The Gunfighter (1950)

(Je schraapt de verzorging van de handen van wetsdienaren en gunfighters om voor mij niet helemaal duidelijke redenen op een hoop.)

Omdat ze beiden met dezelfde "instrumenten" werkten, waar hun leven vanaf hing.

Oude foto's en beschrijvingen staven mijn opmerkingen, ik pluk ze niet uit de lucht natuurlijk.

Mijn kast staat vol met boeken over de historie van het Amerikaanse Westen van die tijd.

Peck (Ringo) mag dan wekenlang onderweg zijn geweest in deze film, maar was geen 'cowboy', al zal hij zeker wel onder het stof hebben gezeten van de lange ritten te paard.

Zijn "werk" was van "verfijndere"aard (al klinkt dat in dit opzicht wel gek)

Het mechanisme van de revolvers van de personen die er hun kost mee verdienden in die tijd was "ge-fine-tuned", m.a.w. super-gevoelig afgesteld.

Bij de miste of geringste druk op de trekker ging het wapen al af.

Zwaarder afgestelde mechanismen konden zorgen voor een afwijking van het schot.

Vandaar dat verzorgde handen belangrijk waren.

Eeltige handen konden die lui ook niet hebben, want die waren te ongevoelig.

Het is niet dat ik je expertise op gebied van het oude westen in twijfel trek, maar vind dit betoog alleen niet bijzonder overtuigend. Sorry. Net als Peck weet je me niet te overtuigen, dat Peck een geloofwaardige vertegenwoordiger is van Gunfighters van het oude westen. Ik vind dat er te veel algemeenheden in je verhaal zitten, terwijl ik het heb over dit specifieke geval, waarbij het een feit is dat Peck's karakter weken, zo niet maanden (en eigenlijk gewoon al jaren) onderweg is en of hij daarbij dan een cowboy is of niet, daar ging mijn opmerking niet over.

No problem.

Ieder zijn ding zeg ik altijd.

Ik ben ook geen lid van de Gregory Peck fanclub, of probeer zieltjes te winnen voor het "western geloofsgenootschap" (cowboylaars tussen de deur etc. )

Gewoon wat punten ter overweging in de schaal geworpen.

Verder is het ook de vraag hoe ver je (in algemene zin)moet gaan bij de beoordeling van westerns.

Jimmy Ringo in The Gunfighter is een fictief personage, met een knipoog naar de echte Johnny Ringo.

Persoonlijk denk ik dat het nastreven van alle correcte details een hoop plezier vergalt.

Er blijven dan nog maar weinig genietbare films over van de vele duizenden westerns die er gemaakt zijn.

Maar ook dat is weer zuiver persoonlijk.

Het is maar wat je zelf aanspreekt.

Nog even terug naar je voorlaatste bericht, omdat ik zag dat je het iets aangepast hebt, en een opmerking van mij niet duidelijk lijkt te zijn.

(quote:Je schraapt de verzorging van de handen van wetsdienaren, gunfighters en later (werknemers van ranchers) om voor mij niet helemaal duidelijke redenen op een hoop.)

De opmerking betreffende de werknemers van ranchers ging over verzorging van uiterlijk, niet over de handen, zoals bij de gunfighters.

Wat Ringo's uiterlijk betreft na lange ritten zo lijkt het mij dan wel logisch dat hij onderweg ook steden en /of dorpen tegenkwam en niet alsmaar door de woesternij reed.

Ken je de song 'Brownsville Girl' (1986) van Bob Dylan (en Sam Shepard) waarin hij het over The Gunfighter en Peck heeft?

Enfin, genoeg gezegd over dit onderwerp lijkt mij.

Heb je The Bravados, Yellow Sky en The Stalking Moon met Peck al gezien?

Ik ken de song (uiteraard als Dylan fan), alleen nooit echt opgelet waar het over ging. Grappig!

Een deel van the Bravados, vond ik niet heel bijzonder. Heb ander Peck Westerns gezien (volgens mij 2), zal even achter de titels aan gaan. Kom ik op Terug

Een fijne western, die lekker wegkijkt en richting het einde ook steeds beter wordt.

Ik kan de opmerking van mister blonde overigens goed begrijpen. Ondanks dat Peck in diverse westerns gespeeld heeft vind ik hem er geen karakteristieke kop voor hebben. Ik had zelfs vooraf mijn twijfels over hem, maar ik moet dan ook wel toegeven, dat hij die al snel bij me wegnam. Hij speelt erg sterk, en die snor staat hem ook goed. Jimmy Ringo is een fijn personage en een sterke persoonlijkheid. Naast Peck zijn ook de bijrollen goed verzorgd, waarbij vooral Karl Malden met positief opviel als de sympathieke barman.

Verder valt op dat er niet heel veel actie in The Gunfighter zit. De nadruk ligt op het psychologische aspect, al voel je de spanning op diverse momenten wel in de lucht hangen. Wel mooi om te zien hoe bekendheid je als snelle schutter op een gegeven moment ook kan gaan tegenstaan. Dat aspect wordt hier redelijk sterk en geloofwaardig uitgewerkt. De uiteindelijke ontknoping mag er ook zijn.

The Gunfighter is dus zeker wel een fijne western. Een goede opbouw, een fijn verhaal en een niet al te lange speelduur zorgen voor een gemakkelijke wegkijker. Puur op gevoel geef ik de film drieënhalve ster. Het neigt af en toe wel naar iets hoger, maar op de een of andere manier zit dat er bij mij net niet in.

3,5*

Goede western, met een goed opbouwend verhaal, je kon op je klompen aanvoelen wat er op het einde ging gebeuren, maar zeker een aanrader:4,0

Een van de grote ondergewaardeerde Gregory Peck rollen is zijn prachtige anti-held karakter van Jimmy Ringo - de beruchte revolverheld met een reputatie als de snelste pistool in het westen,

In de jaren 1880 Jimmy Ringo (Gregory Peck) komt in een saloon in Santa Fe voor een drankje. Jonge Eddie (Richard Jaeckel) drijft de spot met hem en probeert hem te provoceren tot een vuurgevecht

Ringo is met tegenzin gedwongen Eddie te vermoorden. Hier beginnen we te beseffen dat het leven van een revolverheld met een reputatie meer een vloek is . Dit is een thema dat meesterlijk wordt uitgespeeld in de film. Samen met To Kill a Mockingbird, The Gunfighter was dit een van de favorieten Gregory Peck's onder zijn films.

Ook voor de niet Western liefhebbers is deze film wel aan te raden .

The Gunfighter is een erg goeie film die binnen het westerngenre vermoedelijk tot Peck's besten behoord. In de prachtige rol van Jimmy Ringo (ongetwijfeld gebaseerd op Johnny Ringo) is hij zeer overtuigend. En dat terwijl de rol niet op het lijf van een gentleman als Peck geschreven lijkt.

Al vanaf het begin hangt er een bepaalde spanning in de lucht. Je voelt de tijd langzaam doortikken en dat zorgt voor een zeer aangename spanningsopbouw richting het komende einde. Wat dat betreft doet de film denken aan High Noon en 3:10 to Yuma die later met hetzelfde effect de gewenste successen hebben geboekt.

Nadeel van die geweldige spanningsopbouw was dat ik iets meer van het einde verwacht had. Het was ineens erg snel afgelopen. Voor ik het wist kreeg Ringo de kogel en begon de aftiteling. Maar goed, dat doet verder niets af aan het zeer vermakelijke eerste uur.

Ik herinner me deze film van de eerste twee keer dat ik hem zag als enorm (en zelfs té) statisch, maar bij herzien valt me op dat het risico daarop in script en montage handig wordt ondervangen door regelmatig te knippen naar het kantoor van de marshal, de kapperszaak, de kamer waar Marlowe de saloon in de gaten houdt, het schoolgebouw met Peggy, de drie broers te paard enzovoorts, zodat ik zó geboeid zit te kijken dat ik amper in de gaten heb dat er eigenlijk van actie nauwelijks sprake is (hoewel er in de eerste minuten natuurlijk toch al een dode is gevallen).
        Het resultaat is een boeiende en ook spannende film, die soms wel wordt gezien als de eerste van een trio "psychologische westerns" die het western-genre definitief artistic credibility gaven – voor zover het die nodig zou hebben natuurlijk. Veel van de kracht van deze film is volgens mij te danken aan regisseur Henry King en zijn voorliefde voor wat een filmcriticus omschreef als "characterization and feeling for time and place, which he stressed aboven action and melodrama." Daarnaast wordt er door iedereen zeer goed (en gelukkig nergens overdreven of "folksy-comic") geakteerd, met Peck natuurlijk voorop, maar ook Skip Homeier zet een overtuigende en zeer onaangename juvenile delinquent avant la lettre neer, en Millard Mitchell straalt de perfecte rust en autoriteit uit als de marshal (een jaar eerder speelde hij ook al Pecks leidinggevende in Kings prachtige Twelve o'clock high, een oorlogsfilm met weinig wapengeweld, net als The gunfighter in het westerngenre dus).
        Als ik deze film, ondanks alle kwaliteiten en ondanks de affiniteit die ik de laatste jaren met de films van Henry King heb ontwikkeld, uiteindelijk toch iets lager aansla dan High noon en Shane (de twee andere leden van die officieuze trilogie), dan komt dat denk ik omdat het gevoel van dreiging toch iets te minimaal is. De drie broers krijgen geen individuele karakterschets, de herhaalde shots van hun galopperende paarden doet iets te goedkoop aan, en Skip Homeier is zoals gezegd een fraaie creep maar zijn personage is gewoon niet "zwaar" genoeg om een serieuze bedreiging voor Pecks Ringo te kunnen vormen. Natuurlijk is dat juist de crux van Ringo's probleem (elke "squirt" wil hem onder vuur nemen), maar omdat Hunt Bromley het gewicht van Frank Miller en Jack Wilson ontbeert staat er voor mij toch minder op het spel. Of misschien laat de blijvende associatie van deze film met het beeld van een man die maar in een saloon zit te wachten de film voor mij toch gewoon niet voldoende tot leven komen.
        Conclusie: voor mij een uitstekende western, maar nèt geen klassieker.
        (Nog een grappig trivia'tje: na deze film kreeg Peck de kans om in een andere western te spelen, maar dat aanbod sloeg hij af omdat niet getypecast wilde worden. Had hij die kans maar gegrepen, dan had hij wellicht niet tot To kill a mockingbird tien jaar later hoeven wachten om zijn Osacr te winnen – want dan had niet Gary Cooper maar híj sheriff Will Kane in High noon gespeeld!)
 

"What was I supposed to do, stand there and let that little boy shoot me full of holes?" ... " !!!

Fantastische western klassieker (Heropfrissing) !!! Van een legendarische western gesproken, inclusief met legendarische acteurs zoals o.a Gregory Peck ("The Guns Of Navarone") en Helen Westcott ("Bonanza") !

Van alle 2 ben ik (ook) een grote fan en ken ik hun werk zeer goed !

Geweldige western met Gregory Peck alias Jimmy Ringo alias de 'snelste' schutter van het wilde westen !

Heerlijk opnieuw van genoten van het verhaal, dat toont hoe je telkens op je tellen moet passen als Jimmy Ringo !

De spanningsopbouw en de factor drama nemen duidelijk de bovenhand ..., maar zijn o zo geweldig sfeervol uitgevoerd !

Een authentiek overkomende, meedogenloze, dramatische en zeker voor 1950 qua stijl vernieuwende psychologische karakterwestern, over een legendarische revolverheld, die een nieuw leven wilde beginnen. Met als onbetwist hoogtepunt een werkelijk fantastisch spelende Gregory Peck.

Je hebt de John Wayne-westerns en de spaghetti-westerns, maar ik kan zeker zo genieten van de westerns met de good-guy in de hoofdrol. Westerns met James Stewart, Gary Cooper, Henry Fonda, Glen Ford of deze Gregory Peck. De echte Jimmy Ringo zal geen brave jongen geweest zijn, maar het personage van Peck is best wel interessant. Een western met meer dan schietwerk en een spannend verhaal en boeiende personages. Naast Peck vallen vooral Millard Mitchell en Karl Malden vooral op.

Er wordt hier wel eens het vergelijk gemaakt met High Noon, vooral door de tijdsdruk en het wachten in het stadje. Maar qua verhaal en stijl zijn er toch nog verschillen. The gunfighter is misschien geen meesterwerk, maar is wel vakmanschap. Zowel bij de cast als de crew zitten verschillende figuren die in hun carrière een Oscar en andere prijzen hebben gewonnen, en weten hoe ze een film moeten maken. The Gunfighter is dan ook genieten.

Een voormiddag in het leven van een gewezen revolverheld of hoe een bepaalde reputatie je, meestal ten onrechte en sterk overdreven, blijft achtervolgen.

Dat is "The Gunfighter", een uitstekende, vakkundige gemaakte western, met een aanvaardbaar intrige en naast de nodige dreiging ook wat emotie, romantiek en geslaagde humor (de scène met de damesdelegatie is prachtig).

Keurige enscenering, vlotte en duidelijke dialogen en heel goed acteerwerk.

Ben steeds fan geweest van Gregory Peck. Acteur die zowat alles aankon, van charmante romantiek ("Roman Holiday"...), over het thrillergenre ("Spelbound"...), het avontuur ("Moby Dick"...), drama's ("To kill a Mockingbird"...) tot deze western, waarin hij, met innemende stem en nodige charisma toch weer indruk maakt.

Heel aardige film. Haast bijzonder in zijn onbijzonderheid, een fijne nonchalante sfeerimpressie in het westen. Ook erg licht van toon, mede door de geringe lengte voelt dit echt als tussendoortje dat nergens echt beklijft. Maar prima spel, fijne sfeer, goede decors die allemaal echt aanvoelen. Uitstekend vermaakt, maar het einde liet me volstrekt koud, dat is nog de beste samenvatting. 3,5*.

Krijgt een blu-ray release in de UK. Wel prijzjg, helaas.

The Gunfighter [Blu-ray]: Amazon.co.uk: Gregory Peck, Helen Westcott, Millard Mitchell, Jean Parker, Karl Malden, Skip Homeier, Verna Felton, Mae Marsh, Ellen Corby, Henry King: DVD & Blu-ray

Dat is heel lang geleden dat ik deze film gezien heb. Was volgens mij op de duitse tv. Weet alleen nog dat dit inderdaad een goeie western moet zijn. Heb hem op mijn te zien lijstje gezet. Heb deze gelukkig in mijn collectie en zal hem dan mijn waardering geven. Heb hem vanavond gelijk maar keken. Was toch van plan een western te kijken. Inderdaad een zeer goeie western. Heeft raakvlakken met High Noon. Gregory Peck vind ik persoonlijk geen westernacteur, maar vertolkte zijn rol als Jimmy Ringo goed. Prima western, maar voor mij geen klassieker. Gewoon een lekkere golden oldie.

"The Gunfighter goes Blu-ray": link.

Fijne western waarin Peck het helemaal niet slecht doet als Ringo , de gunfighter die zijn reputatie meer dan zat is .

Een western die in mijn herinnering vooral uitblinkt in effectieve soberheid. Met een geweldige

Peck, droog en tegen het chagrijnige aan. De actie vrij beperkt, zit je toch aldoor gebiologeerd

te kijken naar een welhaast psychologische western, het personage van Peck moe van zijn

status als gereputeerde gunfighter, toe aan mentaal pensioen. Peck, met zijn bekende vermogen

van een onderkoeld acteren, geknipt voor deze rol. De levendige rol van Karl Malden als kruiperige barkeeper mag ook niet onvermeld blijven. Met kippenvel bij de slotscene.

klara

Een bondige review die toch veel zegt over deze westernklassieker

Tevens aanleiding voor mij om de schitterende Blu-ray van Koch Media te bestellen, en mijzelf weer eens een nieuwe kijkbeurt te gunnen.

Komt nu ook uit bij Criterion, met eens schitterende hoes.

The Gunfighter (1950) | The Criterion Collection

Zucht...een blu-ray versie heb ik al (DVD ook) maar dit zal 'm toch wel weer worden verwacht ik.

Hoewel mijn verwachtingen gelinkt aan de titel van de film helemaal niet werden ingelost, vind ik dit een geweldige film. Behalve intro en finale gaat het haast om een kammerspiel. Gregory Peck is ijzersterk in elke scene als de beruchte Jimmy Ringo, achtervolgd door zijn reputatie. Een film waarin de psychologie van Peck en tegenspelers een veel grotere rol speelt dan loutere actie. Het is prachtig om zien hoe Henry King en zijn team het psychologisch netwerk van het typische dorpje met zijn bewoners weergeeft. Alle gevoelens komen aan bod bij diverse karakters in de gekte die ontstaat door de komst van Peck. Sensatie, hebzucht, wrok, liefde, vriendschap, afgunst, angst, goedwillendheid, bewondering, verontwaardiging, you name it. Dit alles uitgekiend via beklijvende dialogen met enkele gepaste momenten van humor daarin verweven. De finale vond ik zelfs ontroerend.

The Gunfighter speelt zich af in een tijd dat het wilde westen minder wild begint te worden. Er is nog geen sprake van een rechtstaat, maar de samenleving heeft geleerd zich aan bepaalde regels te conformeren. Moord en doodslag worden niet meer zomaar getolereerd. Revolverhelden en scherpschutters zijn in het licht van de nieuwe tijd die gloort uit de tijd aan het raken. Jimmy Ringo is zo’n revolverheld.

Overal waar Ringo opduikt, komt hij wel iemand tegen die denkt zijn revolver sneller te kunnen trekken dan hij. Ringo heeft het daarmee wel gehad. Eigenlijk wil hij die wereld het liefst vaarwel zeggen en net als ieder ander gewoon een gezin kunnen stichten, een stuk land kunnen bebouwen en wat vee kunnen houden. Maar ja, zijn verleden zit hem in de weg.

The Gunfighter toont een samenleving op een omslagpunt. Een samenleving die zichzelf nog opnieuw aan het inrichten is. Teveel mensen hebben zich daaraan nog niet aangepast en hebben te weinig concrete doelen. Het is niet voor niets dat zich buiten de saloon waar Ringo een biefstukje verorbert en een glaasje whisky nuttigt, een mensenmassa verzamelt die blijkbaar geen hoger doel aan zichzelf stelt dan het bekijken van een revolverheld en te dromen over een carrière net als hij. Nog niet iedereen droomt van een stukje land om te bebouwen.

The Gunfighter is een western met meer drama dan actie. Jimmy Ringo (losjes gebaseerd op de bandiet Johnny Ringo (1850-1882)) wordt gespeeld door Gregory Peck. Ringo is een teleurgestelde revolverheld. Hij schiet sneller dan een ander. Eigenlijk is dat het enige dat hij goed kan. Hij is eenzaam. Zijn vrienden van vroeger zijn dood of hebben zich van hem afgewend. Hij probeert aansluiting te vinden bij de gewone samenleving, maar de mythe die om hem heen hangt verhindert dat. Hij heeft zijn trots en is verbaal agressief, maar doet er alles aan om maar niemand te provoceren. Het heeft geen zin. Mensen zijn op voorhand al geïntimideerd. Peck is goed. Hij straalt een melancholische pijn uit.

Het accent ligt in de film op de karakters. De typische karakters die in een western altijd wel ergens voorbij komen. De scherpschutter, de barkeeper, de sheriff, de ruziezoeker, de fatsoenlijke echtgenote of (en die is zeldzamer) de fatsoenlijke echtgenoot, die de saloon bezoekt maar met zijn vrouw heeft afgesproken dat hij slechts één borrel mag drinken en dat nog doet ook. Ze zijn allemaal zoekende. Ze symboliseren een wereld die het einde van het wilde westen inluidt. Een wereld die op een omslagpunt is aanbeland tussen wetteloos en wettig.

The Gunfighter is ook een sobere film. Shootouts zijn er amper. Alle scènes zijn zonder muziek. De meeste tijd brengt de film samen met Peck door in de saloon, waar hij door deze en gene wordt bezocht. Heel naturel. Soms veroorzaakt een personage wat opwinding. Soms is hij onderdanig. Soms is hij vol bewondering. En the Gunfighter zelf? Hij is eigenlijk een tragische figuur met een onvervulbaar verlangen. Hij is gewoon moe.

Deze western begint best aardig, maar blijkt uiteindelijk een wel erg dun plot te hebben. Gelukkig duurt de film niet al te lang en beschikt die met Gregory Peck over een uitstekende hoofdrolspeler. Peck weet zijn personage toch nog best wat diepgang mee te geven. Degelijk, maar geen film die lang blijft hangen.