
It's a Wonderful Life (1946)
Alternatieve titel: Mens, Durf te Leven
Verenigde Staten
Drama / Romantiek
130 minuten
geregisseerd door Frank Capra
met James Stewart, Donna Reed en Lionel Barrymore
George Bailey, een inwoner van het kleine stadje Bedford Falls, wil de wereld zien en grootse dingen doen. Omstandigheden en zijn eigen karakter dwingen hem echter in zijn geboortestadje te blijven om er een volgens hem, saai leven te leiden. Hij trouwt met zijn jeugdliefde Mary, krijgt kinderen en tracht als bankier op een sociaal bewogen manier het leven in Bedford Falls voor iedereen een beetje aangenamer te maken. Wanneer de zaken slecht beginnen te gaan en het leven hem niets meer te bieden heeft, wil George er een einde aan maken. Zijn engelbewaarder Clarence denkt daar echter anders over en toont hem wat er van Bedford Falls zou zijn geworden zonder zijn inzet...
- nummer 89 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=kWumEBO97l4
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,6 / 407939)trailer (YouTube)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Google Play: € 7,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 8,99 / huur € 2,99kijk op Amazon Prime
Ach, voor cynische zuurpruimen is zo'n portie zoetigheid op zijn tijd helemaal niet zo verkeerd.
En ik lijk elk jaar meer waardering voor deze film te krijgen.
It's a Wonderful Life is zo'n beetje dé ultieme kerstfilm - ondanks dat mijn generatie waarschijnlijk veel meer Home Alone binnen heeft gekregen tijdens de feestdagen. De film is net zo sympathiek en lief als hoofdpersoon George Bailey. De film neemt flink de tijd om George voor te stellen, maar stuk voor stuk in boeiende segmenten. We zien George steevast als rots in de branding voor zijn gehele omgeving, terwijl hij zelf het liefst dat saaie slaapstadje zou verlaten en de wijde wereld in zou trekken. Het deel van het script bevat weliswaar de nodige toevalligheden, maar het principe is ijzersterk en zeer geloofwaardig; iemand die noodgedwongen zijn dromen langzamerhand moet opgeven om voor anderen te zorgen. George maakt overal het beste van, maar je ziet steeds dat hij toch liever elders was.
It's a Wonderful Life staat bekend als een over-de-top en mierzoete kerstfilm. Dat valt mij bij elke kijkbeurt toch weer mee. Ik heb meestal een allergie voor veel te kleffe (kerst)films, maar It's a Wonderful Life is veelal voorzien van die sterke Frank Capra humor en er zitten best wat lekker cynische momenten in de film verstopt. Neem zo'n moment dat George kennismaakt met Clarence. Niets magisch, maar juist lekker natuurlijke dialogen en een cynische George. Akkoord, tegen het einde gaat de film even helemaal los wat betreft sentiment, maar dat heeft de film verdiend. Bij mij werkte het in ieder geval wel, vooral deze keer. It's a Wonderful Life is meer dan 'die sfeervolle kerstfilm die vaak op televisie voorbij komt'; het is wat mij betreft een groot meesterwerk.
Volle score, 5 sterren.
De opbouw is slim, met de omkadering vanuit de hemel en de inlassing van het verleden en een hypothetische scène. Een terugkerend motief is dat George iemand uit het water redt - eerst z'n broer, later de engel. Wanneer George op bezoek gaat bij Potter, intimideert deze hem door hem op een lagere stoel plaats te laten nemen en door hem een sigaar toe te steken, terwijl hij dat duidelijk niet gewend is. Het dorp is één grote set met nepgevels en -straten. Ze hebben ook een nieuw type nepsneeuw gecreëerd. De dansvloer die openschuift boven een zwembad, bestond echt.
James Stewart is nooit de stoere, ongenaakbare held, maar wel een gewone knul met wie je gemakkelijk mee kunt leven. George twijfelt, maar heeft wel het lef om voor z'n idealen te strijden. Donna Reed speelt de ideale echtgenote met de glimlach, maar in de hypothetische scène is ze ook even te zien als mensenschuwe ouwe vrijster. Toen ze een steen door een ruit moest gooien, wilden ze trucage gebruiken, maar ze gooide gewoon raak. Twee interessante nevenpersonages zijn de politieman Bert en de taxichauffeur Ernie. Bij Sesamstraat hebben ze die voornamen gejat. Deze mengeling van humor, romantiek en een optimistische levensvisie werkt nog steeds aanstekelijk.
Het is een film waarin ik naarmate de film vorderde mijn appreciatie recht evenredig meesteeg. James Stewart doet het geweldig en ik ben heus wel een beetje fan geworden na enkele samenwerkingen met Hitchcock. Stewart vormt een geweldig duo met Donna Reed. De magie druipt er vanaf en enkele (liefdes)scènes waren geweldig, zoals die aan de telefoon of in de bosjes.
Het laatste gedeelte van de film met de engel leunt dichter aan bij de filmtitel waarbij de filosofie van het butterfly effect werd gecreëerd. Beetje simplistisch weliswaar, maar wel hoogst vermakelijk. De idee was duidelijk, maar niet alles staat of valt bij het al dan niet aanwezig zijn van George Bailey natuurlijk.

Veel oudere films spreken mij minder aan omdat ze wat gedateerd aanvoelen na zoveel jaren, maar dat is hier absoluut niet het geval. De dialogen zijn scherp, het acteerwerk sterk, de personages uit het leven gegrepen, en audiovisueel blijft het anno 2020 uitstekend overeind. Ook de romance tussen George en Mary (wat een klassedame trouwens, die Donna Reed) was ik helemaal aan verkocht, enerzijds dankzij het voortreffelijke script, anderzijds vanwege de chemie tussen de acteurs die van het scherm af spat.
Wat deze film mijns inziens vooral zo tijdloos maakt, zijn de universele thema's. Naast het voorgenoemde liefdesverhaal wordt hier zo veel aangesneden dat het moeilijk is om het allemaal ineens op te noemen. Onbaatzuchtigheid, vriendschap, nederigheid, hard werk, empathie met minder bedeelden, ambitie, dromen, reislust, maar ook desillusie, tegenslag, armoede, economische depressie, frustratie met het werkelijk bewandelde levenspad t.o.v. het geplande, ... De film weeft al deze zaken zo zorgvuldig door elkaar dat het allemaal tot zijn recht komt, iets wat slechts zeer weinig films met succes weten te doen.
Memorabele scènes dan ook in overvloed, om er maar een paar te noemen: een jonge George (knap acteerwerk van het jongetje trouwens, ik werd er zowaar wat emotioneel van) die de oversture drogist met de pas overleden zoon behoedt voor de grootste vergissing van zijn leven; de raad van bestuur waarop George tegen wil en dank als enige Potter tegengas geeft omdat hij ziet hoe die het dorpje uitperst voor zijn eigen gewin; de "run on the bank" waarbij George er alles aan doet om de Buildings & Loan overeind te houden; de geïmproviseerde "huwelijksreis" in het verlaten huis; George die uitvliegt tegen zijn gezin op kerstavond omdat het hem allemaal te veel wordt; en uiteraard het einde, waarover hieronder meer.
Ik lees hierboven vooral wat kritiek op de meer "zoete" elementen van deze film. Maar ik vind dat wanneer de film echt vol op de emoties speelt (met name tijdens de ontknoping van de film, wanneer iedereen waar George ooit zijn nek voor heeft uitgestoken hem rijkelijk komt terugbetalen in zijn moment van hoogste nood), het na alle tegenslag tweehonderd percent verdiend is dat George eindelijk eens wat goed karma terugkrijgt. De film sleurt je helemaal mee de put in om je dan met een knal terug de stratosfeer in te lanceren en de uitwerking ervan is meesterlijk. Zeker na een zwaar jaar als het huidige is er wat mij betreft niks mis met wat ongegeneerde warmte en optimisme.
Meer dan terechte klassieker. Deze bekijk ik zéker nog opnieuw in de volgende kerstperiodes.
Deze klassieker is vandaag te zien op de Ned. TV > ONS > 19:00 uur
Ha, die Brix,
het is al weer een tijdje geleden dat ik iets heb laten horen van mij.
ja afgelopen donderdag ? is die film It's a wonderful life op tv geweest.
heb hem 26/12/ zaterdagavond gekeken op Blu-Ray.
je houd ervan van zulke films of niet dat is aan ieder zijn eigen keus.
voor mij een juweeltje.
er zit een extra filmpje bij restoring abeloved classic.
het is net of hij dit jaar is opgenomen wat een briljant beeld. ja dat is genieten Brix.
zo wens jou nog hele fijne dagen toe en voor straks een gezond en gelukkig 2021.
Hans verbiest eindhoven
Dat kan on-line via deze ARTE documentaire > (taalopties Duits, Frans en Frans met ondertiteling in Frans)
https://www.arte.tv/de/videos/094480-000-A/frank-capra/
Het gebeurt niet vaak dat een oudere film uit de jaren '40 me een beetje emotioneel laat voelen. Het maakt de kijkervaring direct bijzonder, maar toch moet ik zeggen dat deze film ook zijn minpunten had. Niettemin een grote meevaller waar ik snel doorheen kon komen.
Stewart vind ik echter een matige rol neerzetten. Hij is nog wel te doen op bepaalde scenes, maar veel scenes voelen te geacteerd en onecht aan. Zeker richting de finale gaat dit zijn tol eisen. Zijn meer luide scenes vond ik ook niet oprecht overkomen, alles voelt net wat te geacteerd aan afkomstig van de beste man, of het nou bij die tijd hoort of niet.
Film zelf is gelukkig wat beter. Het mag heel duidelijk zijn dat dit een feel good film betreft wat zeker richting het einde duidelijk wordt, maar doet dit verder niet slecht. Ik mag het wel, films die een beetje fantasy mengen in diens verhaal. Zo wordt het ook hier leuk toegevoegd en weet daadwerkelijk wat meerwaarde te hebben.
Visueel ook eigenlijk helemaal niet verkeerd. Fraai geschoten zwartwit beelden van de stad en zeker de eerste 5 minuten vond ik geweldig. Daarna krijg je stukjes met hoogte- en dieptepunten. Niks is echt ronduit irritant, maar soms kakt de film wel wat in. Zeker de gesprekken binnen de bank zijn niet al te interessant.
Verder is het een leuke film. Kijkt lekker weg met lekker veel gebeurtenissen die het een beetje interessant houden. Natuurlijk met de bijbehorende levenslessen enzovoort maar die horen er nou eenmaal bij. Het is onderdeel van het genre en zolang het er niet te dik bovenop ligt kan ik het best hebben.
Een goede meevaller dus. Soms matig geacteerd en niet altijd even interessant, maar in zijn geheel een leuke film waar ik na afloop toch wel een beetje door geraakt was. Dat gebeurt niet vaak met oudere films, en daarom was het dus een fijne verrassing. Wat mij betreft best top 250 waardig, al zal het niet tot mijn favorieten behoren.