The Hill (1965)

Typische Lumet film, waarin Connery het tegen de gevestigde orde op moet nemen. Best een goede film, al heeft Lumet wel beter werk afgeleverd. 3,5 sterren.

Uitermate sterke Militaire gevangenisfilm, veel beter dan ik vooraf dacht.

Naast ster Connery is echt de hele cast is erg goed, met een show stelende Ossie Davis. Geweldige scene als hij bij die commandant op bezoek gaat, haha..
Ik kan niet echt zeggen dat ik er erg veel Lumet aan afzie, buiten dat het zoals gewoonlijk bij hem een prima geregisseerde film is.
Aanrader!

Een erg sterke antioorlogsfilm, die naarmate het verhaal vordert, steeds beter wordt.

Ik moest er even inkomen, omdat het verhaal eigenlijk aanvankelijk geen opbouw kende en we ons gelijk al in Libië bij het gevangenkamp bevonden. Maar nadat er eenmaal kennisgemaakt is met de nieuwe gevangenen, kwam ik er lekker in en ontspon zich een zeer interessante film, die mij uiteindelijk erg wist te boeien.

Dat is in de eerste plaats te danken aan de acteurs, die prima rollen neerzetten. Sean Connery speelt ontzettend sterk als de rebelse Roberts, die het duidelijk niet eens is met de gang van zaken in het kamp. Harry Andrews is minstens zo goed als Sergeant Wilson, de man met de bulderende stem, die het kamp leidt. De strijd die hij voert met Roberts is uitermate boeiend uitgewerkt . Ook Ossie Davies, een zwarte medegevangene, zet zijn rol zeer overtuigend neer. De manier waarop hij richting het einde in opstand komt vanwege het discrimineren van Wilson, is één van de beste scènes van de film. Ook het einde is erg goed.

Ja best genoten hiervan moet ik zeggen. Visueel is het allemaal redelijk en niet heel bijzonder goed, maar inhoudelijk en qua acteerwerk is het echt ontzettend goed. Vooral de tweede helft is uitermate sterk en de antioorlogs boodschap mag er zijn. Altijd mooi om te zien dat regisseurs zoiets durven te maken. Lumet bewijst hiermee nog maar eens zijn klasse.

4,0*

Zoals in veel van zijn films neemt één man het op tegen de gevestigde orde, het apparaat en vecht ie een op voorhand nogal ongelijke strijd uit. Zit in al zijn belangrijke films; Serpico, Dog Day Afternoon, 12 Angry Men, Network, the Verdict en zelfs Fail Safe (waarin zelfs de president van Amerika wordt neergezet als gewone man).

Misschien niet de meest in het oog springende titel binnen Lumets oeuvre, maar het zou zomaar eens bij een van z'n besten kunnen horen. In ieder geval eentje die op onverbiddelijke wijze de ontberingen in het kamp weet vast te leggen. Dat zal wel iets te maken hebben met de omstandigheden waaronder de film is opgenomen, maar zeker ook de manier waarop het allemaal in beeld wordt gebracht.

Het tracking shot dat het bal opent, valt meteen al op en hoe meer de camera het oog laat vallen op de heuvel, hoe meer een lullige berg zand op een gevaarte gaat lijken. Een helse beproeving, helemaal als het gasmasker er aan te pas komt. Is het niet dat, dan zijn het wel de wilde bewegingen, aparte hoeken en zweterige close ups die de film op sleutelmomenten van een fikse dosis intensiteit voorzien.

Zoals wanneer Stevens het loodje legt. Een scène die bovendien een uitermate akelige lading krijgt door het gierende gelach van zijn medegevangenen. Dat is het sadisme van Williams sowieso, maar op deze manier wordt het ook echt een factor van belang. Mede dankzij Hendry die een rigide en meedogenloze rol vertolkt onder de klep van zijn petje. Al gaat het wat minder als hij iets anders moet doen.

Connery moet hier eindelijk eens serieus aan de bak en doet dat met verve als hij en Wilsons betonnen kin elkaar verbaal te lijf gaan. Gaaf ook hoe de rest van het kamp daar reageert. Andrews maakt op een andere, bijna sympathieke wijze nog een keer indruk tijdens het oproer. Dan kan je wat en hoe de film besluit, is de kers op een rauwe, bittere taart, waar Ossie Davis nog eventjes de show steelt.

Een niets ontziend verhaal over een Brits militair strafkamp voor Engelse soldaten in de tweede wereldoorlog waarin de gevangenen, in de verschroeiende hitte, op een wrede wijze werden mishandeld en vernederd. Het gevangenkamp werd geleid door sadistische en fascistische racisten die hun heil zagen in niets ontziende onderdrukking en daar zichtbaar plezier in hadden.

N.B. Mede door deze films wordt duidelijk hoe volslagen idioot het militarisme is, met name indien de leiding in handen is van corrupte en gewetenloze gekken.

Grandioze ANDREWS. Het satanisch genoegen straalt er van af. Typisch een beetje over-acting zoals alle grote engelse acteurs. Maar zo subtiel. Hoe hij een schoon overhemd, stijf van het stijfsel, aantrekt. Meesterlijk!

Een gevangenis-nachtmerrie waarin verzet gesmoord wordt in geweld, geweld leidt tot nieuw verzet en gevangenen en soldaten lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Dit psychologisch drama toont dat de drang om anderen te domineren soms absurde proporties aanneemt die niks meer met discipline en het vormen van goede soldaten heeft te maken. Vooral Andrews is inderdaad ijzersterk maar de film kent nog sterke scènes zoals Jacko die halfnaakt bij de commandant binnenstormt. . De film blijft continu boeiend; er wordt flink wat geroepen en geschreeuwd. Het einde is bijzonder duister, echt nachtmerrie-achtig.