Retfærdighedens Ryttere (2020)

Apart filmpje. Die humor past eigenlijk niet in zo;n film.

Geweldige film en wat een goede acteurs heeft Denemarken toch. Het tempo is hoog en zakt nergens in. Onverwachte en originele plotwendingen. Zwarte humor. Een pareltje.

Genoten van deze film. Het verhaal is niet bijzonder, maar de acteurs zijn top. Bleef boeiend de hele film. En ook nog regelmatig moeten lachen. Ja, de moeite waard.

Welkom in Deense cinema

Erg goede Deense misdaadfilm over een getraumatiseerde schietgrage militair met zijn vele skills.

Bijgestaan door een stel geniale tevens krankzinnige wetenschappers met ieder zijn eigen "afwijking"

Het stukje Genre komedie wat genoemd is, zou ik dan wel toe willen wijzen aan deze wetenschappers.

Waaruit blijkt maar weer dat genialiteit en krankzinnigheid heel dicht bij elkaar liggen.

Ik zou deze film dan eerder het genre misdaad/drama mee willen geven.

Erg goed en spannend, een echte aanrader deze film.

Keer op keer bewijzen toch dat zgn Nordic movies echt de moeite waard zijn

Het was wel goed om 1x te bekijken. Al waren de donkere scènes moeilijk om te zien... Het was inderdaad half komedie, want heb ook soms gelachen. . Al vond ik die scène met die breekbare vingers wel een thriller en het laatste wat Mathilde overkwam vond ik ook heel erg, maar gelukkig? Is het goed afgelopen.

Staat op Amazon Prime!

Vond dit een geslaagde film met een apart en leuk gegeven (toeval bestaat niet, alhoewel...) en ondanks dat de humor uiteraard aan de zwarte kant is moet je er af en toe wel om lachen. De acteurs leveren een prima prestatie en complimenten voor de regisseur en de hele cast. Toch aan het einde van de film had ik wel zoiets dat er wellicht nog iets meer ingezeten had qua thriller aspect. De film had wat mij betreft ook iets langer mogen duren. Maar het was zeker leuk voor een keer.

“Mossel nog vis” is een spreekwoord dat hier wel van toepassing is. Nee helemaal niet mijn ding

Inderdaad mossel noch vis. Maar wel een overheerlijk filmpje, geserveerd met wat bloedrode saus en een flinke scheut gitzwarte humor.

Sterk.

Geweldige tragikomische film. Van Deense makelij en van Anders Thomas Jensen, dus dan kan je de cast al wel raden, i.e. de top van de Deense acteursgilde. En dan kan je ook weten dat de film zelden serieus van ondertoon is, integendeel; dat die bol staat van absurdistische en droge humor.

Dat is een behoorlijk gewaagde aanpak, in die zin dat een hit-or-miss dichtbij is. Zijn vorige films zijn vaak wel goed, maar niet zelden is het net té vergezocht of onevenwichtig. Met deze houdt hij wat mij betreft het evenwicht perfect in balans. Ik heb een paar keer goed kunnen lachen, veelal om droge dingetjes. Onderkoelde acteurs zoals een Mads Mikkelsen passen dan ook perfect in dit soort zwarte komedies.

4

Anders Thomas Jensen is een van die zeldzame regisseurs die een eigen genre heeft - en dat dat genre wellicht niet te benoemen anders dan met zijn naam geeft al aan hoe uniek zijn werk is. Buiten dat al, hij lijkt er ook nog steeds beter in te worden. Onnavolgbaar in de timing en de balans van subtiel en lomp, met als effect dat je precies als je dat niet verwacht ineens van je stoel valt van het lachen.

En ook heeft hij hier weer een topcast bij elkaar weten te vinden - een rariteitenkabinet waar je goed moet kijken om de top van de Deense filmwereld te herkennen, en een buslading of wat prima bijrollen die daar nauwelijks of niet voor onderdoen. Vanzelf is het scenario van eigen hand - en al er al iets is wat hij nog beter kan dan regisseren, dan is het het schrijven van geniale en originele scenarios. Ook dit verhaal is weer fijn gelukt, met de kenmerkende maffe maar toch nét nog geloofwaardige karakters en de volstrekt idiote situaties waarin ze verzeild raken. En waarmee ik al begon, hij wordt er nog steeds beter in - deze bevalt me dan nóg beter dan zijn eerdere films al.

Kleurrijke wraakfilm met een absurdistisch tintje. Een bonte verzameling van 3 zonderlinge bollebozen weet een complot te ontrafelen waardoor ijzervreter Mikkelsen weet wie verantwoordelijk was voor de dood van zijn vrouw. Bruut geweld en onderbroekenlol worden afgewisseld met psychologische analyses, meestal met een tragikomische knipoog geserveerd. Geenszins een schaterlachfilm, maar toch zeer vermakelijk. En erg goed gespeeld. Mikkelsen steelt de show als landmacht veteraan maar de rest van de cast is ook genietbaar.

Wat een absurde tragikomedie. Als je er naar kijkt, is dat wel even wennen. Ook al is het een tragedie: moeder dood, een meisje dat haar moeder mist en daarna van de enen verbazing in de andere valt, twee freaks: een wiskundige en een computerspecialist. En dan is er vader Markus, militair van beroep. Hij laat zich overtuigen dat het treinongeluk geen ongeluk was ... Er moet dus wraak genomen worden (?), want de politie gelooft niet in de argumenten van de freaks. Er vallen doden. Soms ook de verkeerden.
Gelukkig eindigt de film nog mooi. Onder de kerstboom liggen geschenken ...
Had geaarzeld om naar deze film te kijken, maar ben nu toch tevreden dat ik hem zag.
De vier sterren zijn verdiend. En als je een lesje eruit wil halen: het zogenaamde recht in eigen handen nemen, kan ook verkeerd lopen ...

Misschien wel/niet de bedoeling van de film, maar het absurde (qua humor, timing en moraal o.a.) is net niet lekker.

De humor is nogal flauw en sommige personages irritant. Het uitgangspunt is best aardig. Kleine 3*

Ik verwachtte niet heel veel van deze film maar het blijkt toch een prima film te zijn!

Interessante verhaallijn en leuke komedie stukjes tussendoor!

Prima acteurs en goede actie scenes!

4 sterren!

Deze Scandinavische film viel me toch wat tegen. Aan het verder prima acteerwerk van het bonte gezelschap ligt het in ieder geval niet. Het is eerder dat de lompe mix van gitzwarte humor, bikkelhard geweld en posttraumatisch drama elkaar geen gerechtigheid doet. Het is het allemaal net niet.

2,5 * Een beetje vreemd, maar niet lekker

Deze was mij geheel ontgaan maar kwam nu bovendrijven. Wat een heerlijk absurde film. Leuk om al die bekende koppen (die vaker met elkaar spelen in films) samen te zien. Je kunt zien dat ze ontzettend veel lol hebben gehad onderling met het maken van deze film.

De film komt op mij over als slagroomgebak met mosterd...

De flauwe humor past niet in het gegeven. De film ging mij na een uur tegenstaan , vnl door de drie vervelende weirdo's.

Gelikt Hollywoodgeweld met een Deens vleugje Kierkengaard. Het is geen 'De grønne slagtere' (2003) of 'Adams æbler' (2005), maar Mads Mikkelsen onder de regie van Anders Thomas Jensen is altijd smullen. Zeker als een vrij standaard wraakmotief (getraumatiseerde oorlogsveteraan neemt wraak op motorbende) interessante problemen aansnijdt over kansberekening en schuld. Het menselijke tekort om genoegdoening buiten onszelf te zoeken voor eigen psychisch leed.

Wat een grappige film. Ik moest enorm lachen om de eigenaardigheden van de nerds.

Ik ken eigenlijk geen enkele regisseur die zo gemakkelijk genres mixt, of liever gezegd die films aflevert waarbij ik me zó sterk zou afvragen naar welk genre ik eigenlijk zit te kijken als ik tenminste de tijd had om daarover tijdens het kijken na te denken. En die tijd heb ik nooit bij Jensen, in ieder geval niet tijdens déze film, want er wordt weer een heleboel overhoop gehaald en de krankzinnige ontwikkelingen zijn niet van de lucht zonder dat je daardoor minder om de personages gaat geven. Mikkelsen is indrukwekkend als altijd, maar het onaangepaste trio Kaas, Bro en Brygmann is eigenlijk nog sterker, want ondanks hun soms bijna karikaturale monologen (Bro over de beroerde resolutie van zijn computerschermen!) blijven ze aandoenlijk en levensecht, en bij de laatste scène moest ik zelfs een traantje wegpinken, hoe onwaarschijnlijk het ook is dat Bro na een kwart eeuw niet gespeeld te hebben The little drummer boy nog zo vlot uit zijn hoorn krijgt. Maar daar gaat het natuurlijk ook helemaal niet om. Grappig, spannend, slim geschreven en perfect geacteerd. (En laten we hopen dat er nu geen Hollywood-remake van komt, want als Seth Rogen de baard van Nicolaj Lie Kaas ziet zal hij vast gaan denken: "Hee, als ik me nu een paar weken niet scheer...")

Een revenge movie die weet te ontroeren!

Ik ben geen liefhebber van revenge movies. Meestal is de dood van een geliefde een welgekomen excuus voor de held om de kijker te trakteren op een serie van spectaculaire wraakacties. Als kijker moeten we ons niet schuldig voelen voor het geweld. Recht is geschied...

Deze film gaat een andere weg in. Het toont complexe personages die elk hun redenen hebben voor wraak. Zoals de dochter zegt: 'pijn is gemakkelijker te verwerken, als je iemand hebt om boos op te zijn.' Elk personage is belangrijk, waardoor de film onvoorspelbaar is. Niemand heeft echt vat op de situatie.

Ik stoorde me niet aan de humor. Het maakte de boodschap 'elke beslissing die we maken, wortelt in de dingen die we hebben meegemaakt in het verleden' alleen maar ontvankelijker. De film met thema's als lot, toeval, trauma, wraak, gerechtigheid, geloof.. zou anders wel zwaar worden.

Het personage Otto ontroerde me het meest. Hij is het geweten dat de film menselijk houdt. Ondanks dat hij zelf niet gespaard is geweest van trauma, stijgt hij boven het verdriet uit. En houdt hij de bende tesamen.

Ik denk dat ik de film zo goed vind, omdat hij voornamelijk wordt gedragen door de kleurrijke personages. Zij vormen het verhaal, niet andersom.

Regisseur Anders Thomas Jensen kiest voor een buitengewoon moeilijke opzet door een politiek gecompliceerd probleem (terrorisme) te vermengen met een relatief flauwe vorm van komedie. Een genrecombinatie die van tevoren bijna het onmogelijke over zichzelf afroept, maar Jensen komt er verrassend genoeg een heel eind mee. Daarbij kan hij op hulp rekenen van een bijzonder sterk spelende Mads Mikkelsen, die zich helemaal thuis lijkt te voelen in de rol van Markus. De overige leden (specifiek Nikolaj Lie Kaas) doen het ook absoluut niet verkeerd. De enige twee leden die enigszins buiten de boot vallen zijn Nicolas Bro en Andrea Heick Gadeberg. Niet zozeer vanwege ondermaats acteerwerk, wel vanwege het te makkelijk grijpen naar karikatuur. Riders of Justice kent geen profijt bij de humormomenten die net wat te kinderachtig zijn, maar het scenario van Jensen en Nikolaj Arcel includeert opvallend veel geslaagde emotiemomenten en degelijke actiescenes. Uiteindelijk is het vooral de kostelijke manier van vertellen die extra peper op de pizza plaatst, waardoor de film unaniem genietbaar voer is. Geen uitblinkende film, maar wel vermakelijk en vlotjes.

Graag gezien. Veel commentaar over de mix van absurdisme en actie in een misdaad genre maar er wordt hier naar mijn inziens iets te vlug voorbijgegaan aan de inhoud.

Het begint allemaal met een blauwe fiets maw we zijn de speelbal van toeval. Zelfs al proberen we een statistische analyse te maken van ons leven toch is dit niet het geval. Het is niet meetbaar, het is grillig en nooit logisch. Aldus de eerste gedachte die deze film met zich meedraagt.

Rechtvaardigheid mag dan wel in de titel zitten en suggereren dat we wel degelijk naar het kamp der 'goeden( kijken maar we zien het niet in de film. Niet de motorbende die een criminele bende is maar ook niet de andere bende, de goeden. Mikkelsen en co denken rechtvaardig te handelen maar beseffen dat ze verkeerd zijn. Hun thesis van terreurdaad én van de dader is onjuist (ironie is dat ze wel op het juiste spoor zaten maar door de statische afwijking dit hebben verworpen). Een film over wraak, vergelding en vergeving. Haat verblindt. Aldus de tweede gedachte die deze film met zich meedraagt.

En het einde ... zo mooi, zo ontroerend ... ach, Kerstmis kan niet meer stuk met The little drummer boy die plots wondermooi uit de hoorn komt en dan de cut naar die witte (!) fiets die in een besneeuwde magische straat rondjes rijdt. It's starting to look a lot like Christmas ...

Best een bijzondere film een mix van thirller, actie, drama en humor. De cast is goed, gaan weleens wat over the top meaar vooral het karakter Mikkelsen en z'n dochter spreken aan. Wel wast onevenwichtig maar fijne film om te zien.

Effe meegepikt op Filmbox vanwege de goede waarderingen en vanwege de naam Mads Mikkelsen die mij door de jaren heen goed is gaan smaken. Het verhaal, de synopsis, lijkt vrij straight forward moet ik zeggen, met een op het oog simpele wraakfilm tot gevolg maar Riders of Justice verraste toch wel erg ware het gelukkig in de positieve zin.

Zoals gezegd, een noodlottige keuze in het geval van Otto zet veel in beweging en in al dit drama, het verlies voor het meisje die plots alleen met haar vader zit waar ze weinig mee heeft en weinig gezien heeft, vraag ik me toch af waarom er bij de genre duiding komedie staat, want in eerste instantie is er toch niets grappigs aan. Het is allemaal behoorlijk dramatisch en iets dat Otto moeilijk naast zich neer kan leggen en met zijn bijzondere vriendengroep op onderzoek uitgaat gaat en heel wat lijkt te ontdekken. De wraakfilm is geboren zou je zeggen maar met het drietal Otto, Emmenthaler en Lennart is toch niets minder waar en wordt tevens de komedie duidelijk.

En deze groep weldoeners is toch wel een bijzonder stel perfect aangevuld door commando Markus. En daar blijft het niet bij want gaande weg verzameld zich toch een bijzonder gezelschap in Huize Hansen, en aan iedereen lijkt wel iets te mankeren want wat een pareltjes zijn deze mensen toch en wat leidt dit bij tijd en wijlen toch tot bizarre situaties en kostelijk gekibbel. Tevens wordt op sterke wijze getoond hoe een ieder anders omgaat met emotie, woede en verdriet. De zoektocht naar rechtvaardigheid lijkt soms bijna een onderschoven kindje terwijl toch de degens gekruist wordt met een bende die je liever niet op je stoep aantreft. Ongetwijfeld is dat ook juist weer de humor rond de onwaarschijnlijkheid dat een groep dergelijke kneuzen het opneemt tegen een professionele bende. Ondertussen komen er nog een paar lijken en verassingen uit de kast die het geheel weer wat extra 'wtf' geven. Geniaal overigens Lennart die zich voordoet als psycholoog.

En zo blijkt Riders of Justice toch op zijn zachts gezegd een vrij opmerkelijke zit met een bij vlagen geweldige soundtrack, een uitstekende cast en vooral Moller en Mikkelsen die ik altijd erg sterk vind. Voor nu een vier, maar deze film wordt zeker vervolgd.

Het was het allemaal net niet, is niet echt mijn ding.