelijk van m zijn

Tussen de examens door vraagt men pluszoon.

Kijken we eens naar it´s a wonderful life.dan doen we dat maar en nog maar eens genoten

Ik ben ruim tien jaar verder en deze film blijft hangen. Vooral rond de feestdagen heerlijk om te kijken. Ben er iets meer gecharmeerd van dan tien jaar geleden, en dat doen films met je als je ze even in laat werken. Ondanks dat het een niet-alledaagse verschijning op het gebied van acteren is, kan ik James Stewart wel waarderen als acteur.

Jaja, sterk stukje cinema. Ik heb de ingekleurde versie gezien en dit was echt een plus. James Stewart is alweer heel goed bezig (één van zijn mooiste rollen zelfs), van vrolijke jongeman met dromen tot verbitterde veertiger op de rand van het bankroet. Het is ook zo goed verteld. Iedereen moet proberen gelukkig te zijn met het leven dat hij leidt. Deze les wordt hier naar het einde toe uitgespeeld, wanneer hoofdfiguur George Bailey in een wereld meegenomen wordt waarin hij niet bestaat. Ik kende deze film eigenlijk niet echt en heb hem uit de top 250 gepikt. Geen spijt van. Dit is een atypische kerstfilm maar dat heb je alleen maar op het einde door, met een bijna perfecte uitbeelding van het katholieke modelgezinnetje. En ach, was er in de jaren 2020 ook maar zoveel solidariteit.