Inglourious Basterds (2009)

Een van de beste openingsscenes. Daarna valt ie vies tegen. En ja...brad pitt. Acteur van lik m'n vestje. Verknalt bijna in z'n eentje de hele film.



Soms heeft het publiek het gewoon verkeerd, net zoals bij de Matrix en Gladiator. Ook matige films. Dit was gewoon een matige film, op Waltz na.

wir müssen die nazis aus rauten!

Quentin Tarantino; ik heb altijd een haat-liefde verhouding met deze regisseur gehad. Een aantal van zijn projecten vind ik echt heel gaaf, terwijl ik er ook een aantal niet te pruimen vind. Inglourious Basterds valt onder de eerste categorie.

Ik moet er wel bij zeggen dat de film zijn setting wel gelijk mee heeft. Ik vind oorlogsfilms doorgaans sowieso al interessant. Wat me in films zoals Kill Bill: Vol. 2 en Pulp Fiction zo tegen stond waren toch wel de typische Quentin Tarantino dialogen en het eigenzinnige stijltje, waar ik gewoon nooit veel mee gehad heb. Wat me hier echt opviel was dat ik me ditmaal helemaal niet stoorde aan de dialogen en de manier hoe de personages geschreven waren. Geen dialoog voelde overbodig en ook altijd in dienst van het verhaal.

Hoogtepunten vond ik toch wel de climax in het theater (ge-wel-dig!) en het moment dat het personage van Michael Fassbender om zeep geholpen wordt. Hoewel ik Fassbender geen verkeerde vent vind begon ik me de laatste tijd wel steeds meer te ergeren aan het feit dat hij echt in iedere film op moet duiken. Dat hij dan vervolgens overhoop geschoten word is zo compleet onverwacht omdat je er vanuit gaat dat zijn personage het sowieso gaat overleven, dat alles ook veel meer onder spanning komt te staan voor de andere personages. Heel de scène in het café en de manier waarop de groep door de mand viel was ook gewoon ijzersterk geschreven.

De twee en half uur zijn voor mij echt omgevlogen. Wel een nadeel vond ik het uiteindelijke slot van de film en hoe Hans Landa uiteindelijk in de val gelokt werd. Het leek me ook geen personage die Hitler om het leven wilde laten komen en over te lopen en ik had dan ook liever gehad dat hij omgebracht zou worden door Shosanna. An eye for an eye. Buiten wat zwakke laatste scene's vond ik Inglourious Bastards geniaal en hoewel de laatste momenten er wel voor zorgen dat ik de film een 4,5 in plaats van een 5 ga geven, had ik niet verwacht dat ik deze titel zo goed zou gaan vinden. Wellicht titels zoals Pulp Fiction en Kill Bill: Vol. 2 toch nog maar een keer een kans gaan geven..

4,5*

Half puntje erbij. Het is namelijk niet de slechtste film die ik ooit heb gezien. Dat zou niet eerlijk zijn. Ik kan bepaalde scenes wel waarderen, maar heb moeite met de soort van rare persiflage op de 2e Wereldoorlog. Lijkt wel door een kind verzonnen.

Deze film was stukken beter geweest in een andere setting, waar deze humor beter tot zijn recht zou komen. Een paar joden die in Duits bezet gebied even huishouden en de nazis schrik aanjagen is meer iets voor bv Captain America. Laat ik het maar niet hebben over de moord op Hitler en Goebbels. Als ze de historische figuren hadden weggelaten dan was dit al minder een probleem geweest. Dit allemaal doet afbreuk aan de dingen in de film die wel goed zijn. Openingscene en de scène in de kelder bv.

De film is te serieus en te ongrappig voor een komedie en te absurd voor een serieuze film. Hierdoor maakt de film niet echt een keuze en valt het tussen wal en schip.

Ik had niet gedacht dat deze in de top 250 zou staan. Blijkbaar stapt iedereen hier gemakkelijker overheen. Als hier geen Tarantino op stond dan stond deze ook niet in de top 250 lijkt me.

Tarantino levert met Inglourious Basterds misschien wel zijn meesterwerk af. (Oke, op Pulp Fiction na wellicht) een fantastische filmervaring, waar het vakmanschap vanaf spat.

Prachtige lange scenes, die soms minifilms op zichzelf lijken te zijn: de opening natuurlijk, de barscene, maar ook de hinderlaag waarin we kennis maken met de bearjew... Tarantino hint duidelijk naar oude westerns in sfeer, tempo en spanningsopbouw en doet dat hier (ondersteund door Ennio Morriccone’s muziek) gek genoeg veel effectiever dan in Django en The Hateful Eight. Dat levert scenes op die je op het puntje van je stoel bekijkt.

Het verhaal is een mix van wraak en een liefdesdrama. Een film over achteloos Nazi’s afslachten... waarom niet? Fantastisch hoe Tarantino Nazis hier neerzet als domme marionetten die alleen maar denken aan hun derde Rijk, en gewoon allemaal slecht zijn. Geen één van hen kan op sympathie rekenen. Zo karikaturaal, heerlijk over de top, met hun pullen bier, arrogantie, racistische praatjes en geklak met de laarzen.

Mooi ook hoe Tarantino zijn liefde voor film weer weet te verwerken in dit verhaal: de vele regisseurs uit de Duitse en Engelse geschiedenis die benoemd worden, oude films die bij naam genoemd worden, de film als propaganda middel in de oorlog wordt belicht, een omhooggevallen acteur die erop los sjanst met de hoofdrolspeelster, een actrice die een dubbelspel speelt, geschiedenisles over oude filmrollen, en tot slot een bioscoop waarin het uiteindelijke gevecht plaatsvindt.

Leuke rol ook voor Mike Myers.... “the call themselves: the basterds...”
als dat geen knipoog is naar de Austin Powers serie... Ik kwam niet meer bij in ieder geval

Net gekeken na dat deze al erg lang op mijn lijstje stond, en ik moet zeggen.. wat een pareltje!
De uren vlogen voorbij, wellicht door het prachtige camerawerk, goede acteerprestaties (brad pitt daar gelaten) en fijne dialogen.

Zeker de tijd waard!!

Wat me opvalt bij veel commentaren is dat weliswaar dialogen en performances geprezen worden maar niemand benadrukt hoe gek Tarantino eigenlijk op taal is en dat hier ook nog veel meer uit dan in zijn andere films. Zoals het Frans en Duits wordt gesproken (ook door de niet-native acteurs), gewoon perfect en prachtig. Normaal hoor je wat onbeholpen accenten maar ik denk dat Tarantino hier echt gecast heeft op taalvaardigheid en ook daarom zijn Waltz en Fassbender zo grandioos, dat zijn ook echt perfectionisten denk ik.

Enne...weet iedereen nog hoe je met de vingers in Duitsland 3 bier hoort te bestellen? Altijd de duim meerekenen...briljante vondst.

Film is onwijs goed. Christoph Walz speelt geweldig. Kapot gelachen om te scene in de bioscoop dat ze doen alsof ze Italianen zijn. En Lada vloeiend Italiaans terug. En dan alleen “grazie”.
Eerste stuk ook heel nice

Ik vind het knap dat QT 153 minuten lang de kijker weet te boeien zonder saaie stukken erdoorheen. Van begin tot eind goed.

Ik had tot deze film aan toe een hekel aan films van Tarantino. Vooral Kill Bill vond ik niks en Pulp Fiction vond ik ook niet meer dan redelijk.

Nu ik zag dat er volgend jaar een Tarantino film kwam met Al Pacino, Brad Pitt en DiCaprio moest ik toch maar weer eens een goede film van Tarantino zien.

Wat was Inglourious Basterds een aangename verassing! De film was van begin tot het einde goed. Vooral dat de scenes langzaam waren en er veel detail was waardeerde ik. Zeker een aanrader!

Goed.

Tarantino komt weer eens met een leuke film opdraven. Vooral een erg interessante combi dit, de tweede wereldoorlog mengen met luchtige komedie. Christopher Waltz zet hier misschien wel zijn beste prestatie ooit neer als Hans Landa.

De film heeft werkelijk erg sterke scenes. Tarantino weet ze weer goed neer te zetten. Sommige scenes duren zelfs 25 minuten en met slechts dialoog weten ze je aan het scherm te kluisteren. Het is spannend, bizar en soms zelfs grappig.

Sommige karakters zijn dan weer iets minder boeiend neergezet, zoals Shosanna Dreyfus. Iedere acteur levert wel een goede prestatie, en de film kan zichzelf een geslaagde Tarantino noemen.

Heerlijke film waarin de hand van Tarantino mij wel bevalt. Dit is dan ook serieus niet bij elke film het geval, maar bij deze wel. De verdeling van de film in hoofdstukken werkt hier prima en de ruime aandacht aan knotsgekke typetjes is hier aandachtig bestudeerd en uitgevoerd. Het geeft de mens een aparte kijk op een onderdeel uit de geschiedenis der mensheid.

Wát een openingsscene! Fantastisch geacteerd door Waltz en zit ijzersterk in elkaar.

Alle hoofdstukken zijn precies goed qua tempo en dialoog en pareltjes op zichzelf. Qua humor zal het niet voor iedereen zijn, maar deze combinatie van humor over een serieus onderwerp is gewaagd én naar mijn mening geslaagd.