The Hangover (2009)

Verstand op nul en vooral leuk om gezamenlijk te kijken met vrienden die ook wel van een feestje houden. Hilarisch, puberale film met aardig acteerwerk en leuke onverwachte twists. Gekeken toen hij uitkwam in de bios, en nu, 7 jaar later, voor de tweede keer. Nog steeds heel vermakelijk!

Briljante en vernieuwende komedie.. Helaas dat deel 2 en deel 3 ervoor zorgen dat dit juweeltje zijn kracht verliest.......

Ik ben op zich niet zo'n liefhebber van (veel) Amerikaanse humor en had daarom ook niet al te hoge verwachtingen. Het bleek echter een dikke meevaller. Erg leuke film met een originele opzet waarin telkens meer van de mist oplost. Herkenbaar ook wel, heb zelf vroeger ook wel van die zaterdagen en zondagen gehad dat ik me afvroeg wat er de afgelopen nacht nou weer gebeurd was...

“Remember, what happens in Vegas stays in Vegas. Except for herpes. That shit'll come back with you.”

The Hangover is een heerlijke film. Het verhaal is niet echt origineel maar wat de makers ermee gedaan hebben is briljant. De grapdichtheid ligt hoog en ze zijn allemaal raak. Het sterkste punt van de film is de casting. Cooper, Helms, Bartha en vooral Galifianakis lijken te zijn geboren voor het spelen van deze rollen en de chemie werkt aanstekelijk. Apart zijn deze acteurs nog geeneens bijzonder grappig maar breng ze samen en het is comedy heaven. Vooral Cooper is geen acteur voor slapstick humor maar naast Galifianakis als straight man is hij perfect.

Las Vegas is ook een perfecte locatie voor een uit de hand gelopen vrijgezellenfeest en de situaties waarin de drie belanden levert schitterende en hilarische taferelen op. Het is slim om de nacht over te slaan en de mannen geheugenverlies te geven want dat levert een soort mysterie op die ook de humor ten goede komt. De tijger, de baby, Heather Graham, de Vegas wedding, Ken Jeong, de cameo van Mike Tyson etc... Zoveel grappige momenten. En de grootste lach is voor het laatst bewaard, de foto's! Heerlijke humor.

The Hangover - Nr 42 in de komedielijst

'We parked in the middle of Las Vegas boulevard. There was no meter, so here's 4 dollars.'

Tweede kijkbeurt sinds ik hem jaren geleden gezien had. The Hangover brengt een groep van 4 vrienden bijeen die op het eerste zicht niet grappig lijken, oa. Bradley Cooper is niet meteen iemand die normaal comedy films maakt en dat merk je ook, hij speelt de wat stoerdere buddy van de bruidegom. Ze proberen wel, maar qua humor is het wel een keer grijnzen, maar echt schateren van het lachen deed ik nergens.

Tip: Wacht wel totdat de foto's gepasseerd zijn in de aftiteling, die zijn het grappigst van de hele film.

Binnen mijn vriendenkring was ik de enige die deze film nog niet gezien had, dat komt omdat ik "domme" komedies vaak wel uit de weg ga, maar deze moest zó goed zijn dat ik het ter gelegenheid van deze challenge toch maar bekeken heb. En ik moet zeggen dat het me wel is bevallen, het heeft een type zwarte humor waar ik wel van hou, en ook de dialogen zijn zo lekker lomp. Het is een heerlijk foute en zwaar over de top-komedie over een uit de hand gelopen vrijgezellenfeest is Vegas, zo doorgeslagen dat het leuk is, en dat allemaal zonder de geloofwaardigheid teveel uit het oog te verliezen. Ruim 3,5*

Ik denk dat er twee versies in omloop zijn en ik die zonder grappen aan het kijken ben. Heb in een uur tijd nog niet kunnen glimlachen.

Dat had ik ook, zelfs toen ik deze in de bioscoop zag, zonde van mijn geld.

Leuke film, maar wat heb ik een hekel aan Alan.

Meest irritante figuur in een reeks ooit !!!!

Kort geleden de bluray box van de gehele Hangover trilogie gekocht, vooral vanwege deel 1 natuurlijk. Dat is toch wel een van de leukste komedie's van deze eeuw geworden en na de film opnieuw te hebben gezien blijf ik daarbij. Heerlijk absurd met een schitterende cast en genoeg situaties waar ik oprecht op moet lachen. Daarnaast is Las Vegas wel de ultieme locatie voor een film als deze. Wat me vooral bevalt is dat de film wat scherper dan de gemiddelde partyfilm durft te zijn, zonder irritante moraal achteraf. Wel verlaag ik mijn stem van 4,5 naar 4 sterren.

4*

Op de dinsdagavond kijk ik héél vaak een film, dit komt puur dankzij het feit dat ik woensdag altijd naar school moet vanwege mijn opleiding en dan heb ik altijd middag / avond school waardoor ik dus ruimschoots twee en een half uur langer in mijn nest kan blijven liggen dan de andere dagen. Gisteravond koos ik er dus voor om ‘The Hangover’ weer eens te herzien (en dan volgend door de rest van de trilogie), om zo toch weer eens deze films achterover geslagen te hebben en man o man, wat heb ik toch in een deuk gelegen om héél wat scenes. ‘The Hangover’ kon ik me nog matig herinneren, en zo doende dat ik deze maar weer eens in de herziening heb gegooid, ik moest ze sowieso nog eens herzien dus dan kwam dit maar al te mooi uit vond ik persoonlijk.

“Would you please put some pants on? I feel weird having to ask you twice.”

Maar dit is net wat ik nodig had, en ja ik weet dat dit concept nogal onderdrukken word door veel slechtere films in deze categorie maar ‘The Hangover’ bewijst hier voor mij dat hij de absolute topper en ‘The Godfather’ van dit concept is om zo maar te noemen, ‘The Hangover’ weet alsnog origineel over te komen, en hoewel het verhaal al wel duizenden keren gebruikt is doet Todd Phillips iets met deze film waardoor het als een heuse topper aanvoelt en dat komt zeker door de rollen, die in het algemeen goed verdeelt zijn en echt héél goed overkomen.

Ik had persoonlijk een beetje een hard hoofd bij Bradley Cooper, vind dit meestal een erg irritante acteur waarvan ik vaker braak neigingen krijg dan ik daadwerkelijk deze man iets vind toevoegen aan een film. In ‘The Hangover’ slok ik dit gevoel door, puur om het feit dat ik zelfs om Cooper heb moeten lachen, het was dan wel niet zo vaak als bij de rest maar de grijns kwam er toch op, en dat is zeldzaam bij mij. De absolute helden voor mij in deze film zijn Ed Helms en vooral Zach Galifianakis geweest (wat is Galifianakis kut zeg). Zach speelde de fantastische rol van Alan, het ‘domme’ broertje van Tracy zeg maar, die mee mag met de vrijgezellenfeest van Doug. Doug zelf (gespeeld door Justin Bartha) vond ik dan iets minder, maar dit kwam voornamelijk door het feit omdat hij een beetje weggedrukt werd als personage, hij was amper te zien maar wel het hoofddoel ?.

Melissa: “I just wish your friends were as mature as you.”

Stu Price: “They are mature, actually. You just have to get to know them better.”

Phil Wenneck: “ Paging Dr. Faggot. Dr. Faggot!”

Zoals ik al zei vond ik het concept leuk maar, het verhaal is gewoon te vaak gemaakt en best dun in deze film, hoewel Todd mooi weet op te vullen met de leuke grappen mistte ik soms wel wat ‘spanning’ of hoe kan je het beter vernoemen.. Ook vond ik het soms wat te gehaast over komen, en konden sommige grappen wel wat beter uitgewerkt worden, zeker wanneer ze in aanmerkingen komen met Mike Tyson vond ik dan wel niet al te geweldig puur om het feit dat ik deze man eigenlijk niet uit kan staan, en dat als vechtsport fan, vond ik hem daar eigenlijk alleen goed in maar voor de rest stelt Tyson weinig voor en nee, dat durf ik niet recht in zijn gezicht te zeggen ?.

De rollen waren echter wel perfect verdeeld in deze film, en daar heb ik uitbundig van genoten schrik daar maar niet van ?. Ed Helms speelt een perfecte rol als Stu, de ‘nerd’ van het stel die met een erg tuttig dametje heeft genaamd ‘melissa’ gespeeld door Rachael Harris. En natuurlijk de fantastische rol van Zach Galifianakis moet je niet vergeten als Alan, heerlijke rol die ook wel echt voor honderd procent bij hem past al zeg ik het zelf, en waar ik het meest om heb moeten lachen.

“Hey, Phil, look. He's jackin' his little weenis.”

En dan het verhaal wat lichtelijk toch best dun is, en je niks van hoeft te verwachten bij deze film want hoewel de personages een einddoel hebben staat het verhaal niet echt zozeer in de schijnwerpers. Doug gaat trouwen en voor die reden organiseert hij een vrijgezellenfeest met zijn vrienden, ook Alan mag mee, het broertje van Tracy, wie dan niet al te gezond is in zijn hersenpan. Samen met Stu en Phil gaan de viertjes in de Mercedes van de ouders van Alan en Tracy op pad richting Las Vegas waar Doug voor de laatste keer echt los mag gaan, al dan niet als die getrouwd is. Het viertal proost even op het dag van het hotel waarna we een zwarte vaag zien, en eigenlijk een ‘day-after’ mee krijgen waar de heren wakker worden met enorme katers en ze weten niet wat er is gebeurt. Ze missen echter één vriend: Doug, de drie jongens blijken alleen niks meer te herinneren dus moeten ze er achter zien te komen waar ze naar toe zijn geweest om zo Doug te vinden.

Ze maken van alles mee in hun weg op zoek naar Doug, en eenmaal krijgt Stu weer een herinnering waar Doug uit kan hangen Er was op het begin van de film een matras boven op het dak gespiest, nu blijkt het dat Doug op het dak was belandt en waar hij niet meer van af kon komen omdat de deur dichtzat en hij zo 48 uur ongeveer vast zat zonder eten en drinken in de brandende zon terwijl de rest een héél avontuur beleefden om naar hem op zoek te gaan, ja eigenlijk was bijna alles perfect in de film.

En dan moet ik toch zeggen dat ‘The Hangover’ zeker een geslaagde zit is geweest waarvan ik uitermate heb genoten, en ondanks de wat minpuntjes heeft het me kijkplezier en zit beurt zeker niet verslechterd en heb ik over het algemeen gewoon heerlijk zitten lachen om de film.

“Toodle-oo, motherf***ers.”

4.0*

The hangover is een komedie waarvan ik veel positiefs heb gehoord. Ik moet zeggen dat ik me best heb vermaakt met de film. Qua idee niet geheel origineel, er zijn best wel meerdere dergelijke films over pre-huwelijken, maar desalniettemin best aangenaam zonder echt hoge toppen te scheren.

Het moet natuurlijk foutlopen als 4 vrienden waarvan eentje dra in het huwelijksbootje stap de bloemetjes buitenzetten voor zijn vrijgezellenfeest in Las Vegas. En fout loopt het. De gevolgen laten zich al raden met absurde situaties als een vermiste bruidegom en een opduikende baby dito tijger in de hotelkamer. Phil, Alan en de vreemde Stu hebben een leuke chemie en zorgen voor humoristische cinema. Vooral de onderdanige Alan die maar al te blij is eventjes verlost te zijn van zijn dominante vrouw is leuk om volgen, al moet de eigenaardige Stu niet te veel onderdoen voor hem. Tenslotte doet ook Bradley Cooper het meer dan goed.

De humor is soms over the top en absurd, maar die neem je er graag bij mede door de uitstekende grappen en grappige oneliners. Zeker geslaagd om een keertje te zien!

leuke film, met een niet te serieus tintje.

leukste keuze vond ik de muziek op de trouwerij

Ik was haast vergeten wat voor een leuke film dit was. Net nog eens gekeken en ik begrijp die hoge waardering wel. Binnenkort die andere 2 ook maar weer eens opnieuw kijken.

Ok.

Heb ooit een keer deel 3 bekeken toen een groep vrienden heb op had gezet, maar nooit echt 1 of 2 gekeken. 2 heb ik ook niet opgenomen, mis ooit eens bekijken. Tot nu toe vond ik 3 slecht, maar dit is gelukkig een stukje beter te pruimen.

Maar het eerste deel vond ik wel een stuk leuker dan het tweede deel. Galifianakis heeft een gek grappige charme waarmee ik regelmatig heb moeten lachen om zijn rare streken. Cooper vond ik niet erg grappig en leek hier wat verdwaald in rond te lopen. Helms komt af en toe leuk uit de hoek, maar toch is het Galifianakis die de film maakt.

Super flauw en super Amerikaans, maar het blijft leuk om te volgen aangezien het allemaal best vernieuwend aanvoelt. Moeilijk is het nergens, maar het mystery gevoel blijft wel een beetje aanvoelen soms. Maarja.

Tweede deel werd wat mij betreft te overdreven, met die rare Jeong werd het me allemaal iets te flauw en overdreven. Eerste deel trok al aan de grens, maar dat gaat er wel een beetje overheen. Komedie vond ik daar ook niet meer leuk.

Punten omdat ik regelmatig heb moeten lachen om het eerste stuk, en niet glimlachen, maar ook echt kunnen lachen. Galifianakis deed het hem gewoon op een gekke manier, maarja. Vind de score wel absurd hoog voor een komedie zoals dit, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij als persoon.

Voldoende voor het idee en Galifianakis.

Pas de trilogie weer gezien. Deel 1 blijft toch het leukst. Zeker omdat het nieuw is. De humor spat er vanaf en Galifianakis is magistraal. Ik kende hem voorheen niet maar hij speelde briljant. Het verhaal is op zich eenvoudig. Je drinkt en gebruikt teveel en de dag erop ben je alles kwijt. De weg om alles terug te herleiden is goed gevonden. Cooper stijgt ook wel boven zichzelf uit want ik vind hem normaal gesproken een matige acteur. Het slot is natuurlijk een magistrale vondst. Wat een geweldige fotoreportage.

“To a night the four of us will never forget!”

The Hangover is een heerlijke komedie. Het verhaal is niet heel origineel, maar wat de makers ermee gedaan hebben is briljant. De grapdichtheid ligt hoog, en ze zijn allemaal raak. Het sterkste punt van de film is de casting. Cooper, Helms, Bartha en vooral Galifianakis lijken te zijn geboren voor het spelen van deze rollen, en het plezier dat ze uitstralen werkt aanstekelijk.

Las Vegas is ook de perfecte locatie voor een uit de hand gelopen vrijgezellenfeest, en de situaties waarin de drie belanden levert hilarische taferelen op. Het is slim om de nacht over te slaan en de mannen geheugenverlies te geven, want het levert gelijk een soort mysterie op die ook de humor ten goede komt. De tijger, de baby, Heather Graham, de Vegas bruiloft, Ken Jeong, de cameo van Mike Tyson etc. Zoveel grappige momenten. En de grootste lach is voor het laatst bewaard met de onthulling van de foto's.

Snap het hoge gemiddelde niet. Rommelige, typisch Amerikaanse over-the-top komedie met personages die switchen van verotwaardiging, naar humor en naar boosheid alsof het niets is. Quasi nooit moeite lachen, zelden glimlachen. En een van de pot gerukt script met belachelijke omwentelingen en een voorspelbaar einde.

5 sterren om het simpele feit dat er geen enkele film is die mij zo verschrikkelijk in de slappe lach krijgt. Tranen over de wangen.

Vooral omdat het acteerwerk zo verschrikkelijk goed is. De kleine lachjes tussendoor, de nonverbale communicatie, de interactie tussen de 4 en de dialogen geven je het gevoel niet naar een film te kijken, maar alsof je er zelf tussenin zit.

Geweldige comedie!

Een film met veel platte humor, maar die door een vlot tempo, bizarre personages en de nodige verrassingen toch erg weet te vermaken. Ik wil graag verrast worden en aan die behoefte wist de film zeker te voldoen. Zoals met de tijger, de baby, de politieauto. Geen verrassingen van het niveau Tarantino waarbij je in slaap gesust wordt en ineens het stuur omgegooid wordt, maar wel een bepaald soort randomness die goed weet te werken omdat elk element uiteindelijk in het verhaal blijkt te passen.

Verder een aardige collectie personages, te beginnen met de hoofdpersonen, die allemaal anders zijn maar wel elk een onmisbaar ingrediënt voor de cocktail van chaos die ze achterlaten vormen: een voorzichtig iemand die uiteindelijk het meest uit de band schiet, iemand die compleet geen fuck geeft en een complete idioot. En verder een paar over the top bijfiguren waarvan Mike Tyson natuurlijk de meest prominente is. Ik had verder niet verwacht dat we de foto's zouden zien bij de eindcredits, maar die maken het verder helemaal af.

Bij sommigen slaat dit kennelijk helemaal niet aan, een reactie die ik zelf ook heb bij menig populaire film. Maar voor mij blijkbaar dus meer dan geslaagd: 4*.

Het was een geweldige film.

Ik heb mijn tanden heel regelmatig kunnen tonen

alleen ... De scène met die politieagenten en de kinderen vond ik zo dom en stom!

Is dat nu het werk van een politie???

Maar anders was het een mooie film om te bekijken op netflix.

wat hier nou zo leuk aan is weet ik niet***ben meer van de engelse humor***dat flauwe gedoe met die baby bah***nergens word het echt hyper leuk***typisch american filmfood,dan zou deel 2 en 3 nog wel minder zijn****dit is gewoon duizend in een dozijn.misschien leuk voor pubers

Viel me behoorlijk tegen. Van dik hout zaagt men planken en het mist totaal de subtiliteit. Soms redelijk leuk, maar nergens echt grappig. Standaard geschreeuw, onbegrip naar elkaar van de personen en overdreven Amerikaanse standaard verwerpelijke onzinnigheden. Sommige Nederlandse films zijn zelfs grappiger om te zien dan dit en dat zegt al genoeg. Een van de weinige echt leuke twist waren de foto's aan het eind.

Sinds lang weer eens een keertje opgezet, en ik ga toch voor een 0.5* verhoging. De humor is plat, klopt, maar The Hangover heeft gewoonweg zoveel bizarre en grappige situaties, personages en twisten te bieden, verpakt in een dikke anderhalf uur dat in een razendsnel tempo voorbij vliegt. Bradley Cooper, Ed Helms en Galifianakis lijken er zichtbaar zin in te hebben en, wat heel belangrijk is, hebben geweldige onderlinge chemie. Zowel Galifianakis als Ken Jeong zijn hier als respectievelijk Alan en Chow ook nog oprecht grappig (in de vervolgen, die sowieso over het algemeen niks voorstellen, worden zij twee toch vooral als gimmicks gebruikt). De film ziet er tevens visueel heel mooi en flitsend uit, en de muziekkeuze is voor de verandering eens niet storend, maar juist heel passend. Het is jammer dat het einde teleurstellend is, maar dat kan de pret niet meer echt drukken.

De vervolgen zijn heel matig, maar deze eerste Hangover is voor mij gewoon een dikke 4* waard; een heel leuke cast en een verhaal vol bizarre situaties maakt van deze film een geweldige komedie, die op een over the top manier oprecht grappig is. Heel hoge herkijkwaarde ook; het blijft grappig, zelfs als je weet wat er gaat komen.

De humor van Alan (Zach Galifianakis) ligt me niet, maar voor de rest een geslaagde film. Geen vervelende momenten, hoe absurd ook...