Pusher II (2004)

Wederom een fijne rauwe film, maar ik vond hem heel iets minder dan deel 1.

Inderdaad, dit is ook weer een sterk deel van de Pusher-trilogie.
Weer een geloofwaardig neergezette, sterk geacteerde harde rauwe misdaadfilm van Refn.
Het eerste deel volgt het uitzichtloze leventje van een dealer en hier draait het meer om z'n druk snuivende, niet al te slimme criminele "maat"...

Na het zeer naargeestige eerste deel van deze trilogie is Pusher 2 een verademing: het wereldje waarin het verhaal zich afspeelt is nog steeds crimineel maar nu zowel fysiek als psychologisch als sociaal wat ruimer, de verteltrant geeft mij als kijker wat meer adem, en bovenal is Mads Mikkelsen van psychopaat in een (charismatische) bijrol geëvolueerd naar een nog steeds tamelijk onberekenbare maar nu ook kwetsbare hoofdpersoon met wie ik kan meeleven en die op onverwachte momenten een even onverwachte maar zeker niet onbegrijpelijke of scriptmatig-geforceerd aandoende menselijkheid toont. Wat een acteur – hij behoort toch wel tot het beste wat er op het witte doek rondloopt.

Deze film speelt zich af in dezelfde wereld als het eerste deel, maar Refn richt zich nu op het personage Tonny en de psyche achter een eenzame man die zich tevergeefs probeert te bewijzen aan zijn vader. Na lang smeken mag hij als vijfde wiel helpen bij wat klussen – er is te weinig ruimte in de vluchtauto dus Tonny moet de bus naar huis nemen. Hij steelt op klunzige wijze een Ferrari om als offer aan zijn vader te schenken, zoals een huiskat een vogeltje voor de baas vangt. Het gebaar valt niet in goede aarde. Langzaam dringt bij Tonny het besef door dat hij een daad moet stellen om nog iets van zijn leven te maken. Hij is de vader van een ongewenst kind met een vrouw die aan de coke zit en wordt meegetrokken in een neerwaartse spiraal van criminaliteit door een kennis die ‘Kurt de Kut’ (acteur Kurt Nielsen) als bijnaam draagt. Tonny is een impotente pornoverslaafde – dit zien we in een pijnlijk ongemakkelijke seksscène – die op het pad van destructie is geboren en er wellicht eindigt. Dit alles culmineert in een radicale, gewelddadige climax. De vraag is of Tonny kan ontsnappen. Het knappe van de film is dat Refn van de op het eerste oog (en in de eerste film) absoluut zwaar gestoorde Tonny een echt mens maakt. Mikkelsen acteert hier fenomenaal.

Lees verder op Cinema Interruptus

Die website van jou ziet er strak uit TheBunk

Thanks!

Schitterend om die kop van Mads Mikkelsen te zien in deze flick.
Na deel 1 te hebben gezien moest ik deze ook zien, en vindt dit deel ook prima.

Alles was prima realistisch en daar hou ik wel van.

Mads Mikkelsen die op een gegeven moment lekker nonchalant aan zijn zaakje loopt te krabben etc.
ha ha geweldig,
Dit zijn nou de films waar de auto's gewoon nog op slot worden gezet en de acteurs op de plee gaan zitten bouten tijdens de film.

Vindt het wel iets moeilijker om deze film een cijfer te geven als deel 1 omdat ik er nu een beetje aan gewend ben wat te verwachten maar toch geef ik deze de zelfde waardering als deel 1 want hij is minimaal net zo goed en misschien wel beter?

Nu nog op zoek naar deel III want die heb ik nog niet gezien.

Bizar en bijzonder andermaal, net zoals ik zei over deel 1. Toch vind ik deze iets beter. Of het de hoofdpersoon is of dat er op een gegeven moment iets meer met spanning en muziek gebeurt zo na het half uur wanneer Tonny en Kurt bezig zijn met hun drugsdeal en daarna de boel bij elkaar proberen te houden..

Andermaal schetst zich een grauw en weinig tot de verbeelding sprekend beeld van de kleine criminaliteit met het nodige dealerwerk in Stockholm. Zo kleurloos het in beeld gebracht wordt zo kleurloos en perspectiefloos lijkt het leven van Tonny eveneens. Een vader die weinig met hem te maken wil hebben, Moeder overleden zonder dat hij het wist, een vrouw met kind die hem constant voor rotte vis uitmaakt en alleen maar geld wil, een drugsdeal die mislukt en zijn compagnon die hem uiteindelijk smeert waardoor hij de schuld moet betalen...het zit Tonny niet echt mee. Dit wordt weinig subtiel in beeld gebracht samen met de al even weinig intelligente, smaakloze en pover onderwereld figuren waar hij dagelijks mee omgaat. De voornaamste gedachte lijkt toch constant te zijn bij wanneer het volgende snuifje plaats zal vinden en niet echt bij een betere toekomst of het idee een negatieve cyclus te willen doorbreken. Wanneer men niet scheld, dealt of vechtend over straat rolt lijkt comfortably numb het hoogste gedachte goed.

Werkelijk ontluisterend zijn de scenes waar Tonny zijn best doet een erectie te krijgen in het bijzijn van twee hoeren en het feestje waar hij de moeder van zijn kind aanvliegt. Terwijl hij probeert haar te wurgen, de baby krijst alsof zijn leven er vanaf hangt, ligt het merendeel van de mensen foeterend op de grond omdat de coke gevallen is en dat zo zonde is. Hoe laag kan het? Hoe laag kan men zinken? Geweldig geacteerd door Mikkelsen en heel mooi gespeeld met het einde, waar hij de moordopdracht niet uitvoert, zijn vader wel in een vlaag van razernij en uiteindelijk vlucht met het kind mogelijk op weg naar een betere toekomst.

Rauw en direct voor de bakkes, prima filmpje van Refn.