Inglourious Basterds (2009)

Tarantino maakt gehakt van het WO2-fim genre wat al jaar en dag over ons kijkertjes wordt uitgestort. Door Adolf atypisch en veel te oud neer te zetten wordt je als kijker ook al niet serieus genomen, het is me allemaal wat. WO2 is hier het excuus voor 140 minuten entertainment van de bovenste plank. Dit is een bijzondere kijkervaring met spannende scene's met als hoogtepunt de zorgvuldig opgebouwde spanningsboog tussen de personages in de kelder van de kroeg. 5 sterren.

Zalige film

Zojuist nogmaals gekeken. Ik blijf me verbazen hoe briljant sommige scenes zijn opgebouwd. En dat langdradige dialogen zo worden geacteerd dat er een fantastische spanningsboog ontstaat en je ineens merkt dat je 15 minuten verder bent. Twee scenes springen er echt bovenuit. De openingsscene en de barkelder scene. Deze scenes zitten bij in het rijtje allerbeste filmscenes ooit. Christopher Walz is en blijft mijn grote favoriet. De balans tussen intellect en beestachtig wrede vent die hij in zijn personage legt geeft het karakter Hans Landa een spanningslaag dat grenst aan perfectie. Briljante film.

schandalig dat deze film zo hoog staat. Parodie op de oorlog maken? 50 miljoen doden aan het einde van de oorlog. Niet echt iets om lollig over te doen.

Bizarre film over WO2, soms briljant, maar evenveel veel te lange scenes die uiteindelijk heel saai worden. Cast doet het wel formidabel, het is allemaal wat boven de top, maar dat was wel de bedoeling naar mijn mening.

Inglourious Basterds is een film die begint met een van de beste en spannendste openingsscène ooit. Hans Landa ( wat een heerlijke vertolking van Waltz ) en Perrier LaPadite spelen ijzersterk en bouwen de spanning hoog op vooral, wanneer je te weten komt dat de joodse familie waar Landa naar op zoek is bij Lapadite onder zijn vloer ligt. Als Landa het te weten komt verandert hij van een ¨vriendelijke¨ vent naar een ijzige Jewhunter met slechts een blik, laat hij LaPadite´s vloer aan flarden schieten. Shosanna weet te ontsnappen en rent voor haar leven, terwijl Landa naar buiten loopt, zijn pistool op haar richt, laat zakken en zegt:

¨Au revoir, Shosanna! ¨ Nou een tot ziens was het zeker.

Wat een fantastische acteur is Waltz, je gaat echt een hekel aan Landa krijgen, maar ook keihard om hem moeten lachen. Bijvoorbeeld als hij keihard moet lachen over het verhaal hoe Bridget von Hammersmark haar been heeft ¨gebroken¨. Ik lach in een scheur, nog grappiger was in dezelfde scène dat de drie Amerikanen zich voor moesten stellen als Italianen aan Landa die blijkbaar vloeiende Italiaans spreekt en luitenant Aldo Raine ( Ook een heerlijke vertolking van Brad Pitt btw ) zegt met een zwaar, zwaar Amerikaans accent ¨Arrivederci¨, toen kon je mij echt oprapen. Dat is by far een van de meest komische scènes uit de filmgeschiedenis.

De scène in de bar toen ze wie ben ik speelde is ook fenomenaal, hoe verzin je het
Ook in deze scène loopt de spanning hoog op met vele grappige stukken en dialogen dat je niet eens merkt dat je bijna 20 minuten verder bent.

En dan een van de laatste scène in de filmzaal waar de evil lach van Shosanna op het brandende witte doek te zien is, is prachtig om te zien en te luisteren, terwijl de moffen als ratten in de val zitten en de twee Basterds Hitler en de rest van de bios neermaaien. Je moet wel ballen hebben om de geschiedenis op die manier te herschrijven, maar dat doet Tarantino op een fantastische manier.

Het einde is ook wreed, maar heerlijk als Aldo Raine een swastika in het voorhoofd van Hans Landa kerft, zodat hij als mof herkend kan worden, AU!

Van mijn kant krijgt deze zalige film veel lof en een 9 is zeker verdiend.

De gestoorde filmfanaat omdat jij het zo prachtig beschrijft heb ik er al weer zin in om deze vanavond voor de tigste keer te zien.

Het blijft een film met gouden scenes!

Ben benieuwd of je de film meer gaat waarderen vanavond, veel plezier.

Ik zap toevallig langs en zit alweer ruim een uur geboeid te kijken. Wat een goede, grappige en spannende film is dit toch.

En Melanie Laurent… wat een prachtige vrouw. Daar blijf ik een zwak voor houden.

De openingsscene is echt fantastisch, ik zat op het puntje van mijn stoel. Maar daarna ontaardt het in wat ik geweldsporno zou willen noemen. Het geweld wordt bijna verheerlijkt, terwijl de 'grap' mij ontgaat. Ik zie eerlijk gezegd nu pas op deze site dat het om een 'komedie' zou gaan.

Tsja, de term "komedie" is altijd een lastige. Deze film is er geen van lachen, gieren, brullen, maar er zitten zeker komische stukjes in. En wil je geen geweld, dan moet je niet naar een Tarantino kijken.

Ik heb persoonlijk meer moeite met het herschrijven van de geschiedenis: een stel Amerikanen die in Europa de verzetsheld gaan uithangen.

Je hebt nota bene Life of Brian in je eigen top 10 staan

Dat is ook herschrijven van geschiedenis op komische wijze.

Het is toch heerlijk dat Tarantino de creatieve vrijheid neemt om zijn eigen geschiedenis te schrijven. Heb je Once upon a time in Hollywood al gezien? Daar doet hij hetzelfde.

Ja precies, in Life of Brian wordt de geschiedenis op een komische manier herschreven, in The Holy Grail ook btw.

Dus heb je moeite met de manier hoe Quentin de geschiedenis herschrijft of sowieso moeite met herschrijven, want dat lijkt me raar.

Monty Python is overduidelijk puur humor. Inglorious Basterds heeft een aantal behoorlijke serieuze scenes (de openingsscene bijvoorbeeld al). Dat geeft toch een beetje het idee alsof je de geschiedenis wil herschrijven.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind de film er niet slecht om ofzo. Maar Amerikanen nemen wel vaker in oorlogsfilms de boel over, alsof alleen Amerikanen er toe doen. Wat denk je dat de Duitsers zouden doen als er een groep ongrijpbare partizanen rond loopt? Ik hoef in Nederland alleen maar naar Putten te wijzen.

That said, vind ik die scene in het bos met de Bear Jew wel een heel sterke hoor.

Lieve Medegebruikers, ik erger me groen en geel aan het feit dat Universal te weinig aandacht besteedt aan de home video uitgaven van sommige van hun films. Zo zie je tijdens The Bourne Identity slechts in de ondertitels wat de locatie van een scène is in plaats van in het beeld zelf. Die titel lagen zijn achterwege gebleven.

Dat geldt helaas ook voor Inglourious Basterds. Op Nederlandse Blu-ray releases en via streamingdiensten krijg je enkel een versie met een volledig zwart beeldscherm waar de hoofdstuktitels horen te staan. Geen Chapter One: Once Upon a Time in Nazi Occupied France of Chapter Two: Inglourious Basterds, etc. Gewoon een volledig zwart beeld met de ondertitels die ons vertellen wat er had moeten staan.

Nu is mijn vraag: is dit eveneens het geval op de 4K Blu-ray? Heeft iemand hier om de aan- of afwezigheid ervan bevestigen? Want in het laatste geval skip ik die.

Overigens, via de Britse en Amerikaanse Netflix waren de titels wel aanwezig, begreep ik.

Heeft iemand enig idee?

Quentin Tarantino maak altijd goede films. deze film is geen uitzondering.

Even geen zin om lang verhaal te schrijven

Goed
Gesprekken zijn top notch, niet puntje van de stoel, maar de wereld om je heen vervaagt.
Visueel mooi, maar dat leidt niet af, verzadiging, belichting, camera positie en kleur grading is zeer goed in deze film.
Het is een leuke film met het type van Pitt als hoogtepunt met zijn absurde gedraging en accent.
Waltz zet weer een top performance neer, al begint het onderhand wel zijn type te worden en iets te cliché.
Hilarische lach tegen het einde was grappig zeker als je beseft waarom hij zo moet lachen.
Heerlijk einde!

Minder goed:
De film voelt een beetje te langzaam aan voor mij. Had 10% sneller gemogen.
De spanning komt vooral van de tegenstelling tussen de bezetter waar je ongemakkelijk onder bent en geen nee tegen kunt zeggen en 'weten ze dat ik een dubbelagent ben', of 'is mijn cover blown'. Dat werkt goed, maar meer is het niet.
Er zit geen karakterontwikkeling in zoals in Django bijv.
Fasbender leek een grote rol te gaan vervullen, maar dat viel uiteindelijk wat tegen.
Het is een film waarin elke partij zijn eigen taal spreekt. Duitsers Duits, Fransen Frans, en Amerikanen Amerikaans en Britten Engels. Prima, zo zit de wereld in elkaar, maar het is toch net iets minder impactvol als je de talen niet dusdanig goed beheerst dat je alleen de ondertitel zit te lezen. Ik beheers die talen enigszins tot goed, maar als je dan probeert de taal zelf te volgen gaat het weer net wat te snel en wordt het lastig. Dus op zich stoer dat hij het gewoon gedaan heeft, maar het heeft zijn nadeel.

Neutraal, maar wat me wel opviel:
Weinig muziek, maar als die er is maakt die indruk.

8/10

Herzien en met een halfje verhoogd. Inglourious Basterds behoort duidelijk tot het betere werk van regisseur Quentin Tarantino. Specifiek de sterk geschreven dialogen en de uitstekende spanningsopbouw vallen positief op, waardoor bepaalde langdurige sequenties in een rap tempo wegkijken. Bijgestaan door uitstekend acteerwerk, doeltreffende oorlogsmomenten en een boel memorabele personages is het niet moeilijk om geïnvesteerd te raken in de wereld die hier wordt geschept, enkel Diane Kruger vond ik persoonlijk niet interessant. Tussendoor heeft de film af en toe de neiging om in te kakken, verder heb ik erg kunnen genieten van de relatief lange speelduur.

Tarantino maakte in deze film gebruik van de David Bowie/Giorgio Moroder song 'Putting Out Fire', wat oorspronkelijk op de soundtrack zat van 1982 cult new wave film Cat People van Paul Schrader.

Deze song is verkrijbaar in verschillende versies (die van 6:45 minuten zit op de Cat People soundtrack), maar de langste versie was ook uitgebracht in 1982 op 12" vinyl (een maxi single) via MCA, Moroder's record label, terwijl Bowie het later via een andere mix zou uitbrengen (rond de 4 minuten). De originele Moroder versie is tegenwordig goud waard!

Deze film weet na de derde herziening geen indruk te maken.

Vond het ook veel traag gedoe.

Ik voel de spanning niet zo in de film.

Wel gruwelijk zeg dat scalperen.

Voor de rest cliché en nog meer cliché.

Je houdt er van of niet inderdaad.

Het grappige is wraak op Hitler aan het einde.

Met afstand de beste Q.T.

Dit is echt een vreselijke film. Het is nergens grappig of interessant. Ik heb niet eens 1 keer gelachen. Zelf vond ik veel scenes echt tenenkrommend om naar te kijken. Het acteerwerk is echt om van te janken. Brad Pitt is onuitstaanbaar met zijn irritante accent. Dat is duidelijk komisch bedoeld, echter vind ik het totaal niet grappig. Ik wilde echt mezelf van kant maken als Eli Roth iets zei. Zijn karakter is oprecht de meest irritantste die ik ooit heb gezien in een film. Waltz vond ik een geval van overacting en hierdoor was zijn karakter ook nooit intimiderend.

Tarantino behandelt zijn kijkers echt als absolute idioten. Er zijn meerdere scenes die verwijzen naar een vorige scene. De doel van die scenes is om je te herinneren wat er belangrijk is aan een bepaald karakter. Tarantino heeft geen vertrouwen in zijn kijkers. Hierdoor zijn er waardeloze scenes in de film en voelt het gewoon beledigend. De scenes met Frederik voegde niks toe en veel aspecten in de film voelen heel geforceerd. De accent van Brad Pitt, Eli Roth zijn karakter, de donkere gozer die werkt in de cinema, de verwijzingen naar klassiekers, de western sfeertje die in de film is, etc. Ik kan doorgaan maar je snapt het idee.

Als laatste is de film op een audiovisueel niveau niet indrukwekkend. Het is te verwachten van Tarantino. De muziek keuzes waren ook niet mijn smaak. Het camerawerk was ver van speciaal, en de scene in de bos waar de shot snel wisselt kan je amper innovatief noemen. Tarantino is niet mijn type regisseur.