Fargo (1996)

Spannend? Nee.
Geweldige actiescènes? Nee.
Vernuftig detectivewerk? Nee.
En toch is alles gewoon GOED.
Elke scène zit zooo goed in elkaar.
In feite is dit je reinste nachtmerrie: kluns in de puree zakt steeds dieper weg in het drijfzand, is verantwoordelijk voor de dood van zijn vrouw en dan die arme Scotty…
Waarom vinden we dit dan zo grappig? Omdat de Coens hun cinema mixen met een dosis alledaags realisme wat weer voor een unieke spanning an sich zorgt.
De misdadigers zijn natuurlijk evil psychopaten, maar vooral lomp. Het zijn net zo'n grote sukkels als hun slachtoffers. Zo maken ze zich druk in weer andere sukkels die parkeergeld willen vragen, in een tv die niet wil werken… allemaal dingen die je in een 'klassieke' misdaadfilm nooit te zien krijgt… al het geknoei eigenlijk…

Het kwaad bestaat, zeer zeker, maar het is niet hyperintelligent en berekenend, maar eerder improviserend en net zo klungelig als wij allemaal. Verfrissend antigif tegen complottheorieën als je het mij vraagt.

Ook typisch is heel die scène met Mike Yunagita (of hoe heet hij ook alweer) die eigenlijk geen ruk met het verhaal te maken heeft… Dat maakt het allemaal een 'one of a kind' movie.

Inderdaad, die trieste Mike Yanagita (?)

"... You were always such a super woman! snik, snotter..."

en dan zijn verzonnen huwelijk met Linda Cooksey (of zoiets)
ik geniet elke keer weer van dit kleine intermezzo.

Fargo: absoluut de beste van hen, hier klopt gewoon alles, terwijl ze me in sommige andere producties soms iets te artsy zijn.

Heb twee keer de afgelopen jaren een poging ondernomen deze film serieus te zien en vind het een suffe film: komt langzaam op gang en is niet grappig en dramatisch sterk: hij kan me niet overtuigen.

Deze review is zeer gepast, dus geen interesse in lui die allerlei visies hebben die anders zijn: ik weet dat deze film vaak met 5 sterren wordt aangekondigd, maar ik zie het er niet van af en het staat eenieder vrij dit te vinden, dus mij beslist ook.

Zeer zeker! Ik begrijp het zelfs. En het zal je wellicht (en hopelijk) worst wezen: ik voel me geenszins superieur omdat ik 'm wel 'snap' terwijl het jou allemaal koud laat. De gustibus et colribus…

Met snappen heeft het niks te maken, dat is een elitair standpunt, de film spreekt me niet aan, dat ligt op een ander vlak en dat staat me ook vrij: de gustibus non est dispuntandum (niet voor niks 6 jr. Latijn gehad). Einde laatste reactie.

Goed lezen is een kunst: dit is een website voor filmliefhebbers, het forum zit onder een andere knop.

Inderdaad allerlei visies, dus ik blijf graag bij de mijne en wens niet "bekeerd te worden" noch een Word-advies nodig.

Een ding snap ik niet: wat deed Buscemi op die parkeerplaats (die waar hij niet wilde parkeren dus) met die witte auto, hij verwijderde de sneeuw van de nummerplaat... waarom?

Meesterwerk verder, als je het snapt

Oh daddy... Mocht iemand mij ooit vragen wat de ideale instapfilm voor de Coens is, dan zou ik zonder aarzelen déze noemen: ijzersterk plot, onderkoeld grappig, onverwacht hard, unieke dialogen, en elke scène àf. Misschien gaat de meeste aandacht uit naar McDormands hoofdrol vanwege haar eerste van tot nog toe drie Oscars (en met dat aantal gingen slechts drie actrices haar voor), maar wat mij elke keer opnieuw weer fascineert is de bijrol van William H. Macy: met deze vertolking komt hij in één klap terecht in het selecte groepje acteurs die ik sinds een eerdere rol niet meer ánders dan als dát personage kan zien, en bij wie ik bij elke nieuwe rol dus altijd een glimp van die eerdere ikonische rol zie doorschemeren (Malcom McDowell in A clockwork orange, Christopher Walken in The deer hunter...). Maar feitelijk is álles aan deze film perfect. Roger Ebert: "Films like Fargo are why I love the movies."

@ Roger Thornhill

Bedankt, die vraag zat me al jaren dwars, hier het antwoord dat ik eerder via IMDb ontving:

He was swapping the plates on the parked car with the car he was driving. So if the police were to run the plates of his car, it wouldn't come up as the dealer plates. Remember, that Showwalter and Grimsrud killed a trooper that had pulled them over. If he radioed in their plates then there would be an APB to look for that specific license plate.

Heb je de serie ook gezien ? Doet niet eens heel erg onder zijn grote voorbeeld .

Het eerste seizoen is ook met Billy bob als maniac . Aanrader !

Ik heb twee seizoenen van de serie gezien, deze mist gewoon de verfijning die het origineel wél heeft. Wat ik me herinner is slecht acteerwerk, flauwe typetjes en telkens een soort trage opbouw naar scènes waarin weer lekker grof geweld kan worden vertoond, dat moet de kijker dan weer blij maken. De rest laat ik uiteraard graag aan mij voorbijgaan.

Deze film is toch echt van een heel ander niveau.

Opnieuw (en het moet zo de zesde kijkbeurt zijn) heb ik sterk genoten van de film maar misschien dat ouderdom niet alleen zichtbaar wordt door mijn tooiende haarlijn maar ook in smaak. Echter, ik kan dit niet meer als een meesterwerk beschouwen. Het is allemaal oppervlakkig vertier waardoor de impact miniem blijft. Tuurlijk, eerste klas entertainment. Staalharde plotconstructie, die strip comic book vertelling (die dialogen !) en de zwarte humor blijven razend knap maar zelfs het ondermijnen van het thriller aspekt (debiele personages, zwangere sheriff als held) kan niet verhullen dat we ook thematisch staren naar een witte vlakte. De strijd tussen Goed en Kwaad mag dan in idiotenland gemakkelijker verteerbaar verlopen maar daarom is niet meer interessant. Er zitten nog steeds favoriete scenes in (die met Mike Yanagita is zo schitterend opgebouwd), nog steeds een hogere bloedruk als Jerry Lundegaard door de sneeuw naar de meeting met de ontvoerders gaat - de score van Burwell schreeuwt als het ware de doem die zal volgen) en nog steeds een grinnik als Grimsrud voor die hakselaar staat met twee benen die eruit steken. Film dat gemaakt werd met zo veel vakmanschap en liefde, daarvoor mag men mij altijd wakker maken en een zevende kijkbeurt staat reeds geprogrammeerd.