Nightcrawler (2014)

Mooie film over iemand die laat zien dat je met wat doorzettingsvermogen heel ver kunt komen. Je gunt het hem vanaf het begin van de film meteen dat zijn missie een succes wordt! Zo'n jongen die na wat tegenslagen volhardt en niet opgeeft, ook niet als ie soms een beetje over de morele lijn moet stappen. Als je iets graag wilt moet je er iets voor over hebben en dat heeft Louis. Leuke vent, toonbeeld van the American Dream.

Nu effe serieus; goeie film over een egocentrische creep die letterlijk over lijken gaat.

Die Jake Gyllenhaal is net zo glad als onze eigen Jort Kelder en speelt de sterren van de hemel. De hoogdravende en snelle dialogen over de zijn ambities en loopbaan komen helaas net te frequent aan bod, maar verder biedt Nightcrawler lekker flitsend entertainment. De insteek vanuit het wereldje van de midnight crime scenes is al erg goed gekozen. Zovaak zie je dat niet. Langzaam wordt naar een dynamische finale toegewerkt, die zeker niet tegenvalt. Ik vond de film fris en snel overkomen en met de originalitet zat het erg goed.

Bij elke film die ik van Gyllenhaal bekijk (ondertussen al nr 8, Prisoners volgt deze maand nog ), overtuigt hij me steeds meer en meer. Ik moet dringend mijn top 10-acteurs aanpassen. Gyllenhaal geeft in Nightcrawler vorm aan de sociopaat Lou Bloom. Lou Bloom is een marginale dief die uit zijn leeg toekomstloos bestaan wil vluchten. Na een auto-ongeval start hij het idee sensatienieuws te filmen en te verkopen. Hij gaat hier steeds verder in. Eerst wat knullig en onhandig, dan met vallen en opstaan, maar stilaan werkt hij zich op in de duistere wereld van de moviehunters.

De film heeft ook een diepere betekenis en doet je nadenken hoe nieuws vergaard en gemanipuleerd of voorgekauwd kan worden eer het de huiskamer binnen dringt. Mediaconcerns steken elkaar de loef en geilen op het laatste sensationele nieuwtje. De lat wordt steeds verlegd en dit onder het mom van de kijkcijfers. Die kijkcijfers zijn wij, burgers, die niets liever willen dan voorgekauwd (hersenloos) sensatienieuws. Ook de kranten staan er vol van: Waarom worden Assisenprocessen zo breed uitgesmeerd in de media hoewel ze maarschappelijk gezien irrelevant zijn als nieuwsitem?
Een tweede boodschap van de film is het doorzettingsvermogen en het feit dat je alles kan bereiken als je maar niet opgeeft en steeds in jezelf gelooft (American Dreamprincipe).

Het verhaal is origineel en belicht een interessant thema. De sfeer en de spanning zit goed. Het verhaal (en handelswijze/evolutie van Bloom) wordt knap opgebouwd en gaat van kwaad naar erger: verplaatsen van het lichaam, huisvredebreuk, achtervolgen van die homejackers, laten sterven van zijn werknemer. Dit alles werd allemaal technisch qua belichting enzo erg knap in beeld gebracht. Leuk filmpje, verdiende 4,0*!

Wat een beklemmende film, maar tevens wat een geweldig verhaal over de sensatie nieuws garing in de tv wereld.
Ik heb de laatste tijd zelden zo op het puntje van mijn stoel gezeten bij een film als bij deze.
Na afloop van de film vroeg ik mijzelf af of dit nu in Nederland nu ook zo gebeurde, dat nieuwsitems geheel opgesierd in beeld worden gebracht. Want die boodschap lag er heel dik boven op dat hoe meer sensatie, hoe beter het verkoopt bij de tv stations onder het mom dit is wat de kijker wil zien.
Hoe meer kijkers hoe meer reclame inkomsten, de paar journalisten die morele bezwaren hebben worden aan de kant geschoven.
Dat Louis een paar psychopathische trekjes heeft wordt in de eerste scene al duidelijk, dat dit sterker wordt naarmate hij dichter bij zijn doelen komt wordt geweldig door Gyllenhaal neergezet. Wat een geweldige rol zet hij hier neer en na een eerste kijkbeurt van deze film verbaasd het mij dat hij nog niet eens was genomineerd voor een Oscar.
Alles klopt aan deze film, prima acteerprestaties, fantastische opnames met camerawerk wat soms bijna als een documentaire aandoet, slim gebruik maken van journalisten die werkzaam zijn in dat wereldje en dan de muziek van Newton Howard, subliem.
Waarom de film van mij niet de volle mep krijgt, dat ligt aan het feit dat ik met een onbeantwoorde vraag bleef zitten, je zou kunnen denken dat Trump een fan van deze film zou kunnen zijn, met andere woorden het doel heiligt de middelen en maak, ondanks alles je dromen waar. Mijn vraag is het tv station vermoede best wel vuil spel van Louis Bloom, maar wat was hun reactie geweest als ze overduidelijk hadden geweten van zijn misdadige praktijken. Maar dat is dan ook het enige, dat zal me niet weerhouden om deze film zeker nog een keer te zien.

Journalistiek was mijn eerste grote liefde. Nog voor mijn muze uit de middelbare school.

Dus is een film als Nightcrawler me eigenlijk op het lijf geschreven. Vaak moest ik terugdenken aan de bril-jánte VRT-reeks Niet voor publikatie, onbegrijpelijk genoeg de enige VRT-reeks die nooit herhaald is (maar wel op dvd verkrijgbaar!). Wat we in die reeks zagen, en ook in deze film, is in essentie een misdaadverhaal. Maar in tegenstelling tot de meeste misdaadverhalen bekijken we dit niet vanuit de ogen van de daders of van de politie, maar van een journalist. Een buitenstaander, een observator, die het niet doet voor de buit, noch voor gerechtigheid, maar voor het verslag, voor de beelden. Voor geld en voor roem. Een fascinerend uitgangspunt, dat hier perfect gestalte wordt gegeven door Jake Gyllenhaal. Zijn personage is een eersteklas bluffer, een amorele haai, en hij vertolkt dit zo schitterend dat hij de anderen overschaduwt. Tegelijk is dat jammer, want van de nevenpersonages komt alleen Rene Russo's zelfingenomen redactrice een beetje uit de verf. Rick, de rol van Riz Ahmed, is op zich al bijzonder kleurloos, en treedt nergens uit de schaduw van Gyllenhaal, de andere personages zijn er enkel om de juiste informatie op het juiste moment te verschaffen. Gelukkig is het film noir-achtige verhaal vol kronkelingen die iedere vorm van ethiek en deontologie in twijfel trekken ongelooflijk meeslepend, en wordt het nachtelijke L.A. fenomenaal in beeld gebracht. Als een plek waar je niet wil komen. Of juist wel, om uit te groeien tot een sterreporter.

Heerlijk.

Gilroy geeft half Amerika een veeg uit de pan en doet dat nog op een wervelende manier ook. Grootste slachtoffer zijn uiteraard de media, die in hun steeds groter wordende sensatiezucht meer en meer de ethische en journalistieke grenzen van hun vak opzoeken. De film bekritiseert echter ook het carrièrisme (op Nina's collega na probeert niemand Lou iets in de weg te leggen als het hun eigen carrière helpt) en neemt op een hilarische manier het managementjargon op de korrel dat de laatste jaren opgang heeft gemaakt.

In het centrum van dat alles staat Lou Bloom, fantastisch vertolkt door Jake Gyllenhaal. Niet dat ik de Oscars al heel serieus nam, maar dat hij hier niet eens een nominatie voor gekregen heeft grenst toch wel aan het belachelijke. Draagt de film gemakkelijk op z'n eentje, vanaf de eerste seconde is hij de perfecte mix van charmant en creepy. Vond het ook een pluspunt dat doorheen de film Lou vrijwel dezelfde blijft. Het zijn z'n acties die langzaam escaleren, niet z'n gedrag. Zoals het een echte psychopaat beaamt.

Visueel is het net voldoende. Zeker in het begin een paar mooie shots (L.A. by night leent zich natuurlijk ook perfect voor mooie plaatjes) en af en toe viel de editing in positieve zin op, maar verder weinig indrukwekkend. Soundtrack was noch storend noch echt een meerwaarde.

Geen perfecte film dus, maar wel voldoende voor een kleine 4*. Daar zorgen een prima opgebouwd script, leuk gebrachte maatschappijkritiek en vooral een fenomenale Gyllenhaal wel voor.

Een zelfde thema wordt behandeld als in de (minstens zo goede) film Christine (2016) met Rebecca Hall. "If it bleeds, it leads" is ook hier het motto van de sensatiegeile media. En Gyllenhaal doet het uitstekend als autistische sociopaat Louis, die zijn roeping vind als filmer van bloederige plaatsen van delicten en ongelukken voor wie niets te ver gaat. Het typisch Amerikaanse gehamer op kansen grijpen en meer je best doen dan anderen wordt hier ook op de hak genomen.

Hoe extreem Louis ook is, ik kon weinig sympathie opbrengen voor zijn loserige sidekick, ook al legt die als enige de vinger op de zere plek: Louis kan niet met mensen omgaan. Pijnlijk wordt het als hij probeert een oudere tv-producente onder druk te zetten om de intimiteit die hij mist te vinden. Louis is een slim, maar onopgeleid iemand zonder vrienden die zijn tijd vult door veel kennis te vergaren over zaken doen via cursusmateriaal op internet. Het legt hem geen windeieren. Zo is hij een keihard onderhandelaar.

Opvallend is dat concurrent Joe (Bill Paxton) hem vertelt dat het eigenlijk een vreselijk (ranzig) beroep is, sensatiefilmer, maar toch het werk al 14 jaar doet. Dit zijn workaholics met een adrenalineverslaving.

Een film met een boodschap, realisme en een zekere toenemende spanning. Toch weet de film te weinig te raken door een gebrek aan emotionele binding met de karakters. Als karakterstudie net iets te oppervlakkig, je leert bijna niets over de achtergrond van Louis. Visueel of qua soundtrack ook bepaald niet noemenswaardig. Het is vooral (de sterk vermagerde) Gyllenhaal die de film naar een hoger plan trekt. Geen must-see maar toch een verdienstelijke, onderhoudende en aparte film.

Ik hoop dat van Gaal ook deze film heeft gezien met zijn vrienden van de media. Als je na deze film nog gelooft in de onschuld of de ethiek van de media dan .....
Het is een uiterst sterk gegeven en voortreffelijk opgebouwd. Ik heb t al niet zo op Gyllenhaal maar na deze film al helemaal niet. ( uitstekend geacteerd dus). Je afkeer van de hoofdrol speler wordt met de minuut groter. Het geeft de absurde realiteit subliem weer. En de realiteit wordt nog erger door ramptoeristen die met hun mobieltjes staan te filmen.
Terug naar de film. Zoals gezegd, de film is uitstekend opgebouwd. Maar heeft dan ook nog eens een prima einde. En dan heb ik het over het verhoor en daarna.

Fantastische film over de verdorvenheid van de jacht op nieuws en de kijkcijfers. Jack Gullenhaal speelt de inmorele cameraman fantastisch. Nieuws gaat boven menselijkheid. En soms moet je het nieuws een handje helpen. Kennen we dit nu zelf ook al niet : mensen die filmen in plaats van te helpen.
Paparazzi zijn de ratten van het nieuws en de film toont, dat de tv-makers ze veroordelen, maar ze toch gebruiken voor de kijkcijfers.

`CREEP`
wat een geweldige rol van Jake Gyllenhaal
en wat een creep en gezichtsuitdrukking maar zo goed !!
letterlijk over lijken !!

"ik zal jullie nooit iets vragen te doen, wat ik zelf niet zou willen doen".
De leugens rollen zo gemakkelijk uit de mond van deze zelfbenoemde directeur/oprichter van VideoNews, dat je de verschillen duidelijk kunt zien, tussen het commerciële en het onafhankelijke nieuws in de USA.
Hier in Nederland is het gelukkig niet zo maar in de USA schijnt dit de normale gang van zaken te zijn. Manipulatie en sensatie voeren ook in de nieuwsgaring een belangrijke rol en weer ben je dan blij dat je in Nederland jouw nieuws kunt krijgen van betrouwbare zenders. En ik vermoed dat het Journaal op Ned.1 en RTL4 dat zijn.
Deze film is echt het 'neusje van de zalm', van het laten zien hoe men hier het nieuws ook zouden kunnen maken.
Onze waardering ligt voor dit verhaal op een 8.

Wat een akelige , gierige en harteloze man speelde Gyllenhaal. Werkelijk indrukwekkend! Hoe die man dat naar voren bracht!! Hy acteert alsof het zijn dagelijkse bezigheid is, zó soepel. Je ziet dat hij een natuur talent is. Die man heeft het hoog in zn bol zitten zeg, en dat is zo aangenaam om aan te zien. Al zeg ik het zelf als vrouwelijke stem; heeft hij niet alleen de acts maar ook de looks.

De film gebaseerd op een gestoorde man die DIE HARD journalist is om het zo maar even te zeggen, elk druppeltje bloed bij een misdaad op beeld wilt hebben. Hij weet wat hij doet en dat maakt hem veeleisend, terecht... maar hoe hij zijn beelden kwijt kan is hij nog in tweestrijd met zichzelf. Zijn partner, waar hij het niet lang mee volhield, had achteraf ook al door dat hij over lijken ging. Letterlijk. Maar goed. Mijn score: 3,5 iets onder het gemiddelde zie ik.. Nietallemin een prima filmpje voor een crime night. Serieus, Jake gyllenhaal zijn films moet je gewoon ooit gezien hebben. Ik heb het idee dat hij ondergewaardeerd is ondanks zijn prestaties en de kijkcijfers. Anyway.... deze film is al je tijd waard! Houd je vanaf het begin tot eind bezig en vooraf gezegd te hebben: “dit bevat schokkende beelden”

Gyllenhaal is altijd een zeer fijne acteur. Speelt ook in deze film weer goed. En holy shit, wat speelt zijn compagnon geloofwaardig. Echt fantastisch.

Gewoon een goede film ook.



Vond ik niet. Hij speelt juist briljant in de rol van de zenuwachtige, wat identiteitsloze compagnon. Dat was juist zijn rol en dat doet ie subliem goed, zo geloofwaardig dat hij zelfs Gyllenhaal overtreft.



Natuurlijk moest ie niet uit zijn schaduw treden. Hij speelt briljant in al zijn kleurloosheid.



Ja, maar wie is uiteindelijk de schuldige? De kijker wil gewoon bloed en sensatie zien, wij dus. En daarom kijken we ook naar deze film. Maar goed, dat is niet de boodschap van deze film.



Gyllenhaal is inderdaad 1 van de beste acteurs van dit moment. Altijd genieten als ik 'm zie, speelt ook in goede films.

Mooie film, echt tot aan het eind geboeid naar gekeken en mijn waardering ging richting een 4 maar uitgerekend het abrupte einde (voor mijn gevoel) liet mij teleurgesteld achter op de bank en daarom een 3.
Misschien ben ik wel teleurgesteld omdat ik eigenlijk zat te wachten tot hij ontmaskerd werd en daardoor of in de bak eindigde of dood zou gaan .
Een film zonder Karma..

Geweldige film. Wat een acteerprestatie van Gyllenhaal. Wat een creep speelt hij

Goede misdaadfilm waarin de grootste schurk eigenlijk het personage van Gyllenhaal is die het hier voortreffelijk doet.
Ook een blij weerzien van Rene Russo, die ik toch wel lange tijd heb gemist.
Goede prent dus met een prima scenario, alleen viel het einde me een beetje tegen.

Redelijk goede film, maar het was me te onrealistisch.

Wat een sterke film, één van mijn favoriete films van 2014. Mooi geschoten, een boeiend verhaal, er wordt voldoende tijd genomen voor karakterontwikkeling en Jake Gyllenhaal zet een topprestatie neer, hij doet mij in deze film een beetje denken aan het personage van Robert De Niro in Taxi Driver (1974). Hij zet perfect de asociale engerd neer die in zijn eigen wereldje leeft en er alles voor over heeft om zijn ambitie te verwezelijken. Rene Russo is goed gecast als de milf en Bill Paxton, ik ken hem vooral van The Terminator (1984) en True Lies (1994), leuk om hem nog eens terug te zien.