Adams Æbler (2005)

Een aantal opmerkelijke figuren waaronder een priester die geestelijk op wankelen staat, een buitenlander die overdreven gewelddadig is en een persoon met een chipszak die gerust een maandje het dieet van Sonja Bakker mag volgen. Alhoewel hier en daar verassend, toch vind ik het grotendeels cliché en net iets te flauw. Sowieso was het wel te verwachten dat de stoere neo nazi zijn agenda bij ging stellen en vervolgens zijn dagen vredevol in ging vullen. Verder kon je in de beschrijving al terugvinden dat de appelboom getroffen zou worden door allerlei vervelende toestanden dus wat over blijft is niet schokkend veel. De humor is zoals vaker weer een tikkeltje overdreven en in de meeste gevallen lag de intensie, hoe zwart het ook mag wezen, er vrij dik bovenop. Natuurlijk zijn er hier en daar wat gekke scènes terug te vinden en dit is nou eenmaal een kerk die je niet in ieder dorp terug zal vinden maar het totaalplaatje vind ik niet bijzonder sterk. Eerder nietszeggend, ondanks het geloof dat aan de kaak wordt gesteld.

Spoilers?

Ten eerste vraag ik me af of ze in Denemarken van etiquettes hebben gehoord; die alcoholist draagt immers bretelsen mèt een riem.

De film is m.i. een spotten met het atheïsme. Je kunt nog alles (wetenschappelijk) beredeneren en rationaliseren, op het eind word je er niet gelukkiger van. Ikzelf ben niet gelovig maar benijd mensen die dit wel zijn. De vraag of een geloven gerechtvaardigd is a.d.h.v. de existentie van een god is een oneigenlijke: het gaat om het gevolg van geloven (i.e. geluk en berusting) en niet om de feitelijke oorsprong of het fundament (het werkelijke bestaan van een god).

Wie zichzelf vanuit een wetenschappelijk rationeel perspectief onthoudt van het geloof omdat hij het oppervlakkig vindt, wie is er dan eigenlijk dom als de gelovige een gelukkiger leven leidt? Ik vind dan ook dat je 'atheïsme moet verdienen'; je moet in staat zijn een gelukkig, sterk en grootmoedig leven te leiden zonder daarvoor een religieuze handleiding nodig te hebben. Een ieder die dit niet kan moet zich m.i. onderwerpen aan een geloof t.b.v. van de mensheid. Niet alleen de kleinburgelijke types die denken dat ze slimmer zijn door hun geclaimd atheïsme, maar denk ook aan tirannen als Hitler en Stalin. Als zij vrome gelovers waren, zouden ze nooit in staat zijn geweest tot zulke wreedheden. Nogmaals, je moet het verdienen om god te verloochenen.

Subliem geacteerd door Mikkelsen (die ik verder alleen van Casino Royale en King Arthur ken).

Adams Æbler is een mooi verhaal met de nodige zwarte humor, die mij deed denken aan die van de gebroeders Coen. Twee tegenpolen, Ivan en Adam zijn elkaar voortdurend aan het testen, met als gevolg dat Ivan de strijd alsmaar wint.

Het onbegrip, dat Thomsen perfect op zijn gezicht weet te toveren, spreekt boekdelen.

Wat ik enigszins jammer vond was het (redelijk) voorspelbare einde: dat Adam uiteindelijk toegaf en Ivan ging assisteren, was een beetje zoetsappig en romantisch gedacht. Ik zag dit mijlenver aankomen.

Dat doet echter niet veel af aan de kwaliteit van deze moderne roman.

Ondanks de hoge notering een gemiste kans. Een stomme uitspraak om mee te beginnen over een zodanig bejubelde film als deze. In elk geval viel het niet tegen. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten en na het eerste kwartier kon het eigenlijk alle kanten op. Het einde was te voorspelbaar. Adams Æbler moet het vooral van de absurditeit hebben. De karakters zijn niet ingewikkeld. Vanuit een handvol eigenschappen kun je al hun (re)acties wel voorspellen. De film draait natuurlijk om het indammen van de fascistische ideeën van de hoofdpersoon. Voor iemand die blijkbaar al zijn problemen met geweld oplost, is het wel vermakelijk om te zien dat de manier waarop men op hem reageert, hem totaal vreemd zijn. Hij kan er helemaal niks mee, waardoor zijn agressieve reactie best komisch is.

Het is wel erg jammer dat de humor niet echt zwart is. Als de humor zwart is, is die wel geslaagd, zoals het moment waarin de kraaien en de kat uit de boom worden geschoten. Overigens spreek ik liever van absurde humor. De echt goede momenten zijn op een hand te tellen. Verder is het vooral genieten van de visuele pracht, omdat de film goed geschoten is, en de interessante dialogen. Zowel de inhoud als de vorm. Leuk om eens gezien te hebben, maar overgewaardeerd.

Een wetenschappelijk rationeel perspectief????????
Is dat niet net zoiets als een pleonasme dat woordovertolligeheid gebruikt?

Overigens denk ik dat dit soort discussies (die overigens wel interessant zijn) totaal aan de film voorbij gaan. De film doet nergens een poging tot aanzet tot geloof of niet geloof. Een prachtig drama waarbij het geloof eens op een humoristische manier te kakken wordt gezet, zowel voor gelovigen als niet gelovigen.

Paar bladzijden gelezen, maar hoor niemand over die dokter! Wat is die ook vreselijk maf. Absurde film, toch wel paar gelachen en genoten.

Vreemde film. De film is de ene keer serieus en de andere keer is het net een disneyfilm. In mijn optiek had men beter kunnen kiezen tussen een van beide werelden. De neo-nazi en die andere types passen totaal niet bij elkaar. Geen geloofwaardige film daardoor.

1e uur is wel leuk, daarna begint hij wat af te zwakken. Acteerwerk is uitstekend.

*2.75

Juist wel, de tegenstelling tussen het ene en het andere uiterste was juist geniaal. En beide tegenstellingen worden terloops ook menselijker en echter gemaakt.

De film lijkt op het eerste gezicht heel voorspelbaar. Goede priester helpt slechte ontspoorde jongeren. Maar het verhaal pakt heel verrassend anders uit. En toch ook weer niet. Erg onorthodox verhaal maar wel heel knap.

Redelijk.

Prettig gestoorde taferelen zorgen voor de broodnodige humor. Dergelijke stukken (zoals de Paki die dreigende skinheads droogweg neerschiet) kan ik erg smaken, maar lijken een dienende functie te hebben, namelijk het drama wat lucht geven. Dat hele geloofsdilemma boeit voor geen meter en staat een kurkdroge komedie pur sang in de weg. Spijtig.

Adam's Apples teert grotendeels op z'n rare typetjes en de cast haalt daar zichtbaar profijt uit. Ulrich Thomsen vind ik dan nog de minst leuke. Ook Paprika Steen loopt er maar wat bij. Mads Mikkelsen en zijn twee kompanen stelen de show.

Ondanks degelijk camerawerk en een leuke locatie springt het visuele er niet uit. Voeg daar nog een twijfelachtige soundtrack - iets fris had wel gemogen - aan toe en het is duidelijk dat de humor de boel staande houdt en meer.

3

Gunnar die met z'n kleine naar Indonesië verhuist - daar valt het niet op dat die mongool is... Sjongejonge, donkerzwarte humor van het meest politiek incorrecte type.

Toch maar 3,5* voor deze appeltaart.
Een dosis humor van het hoogste niveau, en fantastisch acteerwerk van vooral Mikkelsen; maar ook een paar minpunten
.
Zo vind ik vooral dat Jensen had moeten kiezen tussen humor en drama. De combinatie doet geen van beide helemaal tot zijn recht komen.

Ook de combinatie van zwarte humor en absurde humor kon ik niet hebben. Niet dat ik een verhaal verwacht dat van begin tot einde uit het leven kan gegrepen zijn, maar de skins die gaan lopen met een paar kogels in hun lichaam, en een hersentumor die met een kogel weggeschoten wordt... het deed me denken aan Monty Python & The Holy Grail, met King Arthur en z'n tegenstander die blijft verder vechten, ook al zijn z'n armen en benen afgehakt.
Ik aanbid Monty Python, maar híer is die humor niet op z'n plaats.

Tweede kijkbeurt volgt, misschien had ik nu net iets teveel verwacht.

tegenvaller. door de hoge scores op IMDB en hier was ik getriggerd, ook door de benoeming dat deze film veel zwarte humor zou hebben, en daar hou ik wel van. nu zat die er zeker in, maar neigde het te vaak naar bepaalde flauwigheid. als het dan uiteindelijk zelfs nog moralistische trekjes krijgt (met toppunt het einde waarin Adam met scencertje en haar ook nog de Bee Gees gaat meezingen), is het zeker dubbele minpunten.
er zat wel voldoende sarcastische hilariteit in, maar toch is het even inkomen. je ergert je een beetje aan de ongeloofwaardigheid, voordat je dat langs je heen laat gaat en goed beseft dat de zwarte humor een rol speelt. acteerwerk is prima, gekke karakters, matig verhaal.

Film over een ex-gevangene, die voor zijn resocialisatie in een gezelschap surrealistische figuren belandt. Het opzettelijk onevenwichtige verhaal is rijkelijk gevuld met absurde humor, maar daar gaat op d’n duur de lol wel een beetje vanaf. De schietgrage Ali Kazim en Ole Thestrup (de plaatselijke dokter) stelen wat mij betreft de show.
Valt over het algemeen genomen toch wat tegen.

Het onwaarschijnlijke einde hoort er wel bij, aangezien het een vrije vertelling van het verhaal van Job is.

Het is aan de ene kant erg flauw maar aan de andere kant heeft het wel zo z'n charme.

Interessante bewerking van het boek van Job. De worsteling met het geloof, hier vanuit twee perspectieven getoond, vind ik boeiend. Ik vind het meer een drama dan een komedie, al zit er veel zwarte humor in. Op IMDB las ik dat dit typisch Deense humor zou zijn. Ik heb wel het gevoel dat niet alle humor even goed overkomt in de vertaling.

Wazige maar prachtige film als je hem helemaal uitzit.
Net voor de 3e keer gezien.
Ben geen fan van 1 film vaker kijken, maar deze film en de boodschappen die hij uitdraagt, vind ik erg mooi.
Vind dan ook dat Ulrich Thomsen een mooie rol neerzet.
Helemaal zijn verandering (verbazing over) en het uiteindelijke resultaat.
Mooi!

Uitstekend acteerwerk, vooral van Ulrich Thomsen in deze toch originele, fantaisiefilm.
Met belangstelling gekeken, maar niet uitermate geboeid. Af en toe grappige gezegden.

Grappigste film die ik in tijden heb gezien, geniale karakters en een interessant verloop van gebeurtenissen. Geweldig geacteerd door de hoofdspelers. Hij slaat volledig de plank raak.

Deense gedroogkloot met een creatieve geest aan het roer. Jensens film ziet er weer strak uit, klinkt als een klok, verhaaltje is meer dan zomaar wat gein en de alom geroemde Mikkelsen heeft met Thomsen een formidabele tegenstander. Zeker de eerste helft van de film is het alleen al genieten met een dikke grijns van zijn granieten kop, die van de ene in de andere verbazing valt.

Zoals wanneer hij Ivan tegenkomt, net nadat hij hem bont en blauw heeft geslagen. Met die neus komt het nooit meer goed. Je kan niet om de scène met de kraaien heen, die ís ook ontzettend grappig, maar extra leuk omdat de aangeslagen, geschokte Gunnar Ivan ook nog over zich heen krijgt. Zwart, droog en absurd, deze humor en toch houdt Jensen zijn personages in het gareel.

In die zin dat het geen stuiterballen van de plot en de lol worden, ze houden altijd een zekere mate van vlees en bloed. De film maakt dan wel even pas op de plaats wanneer Job zich stevig gaat roeren, maar met deze basis kan het dat drama prima hebben. De oude Thestrup is weer grandioos en het slot heeft ergens nog een loeier van een grap in huis. Iets over Indonesië en een kind.

Heerlijk filosofisch drama met hier en daar een vleugje humor. Heel leuk.

Een vreemde film die een merkwaardige balans weet te vinden tussen humor (eerder zwart, maar soms o zo verderlicht), tragedie, een snuifje drama en - vreemd genoeg - feel good.

En eigenlijk heb ik daar al genoeg mee gezegd: een film die deze genres weet te verbinden zonder ergens té melig of flauw te worden verdiend eigenlijk al een medaille.
Maar hier zijn de genres niet zomaar tezamen gebruikt, nee: ze vormen echt een homogeen mengsel!
Hier wordt dan weer een grap verteld om dan over te gaan op een stevige portie tragedie.
Soms zachtjes, soms bruusk, maar nergens ongepast en steeds gevoelig.

En daar stopt het niet: naast deze merkwaardige balans bereikt door de regisseur doen de acteerprestaties zeker ook nog een duit in het zakje. Qua beelden of muziek wel geen vernieuwende film, alhoewel het deuntje in de auto krachtig gebruikt wordt. Dit minimalisme heeft zeker zijn effect niet gemist. De inzet was vooral vorm en inhoud.

Het einde is super voorspelbaar na het lezen van de korte inhoud. Maar de manier waarop dat bereik is maakt voor mij van deze film een subliem pareltje. En na een film die bol staat van tegenstellingen is het eigenlijk een aangenaam, eenvoudig einde.

Voorlopig 4.5*, mogelijks nog te herzien als de film een beetje meer in ingezonken is.

Wauw, wat een ongelóóflijke film. Ik was helemaal murw geslagen door het geweld waarmee ik om mijn oren geslagen werd. Letterlijk. Het acteergeweld van Mads Mikkelsen, Paprika Steen en consorten, het deed zoiets ongelooflijks bij me. Ik was er dagen daarna nog over aan het denken. Een pareltje. Ik kan er echt niets anders van bakkeleien. Machtig interessant gegeven, dat op een manier uitgewerkt is, waardoor mijn haren praktisch gezien te berge rezen. Filmkunst met een grote F. Ik kan nu al niet meer wachten om toch maar meer te zien van deze regisseur.

Een film met een aparte soort (zwarte) humor. Helaas sprak mij dat in dit geval niet echt aan en komt het ook niet overal even goed uit de verf, waardoor de film nogal tegenvalt. Slechts een enkele keer valt er iets te lachen. Visueel ziet het er zeer behoorlijk uit, dus dat is wel een pluspunt, hoewel er niet heel veel mee wordt gedaan. Het acteerwerk is over de hele linie best degelijk, maar niets bijzonders. Mads Mikkelsen heeft beduidend interessantere rollen neergezet.

Aardige film die wat wegheeft van een toneelstuk door de kleine cast en de weinige locaties. Heb een paar keer erg moeten lachen, met name om de arts. Maar over het geheel genomen geen erg indrukwekkende film.

Alleraardigst sprookje vol clichés en niet te missen symboliek - zaken waar ik normaal gesproken een hekel aan heb, maar het paste goed binnen de verhaallogica en de pretentieloosheid. Echt grappig of dramatisch werd het nergens. Ik vond het vooral heerlijk wegkijken. Prima vermaak op een brakke zondagavond.

Soms heel erg grappig. Vreemd sfeertje ook, enorm droog geacteerd (de nazi lijkt ook de enige normale persoon tussen die malloten met Mikkelsen voorop) en een fijn tempo. De leuke locatie met die witte kerk maakt het af. Het is wel, dat als de humor wat minder naar voren de komt de film ook steeds wat inkakt. Inhoudelijk als verfilming van het boek Job is wel aardig gevonden, maar ik vind dat er weinig mee wordt gedaan. Hierboven wordt al pretentieloosheid genoemd, maar van mij had het juist wel pretentie mogen hebben. 3,5*.

Heerlijke zwarte humor waarbij maar weer eens duidelijk wordt gemaakt dat gods wegen ondoorgrondelijk zijn

Aparte en behoorlijk zwartgallige prent. Zondermeer vermakelijk, alhoewel ik niet helemaal weet wat ik er van moet denken. Een aantal scènes waren zo bizar dat het gewoonweg geestig werd. Mikkelsen is toch wel een acteur van formaat. Voor nu 3*, maar dit is zeker een film die snel in aanmerking gaat komen voor een tweede kijkbeurt.

Na Men & Chicken en Green Butchers de derde Anders Thomas Jensen film die ik in korte tijd zag. En ik ben fan (geworden). Mijn type zwarte humor, weirde types, maffe verhalen, helemaal geweldig.
Ik heb Election Night (korte film, 10 minuten) en Flickering Lights ook nog in huis, dus die ga ik deze of volgende week ook nog kijken. Nu al zin in.

Films met een mystieke religieus getinte sfeer hebben me steeds al aangetrokken. Als ze dan nog eens uit Denemarken komen en Mads Mikkelsen van de partij is, dan ben ik er helemaal bij. Deze Adam's apples stond al eventjes op mijn lijstje en stelde me dus ook niet teleur. In de eerste plaats al met een erg leuk concept dat Bijbels geïnspireerd is op het verhaal van Job die danig op de proef werd gesteld, maar God nooit verloochende.

Die lijn wordt in de film doorgetrokken naar de dominee Ivan waarbij een geweldige Mads Mikkelsen een sterke prestatie neerzet met Ulrich Thompson (Adam) in zijn zog. De twee zijn goed op elkaar ingespeeld en de soms verbijsterde verbaasde ietwat domme blik van Adam is ontzettend fijn om naar te kijken. Ivan daarentegen is de goedgelovige naïeveling die elk kwaad ombuigt en minimaliseert, tot grote ergernis van Adam. Ook de andere personages zijn geweldig met de dokter op kop met zijn enthousiaste anamnese van zijn patiënten.

Wat de film verder erg vermakelijk maakt is de subtiele humor, de no-nonsense aanpak van Jensen om in schijnbaar normale situaties iets absurds te brengen. Al was het maar de discussie over de koffiebiscuits terwijl de dame haar hart uitstort of ze een abortus wenst of niet. Het zit hem soms ook in de kleine dingen zoals het muziekdeuntje in de auto, één of andere gezichtsexpressie of de droge humor die gebracht wordt. Al deze situaties van drama, humor en mysterie worden perfect gemixt tot één geheel. In mijn ogen een absoluut toppertje! Mooi!