Nattevagten (1994)

Er komt na 23 jaar een 2e deel aan Nattevagten 2 - IMDb

Een jonge Jaime Lannister, pardon, Nikolaj Coster-Waldau, krijgt een baantje als nachtwaker in een mortuarium, en het blijkt al snel dat het geen toeval is dat daar een vacature is: sinds de vermoorde hoertjes binnenstromen blijkt er een of andere viespeuk ook nog met de lijken te rotzooien. Dat ze dat niet op kunnen lossen door een camera of een iets doortastender bewakingsregime nemen we dan maar voor lief aan. Als intro klinkt dit misschien als een horror, maar dat is het nauwelijks: het is veel meer een soort van krimi-thriller waar toevallig ook een moordenaar in voorkomt. Met daar doorheen vermengd ook een behoorlijke dosis komedie, met name doordat Martin (Coster-Waldau dus) en zijn beste vriend Jens nogal van practical jokes houden, elkaar steeds opjutten en Jens daarin graag grenzen overschrijdt. Leuke cameo ook van Ulrich Thomsen, trouwens.

Hoe dan ook, hoewel de film best traag is, is er alsnog best wel wat spanning aanwezig in Nattevagten als het whodunit-aspect van de film nog centraal staat en het de vraag is wat er nou aan de hand is in het mortuarium. En ook als eenmaal blijkt wie de schurk is, zitten er nog wel wat spannende scenes. Maar toch jammer dat er nogal wat zwakke schakels in het verhaal zitten. Het blijkt wel heel gemakkelijk om herhaaldelijk onopgemerkt in een mortuarium in te breken, met de lijken te klooien, crime scene na crime scene te vervalsen, en met een achtergrond als ontslagen necrofiele nachtwaker een carriere als rechercheur op te bouwen. En ook de humoristische scenes kwamen niet allemaal even leuk uit de verf. Een voldoende, zeker wel, maar heel veel meer ook niet.

Tegenvaller. Ik vind 'm niet erg spannend en eng, de muziek is niet mijn ding en het verhaal wist mij ook niet helemaal te boeien. Ik moet zeggen dat ik tegenwoordig ook niet meer zo into thrillers ben en meer van Art House houd. Ik vind het jammer dat al ver voor het eind duidelijk wordt wie het gedaan heeft. Dat houdt de spanning er ook niet in, wat dat betreft. De humor is het ook niet voor mij. Visueel vind ik het er best goed uit zien en het acteerwerk vind ik oké, maar het is zeker geen film die ik niet had willen missen. De remake heb ik niet gezien, en ik denk dat ik dat zo houd. 2*

Lang voordat we (zowat collectief) inzagen dat Jaime Lannister eigenlijk helemaal niet zo’n misselijke pisvlek was als we dachten, speelde acteur Nikolaj Coster-Waldau zijn eerste grote rol in de Deense film Nattevagten (Nightwatch). Hij is een rechtenstudent die - om wat bij te verdienen - een baan als nachtwaker in een mortuarium accepteert. Een éénzins-synopsis waar al je genoeg spannende kanten mee op kunt. ’s Nachts in je eentje door een niet geheel verlicht mortuarium vol lijken kuieren, terwijl je overdag nog studeren moet, is niet iets wat de meeste mensen aantrekt. Dan was mijn studentenbaantje bij de Pathé toch een stuk gemoedelijker.

Nattevagten haalde ook hier de bioscoop, en stond sinds rond de eeuwwisseling op mijn watchlist, zonder al te hoge prioriteit. Met de komst van GoT echter (en Hodejegerne (2011) kreeg ik steeds meer zin om Coster-Waldau eens als broekie te zien. Het is de eerste film die ik van regisseur Ole Bornedal zie, en Nattevagten stelt niet teleur. De suspense wordt gestaag opgebouwd en de jonge acteurs doen het prima. Grappig om ook Ulrich Thomsen (Festen) even langs te zien komen, en een eveneens jonge Sofie Gråbøl (The Killing). Nightwatch is niet perfect, zo zitten er een aantal scènes tussen waarvan de toegevoegde waarde me behoorlijk ontgaat.

Maar al met al rond ik zonder bezwaren af naar boven.

3,5*

Het eind en de ontknoping zijn best spannend gemaakt maar de verhaaltjes ertussendoor uitgezonderd de scenes in het mortuarium zelf zijn niet bijster boeiend .

Qua niveau niet zo verschillend van de remake.

Logisch dan ook dat het origineel een hogere score krijgt. Mensen kijken vaak eerst deze en wanneer ze merken dat de remake bijna een exacte kopie is van het origineel, duikelt de beoordeling dan ook naar beneden.

Maar qua niveau scheelt het dus niet zo veel. Wel iets meer sfeer in deze. Daar staat dan weer tegenover dat de beeldkwaliteit duidelijk minder is. En ondanks dat het richting het einde wat saaitjes wordt, is het gewoon een effectief filmpje.

Een film die voortvarend begint, het idee is ook gewoon goed, maar vanaf dat duidelijk is wie de moordenaar is (zo'n beetje vanaf de scène dat de politieman het met een raar lachje over het gezicht van de moordenaar heeft dat hem in de spiegel aankijkt) neemt het scenario wel een duikvlucht. Het vervolg is behoorlijk zwak, spanning is ook een beetje weg, het verbaast me eigenlijk dat dit toch wel een klassieker is geworden. Vanwege het sterke idee en de vermakelijke eerste helft nog wel ***.

De film is een mix tussen een slasherfilm en een Scandinavische thriller. Het begint sfeervol met de jonge Martin die een job aanneemt in een mortuarium. Ideale setting voor een griezelige film. Gaandeweg moet het verhaal zich wel ontplooien natuurlijk en daarmee gaat de sfeer helaas ook wat verloren. Op zich nog altijd de moeite, maar voelt toch ook wat low budget en gedateerd uit zoveel jaren later. En geen wonder dat er ook een Amerikaanse remake volgde enkele jaren later.