Big Fish (2003)

'Sfeervol bullshitten' lijkt me een prima omschrijving voor Big Fish.
Visueel van het hoogste niveau, tot in de puntjes afgewerkt, creativiteit ten top.
Het verhaal is helaas de bullshit-factor, het deed me niks, kon me totaal niet boeien, lijkt me meer iets voor 12-jarigen, én bovendien was ik al helemaal niet onder indruk van de acteurs.
Tim Burton, het zal wel nooit m'n ding zijn...

Ben het wel aardig eens met Boenga hierboven.
Deze film kon me ook gewoon niet boeien, helaas.
1,5

Big Fish is misschien wel één van de ondergewaardeerde films uit het oeuvre van Tim Burton, en ik vraag mij af waarom. Het is misschien wel een beetje ironisch dat de film die het 'minst' van de mans stijl uitademt, zijn beste is.
Big Fish gaat in feite niet om het leven van zijn vader, maar over de vervreemding over vader en zoon, en dat maakt het verhaal zo goed. Het geeft zoveel diepgang, het is zo emotioneel geladen. Het einde is gewoon een reden om de tranen te laten lopen.
Wat ik ook zo prachtig vind aan deze film is het feit dat fictie en realiteit alsmaar dichter en dichter bij elkaar komt. Op een zeer subtiele manier.
De cast speelt gewoonweg geweldig. Vooral Albert Finney springt eruit als oude Edward Bloom. De muziek, cinematografie en alle technische aspecten zitten snor, toch springt het prachtige verhaal boven alles. Het is geen film zoals we van Burton konden verwachten, maar potverdikke, zulke films mag hij meer maken. Waar ik altijd al een grote fan ben geweest van het werk van de man, en ook al hou ik van Edward Scissorhands, geef mij maar Edward Bloom, de Big Fish.
5*

Big Fish is toch niet ondergewaardeerd? Staat nummer 148 in de top 250. Bijna eerder overgewaardeerd hoewel het wel een zeer sterk sprookje is.

Hier is hij niet ondergewaardeerd, dat is waar. Maar ik ken vele vrienden van mij, die het maar niets vinden. Ik ben gewoon weg van het hele verhaal, omdat ik ook vervreemd ben geweest van mijn vader, en ik het verdikke heel realistisch vind hoe in deze film vader en zoon terug bij elkaar komen. Dat is voor mij een pluspunt. Ik ben dag en nacht bezig met het lezen van recensies en als ik er van deze film lees, dan lees ik heel veel positieve zaken over het acteren, uitzicht en personages. Maar ik vind dat sommige aspecten die heel sterk zijn over het hoofd worden gezien. Het einde alleen al is een klein meesterwerk vind ik persoonlijk. Maar dat is natuurlijk alleen maar mijn persoonlijke bescheiden mening 🙂

Wat een fantastische film in de stijl van Forrest Gump. Het is een grote reis en de hele film blijf je maar twijfelen of het fantasie of werkelijkheid is. Het einde van de film is subliem. Weinig film zo fantastisch zien eindigen. Heerlijk !!

Lang geleden dat ik deze zag. Ik herinner me nog goed hoezeer ik had gehoopt op een sprookjesachtige film, met lekker veel fantasy. Een vader die verhalen vertelt, dat klinkt toch niet slecht en ja Tim Burton, heeft toch al enkele leuke visuele stukjes afgeleverd. Hier zou ik wel eens van kunnen genieten, dacht ik. Niet dus... Ik heb veel moeite moeten doen om deze af te kijken. Ik was me echt aan het ergeren dat al die verhaaltjes naar mijn mening nergens toe leiden, al die suffe karkaters die weinig tot niets bijdroegen tot het geheel en ik vond het dood en doodsaai. Wat een stom hoofdpersonage ook. Dit is voor mij geen fantasy of sprookje, of althans niet die fantasy of sprookjes waar ik van hou. Soms zou ik willen dat er een waarschuwing was bij dit soort films: "Opgelet in deze film primeert het visuele en de symboliek boven het verhaal".

Dit is toch best wel een sterke film, die uiteindelijk pas het eind echt haar echte gezicht laat zien. Dat deel waardeerde ik verreweg het meest. Het is aanvankelijk niet continu boeiend, niet al die verhalen en karakters erin zijn nu eenmaal even sterk. De onderliggende toon blijft dan toch wel raadselachtig, wat best knap is. De film had voor mij wel iets meer "cult" mogen zijn, het blijft toch best erg braafjes allemaal. Maar goed, het einde maakt uiteindelijk de film helemaal af.

Magere vangst

Ik ben niet erg bekend met het werk van Tim Burton, maar de omschrijving van Big Fish sprak mij wel meer dan genoeg aan om een kans te geven. Helaas was de vangst minder groot dan ik dacht toen ik de hengel uitsloeg, want met name het einde heeft er nog maar net voor gezorgd dat het geheel nog net op een voldoende kon uitkomen, omdat ik deze wel erg sterk en sfeervol neergezet vond. De aanloop hiernaartoe is veelal saai en langdradig, en ook veel minder over de top dan ik dacht. Ik dacht naar sprookjes voor volwassenen te gaan kijken maar naar mijn idee lijkt het toch meer gericht op een jonger publiek. Ik betrapte mezelf dat hoe langer ik in de film zat, steeds meer het idee kreeg teleurgesteld te worden omdat de omschrijving van het verhaal wel hoge verwachtingen bij mij los wist te maken, maar deze verre van waar wist te maken.

Echt slecht is het ook allemaal niet, want alles ziet er visueel erg goed uit, en het einde is zoals ik hierboven al opmerkte naast sterk en sfeervol, ook erg ontroerend. Je moet je echter afvragen of de investering het einde waard is, want ikzelf heb me ook met genoeg momenten weten te vervelen. Dit komt omdat verhalen niet echt ergens toe leiden en vooral ook gewoon veel te langdradig, braaf en zoetsappig zijn. Het moge duidelijk zijn dat deze titel niet voor iedereen is, net zoals dit natuurlijk in zijn algemeenheid voor iedere film geldt, maar naar mijn idee is Big Fish wel te overgewaardeerd.


3,0*

Hoewel ik volledig vóór de visuele exploratie van het filmische medium ben, en ik wat dat betreft Burton ook erg serieus neem, viel deze film, toch met een redelijk goede reputatie, me behoorlijk tegen. Het probleem ligt ten dele aan het hoofdpersonage, zoals gespeeld door Ewan McGregor. Het is een opportunistische en goedlachse held, maar bezit daardoor amper geloofwaardigheid of sympathie. Het is een personage van karton, en de problemen die hij tegenkomt zijn nooit écht problemen (nu snap ik dat de meer 'realistische' Will Bloom door Finney dat moet compenseren, maar dat werkte, mede door zijn beperkte screentime, totaal niet). Ik heb me tijdens de film heel vaak afgevraagd waarom Bloom nu eigenlijk mijn aandacht verdiende.

Ten tweede is de visuele wereld die Burton hier creëert suikerzoet en totaal niet mijn straatje. Burton lijkt eenzelfde kinderlijke ondeugendheid en naïviteit na te streven die bijvoorbeeld ook in Forrest Gump terug te vinden is, maar Burton vindt hier niet dezelfde balans tussen fantasie en affectie waar Zemeckis wel in slaagde. Zo'n scene als Blooms WWII-avontuur is een goed voorbeeld van een totaal verkeerde toon waarbij Burton vooral om zijn eigen hersenspinsels lijkt te genieten.

De laatste (Fellini-achtige) scene redde de film voor mij; hoewel ik geen moment heb meegeleefd met het hoofdpersonage en ik de scene eigenlijk al aan zag komen, was deze scene voor mij zodanig goed en treffend uitgevoerd dat ie mij toch emotioneel heeft kunnen raken.

Ik vind Burton trouwens wel degelijk een capabele regisseur; in Edwards Scissorhands vindt hij voor mij bijvoorbeeld wel die juiste combinatie van medeleven en fantasie.

"Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel", luidt een bekend Nederlands spreekwoord. Maar bij deze raamvertelling gaat dat niet op: het pochen gebeurt zo fantastisch dat je het gewoon wilt geloven. Het verhaal, met als onderdeel het vader-zoon conflict, wordt goed opgebouwd, wordt mooi vormgegeven en met flair gebracht, maar ik betrapte me erop dat ik het zo nu en dan ook (het lijkt een contradictie met het voorgaande) wat vluchtig en fantasieloos vond. De cast speelt geweldig.

Ik had deze film ooit best een tijd geleden gezien. Destijds had het niet echt een grote indruk op me gemaakt. Wellicht was ik er toen te jong voor. Het enige wat ik er nog van wist, was dat er een heks, een reus en een bar slechte buikspreker in voorkwam.
Ik moet zeggen dat ik het echt een heel vermakelijke film vind. Jammer dat de verhalen niet zo sprookjesachtig waren als ik had gehoopt, maar toch een hele leuke en mooie film.
Af en toe humoristisch, dan weer ontroerend. Vooral het einde vind ik erg mooi.

Ik ben absoluut geen fan van Burton. Films als Alice in Wonderland (2010) en Charlie and the Chocolate Factory (2005) vind ik meer dan vreselijk, maar deze film vond ik toch wel erg schitterend.

Fijn dat jij hem toch erg kon waarderen. Ik ergerde mij blauw aan het ego van de verhalenvertellende vader die zichzelf steeds als hoofdpersonage en held in de sprookjes plaatste. Veel van die verhalen vond ik nergens toe leiden en eigenlijk helemaal niet interessant. Ik kon op het einde dus helemaal niet ontroerd zijn. Ik vond deze film verhalend zwakker dan de doorsnee Burton film. Neen, dan toch liever Alice in Wonderland. Ik heb liever dat Burton zich dan houdt bij visuele films dan een poging doet tot beter verhaal en eindigt met losse stukjes met een moralistisch ondertoontje op het einde.

Ik moet zeggen dat ik moeilijk onder woorden kan brengen waarom ik deze film mooi vond. 🙄

wat een zalige film!!!! hier veel over gelezen en is echt de moeite om zien het is van het begin tot het einde één grote droomwereld die je om den duur het gevoel geeft dat het waar kan zijn, hij verteld mij één ding dat het niet belangrijk is wat je bent maar wat jij zelf denkt wat je wil zijn !!!!! hou je van fantasie en gezellig wegdromen bij een film dan moet je deze film zien!!!!

zeer mooie sprookjesachtige film.

Terwijl de wereld rouwt om Robin Williams, ga ik rustig verder met het weinig pleziervol herzien van Tim Burton's oeuvre. Met vandaag Big Fish op het lijstje. Op IMDB stond nog een 8/10 en ook dat cijfer halveert. Ik vraag me echt hard af wat ik ooit in deze film gezien heb. Tim Burton laat zien genoeg goede ideeën te hebben, maar zet ze in om een soort omslachtige arthousefilm te maken. Teveel ideeën wat mij betreft. Ewan McGregor lijkt het allemaal wel best te vinden en acteert met zichtbaar plezier, maar dit verhaal springt van de hak op de tak. Een rode draad is er niet te vinden en dus wordt alles maar geplakt aan een stervende kletsmajoor. Leuk voor kinderen, maar waar Burton soms erg sterk is als het aankomt op sfeer en plot, slaat hij twee keer de plank mis.

Helaas ben ik ook genoodzaakt, na het beoordelen van vele andere films alhier en het eens in vogelvlucht herzien van deze film, om het af te waarderen... ; ik ga naar een 2*.

Er is gedurende de tijd van de eerste maal zien (en er goed voor gaan zitten), en herzien, geen enkel moment geweest waardoor ik weer opveerde. Sterker, de hele film was al geheel weggezakt in de vergetelheid... , en dat is ook voor mij althans een belangrijk criterium (vandaar altijd mijn herbeoordelingen). Er is geen moment dat heeft kunnen beklijven. (Andere films daarentegen kunnen juist in flitsen terugkomen, en dan weet je... dit was tóch een goede film; beter als ik in de eerste instantie dacht). Het is gewoon een niemendalletje. En dat mag.

2*

Ben een groot fan van Tim Burton & deze film is nog altijd mijn nummer 1

Deze film weer eens herzien (netflix). Dit sprookje blijft voor mij top 10 waardig. Niet zo zeer de mooie beelden maar juist de eigen verbeelding daarbij maakt deze film tot iets bijzonders.

Mooi sprookje maar een beetje overgewaardeerd. Heb ook wat fouten gezien in de film.

Interessant! Welke zoal?

Fantastische film met een uitstekend acterende Ewan McGregor!
Het tempo en de sfeer zit er vanaf het begin van de film al lekker in.

Prachtig die reus ook. Paar keer flink gelachen 😄

Helaas niet mijn genre.Heb hem op de helft afgezet.

Dan mag je niet stemmen.

De man en de mythe

Typische Tim Burton fantasie waarin mythe en realiteit met elkaar verweven worden, maar ik vond films als Sleepy Hollow, Charlie en Mars Attacks! beter. Big Fish leek me voer voor idealisten en romantici. De boodschap, dat het leven mooier is als je het als een sprookje ziet, gaat me toch maar gedeeltelijk door de strot, zeker wanneer er nog aan toegevoegd wordt dat je er ook succesvoller en socialer van wordt. Burton is een positivo en strooit zijn positivisme wild in het rond, maar wie een beetje cynisch en down to earth is prikt makkelijk door de simplistische visie heen.

Verder is dit zeker mooi vormgegeven en Burton moet geen moeite doen om prachtig beeldmateriaal op het scherm te toveren. Dat lukt hem steeds opnieuw. Ook de acteurs zijn niet om over te zeuren, al moet Bonham-Carter altijd van die slonzige types vertolken. Echt bewogen en ontroerd was ik achteraf niet; had er meer van verwacht.

Wat een fantastische film is dit toch.

Niet zozeer een typische Tim Burton film maar dit is wel een bewijs dat hij wel een veelzijdig regisseur is en niet alleen van de zwarte gotische kant is.

4 sterren

Wat een fantasie!
Wat sfeervol, mooi en gevoelig in beeld gebracht.

Charismatische hoofdrolspelers.
Na het zien van deze film heb ik altijd het gevoel of ik even een extra mini leventje van een ander heb mogen meemaken.

Blijft wel een vreemde film. Dromerig, bij vlagen kinderlijk. ... maar met een belangrijke volwassen boodschap; " Blijf het kind in jezelf voeden"

Typisch Tim Burton. Een hoop bombarie met visuele effecten maar een mager verhaal. Visueel prachtig overigens, maar daar red je het tegenwoordig niet meer. De film lijkt zelf niet te weten waar het over gaat. Visueel bleef deze film gelukkig boeien, waardoor ik toch nog een dikke 3,5* kan geven.

Ergens vond ik de film té gelikt, al kan ik niet precies m'n vinger leggen waar dat nou aan lag. Vond het een beetje irritant. Ik denk dat dat toch richting het acteerwerk, de dialogen en de personages gaat.

Toch over de helft heen, en vooral richting het einde, wist de film mij wel vol in het hart te raken. Het einde vond ik dan ook erg ontroerend. Als totaalplaatje is de film dus toch geslaagd in mijn ogen.

Je onderdompelen in de wereld van Tim Burton staat garant voor aparte figuren – letterlijk en figuurlijk. Zo ook in BIG FISH. Burton zou zulke dramafilmpjes meer moeten maken, want hij weet (al dan niet menselijke) personages sterk uit te werken. Ik word helemaal meegesleept door McGregor die zijn rol uitstekend draagt. Alles wat op zijn pad komt intrigeert en kent grappige momenten.

Doordat het levensverhaal van de jonge Ed zo aanspreekt – en helemaal over the top gaat zonder dat het ongeloofwaardig wordt – is het jammer dat er heen en weer wordt geknipt naar het heden. We krijgen evenwel opnieuw te maken met een sterke cast, maar toch wil ik weer terug naar jonge Ed en zijn vrolijke avonturen. De raamvertelling hoeft er voor mij niet bij, al begrijp ik de intenties van de regisseur. Zeker wanneer je bij het einde aanbelandt, krijg je een mooi samenspel. Die scène maakt het inwisselen van heden en verleden en vice versa het waard.

Naast het mooie verhaal en sterke acteurs is de combinatie tussen een lach en traan goed meegenomen. De Amerikaan weet twee uur met mijn emoties te spelen, dat is niet iedereen gegeven. Erg mooie familiefilm en van de tot nog toe acht geziene films de beste uit Burtons oeuvre.