Der Hauptmann (2017)

Wat de vormgeving betreft is de 'roodfilter' zwart/wit fotografie van een adembenemende schoonheid. Ook vinden er enkele verbluffend mooie verschuivingen van scherpte naar onscherpte plaats. De visualisatie van het verhaal is dik in orde.

Max Hubacher speelt de rol van de 19 jarige soldaat Herold waarvan we weten dat deze reeds al 17 jarige aan het front vocht. Een kind nog. Hubacher maakt goed gebruik van dat gegeven door hem neer te zetten als een onzekere jongeling maar die ook medogenloos en zonder geweten is.

Wat precies Herold tot de massamoorden heeft gevoerd wordt niet uit de doeken gedaan, maar dat we hier te maken hebben met een psychopaat met megalomane inslag zal niet ver naast de waarheid zijn.

Het is een fraai geschoten en indrukwekkende film over overleven in de laatste dagen van een oorlog die het einde nadert en waar iedereen zijn hachje probeert te redden. Het slot van de film is een moraliserende verrassing die totaal out of touch is met het voorgaande en afbreuk doet aan deze op waarheid gebaseerde film.

Gitzwarte anti-oorlogsfilm van Robert Schwentke. Met een ongekende visuele pracht en camerawerk gruwelijke extremiteiten in beeld brengen en haar gevolgen. Ze bezorgden mij als kijker een zeer ongemakkelijke kijkervaring. De andere soldaten/officieren hadden ook in meer of mindere mate moeite met de gruwelijkheden. De kracht van de film zit hem in de aandacht die hiervoor is en hoe er met al die ellende op zoveel verschillende manieren wordt omgegaan (meelopen, afzonderen, vermijden, veranderen, wegdrinken, afreageren, totaal hysterisch worden en zelfmoord plegen).

Wat ik me oprecht afvraag is of bij zo'n heftige, realitische, waargebeurde film zulke gelikte beelden horen met een slow-motion camera en meer visuele hoogstandjes. Ik weet het niet.

Grotendeels naar waarheid, dit verhaal van schoorsteenveger tot Hauptmann. Willi Herold | De beul van het Emsland – Holland Magazine - holland-magazine.nl De suggestie in de film werd gewekt dat de gevangenen merendeels Duitse deserteurs waren. Dat is niet zo, Herold liet gevangengenomen geallieerde soldaten vermoorden. Reden waarom hij ook door de Britten is berecht en opgehangen. Knappe verfilming van dit nare verhaal.

Zeer intrigerende film, erg bijzonder. Het feit dat het een verfilming is van een waargebeurd verhaal maakt het heel bijzonder. Anti oorlogsfilms laten de waanzin van oorlog zien. Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Willi Herold tot zijn daden kwam. Je kunt je ook afvragen hoe een heel volk er toekomt een ander volk uit te roeien. Genocide vindt over de hele wereld plaats waarbij je buurman ineens je vijand kan zijn. Hoe is het mogelijk dat ogenschijnlijk normale mensen onder bepaalde omstandigheden tot gruwel daden overgaan? Deze film laat zien dat de lijn tussen goed en slecht flinter dun is. Een uniform geeft macht en eigenbelang is een grote drijfveer.

Regizeur Robert Schwenkte geeft een perfect beeld hoe zoiets ontstaat. Macht is een politiek spel. Willi Herold wordt per toeval door het vinden van een uniform een leider. Zijn na volgelingen spelen zijn spel mee. Heel duidelijk is dat de soldaat die zich als eerste bij hem voegt "Freytag" door heeft dat Herold een oplichter is en gruwelt van zijn daden. Let op de te lange broek van Herold. Ook Freytag zwijgt en speelt het spel mee voor lijfsbehoud en doet uiteindelijk mee aan de moordpartijen. En dan heb je idiote agressievelingen die het leuk vinden om anderen te kleineren en in dit geval af te slachten. Waarschijnlijk geloven ook zij hun leider niet maar grijpen ze de mogelijkheid aan om hun oerdriften de vrije gang te laten gaan. De slachtoffers laten zich behandelen als makke schapen, hoewel ze in aantal in grote meerderheid zijn verzet niemand zich en zien ze hun lot met lede ogen tegemoet.

Aan het eind van de film rijden Herold en zijn mannen door het hedendaagse Duitsland. Misschien om de vraag op te roepen aan welke kant jij zou staan in tijd van oorlog. Iedereen denkt van zichzelf dat hij/zij nooit zoiets zou doen. Als dat zo was dan zou er nergens oorlog op de wereld zijn!

Is het nou een absolute lul of een slimmerik. Hoe dan ook is t behoorlijk indrukwekkend en weerzinwekkend soms. Herold speelt iig fantastisch evenzo freytag. De beelden en muziek voegen echt wat toe.

Deed me soms toch denken aan er ist wieder da vreemd genoeg.

Goed.

Maar de film heeft wel gemengde gevoelens van mijn kant. Voornamelijk omdat de film uiteindelijk omslaat en ik als kijker niet helemaal wist hoe ik daarmee om moest gaan. Uiteindelijk neemt dat niet weg dat het eindresultaat een zeer solide productie is.

En van een saai regisseur zelfs, die me met Red en Insurgent goed wist te vervelen. Dat hij nu met een intrigerend en meeslepend product binnen komt stormen laat een positieve indruk op me achter. Misschien kan hij dan ook beter in Duitsland blijven.

De film laat me in de eerste scenes meeleven en duimen voor Hubacher. In de eerste scenes wordt er namelijk meelij voor hem gecreëerd. Een jong, fris gezicht die veel ellende over zich heen gegoten krijgt. Ik vind persoonlijk dat het een beetje de verkeerde toon zet voor wat komen gaat.

Het zwart-wit kon me op het eerste gezicht niet overtuigen. Voelde vooral als excuus aan om het allemaal wat rauwer te brengen. Met rauwe cinematografie in kleur had je hetzelfde resultaat kunnen bereiken, maar uiteindelijk laat Schwentke wel mooie dingen zien op visueel vlak met het kleurgebruik.

Hubacher doet het goed, net als een hoop andere bijrollen. Overtuigend geacteerd, maar wel erg onrealistisch. Dat is dan ook het grootste probleem van de film, Schwentke blijft half in Hollywood hangen. Misschien niet qua beelden en verhaal, maar wel qua personages. Iedereen is behoorlijk stereotiep en ik geloof niet dat die types daadwerkelijk hebben bestaan.

Zodra de film wat gruwelijker wordt vergeet ik even geschokt te zijn vanwege de eerste 30 minuten. Ik was nog steeds aan het duimen voor Hubacher om niet ontdekt te worden. Zodra de gevangenen afgemaakt worden besefte ik pas wat voor persoon Hubacher was. Ik hoorde geschokt te zijn, maar dit was ik echter deels vanwege de toon die de film eerder zette.

Maar de film is wel erg pakkend en de beelden zijn vaak heftig. Ik zie dat sommige er humor uithalen, maar die kan ik persoonlijk niet ontdekken. Enkel in het aparte uiterlijk van Peschel misschien. Maar het buitensporige geweld dat op serieuze toon gebracht wordt doen geen glimlachjes bij me naar boven komen. Maar bon, iedereen kan er wat anders inzien.

Het laatste kwartier had ook wel geschrapt mogen worden overigens, voegde niet al te veel toe behalve wat extra biografiemateriaal. De film had makkelijk zonder dit gedeelte gekund. Voor de rest soms erg pakkend en intrigerend. Sterk cameragebruik, energieke en meeslepende regie. Der Hauptmann is een geslaagde oorlogsfilm. Kwam er erg goed doorheen.

Erg sterke WOII-film met een uitstekende hoofdrolspeler, een cast die verder ook goed op dreef is en een film die een sfeer schept die erg onbehaaglijk is, maar toch uitstekend vermaakt.

Af en toe zitten er weerzinwekkende scènes in en je vraagt je af hoe dit toch allemaal heeft kunnen verlopen.

Dikke vier sterren, absoluut een aanrader voor WOII liefhebbers.

prachtig waanzinnig in zwart en wit beelden geschoten

en maf in aftiteling in het nu !!

De waanzin van oorlog op erg schokkende wijze in beeld gebracht. Een werkelijk fantastische acteerprestatie van Shubacher. Met name het moment als hij net het uniform aan heeft gedaan en oefent: ijzersterk! Ook de rol van Freytag is prima gespeeld. Een film die beklijft. De macht die aan een uniform wordt toegekend; je ziet het zelfs terug in de laatste beelden. 4☆

Mens of monster?

Dat ik een dubbel gevoel had bij het bekijken van Der Hauptmann is een understatement. De cinematografie vond ik prachtig, en het gebruik van de zwart-wit beelden sloot prima aan bij de grimmige sfeer. Wel heb ik mij er meerdere keren toe moeten zetten om dit historisch drama uit te kijken waarbij de aankomst van Herold in kamp II voor het grootste doorbijtmoment heeft gezorgd. Het dialoog tussen Harold en twee hoge piefen waarbij een officier hem wantrouwde en door middel van het plegen van meerdere telefoontjes een protocol in dienst wilde laten treden om zijn identiteit te verifiëren, was voor mij een van de breekpunten. Dit was namelijk een traag en slepend gebeuren waarbij ik snel hoopte dat er meer vaart in het verhaal zou komen.

Dit gebeurde vervolgens wel, maar het feit dat de hoofdpersoon zo'n sadistische botte lul was waarbij het hoofdzakelijk gissen bleef wat hem deed transformeren in de beul van Emsland, zorgde er nu niet bepaald voor dat ik sympathie voelde voor het hoofdpersonage. Of was hij altijd al sadistisch geweest? Omdat je als kijker praktisch geen beelden te zien krijgt voordat Willi het uniform vind, blijft dit gissen. Nu is hij in mijn ogen niks meer dan een sadist, waarbij het vinden van het uniform zijn sadistische kant maximaal naar buiten heeft laten komen. Zijn acties draaide niet alleen om overleven, maar hij genoot er ook zichtbaar van. Blij toe dat hij in 1946 alsnog berecht en geëxecuteerd is voor zijn daden.

3,0*

Rake analyse

Bijzondere en controversiële film. Iemand noemde het 'zinderend' en dat is goed getroffen. Behandelt thema's die veel geassocieerd zijn met WOII, zoals de banaliteit van het kwaad en de impact van machtsstructuren met protocol en uniformen.
Door de nadruk te leggen op overlevingsdrang en onderbuikgevoelens, ontstaat er een donker beeld van een maatschappij in verval, waar ethiek en rationaliteit het onderspit delven. De aanblik van macht is dan het dunne laagje vernis waar men zich aan vastklampt, uiteraard met alle gevolgen voor misbruik van dien.

Na ongeveer een uurtje vond ik het allemaal wel erg ver gaan, maar toen wist ik nog niet dat het op een waargebeurd verhaal berust...Regisseur Schwentke zal zich niet blind hebben gestaard op de details en hij dikt e.e.a. nog aan met zwarte humor en cynisme, wat behoorlijk goed werkt. Best gedurfd allemaal, zeker gezien zijn cv tot nu toe.

Tijdens de aftiteling zien we de legerauto door een moderne Duitse stad rijden. Wat ik daar uit opmaakte, was dat de groep eigenlijk net als toen uit 'acteurs' bestaat, die helemaal niet bevoegd zijn mensen aan te houden Maar dat is wellicht niet het hele verhaal...

Overigens, die Max Hubacher vond ik erg op Dennis Storm lijken, toch?

Nare donkere film om te bekijken en erg sterk acteerwerk van Max Hubacher, die de rol als vermomde hauptmann geweldig invult. Hoe ver wil je gaan om te overleven ? Deze man gaat helaas heel ver, al is er op een gegeven moment natuurlijk ook geen weg meer terug, ja wellicht de dood. Goede keuze ook om deze in zwart/wit te schieten want het maakt in mijn beleving alles zoveel krachtiger..

Dat is misschien in het eerste halfuur nog het (gerechtvaardigde) doel, daarna toch niet meer.

Nee inderdaad maar er is daarna ook geen weg meer terug, al had ik mezelf toch de kogel gegeven in die situatie.

Ik moet het Herold nageven dat hij het behoorlijk slim gespeeld had. Hij had tenslotte toch veel mensen voor de gek gehouden met z'n overtuigend gedrag. Maar dat hij ook nog een massamoordenaar werd begreep ik niet goed, dat zou je van een deserteur niet verwachten. Het zwart wit vond ik bij deze film wel goed tot z'n recht komen. Wat ik ook wel een grappige toevoeging vond, waren die beelden in de aftiteling.

Een voor mij onverwachte aangename film, waar ik helemaal niks over of van gehoord had.

Sterke film, waar vooral Max Hubacher in de hoofdrol van het scherm spat. In de film wist ik nagenoeg niks van het plot (iets wat mijn filmbeleving doorgaans alleen maar beter maakt… ook de trailer hier is echt hopeloos: die vertelt meteen de hele film) Ik had dus ook niet door dat dit waargebeurd was. Of toch op waargebeurde feiten gebaseerd is… De regisseur zet ons enigszins op het verkeerde been door Herold in het begin zelf als slachtoffer op te voeren. (niet dat ik alles op wikipedia klakkeloos vertrouw, maar toch…) Dat mag. Dat maakt zijn personage extra raadselachtig en zorgt ervoor dat je eigenlijk veel meer met deze beul meeleeft dan je in werkelijkheid zou doen. Het is alsof Herold zelf niet beseft wat hem overkomt.
Die scène waar hij in het uniform kruipt en waar je hem er ook meteen in ziet groeien is werkelijk fenomenaal geacteerd. Zelfs nog voor hij er woorden bij haalt en de karikaturale Nazi speelt. Hubacher glijdt feilloos van nazimonster naar naar naïeve, radeloze snotneus en terug. Het begin van de film spreekt me trouwens het meeste aan… die onheilspellende anarchie en volledige wette- en straffeloosheid op het einde van de oorlog is de gruwel in het kwadraat.
Naar het einde toe wordt de film wat rommeliger en krijg je nog wat cliché-scènes (zoals die met de hoeren) waar er voor mij iets te veel 'film wordt gespeeld'. Je voelt de beperkte middelen, het kamp is te netjes, het dorp ook te netjes… kleine zeurderijen mijnentwege…
Hubacher! Een kop om te onthouden.

Een bijzondere oorlogsfilm over een (gedeserteerde ?) soldaat die een uniform van een kapitein vindt en zich daar vervolgens naar gaat gedragen. Mooi psychologisch opgebouwd hoe iemand met een spel van bluf steeds meer macht weet te krijgen. De film ging ook steeds meer op een maffiafilm lijken. En het is dan ook best knap gemaakt en fascinerend om te zien dat het leger en de maffia eigenlijk best een hoop overeenkomsten hebben. Zeker in oorlogstijd. Het recht van de sterkste zegeviert. De eindscene tijdens de aftiteling was overigens ook heel bijzonder en bijna een film op zich. Het zorgt er tevens voor dat dit één van de weinige films zal zijn die ook nu nog op tv helemaal tot het einde zal worden afgespeeld. En dat is ook al een knappe prestatie in deze tijden waar reclame zo ongeveer het belangrijkste item op tv is.

Sterke oorlogsfilm. Het verhaal is, vreemd genoeg, gebaseerd op feiten. De film is wat vreemd in diverse opzichten, maar blijft boeiend tot de laatste seconde. Vreemd in de zin dat hij volledig zwart-wit is, wat op zich een uitstekende keuze is bij het tijdsbeeld. Daarnaast verwacht je steeds wat kolderieke scènes, maar de film blijft ernstig serieus, zelfs behoorlijk confronterend en keihard. Toch zitten er wat scènes in die de kijker bijna laten lachen maar door de ernst lukt dat toch net niet. Zelfs tijdens de aftiteling blijft de film bijzonder. Het acteerwerk is uitstekend, zeker Hubacher is goed gecast. Beetje vreemd maar wel lekker. 4.0

Nog op de valreep 1 vd beste films die ik in 2021 heb gezien.

Wat een zalige en sterke film me dit was.

Al van de eerste minuten was ik mee, boeiend heel de tijd lang, er is niet 1sec dat ik me zitten vervelen heb en de tijd die vloog voorbij.

En ja, die hoofdacteur is een topper, die en zeker ook de anderen waren heel goed maar de hoofdacteur die draagt de film nog naar een hoger level.

Ook was alles goed geschoten, gepaste muziek en dergelijke erbij.

Zwart-wit beeld was top in deze film, paste er ideaal bij.

Het was zeker geen watje die kerel, ijskoud amaai haha.

Ik geef niet snel een 5 maar dit wel, ijzersterke film.

Getver wat een nare film.

Dat zou een compliment kunnen zijn, en misschien is dat het ook wel. Want in de positieve benadering, het narratief is ijzingwekkend sterk, en het wordt met geniaal mooie beelden verteld. Sterk en strak geacteerd, waarbij vooral Hubacher en Peschel erg sterk spelen. Hier en daar iconisch in de cinematografie - bijvoorbeeld het shot van de mannen die de auto voortslepen, met Der Hauptman die er op zijn fotogeniekst in staat. Als het niet zo luguber was, zou het zo aan de muur kunnen.

Maarrrr. Op het eerste gezicht lijkt het even dat de historische gebeurtenissen vrij zuiver verteld worden, maar daar rammelt toch ook wel het een en ander aan - en hoe langer ik er bij nadenk, hoe meer het er op lijkt dat Schwentke vooral voor het maximum aan spektakel gaat en integriteit daaraan ondergeschikt maakt - wat zich dan ook nog eens volkomen onnodig culmineert tijdens de aftiteling, want dat gaat wel heel ver over de grens van zinvol en noodzakelijk. Nogal kwalijk bij zo’n onderwerp als dit - ik vind eigenlijk dat je zo’n absurd onsmakelijke geschiedenis alleen maar strikt documentair zou mogen benaderen. Al was het alleen maar omdat er nog overlevenden en nabestaanden zijn. En ja, die zijn er dus nog.


Wat er dan precies wel en niet waar is van wat we te zien krijgen is me overigens niet heel duidelijk, en de lust ontgaat me om er iets van na te gaan zoeken. Een paar minuutjes googlen levert al op dat de laatste scenes dichterbij waren dan je misschien denkt - die speelden in het echt vlak over de grens in Leer, en de slachtoffers waren Groningers. Het zal je vader maar geweest zijn, dan wordt het toch ineens een heel ander verhaal.

Goh! Deze gaat bij mij nog lang nazinderen! En telkens de vraag 'Zou ik ook...?' De film toont historische feiten maar houdt ook een spiegel voor. Absolute aanrader: 5 sterren!

Oh eindelijk weer eens, wat een heerlijke mooie film! ik heb veel gelachen en genoten. dit is precies waar ik van houd. echt gruwelijk goed! deze film ga ik nog vaak terug kijken. ik geef al mijn 5 sterren.

Op dit forum is een hele polemiek gaande over de vermeende humor in Der Hauptmann. Ik heb deze niet kunnen ontdekken, ook niet in de absurdistische scenes die mij telkens een angstig voorgevoel gaven van naderend onheil. Een gevoel dat ook werd gevoed door de indringende zwartwit beelden vergezeld door een angstwekkende verwachting van aankomende ellende mede aangewakkerd door de muziekkeuze. Der Hauptmann is sowieso een film die apocalyptische emoties oproept.. Het zijn emoties van angst, verwarring, naargeestigheid, onwerkelijkheid, ontkenning, sensatiezucht, verraad, lijdzaamheid, naderend einde. Allemaal negatieve emoties omdat het allerlaagste in de mensheid naar boven komt. Ik kreeg het gevoel dat de film ons de spiegel voorhoudt waarin wij naar onszelf kijken en onszelf de alles overheersende vraag stellen: "zou ik onder gelijke omstandigheden identiek handelen om mijn hachje te redden?" Het antwoord op deze vraag zweeft als een vale zwartwitte gier boven de film.

Der Hauptmann verdient mijn dikke 4*.

IJzersterk. Ook de beelden bij de aftiteling.

Deze film was op tv en was wel een redelijk heftige film. Een zwart-wit film die ook nog eens bijna 2 uren duurde, maar dit stoorde zeker niet.

De cast deed het uitstekend. Het verhaal is spijtig genoeg waargebeurd en toch ook wel verrassend. Geen film waar je blij van wordt, maar toch de moeite om eens gezien te hebben.

Op veler verzoek (of eerder: van harte aanbevolen) kon ik zeker gezien de zwart-wit challenge nu echt niet langer om Der Hauptmann heen. Sowieso is het als gewezen historicus wat bijzonder dat deze er bij ingeschoten is destijds, maar er is nu eenmaal teveel om te kijken. Ieder jaar blijven er minstens 50 (soms beduidend meer) nieuwe releases liggen, en als het toch al te laat is om hem mee te nemen voor je eindlijst, dan is de haast er vanaf en belandt hij op de stapel. En als je JM heet, is dat een een behoorlijke.

Der Hauptmann opent met de jonge deserteur Willi Herold, een eenvoudige soldaat die vlucht voor zijn leven voor een groep soldaten. Hij weet ternauwernood weg te komen, en vindt in een verlaten auto wat eten en een officiersuniform; beduidend warmer dan het Gefreiter kloffie dat hij zelf aanheeft. Als spel glijdt de jonge soldaat gelijk in zijn rol als Hauptmann, maar dat blijft het niet lang omdat zich gelijk een andere soldaat bij hem meldt, die zijn groep is kwijtgeraakt. Vanaf dat moment is het voor Willi moeilijk om terug te gaan, iedere leugen en situatie waar hij zich doorheen bluft, lijkt de weg naar voren te vernauwen. Bovendien lijkt de jonge militair zijn nieuwverworven macht bepaald niet te verafschuwen.

Robert Schwentke's op waarheid gebaseerde film is geen plezierige zit. Ik moest meermaals even aan Jonathan Littel's De Welwillenden denken, al slaat de waanzin bij Willi in veel kortere tijd toe dan bij Littel's protagonist Max Aue, die als SS-er tot in detail de gruwelen die hij meemaakte besloot op te tekenen. De regisseur verhaalt hiermee vanuit het daderperspectief, en nodigt de kijker uit zelf de vragen te stellen, en waar mogelijk, antwoorden te geven. Dit wordt gelukkig gedaan zonder sensatie of glorificatie, anders had Der Hauptmann niet gewerkt. Hoewel de film de gruwelen niet schuwt, is dit heel wat anders dan het oorlogsgeweld van Gibson's Hacksaw Ridge.

Der Hauptmann is prachtig geschoten, en heeft met Hubacher, Lau en Fehling een keur aan Duitstalig talent binnengehaald, en ook Milan Peschel is goed gecast als het 'morele baken' van de film, als eerste soldaat die zich bij Herold aanmeldt en zichtbaar worstelt met de steeds gruwelijker praktijken die zich voor zijn ogen voltrekken. Er is wel meer protest, maar dat lijkt meer te gaan om het niet volgen van de regels en protocollen, dan om het humane aspect en empathie. Met name Frederick Lau's Kipinski is een gruwel van een mens, al is het maar zeer de vraag of een Herold met macht niet enger is dan deze sadist.

Dat Schwentke de kijker uitnodigt tot reflectie, blijkt andermaal tijdens de aftiteling, waarbij Herold met een groep soldaten door hedendaags Görlitz rijdt en mensen lastig valt. Welke vragen dat zijn en hoe geslaagd dat laatste is, is voer voor discussie. Een meesterwerk is Der Hauptmann voor mij niet, daarvoor raakt de film soms net teveel in de sleur, terwijl we meer zien van wat we daarvoor ook al zagen. Maar in de canon van de Tweede Wereldoorlog films, is het wat mij betreft zeker een interessante toevoeging, waar vast op universiteiten en filmclubjes gepassioneerd over gediscussieerd is.

3,8*

Hoe dan? Weer typisch zo'n film die al die jaren compleet onder mijn radar is gebleven. Geen idee wie op MM hier een keer mee kwam aanzetten. Ik ben die persoon hoe dan ook zeer dankbaar voor deze hidden gem.

Filmmaker Robert Schwentke toont op ijzingwekkende wijze hoe macht het slechtste in mensen naar boven haalt. Het draait daarbij om de opgejaagde Duitse soldaat Willi die per toeval op een officiersuniform stuit. Eenmaal aangetrokken, verandert zijn normbesef compleet. In de ban van het uniform ondergaat Willi namelijk een Sméagol/Gollum-achtige transformatie.

Knap is hoe de Duitse regisseur de grens daarbij steeds verder oprekt. In eerste instantie heb je sympathie voor de bravoure van een soldaat die louter probeert te overleven. Die verdwijnt vanzelf wanneer hij zich steeds meer als een meedogenloze kapitein gedraagt die niet kijkt op een lijk meer of minder. Uiteindelijk krijg je zelfs vigilantische taferelen die tegen zwartgallige humor aan schuren. De boodschap is hoe dan ook duidelijk: het moreel kompas is stukker dan stuk.

Alle gruwelijkheid is prachtig in zwart-wit geschoten. Dat zorgt bij een historisch oorlogsdrama niet alleen voor meer authenticiteit, maar is in dit geval een bewuste filter voor alle bloedvergieten. Het gaat volgens de regisseur namelijk niet om het exploiteren van geweld; het is een film óver geweld. Maar zelfs met die 'verzachtende' maatregelen is de film behoorlijk grimmig.

Der Hauptmann is een dikke aanrader waarbij je de Tweede Wereldoorlog op ongewone wijze door Duitse ogen bekijkt. Hoewel het einde van de oorlog (en dus begin van vrede) in zicht is, vieren opportunisme en wreedheid hoogtij. Het levert in dit geval de jonge soldaat geheel terecht de bijnaam 'beul van Emsland' op.

4,0 * Spookt door je hoofd, man

De Tweede Wereldoorlog is op deze manier een schier onuitputtelijke bron van films. In Der Hauptmann komt eigenlijk maar een heel klein deel van de oorlog in beeld en toch weet de film de gruwel heel duidelijk en expliciet bloot te leggen. De zwart-wit beelden zijn erg sterk en vanuit de eenvoud van het verhaal ontvouwt zich een enorm spel met gigantische gevolgen. Ik moet wel zeggen dat ik na een uur dacht dat het zo wel ver genoeg was, maar daarna ging het in de overtreffende trap nog eens verder. Ja, dat was een flinke dosis verbijstering met een ontluisterende blik op de aard van de mens.

De weergave op de cover spreekt al boekdelen. Gruwelijk waargebeurde film dat in het zwart-wit geloofsvol en krachtig in beeld wordt gebracht. De beul van Emsland zal me bijblijven....