O Brother, Where Art Thou? (2000)

Redelijke film.

Vooral een opsomming van vreemde gebeurtenissen en personages. Leuke film hoor, maar nergens briljant.

Leuke film.

Niet zo briljant als Fargo of The Big Lebowski maar zeker een prima film die ik best nog een keertje wil zien. Leuk verhaal ook dat doorspekt wordt met aparte personages die elk eigenlijk hun eigen kleine verhaaltje binnen het grote verhaal krijgen. Op het einde valt alles ongeveer in zijn plooi en da's mooi.

Prima.

Nauewelijks een glimlach kunnen opbrengen voor deze 'komedie'...
2*

Voor de zoveelste keer deze weergaloze komedie gezien, wie zei er ook al weer dat George Clooney niet kan spelen? Als je je vrolijk wilt voelen zet je gewoon deze film op 🙂

I Am A Man Of Constant Sorrow

Geweldig sfeervolle avonturenfilm met de typische Coens-humor.

George Clooney schittert van het scherm als enige boef met een goed stel hersenen die vooral geinteresseerd is in zijn kapsel. Dit zorgt voor leuke scenes, waaronder natuurlijk de scene waarbij hij zegt: I'm a Dapper Dan man! 😄

De andere twee boeven vind ik een beetje op elkaar lijken, waarbij de een nog sukkeliger is dan de ander. Zij vielen een beetje tegen, maar het is ook lastig om je staande te houden tegenover deze Clooney in topvorm.

De sfeer van de jaren '20 zit goed in elkaar, waarbij de soundtrack veel aan bijdraagt met als hoogtepunt natuurlijk: I'm a man of constant sorrow.. Dat het een soort Odysseus is in de jaren '20 is maakt het geheel nog leuker. Ik herkende een paar verwijzingen naar Odysseus, zoals de cycloop en de sirens. Maar als je niet weet dat het iets met Odysseys heeft te maken dan valt dit niet gelijk op als je geen kenner bent van Odysseus. Het ligt er allemaal niet te dik op.

Een van de leukste avonturenfilms die ik heb gezien, want hij verveeld geen moment en de 3 boeven komen in allerlei aparte situaties, zoals o.a. het optreden, de overval, de Ku Kux Klan en de sirens. Ook komen ze allerlei aparte en komische personages tegen tijdens hun avontuur.

Voorlopig geef ik 4,5*, vooral doordat de twee andere boeven naast Clooney me wat tegenvielen.

Vooral prachtig gefotografeerd (werkelijk schitterende landschapsopnames) is deze losse bewerking op Odyssee, het heldendicht van Homerus (talrijke toespelingen op de klassieke tekst). Het verhaal over drie voortvluchtigen, in het hete, zwoele zuiden van de Verenigde Staten, zit vol met spannende, groteske en hilarische scènes. De cast speelt subliem en met hartstocht; de accenten van de hoofdpersonen bijvoorbeeld zijn heerlijk.

Vandaag nog maar weer eens herzien maar het is verweg de beste film die Clooney ooit gemaakt heeft, maar dat is vrijwel grotendeels aan de gebroeders Coen te danken, en wat een prachtige soundtrack. Eerlijk gezegd was ik deze film een beetje vergeten alhoewel ik 'm toch al eens gezien had maar de sfeer van die tijd is wel zo prachtig in beeld gebracht, het is gewoon een hele mooie en goeie film. Door het nummer "I'm A Man Of Constant Sorrow" heb ik de film nog maar eens opnieuw gekeken en het is gewoon een film die gezien mag en moet worden, ik kwam er zelfs achter dat ik zelfs nog niet eens gestemd had op deze film, maar zo zijn er nog zo veel die ik al gezien heb maar nog niet op gestemd heb. Voor "O Brother Where art Thou" moet ik toch minimaal 3,5 ster geven.

Goede film waar ik Clooney super sterk vind spelen. Normaal niet zo'n fan van deze man, maar hier speelt hij echt goed!

Leuke ontspannende zondagmiddagfilm. Heb vooral genoten van Clooney.
De humor vond ik soms wat flauw, maar misschien was dat wel juist de bedoeling van Coen. Tijdens de hele film had ik een voortdurende glimlach op mijn gezicht.
Soms wat vreemde plotwendingen, maar zo'n film moet je niet al te serieus nemen.

Fijne film, met een leuke knipoog-rol van de mannen van ZZ Top 🙂

Voor mij blijkt maar weer dat Clooney vooral als acteur uit de verf komt als hij dit soort grappige, wat vreemde figuren speelt. Hij kreeg natuurlijk prima werk in handen met het script van de Coens, maar hij geeft er prima invulling aan. De verbaasde blik, met grote ogen, die sterotype uitspraken ("I'm a dapper dan man", "We're in a tight spot"). Erg goed. Datzelfde geldt eigenlijk voor Turturro. Dit is natuurlijk een hele andere rol dan die van 'The Jesus', maar wederom geeft hij een erg treffende invulling aan de domme hilbilly. Tim blake Nelson speelt een wat ondergeschikte rol in het trio, maar hij doet dat ook erg goed. Dat maakt dat het eingelijk erg leuk is om het avontuur van dit drietal te volgen. Het maakt daarbij niet echt uit wat er precies gebeurt en de hele zoektocht naar de schat is ondergeschikt aan de aaneenschakeling van scenes die een fijn filmpje opleveren van drie mannen op avontuur in het zuiden van de USA.

Degelijke film die voor een constante glimlach op mijn gezicht zorgt, maar meer niet. Alles is eigenlijk wel in orde. de cinematografie ziet er goed uit, de muziek zorgt voor een fijn sfeertje, het verhaal is redelijk vermakelijk, en de personages zijn niet alledaags. Echter, niets springt er echt uit. Er gebeurt nergens iets waar ik echt van onder de indruk ben, noch audiovisueel, noch wat plot betreft en ook niet betreffende de personages. Nogmaals, de meeste personages vond ik vrij apart en dus ook vermakelijk, maar dat heb ik in wel meer films gezien, dergelijke personages zijn niet echt uniek. Echt dolkomisch vond ik de film ook niet. Wel een paar zinnen die op een grappige manier herhaald worden, zoals over de geroosterde eekhoorn, en de haarobsessie van het hoofdpersonage (aardige rol van Clooney overigens) was ook vermakelijk.

Verder enkele leuke referenties. Natuurlijk, zoals aan het begin van de film al aangekondigd, naar de Odyssee, wat zich niet beperkt tot de naam van het hoofdpersonage, maar ook de blinde ziener, de sirenen en de cycloop (het personage van Goodman). Verder ligt het er dik bovenop dat het personages Tommy Johnson gebaseerd is op de bluesgitarist Robert Johnson, over wie men ook zei dat hij zijn ziel aan de duivel heeft verkocht.

Al met al aardig, maar niet meer dan dat. 3*.

beetje vreemd allemaal,het springt van de hak op de tak.
Clooney in een rol die ik niet gewend ben.
zitten af en toe aardige stukjes in.
ach ik heb 'm gezien.
maar voor een tweede keer....laat maar
[url=YouTube trailer

Als je dit als allerslechtste film ooit bestempelt heb je waarschijnlijk niet zo veel films gezien in je leven...

Leuke komedie. Het was een zeer komisch verhaal. Dat vele gezang vond ik erg interessant. In het begin stond er dat het gebaseerd was op het de Odyssee van Homerus, maar die verwijzingen waren wel erg gering. Alleen de Kykloop herkende ik -alleen vanwege het feit dat hij maar een oog had- en de sirene -alleen vanwege het lokkende gezang.

matige komedie met een vrij irritante rol van Clooney, wiens acteerprestaties verbleken naast deze van zijn maten, het grappigst vond ik nog de vrouw van Clooney in deze film met haar vaste slagzin : I count to three. Ik heb ook bijna tot 3 geteld maar ben blijven steken bij 2,5 *. Leuke sountrack ook

En, o ja: de hoofdpersoon heet Ulysses.

Avontuurlijke folk muziek, mooie landschappen en flauwe grappen.

Een redelijk film om een keer te zien, maar verder ook niet.

Poeh nee niet mijn film. Op bijna geen enkel vlak eigenlijk. De eerste tegenvallende Coen film die ik zie.

Waar ik Fargo en TBL erg goed vind, vind ik dit niet. De humor die me wel aansprak bij de twee netgenoemden, kon ik hierin absoluut niet vinden. Heb een paar keer een glimlach op mijn gezicht gehad maar daarmee hield het ook op. Denk dat het mede komt door de binding met de personages, die ik bij O brother absoluut niet had. Liep me aan het merendeel van de personages te ergeren. Wil niet automatisch zeggen dat de cast slecht speelde want dat is niet waar.

Het verhaal kon me niet boeien, vond het gewoon niks. Simpel zat. De muziek vond ik ook niks. Ben niet gek van die ouwe Amerikaanse plattelandsmuziek. De muziek moet de sfeer zetten, maarja dan krijg je al gauw een verpeste sfeer als je de muziek niks vind..

Nja grootste minpunt voor mij de personages dus en geen humor. Daarmee kom ik dan net boven een voldoende uit.

Apart dat ik zo'n groot verschil zie tussen Fargo, the Big Lebowski en deze. Denk zelf alleen wel te weten waarom.

Niet grappig, te veel en te slechte muziek. Sommige personages zijn 'leuk' maar niet meer dan dat (de grappigste: conservatieve gouverneur + entourage). Het verhaal springt van de hak op de tak: je hebt helemaal niet het gevoel dat de afgelegde weg een lange is geweest, het zijn verschillende sketches/gebeurtenissen die op je afgevuurd worden. Na een tijd is dit heel saai, en de muziek irritant.

De Odyssee van Homerus ken ik niet.

Na 1 uur had ik er genoeg van...

Vrolijke film van de Coen Brothers, niet verveel en goed acteerwerk! Grappige momenten en vreemde maar soms hilarische personages die leuk in beel worden gebracht door de Coen Brothers... Maakt deze film toch dikke 8/10 waard!

Zo is het! 😄

Leuke film met een fijne sfeer en goed acteerwerk.

Deze geslaagde komedie geeft je een fijn gevoel en heeft een sterk plot. Er wordt goed geacteerd en de verwijzingen naar de Odysseus zijn gering maar toch goed en voor de rest valt er weinig op deze film aan te merken, behalve dan dat hij ook nergens echt briljant is. Het beste van deze film vond ik de sfeer van de jaren 20 die overal zeer puik wordt weergegeven met Constant Sorrow als hoogtepunt.

4*

Mensen kunnen verschillen. Ik weet nog dat ik deze film ging kijken met een groepje. Iedereen vond het leuk, liep te lachen enz. Ik verveelde me kapot. Ik heb het totaal niet op dit soort quasi-grappige onzin, dat jolige sfeertje. Domme personages ook.

O Brother, Where Art Thou? Is een absurd komediefilm die zich afspeelt rond het jaar 1930, geschreven door de Coen broers. Het verhaal gaat over 3 criminelen die ontsnappen uit de gevangenis om een schat te vinden voordat het gebied waar de schat zich bevindt overstroomt. Onderweg komen ze allerlei excentrieke figuren tegen gebaseerd op het verhaal van Odysseus.

O Brother Where Art Thou is een heerlijke feel-good film. Wat me het meeste beviel aan deze film is de sfeer: de film maakt veel gebruik van heldere belichting met oranje & gele kleuren die het een herfst-achtige, fijne sfeer geven. Niet enkel heeft het kleurgebruik van O Brother Where Art Thou een eigen stijl maar ook de compositie en het artistiek gebruik van belichting is goed verzorgd. Bijvoorbeeld: de politie agenten zijn altijd verstopt in de duisternis of er is een donkere scene waarin de bliksem op subtiele wijze onthullingen maakte. Dit alles word ondersteund door energierijke countrymuziek die perfect bij de feel-good toon van de film past.
Het verhaal & de humor vind ik in de eerste helft van de film aan de zwakke kant. Ik merkte moeite te hebben met om de grappen kunnen lachen evenals dat de personages die ze tegenkwamen mij niet zo interesseerde. Anders dan “oja, dat komt ook voor in Odysseus” kon ik niet veel opmerken over de dingen die gebeurde. Ik vond ze niet opbouwen naar een leuke grap noch voelde ze relevant voor het verhaal. Maar hoe langer de film duurde hoe meer plezier ik eraan beleefde. De personages leerde ik steeds beter kennen waardoor de absurde wijze hoe ze reageren op wat gebeurd tot hilarische scenes kon leiden. Ik vond met name dat George Clooney een leuke rol had. Hij speelt een intelligent personage met een obsessie over zijn haar en naar mijn idee heeft hij de beste stukken uit de film op zijn naam staan. Tim Blake Nelson & John Turturro, evenals alle andere acteurs geven ieder een goede performance.

O Brother, Where Art Thou? Is een fijne feel-good film die ik eens in de paar jaar weer aanzet. Het heeft een ontspannende en fijne sfeer, mooi gefilmd en gemonteerd, sterk geacteerd, onlangs dat ik de eerste helft minder vind merkte ik dat vanaf de 2e helft ook de humor aan de sterke kant ging staan, wat voor meerdere humoristische scenes heeft gezorgd.

4*

Weer voor de zoveelste keer deze film bekeken en het blijft onvoorstelbaar. De film kent geen enkele zwakte, sleept je mee, doet je lachen. En dan die muziek, ook zo super gaaf. In één woord verrukkelijk!

Mooie film met soms hilarische momenten. De Odyssee (oud-grieks boek) zit duidelijk in het verhaal verwerkt.

Ondanks dat het verhaal inderdaad regelmatig van de hak op de tak springt en er ook heel veel gezongen wordt (al gelijk bij de opening met de zwarte gevangenen die op stenen zijn aan het slaan als dwangarbeid en daarbij op het ritme van het slaan aan het zingen zijn), waar ik normaal gesproken niet van houdt in films, was deze zeer sfeervolle en luchtige Komedie / Avontuur film toch zeker leuk en vermakelijk en werd het verhaal regelmatig fraai in beeld gebracht (o.a. de geweldige scene met de Ku Klux Klan) en zeker het tijdsbeeld van Amerika (specifiek de staat Mississippi) in de jaren 30 van de vorige eeuw.

In dit verhaal draait het om drie bevriende aan elkaar geketende gevangen, te weten Everett, Pete en Delmar, die erin slagen te ontsnappen tijdens hun dwangarbeid. Ze zijn namelijk van plan om het geld in de vorm van 1,2 miljoen dollar te gaan ophalen en te verdelen onder elkaar, die gevangene Everett heeft verstopt tijdens zijn geldtransport overval. Ze hebben daarbij een lange weg te gaan met de nodige obstakels onderweg (zo worden ze namelijk steeds op de hielen gezetten door de politie die hun willen oppakken en straffen) en ook moeten ze haast maken, want de plaats (een huis) waar Everett het geld verborgen heeft wordt binnenkort onder water gezet i.v.m. door de aanleg van een nieuwe dam, die de regio moet gaan voorzien van elektriciteit.

Het luchtige verhaal zit opzicht leuk in elkaar en weet te vermaken van de eerste tot de laatste minuut (duurt circa 100 minuten) en bevat heel veel leuke wendingen (daardoor springt het verhaal wel geregeld van de hak op de tak) met verschillende personages (o.a. met de zwarte gitarist Tommy Johnson die een afspraak met de duivel heeft gemaakt, gangster George Nelson, oftewel Baby Face Nelson, dief Big Dan Teague met maar één oog en de twee gouverneurs Pappy O'Daniel en Homer Stokes die bezig zijn met verkiezingscampagne), ook met de fraaie (visueel gezien) en leuke uitvoering van het verhaal zit het wel goed. Daarbij moet je met je mond regelmatig lachen (o.a. om de "Dapper Dan" haargel die gevangene Everett continue gebruikt) om de luchtige en droge humor, worden je ogen geprikkeld en gestreeld door de vele mooie beelden van Mississippi in het tijdsbeeld van de jaren 30 en hetzelfde geldt voor je oren door de muziek en het vele zingen (A capella of begeleidt met minimale muziekinstrumenten), waar ik normaal gesproken geen fan van ben in films, welke goed paste bij het verhaal en ook fraai en leuk in beeld werd gebracht.

Zo vond ik het zingen van de "Soggy Bottum Boys" (oftewel de drie gevangen die door zingen wat geld proberen te verdienen onderweg en daarin uiterst succesvol blijken te zijn, zonder dat ze het in eerste instantie weten) wel leuk en zeker met hun hilarische uitvoering (waarbij ze ook nog eens baarden dragen) van hun grote hit "Een man van eeuwig leed" op het einde van het verhaal. Maar het hoogtepunt van zingen in combinatie met de uitvoering erbij, was toch wel de fraaie en grote Ku Klux Klan bijeenkomst, waarbij men op het punt staat om een "neger" (dat woord wordt regelmatig gebruikt en was natuurlijk ook van toepassing bij het tijdsbeeld en de plaats Mississippi waar het verhaal zich afspeelt) te gaan ophangen. Die hele scene met de Ku Klux Klan vond ik persoonlijk één van de hoogtepunten (was ook best komisch) in het verhaal. Het visueel mooiste zingmoment, was overigens de scene met de drie wassende fraaie (met name Musetta Vander) zingende vrouwen in het water, die de drie gevangen verleiden.

Degene die deze film ook naar een hoog niveau tillen is de cast en zeker wat betreft de drie hoofdrolspelers George Clooney (in de rol van de ontsnapte gevangene Everett, die het geld heeft verstopt maar dit eigenlijk gewoon gelogen heeft, want hij ontsnapt om te voorkomen dat zijn vrouw Penny met iemand anders gaat trouwen), John Turturro (in de rol van de ontsnapte gevangene Pete Hogwallop) en Tim Blake Nelson (in de rol van de ontsnapte gevangene Delmar O'Donnell). Met name was het genieten van George Clooney als de ietwat onnozele Everett, om wie het verhaal ook vooral draait. Ook de overige cast deed het leuk, zoals John Goodman (als dief Big Dan Teague), Holly Hunter (als Penny die de vrouw is van Everett en die op het punt staat te trouwen met iemand anders), Charles Durning (in de rol van gouverneur Pappy O'Daniel) en Wayne Duvall (in de rol van gouverneur Homer Stokes, die tevens de leider is van de Ku Klux Klan). Degene die overigens een komische toevoeging was in het verhaal, was de kleine Ed Gale (in de rol van "The Little Man" die een soort van evenbeeld is van gouverneur Homer Stokes, zeg maar vergelijkbaar maar met Dr. Evil en Mini-Me in de leuke Komedie / Actie film "Austin Powers" uit 1999).

Al met al gewoon een leuke en vermakelijke luchtige Komedie / Avontuur film van de bekende regisseur Joel Coen, die zich lekker wegkijkt.

Geen enkele film is perfect, maar deze film komt er het dichtste bij. Geen enkele scene is zwak, het blijft na zovele malen bekijken zo sterk. Neem bijvoorbeeld Tim Blake Nelson, er zijn geen woorden voor. Die man is geboren voor deze film. Ik kan wel doorgaan, want het geldt voor elke acteur. Werkelijk, elke scene is raak, grappig, leuk en een zo idioot knappe flow. Maar wellicht valt alles wat ik beschrijf, en beschreven heb, in het niets.

Deze film maakt me gelukkig!