Blinkende Lygter (2000)

lijkt te willen kiezen tussen flauwe-komedie-in-crimisfeer en drama en faalt daardoor in beide.

er zit zeker geinige humor in, maar het blijft bij oneliners en niet op de sarcastische manier zoals de (schijnbaar) Britse voorbeelden. met name in de flashbacks in het zeer dramatisch en eigenlijk is het nergens echt goed voor, behalve om aan te tonen hoe de 4 elkaar kennen, maar dat had makkelijk zonder gekund.
acteerwerk is nergens echt overtuigend, ook weer door de twijfel tussen komedie en drama. de poster toont allemaal breed lachende gezichten, terwijl dat in de film nooit gebeurd: erg raar. Mikkelsen doet een Steve Buscemi goes Begbie.
het verhaaltje is filnterdun en het eindigen met een 'echt' restaurant (tuurlijk, met klanten en al) was helemaal tenenkrommend. nee, laat dit genre maar aan de Britten over, de Scandinaviërs zijn duidelijk beter in thrillers.

10 jaar geleden zal hij voor mij leuk zijn geweest maar nu 2013 vond ik hem erg slecht/voorspelbaar/en weinig echt grappig. Met die koeien zag je zover zien aankomen!

Heerlijke vermakelijke film!

Wat minder scherp dan The Green Butchers. Als film ook iets 'normaler'. Wel een paar mooie scenes weer (met die eieren die het vermakelijk genoeg maken, maar qua plot is het allemaal nogal langdradig. Ergens over de helft stokt de vertelling eigenlijk vrijwel helemaal en dat doet de luchtigheid niet al te goed.

3*

Dat er over smaak en humor te twisten valt, is hierboven goed zichtbaar. Ik vind dit een van de grappigste films die ik ken en juist wel degelijk typisch Scandinavisch: die pijnlijke zwarte humor. Ongeëvenaard wat mij betreft, die werkjes van Anders Thomas Jensen. Ik kan deze en Adam's Apples blijven kijken en telkens weer in lachen uitbarsten. The Green Butchers is wat mij betreft juist de mindere van het stel. Het acteerwerk is voor een zwarte komedie juist prima en de scenes met de koeien, het bier begraven en het uitblazen van eieren zijn m'n favorieten.

Als ik aan Scandinavische zwarte humor denk, kom ik steevast uit op de Finnen. Dit is een trekje dat ik niet snel achter de Denen zocht. Hoewel Blinkende Lygter af en toe lekker bot uit de hoek kan komen, vind ik het gehalte aan zwarte humor wel meevallen. Het personage van Mads Mikkelsen (wat een geweldig acteur ook) is daar dan nog hoofdverantwoorlijk voor. Het is inderdaad een vreemde film die het moet hebben van de eveneens vreemde situaties. Dat zijn de elementen waar deze film het van moet hebben. Blinkende Lygter is helemaal geen vervelende film om te zien. Alleen het kwartier voor de ontknoping moest ik knokken om de aandacht erbij te kunnen houden. Het hoofdverhaal deed me niet zoveel, maar de scenes waarin we naar het verleden kijken van de hoofdpersoon of het moment met de desert eagle, zijn erg sterk. Jammer dat het niet lukt om de aandacht voortdurend vast te houden. Dat maakt net het verschil of de film echt goed is, of een leuk tussendoortje.

Oef, wat een tegenvaller was deze dwaze, vaak te trage misdaadkomedie die tegelijk bruut, bloedig en komisch moest zijn. Het verhaal ging over vier kameraden die graag grote belangrijke gangsters hadden willen zijn en dachten een grote slag te slaan. In plaats van de zwarte humor die ronduit saai en ordinair was, werkten de tragische scènes (met de innerlijke demonen: uit neurotische volwassenen komen neurotische kinderen voort) bij mij nog het best. Maar nogmaals een fikse tegenvaller.

Scandinavische humor, heb weer gelachen en moet je liggen natuurlijk. Deze kan zo tussen mijn toplijst staan! Cat humor.

Mijn derde Jensen, en ook van deze heb ik genoten. Veel gebruikers hier hebben wat moeite met de flashbacks (terwijl anderen ze juist waarderen); zelf stoor ik me eerder aan de incidentele voorspelbaarheid van sommige plotelementen (het constante eten van Stefan inclusief een mondvol chips zodra hij wakker wordt; natuurlijk gaan de mannen uiteindelijk mee in het project van het restaurant; en toen de jager zei dat hij altijd al eens op mensen had willen schieten voelde ik al aankomen dat hij zijn kans nog wel zou krijgen met de bende van de Eskimo), maar dat valt allemaal weg tegen de lol van die vier personages en hun onderlinge wrijvingen en uitbarstingen, met de dokter en de jager erbij om de zaak nog eens flink op te schudden. Vier zulke grote acteurs bij elkaar, wat een heerlijk schouwspel.

Saaie film met pijnlijke humor.

Absurde, maar énige misdaadkomedie waar ge eigenlijk niet genoeg van krijgt omwille van de kurkdroge humor die er slaagt het brutaal geweld in de film te temperen en omwille van de heerlijke acteerprestaties van onze 4 kornuiten.
Mooie geslaagde flashbacks naar de jeugdjaren waar de vier dezelfde druk, vernederingen en misplaatste lessen opvoeding meekregen.
Plot en opbouw vallen aldus zeker niet tegen en hoe apart ook, het lijkt allemaal aanvaardbaar en goed te verteren.
Prachtige titel.