Under Sandet (2015)

Niet echt mijn ding, moet je van houden.

Under sandet belicht een stukje geschiedenis dat me vrijwel onbekend was. Een boeiend aspect ook uit WOII waarbij de twee miljoen geplaatste Duitse mijnen op Deense stranden door jonge Duitse krijgsgevangen ontmanteld moesten worden. Wat volgt zijn uiterst spannende en bloedstollende scènes waarbij elke seconde de laatste kan zijn. Dat er eentje af en toe gaat ontploffen is logisch, maar echt voorspellend is het niet als kijker. Alleen al daarvoor zit je op het puntje van je stoel te kijken. Elke verkeerde bruuske beweging kan gedaan zijn ...

De Deense brulsergeant krijgt een 14 tal knapen onder zijn hoede en haat hen tot het diepste van zijn ziel. Toch ontdooit hij en ontstaat er een wederzijds respect. Ook interessant om op te merken is dat Denemarken opteerde om ook hun zwarte bladzijde van de oorlog te belichten. Knap staaltje zelfkritiek. Het is niet iedereen gegeven. Naast de spanning eveneens prachtige beelden van de desolate kille duinen. Moller deed het ook uitstekend als sergeant Rasmussen. De jonge snaken deden het ook prima en de angst en het psychische lijden komt sterk naar voor.

Zandsvliet leverde een geloofwaardige film af. Drama en thriller gaan hand in hand. Eentje om te koesteren!

Under Sandet is een mooie verfilming van een stukje geschiedenis waarvan ik niet eerder op de hoogte was. Buiten dat het interessant is om te weten is het ook nog eens schitterend verfilmd en aan de man gebracht. The Outsider vond ik ook al zo'n prachtige film. Deze regisseur doet zijn huiswerk erg goed. Het acteerwerk is ook op en top. Geweldige film dit!

De film is te zien op Canvas, vrijdag 8 mei aanvang 21.25 uur.

Wat een top film. Enerzijds subtiel, anderzijds behoorlijk aangrijpend. De ontwikkeling van de karakters en daarbij behorende emoties is subliem.

Echt een hele goede film! Wat een stakkers die jonge jongens!!

Heel sterke film. Realistisch gefilmd. Best wel spannend bij momenten en wreed ook natuurlijk.

Een paar momentjes van hoop toch, die naar een betere toekomst wijzen.

Film die mij raakte. Natuurlijk moet je het zien in de tijdsgeest , maar dat neemt niet weg dat het opruimen van de mijnen door pubers blijkbaar gebaseerd was op wraak. Gruwelijk en walgelijk.

En wat fantastisch geacteerd. De angst en uiteindelijk de apathie kwam heel goed over.

Roland Møller zet een bikkelharde maar toch ook enigszins empathische sergeant neer.

Indrukwekkend. Vond er een paar aangrijpende scenes in zitten die me niet onberoerd lieten. Goed geacteerd, mooi gefilmd. Niet bijster spannend maar dat vond ik niet belangrijk. Blij dat ik hem toch even mee gepakt heb.

Niet verkeerd.

Maar helaas bleek dit wel een oorlogsfilm te zijn die toch wat jeugdiger is gericht. Ik denk ook dat hierdoor een deel van de potentie verloren ging, want het concept dat de jonge Duitsers die landmijnen op moesten graven hebben we nog niet heel vaak voorbij zien komen denk ik zo.

En nog vreemder aangezien de eerste minuten best hard zijn en de film zo zijn abrupte en confronterende momenten kent. Maar gaandeweg lijkt de film steeds meer te veranderen in een wat jeugdige film, en daarbij worden dan ook diverse jeugdige concepten behandeld.

En daar vind ik dat de film potentie heeft laten lopen. De eerste 15 minuten zijn strak, kil en boeiend. En dan begint het allemaal steeds iets zoeter te worden en begint de toon met elkaar te vloeken. En daar begint de film dan ook minder te worden.

Dat gedoe met Møller die gaandeweg meer sympathie begint te tonen voor de jongens. Ik kan me er maar moeilijk in vinden. Natuurlijk is het hard, maar een man met zo'n rank moet toch veel ergere dingen hebben meegemaakt? En zeker met de vaart waar hij mee begint te keren richting de jongens, ik vind het bijzonder ongeloofwaardig.

De spanning voelde ik echter ook niet meer eenmaal op het strand. Het blijft interessant, maar spannend, niet bepaald. Het is vooral dat het allemaal boeiend in elkaar gestoken is en onvoorspelbaar blijft. Dat is ook waar de film zijn kracht vandaan blijft halen.

Maar wat mij betreft toch iets te zoet in elkaar gezet. Steeds iets voorspelbaarder, om vervolgens ook met een zoet einde te eindigen. Ik ben er niet bepaald een fan van eigenlijk.

Sympathieke film. Veel prijzen gewonnen. Ik neem aan dat de jonge Duitse soldaten gelegerd waren in Denemarken. Want juist de jonkies (Hitler had zelfs een speciale brigade van ze samengesteld om te vechten in Normandië) waren verantwoordelijk voor veel gruweldaden, zo gehersenspoeld als ze waren. Daar kunnen met name de Canadezen over mee praten. Gevangen genomen Canadese soldaten werden standrechtelijk geëxecuteerd.

Pfff, herzien. Van 4 naar 5*

(Gezien op 08/05/20)

Oorlog haalt het beste en het slechtste in mensen naar boven. Na W.O. II jonge (tieners) Duitse krijgsgevangenen de mijnen doen opruimen aan de Westkust van Denemarken was iets om beschaamd over te zijn. Die mijnen waren er gelegd door de Duitsers (Atlantische Muur) om de geallieerden tegen te houden. Een misrekening tenslotte. De woede van sergeant Rasmussen keert zich tegen de jongens. Er vallen nutteloze doden. Toch wordt Rasmussen toeschietelijker en menselijker.

De regisseur is zelfkritiek niet uit de weg gegaan. Een confronterende film. Levensecht en gesteund op ware gebeurtenissen. Sterke acteerprestaties, ook van de tieners!

Na afloop van WOII traint en verbitterde Deense officier Carl Rasmussen [Roland Møller] Duitse krijgsgevangenen om de kustlijn mijnenvrij te maken. Rasmussen steekt zijn minachting voor de vijand niet onder stoelen of banken, ook al gaat het om piepjonge, onervaren soldaten. Gedurende de levensgevaarlijke operatie verandert de dynamiek tussen de gevangenen en hun commandant. Sterk gespeeld drama over een interessant en onderbelicht hoofdstuk uit de oorlog. De gebrekkige uitwerking van de personages beperkt echter de dramatische impact.

Voor de liefhebbers: zaterdag 14 augustus om 22u25 op CANVAS

Die brigade die je bedoelt is de 12de ss panzer division hitlerjugend. Hebben gevochten in Belgie, Frankrijk, Oostenrijk en Hongarije. Waren hoofdzakelijk tieners van de HJ en stonden bekend om hun moed en vechtlust maar ook om de vele oorlogsmisdaden die ze gepleegd hebben. Door de geallieerden werden ze de 'baby divisie' genoemd.

De film komt deze avond op Canvas

Heb hem gekeken gisteravond en viel me toch tegen, had het allemaal bruter verwacht. Hoe het indertijd in Denemarken echt aan toegegaan is bij die opruimwerken zullen we misschien nooit weten maar vond dat in de film die Duitsers al bij al nog een schappelijke behandeling kregen, tenslotte was het de vijand.

Aan heldenverhalen over WOII is er geen gebrek. Prima uiteraard, al kan het geen kwaad om ook de keerzijde - de wraakacties en oorlogsmisdaden tegen de Duitsers - aan te kaarten. Daarom is het zeker de moeite waard om Land of Mine te bekijken. Zonder deze film was dit verhaal wellicht voor altijd een voetnoot gebleven in de Europese geschiedenis.

Al betekent dat nog niet dat Land of Mine grootse cinema is. Deze film blinkt vooral uit in degelijkheid. De acteurs spelen overtuigend en de panorama’s van de Deense kust zien er mooi uit. Helaas is het verhaal (op het einde na) bijzonder voorspelbaar. Er wordt ook niet op een cliché meer of minder gekeken. Met name de pogingen om Sergeant Rasmussen enigszins sympathiek te maken komen bijzonder geforceerd en ongeloofwaardig over. Uiteraard ben ik voorstander van character development, maar niet op zo’n simpel manier.

Gemengde gevoelens dus. 2,5*

De evolutie van Sgt. Rasmussen is inderdaad te plotseling en als kijker zou je meer met de jonge Duitse soldaten meeleven als er wat meer achtergrond of karakterontwikkeling werd meegegeven. Maar deze film greep mij toch wel degelijk aan, en het doet je nadenken over de vraag of het inzetten van gevangengenomen vijandelijke soldaten om mijnen op te ruimen al dan niet gerechtvaardigd was. Aan de ene kant hebben zij ze zelf gelegd en dus moeten zij ze dan ook maar opruimen! Tenslotte gingen zij (de moffen) ook niet zo humaan om met hun gevangenen. En beter hen het gevaar doen trotseren dat zij hebben veroorzaakt dan de Deense bevolking op een mijn laten stappen, toch? Maar aan de andere kant, kan je soldaten verwijten dat ze hun land hebben gediend (ook al zijn ze de agressors) en orders hebben opgevolgd, in het bijzonder als het om jongemannen gaat die mogelijks niet beter wisten? "Wir haben es nicht gewußt!"

Oerdegelijk en strak gedoseerd oorlogsdrama Tijdens de Tweede Wereldoorlog begroef de Duitse bezetter 1,5 miljoen landmijnen langs de Deense westkust om zo een Geallieerde invasie tegen te gaan. Na het einde van de oorlog in mei 1945, worden Duitse krijgsgevangenen gedwongen de stranden te ruimen. De meesten zijn tieners die door Hitler tegen het einde van de oorlog naar het front gestuurd werden. Met als argument dat de Geneefse Conventies niet golden.

Wat de film tegn zich heb is dat je als kijker regelmatig ziet aankomen, wat er staat te gebeuren. Je weet dat er mijnen zullen afgaan. Je weet dat de Duitse soldaten gehaat worden. En je weet dat langzaam de Deense sergeant ontdooit en er een band tussen hem en de Duitse soldaten ontstaat. De ontwikkeling verrassen niet! Het is een uitermate eenvoudige film. Wat het weel mee heeft is dat de omgeving, het zonovergoten strand en de zee een perfecte achtergrond waren, dat het spel van de jonge Duitse soldaten en sergeant Rasmussen, erg sterk was, dit een stukje vergeten geschiedenis was en dat de Denen dus aan zelfkritiek deden. Maar uiteindelijk blijft het tot met einde wel veel in cliché hangen...

De naoorlogse verwerking na 5 jaar gruwel met 1 grote vijand: alle Duitsers. Of het nu jonge knapen waren die maar half besefte wat er aan de gang was, tot SS-wachters in de kampen en nazi-kopstukken. Zeer begrijpelijk dat er reacties is tegen die Duitsers na wat veel Europeanen hebben te leiden gehad. Al kan je je afvragen of de aanpak van de jonge Duitsers bij het ontmijnen in Denemarken wel zo rechtvaardig was. Zeker gezien het mortaliteitsgehalte. En nog meer als je later de cijfers zit van het lage aantal SS'ers, nazi-figuren en collaborateurs die echt een straf kregen.

Als verhaal is het altijd goed om dit soort gebeurtenissen niet te vergeten. Als film is het ook niet slecht gemaakt met de spanning van de mijnen. Verder laat het nogal wat open en komen er toch wel de nodige clichés kijken. De film maakte minder indruk dan ik had gehoopt, maar het onderwerp is boeiend genoeg.

.. Moeilijk om woorden te vinden... Een van de meest verschrikkelijke films die ik ooit zag. Extreem pakkend. Een oorlogsfilm die indringender is dan de meest dramatische Amerikaanse films, me dunkt. Zoals Hacksaw Ridge of Fury of de aflevering Bastogne uit Band of Brothers.

De Denen hebben in 1945 na de wapenstilstand op beenharde manier wraak genomen op de Duitse divisies en Gestapo die het land vier jaar hadden bezet.

1000 Duitse (gewezen) soldaten werden op de stranden ingezet om de naar verluidt 2 miljoen mijnen te ruimen. De helft van deze mensen, velen van hen nog maar jongens, stierven, overleefden de gedwongen opdracht niet...

De makers geven aan hoe sommige Denen op eigen initiatief in deze helse situatie hun menselijke geweten lieten prevaleren. Anders was het verhaal wellicht gewoonweg onverteerbaar geworden.

Een coproductie van Deense productiehuizen en Duitse (2016). Dat op zich is een hoopvol gegeven. 71 jaar na de gruwelijkheden bracht de herinnering eraan oude vijanden, of toch de kunstenaars uit beide landen, in het scheppingsproces samen. Om een veroordeling van wraaklust en oorlogslogica te verfilmen.

Deze film betekent, brengt een ode aan de Jongeman, aan mensenkinderen. Aan alle volwassenen die met jongeren werken in moeilijke situaties. & Aan ieder die niet blijvend blind militaire bevelen opvolgt - wanneer misdaden tegen de menselijkheid dreigen plaats te grijpen. Dit verhaal vormt ook een ontmaskering van toxische vormen van mannelijkheid en een waarschuwing hiertegen.

Wat een duivels sterke film. Bij iedere mijn die ontmanteld wordt voel je de angst van de jonge Duitse soldaat. Toch ging ik me gaandeweg afvragen of die knullen nou werkelijk zo onschuldig waren of dat ze zelf ook gruwelijke misdaden op hun geweten hadden. Wat me daarnaast boeide was de verhouding sergeant-majoor vs de Duitse kindsoldaten. Die verhouding kantelde voortdurend.

Ik twijfel tussen 4* en 4,5* Gekozen voor het laatste vanwege de originaliteit.

Toch nog een aanmerking in vervolg op mijn post van gisteren. In de film wordt uitgegaan van exacte hoeveelheden mijnen. Maar hoe wist men zo zeker dat die aantallen correct waren? Hoe konden ze met zekerheid zeggen dat alle mijnen waren opgeruimd? En in het verlengde van die vragen: kan je op dit moment met absolute zekerheid dat er geen enkele mijn over het hoofd is gezien over de stranden aan de westkust van Denemarken wandelen? 1.500.000 mijnen volgens Wikipedia. Met een minuscule foutmarge van 0,001 % zou je zomaar boven op zo'n mijn kunnen stappen.