Den 12. Mann (2017)

Lijkt me interessant !

remake van deze meen ik Ni Liv (1957) - MovieMeter.nl
Draait hier nu, lijkt me wel spannend

Goede film, indrukwekkend gespeeld en met zelfs engelstalige acteurs die Duits spreken als ze Duitse officieren spelen.
Of nagesynchroniseerd maar alles beter dan engels met een zogenaamd Duits accent.

2 uur en 20 minuten en daarmee was de film aan de lange kant.
Heel veel ontberingen van de hoofdpersoon in beeld en dat werd een beetje veel van hetzelfde.
Dit iets minder lang in beeld had de vaart er voor deze film beter in gehouden.

Goede film, als het niet bekend zou zijn geweest of de hoofdpersoon het zou overleven was hij nog spannender geweest...

Films die zich afspelen gedurende de Tweede Wereldoorlog trekken altijd mijn aandacht, en toen ik deze waargebeurde film (waarbij de Noorse verzetsstrijder Jan Baalsrud in Noorwegen uit de handen moet zien te blijven van de Duitsers die jacht op hem maken en dat gedurende 63 dagen) voorbij zag komen, heb ik hem gelijk ook maar meegepikt (min of meer letterlijk ) en bekeken.

Ik keek wel een beetje op tegen de duur van circa 130 minuten en ook omdat het een onbekende Noorse film is, maar ik heb me eerlijk gezegd geen minuut verveeld en ik vond het verhaal juist van de eerste tot de laatste minuut boeiend, spannend en indrukwekkend en dat laatste zeker m.b.t. de hoofdrolspeler in het verhaal, te weten Jan Baalsrud (Thomas Gullestad), die veel ontberingen (en dan tel ik nog niet eens het uit de handen van Duisters zien te blijven mee) heeft moeten ondergaan om het er het levend vanaf te brengen, zoals het voor lange tijd zwemmen in ijskoud water, waarbij een Duitse soldaat aan zijn nazi commandant, te weten Walter Wenders (Martin Kiefer), uitlegt waarom water kouder kan zijn dan nul graden, namelijk vanwege het zoutgehalte.

Op een paar tenen na (door gangreen, welke een aantal keren smaakvol in beeld werd gebracht na het uitdoen van o.a. omwikkelde lappen en sokken) heeft Jan Baalsrud het er ook levend van afgebracht (wat opzicht een wonder is en hij zag er op een gegeven moment ook meer dood als levend uit) en dat kom je al te weten gedurende de eerste twee minuten van het verhaal. Maar ondanks dat je dat weet, blijft het gewoon allemaal spannend tot de laatste minuut. Buiten dat het allemaal spannend is, deed de cast (die vooral Noors, maar ook Duits en Engels praten en Duits geldt natuurlijk voor de Duitsers en Engels natuurlijk voor de Engelsen in Schotland, die eventjes in het begin en einde te zien zijn) het gewoon ook voortreffelijk en tilt het deze film ook naar een hoog niveau.

Zo vond ik buiten hoofdrolspeler Thomas Gullestad, het verder ook Jonathan Rhys Meyers (in de rol van nazi Kurt Stage, die koste wat het kost Jan Baalsrud gevangen wilt nemen en o.a. vanwege zijn reputatie), Tiril Holthe Harnang (in de rol van het aandoenlijke 7-jarige jonge meisje Margareth Hansen, die een tekening van een wereldkaart voor Jan Baalsrud maakt), Mads Sjøgård Pettersen (Marius Grønvoll) en de leuke en mooie Marie Blokhus (Gudrun Grønvoll) het gewoon goed doen en de laatste twee (broer en zus in het verhaal) hebben ook een aanzienlijke bijdrage geleverd in het overleven van Jan Baalsrud, die op spectaculaire wijze (via rendieren) de grens weet te bereiken met het neutrale Zweden. Die hele scène was overigens rete-spannend en werd ook fraai in beeld gebracht. Buiten dat het voor Jan Baalsrud natuurlijk belangrijk was om in leven te blijven, was het natuurlijk ook voor de Noren belangrijk (als een symbool voor het verzet tegen de Duitsers) dat hij uit Duitse handen bleef.

Visueel gezien werd het Noorse besneeuwde landschap regelmatig zeer fraai in beeld gebracht en dat geldt ook voor de actiescènes in het verhaal, zoals de scène waarbij Jan Baalsud op ski's beschoten wordt vanuit de lucht door een Duits vliegtuig (te weten een fraai in beeld gebrachte "Junkers Ju 88"), die uiteindelijk ook zorgt voor een lawine en waarin Jan Baalsud terecht komt. De actie is hier en daar ook best hard, zoals tijdens de ondervraging van de gevangen genomen Noorse verzetsstrijders (Oftewel buiten Jan Baalsud de overige 11), waarbij sommigen gemarteld werden door de Duisters en dat werd best gedetailleerd in beeld gebracht.

Het verhaal begint misschien een beetje verwarrend (je ziet dan Jan Baalsud en de overige 11 Noorse verzetsstrijders uit het water komen, waarbij ze beschoten worden door de Duisters en waarbij de Duisters 11 van hun gevangen neemt, eigenlijk 10 want eentje wordt gelijk geëxecuteerd), maar naarmate het verhaal vordert wordt dat allemaal duidelijk (o.a. wat de beginoorzaak is waarom Jan Baalsud een aantal tenen zal gaan verliezen) en vooral tijdens het ijlen van Jan Baalsud.

Na het einde van het verhaal krijg je nog het volgende te weten over Kurt Stage, Marius Grønvoll, Gudrun Grønvoll en natuurlijk Jan Baalsrud en vooral naar Marius Grønvoll en Gudrun Grønvoll was ik wel benieuwd, omdat die uiteindelijk werden opgepakt door de Duisters en hardhandig worden ondervraagd, waarbij ze geslagen worden.

"Kurt Stage werd ter dood veroordeeld voor oorlogsmisdaden en werd in 1947 geëxecuteerd. Marius Grønvoll trouwde met Agnete Lanes (die Jan Baalsrud ook geholpen heeft). Ze kregen vijf kinderen en groeiden op op de boerderij van Grønvoll. Gudrun trouwde 20 jaar later. Jan Baalsrud kreeg de "St. Olav's-medaille" met een eikentak erop en werd Ere-ridder van het Britse Rijk voor bewezen diensten. Jan Baaslrud was geen held. Degenen die hem in leven hielden, waren de echte helden, zei hij. Jan stierf in 1988 en naar zijn wens werd hij begraven in Manndalen samen met degenen die hem hebben geholpen".

Al met al een ijzersterke en spannende Noorse Oorlog / Drama film, waarvan ik genoten heb en dat eigenlijk van de eerste tot de laatste minuut. Het enige kleine minpunt in het verhaal, vond ik dat de Duitsers Jan Baalsrud altijd heel snel op het spoor waren. Maar aangezien hij zich vooral (op de ski's, bootjes en slee na dan) ter been en gewond moest verplaatsten in de kou en sneeuw, is dat misschien wel realistisch ook.

P.S. Ik vindt het wel geinig dat ik de 12e stem heb mogen uitbrengen op deze film, want in dat geval ben ik ook "Den 12. Mann"

Thanks Theunissen, deze zet ik in de kijk-lijst!

Is zeker de moeite waard en als je hem snel bekijkt en een punt geeft, dan wordt je "De 13e Man (2011)"

Leuke film. Volgt het stramien van vele voorgangers dus is dit wel standaard te noemen. Niettemin zeer aardig . Nooit begrepen waarom

Geen slechte film maar op een gegeven moment duurde het voor mij wat te lang.
Maar zeker een genietbare film.

Omdat Zweden 'Neutraal' was...

Maar dat was Nederland toch ook aanvankelijk...

Ehhhhhh....The 13th Warrior

Staat ook tussen aanhalingstekens, sommige zeggen 'Opportunistisch Neutraal'. Voor Zweden hadden de Nazi's vooral in het begin niets te vrezen...

Ze hadden inderdaad niks te vrezen maar, Zweden was ook een land die nazi-Duitsland van grondstoffen voorzien heeft (o.a. staal). Toch keerden de Zweedse bevolking zich ook tegen Duitsland door het verzet in Noorwegen te helpen en Joden uit de concentratiekampen weg te houden, en dan blijft Zweden toch nog altijd moeilijk te begrijpen in de tweede wereldoorlog.

Redelijk oorlogsdrama. Het op feiten gebaseerd verhaal is redelijk standaard maar wordt best aardig uitgewerkt. Hoewel halverwege de film wel wat langdradig wordt en de concentratie wel iets verloren gaat. Richting het einde herpakt de film zich en wordt het nog behoorlijk spannend. Minpunt is wel dat de afloop bekend is waardoor de film de kijker niet helemaal weet te raken. Visueel ziet de film er goed uit en het acteerwerk is okay. 3.0

Hele aardige oorlogsfilm. Een pluspunt is, dat de Duitse soldaten ook gewoon Duits praten en niet zoals in sommige films Engels. Het blijkt dat het gebaseerd is op ware gebeurtenissen, maar dan was die Jan Baalsrud toch wel een bikkel. Als je ziet wat hij allemaal heeft moeten doorstaan. De voor mij onbekende cast acteerde degelijk. Aangenaam verrast door deze Noorse oorlogsfilm.

Eindelijk weer een originele boeiende film. Daarom zijn waargebeurde films ook altijd interessant. Genoten van deze film en ongelovelijk wat een mens kan doorstaan.
Ook het einde was fascinerend en zeker een aanrader !

Na het zien van de recensie van Theunissen was ik al snel onder de indruk van deze film en wou hem dan ook erg graag zien, héél graag. Van de week kwam een kameraad van mij aanzetten met deze film, dus dat was mooi meegenomen en deze hebben we dan maar gisteren op gezet (net in mijn eentje afgekeken, gisteren hadden we geen tijd meer).

De film was zeer onderhouden, er zitten een paar kleine details in die Harald Zwart goed heeft verwerkt. Dit dus tot zozeer dat we genoeg bloed zien waar het moet, de flares gaven prima licht en de talen waren mooi verdeeld. De Duitsers spraken gelukkig gewoon Duits, en daarom houd ik het meeste van Europeaanse oorlogsfilm tegenover de Amerikaanse versies. Amerikanen doen al gauw de Engelse taal als hoofdtaal en de Duitsers die gaan dan ook Engels spreken, Europeaanse films komen bij mij vaak wat professioneler over op dit gebied, waar ze allemaal gewoon Duits spreken en soms ook nog de moedertaal van het land. En dan kan je denken: wat zijn dit voor zeik dingen, ik let daar gewoon erg veel op omdat de film dan voor mij echter aanvoelt.

Onderhouden, dat kon je wel zeggen aangezien we vaak mee leefden met de rol van Thomas Gullestad die zich voordeed als Jan Baalsrud. De pijn die Jan soms leed was te voelen maar ook de angst waarin hij leefde door het vluchten en soms zat hij echt niet ver van de Duitsers af alleen soms leek het wel iets te mooi hoe hij weet te ontsnappen, de Duitsers waren niet altijd de sukkels zoals hoe ze in deze film voordeden. Maar qua pijn was het ook prima, zo voelde je zijn pijn toen hij zijn teen er afsneed, maar ook zijn pijn van binnen. Jan was niet de enige die pijn leed in de film, zo waren de martelingen ook prima in beeld gebracht, niet al te lang want we zien dit maar een paar keer gebeuren, maar dan zien we wel hoe ze met een naald onder zijn nagel gaan..

De cast was perfect. Thomas Gullestad speelde de rol van Jan Baalsrud prima, een goeie rol over een zeer bijzondere en sterke man en, een held voor de Noren. Jonathan Rhys Meyers speelde een prima rol van de Duitse SS-Obersturmbahnführer / SS-Brigadeführer Kurt Stange, een Duitser die niet snel opgeeft en alles af wil handelen, een mooi kat en muis spel creeërden de twee. Voor de rest lag de cast nog open voor de zus en broer Gudrun Grønvoll en Marius Grønvoll die werden gespeeld door Marie Blokhus en (een hele lange naam) Mads Sjøgård Pettersen. De twee hebben veel betekend voor Baalsrud. De rest van de cast deed het ook perfect maar, om deze allemaal langs te gaan vind ik net iets te veel van het goeie.

Ik zelf ben groot voorstander van meer films over het Scandinavische gedeelte in de tweede wereld oorlog. Zweden was bijvoorbeeld een neutraal land (doel voor Baalsrud om naar toe te vluchten) waar de Duitsers geen macht kenden en , het land was tot zoverre niet belangrijk voor Hitler. Ook kwam dit merendeels omdat Zweden een grote aanvoer betekende van staal en machine-onderdelen aan de Duitsers. Dit meer omdat Zweden niet in de handen wou vallen van Hitler, en met deze aanvoer hadden ze een soort dealtje met de Duitsers gemaakt om neutraal te blijven, en ondertussen hielpen ze ook het verzet in Noorwegen, en de Finnen in de oorlog tegen de Russen. Ik dwaal nu alleen wel een beetje af van deze film, dus laten we maar weer door gaan. Ik ben dus een voorstander van dit soort films omdat we in Scandinavië nog verhalen genoeg over hebben tijdens de tweede wereldoorlog die waarschijnlijk héél mooi zijn op film. Zo was onder andere ook de film ‘Under Sandet’ een prachtplaatje, speelde zich dan wel niet af in Noorwegen maar wel een prachtig Scandinavisch verhaal tijdens de tweede wereld oorlog. Ik zeg: vaker dit soort films!

Omdat er niet veel aandacht geschonken word aan dit soort landen tijdens de tweede wereld oorlog, is het verhaal van Jan Baalsrud ook héél dun en is er maar weinig informatie over deze man beschikbaar. Dit zelfde geldt voor Kurt Stage, of beter gezegd ‘Kurt Friedrich Karl Stage’ waar ook niet al te veel informatie over te vertellen is. Kurt Stage, geboren in Postdam en sinds 1925 (op vijfentwintig-jarige leeftijd) lid van de NSDAP. Blijkbaar heeft hij het hier goed gedaan want in 1933 werd hij gepromoveerd tot SS-Obersturmbahnführer en werd ‘Kriminaldirektor der Polizei’. Tegen 1942 werd hij een baas van de SD in Tromsö en Narvik waar hij dus in 1943 in aanmerking kwam met Jan Baalsrud. Tegen 1944 keerde hij terug naar ‘Marburg-am-Drau’ waar hij de leiding nam over de politie en SD en tegen 1945 wist hij te ontsnappen en sloeg hij op de vlucht richting Oostenrijk maar werd wederom gearresteerd. In 1946 werd hij overgedragen aan Joegoslavië die hem in 1947 ophingen en waar Kurt Stage op 47 jarige leeftijd overleed.

Afijn, hier wat informatie vergeven dan gaan we weer door met de film. En dan wel met het verhaal. Het hoofddoel is om Jan Baalsrud te vinden die wist te ontsnappen aan de Duitsers. De film begint erg hectisch, misschien iets té. En het begin is nogal onduidelijk, wat en waarom is er een boot ontploft en wat heeft men gedaan. Al wel snel word duidelijk dat we hier te maken hebben met verzetsstrijders die aan het vechten waren met de Duitsers, de strijders hadden belangrijke informatie die ze wouden vernietigen maar dat was niet helemaal gelukt. Bijna iedereen was opgepakt behalve de twaalfde man, Jan Baalsrud wist te ontsnappen uit de handen van de Duitsers. Hij werd nog wel beschoten en hier werd hij in zijn duim geraakt, en hij was zijn schoen kwijt. Het raken in zijn duim was erg tof, want hierdoor zagen we echt heel wat bloedsporen op de vloer die de Duitsers ook volgden.

Jan werd gezocht, dag en nacht werd hij door de Duitsers gezocht want Stage kan er niet tegen als er iemand van hem weet te ontsnappen. Toch lukte Jan dat aardig en hij moest koste wat kost richting Zweden komen en onder weg werd hij door verschillende mensen geholpen. Tot hij bij de familie Grønvoll terecht kwam die hem goed wisten te helpen. Ze besluiten hem vervolgens met een slee richting Zweden te brengen, een helse en gevaarlijke tocht. Dit ging ook nog fout, de slee raakte los en de Duitsers kwamen wederom naar hem toe, en toch wist hij weer te ontsnappen door de vuurzee heen en was toen aangekomen in Zweden waar hij de papieren overhandigde aan de geallieerden.

Ook ik vond de scéne met de slee erg gaaf in beeld gebracht, en het was best spannend en vooral leuk om naar te kijken. De setting in de film was geweldig, en die pakt niemand je meer af. Natuur genoeg te zien maar, hoe gaaf was het om de uitkijkpost van de Duitsers te zin, aan de grens van Zweden, erg tof gedaan allemaal en ik ben erg onder de indruk.

Soms vond ik de film wat weg vallen en waren de 130 minuten voor dit onderwerp misschien iets te lang, maar over het algemeen heb ik me uitstekend vermaakt en was de film erg interessant, met een onderwerp wat nog niet heel bekend is heeft Harald Zwart hier een goeie film neergezet

4.0*

Gave film. Spannend. In twee talen gesproken. Realistisch.
Mooie beelden van Noorwegen

Had wellicht een tikje korter gekund. Maar er is de tijd genomen om het verhaal te vertellen

Indrukwekkend verhaal, maar ook indrukwekkend in regie, acteerwerk soundtrack en noem maar op.
Prachtige epos over Jan Baalsrud, een held die met een ongelooflijke uithoudingsvermogen en doorzettingskracht zijn opdracht moest en zou uitvoeren.

Prachtige maar harde natuur dat prima in beeld is gebracht als een echte vijand voor de protagonist. De regisseur heeft de ontberingen mooi/goed in beeld weten te brengen, je voelt de kou en pijn van Jan.
Zo nu en dan is er spanning te ontdekken, dit wisselt zich prima af met de drama die er zeker ook is.

De soundtrack staat als een dijk, het ondersteunt de beelden iedere keer weer perfect. Het acteerwerk is van hoge klasse. Misschien, als je al kunt spreken van, is de lengte van de film het enige punten waarop kritiek te geven is. Maar de prent kijkt prima weg, het is een adembenemend verhaal van een held uit de 2de WO. Ben altijd erg blij dat deze verhalen verteld blijven, we leven ten slotte in vrijheid door deze mensen met hun grote opofferingen die zij hebben gegeven.

Zit te dubben tussen 3,5 en 4 **. Hert is zeker een 7,5/10 waard.
Vooruit, 4** in een tijd waarin goede verhalen schaars zijn in filmland.

Aan de hand van de bovenstaande review samen met mijn interesse voor de twee wereldoorlog besloten om deze film ook eens te bekijken. En ik kan alleen maar bevestigen wat andere mensen reeds schreven, een goed in beeld gebracht ontsnappingsverhaal met prachtige natuurbeelden dat niet verveeld. Jonathan Rhys Meyers als de harde ss-officier en Thomas Gullestad als de man op de vlucht spelen hun rollen voortreffelijk. Ook het gebruik van Duits en Deens is een meerwaarde op het gebied van authenticiteit. Het verhaal zelf was mij niet bekend en het is altijd leuk om dergelijke echt gebeurde heldenverhalen te horen (en zien).

Ik denk dat alles hier ondertussen al wel gezegd is geweest. Fantastische regie van Harald Zwart, met een puike soundtrack en acteerprestaties om u tegen te zeggen. De vertolking van Jan Baalsrud is schitterend en deed me op een gegeven moment denken aan Leonardo DiCaprio in The Revenant (2015) . Hier en daar wordt het een beetje langdradig maar alles bij elkaar is dit een zeer goede film over een Noorse saboteur. Survivalfilm op en top in de Tweede Wereldoorlog. Wel vroeg ik me af welke informatie er zo belangrijk kon zijn dat je maandenlang troepen inzet om deze man te vinden, dat blijft allemaal nogal vaag. Het is ook tamelijk waarheidsgetrouw verfilmd (heb even wat gelezen over de persoon Jan Baalsrud).

Sommige beelden zijn wat gewaagder en misschien niet zo voor mensen met een gevoelige maag.

Aan het einde van maart 1943, twaalf Noorse verzetsstrijders varen met de "Bratholm I" naar Troms (een hoog gelegen provincie in Noorwegen) om vandaar uit sabotage-missies in bezet Noorwegen uit te gaan voeren. Echter worden ze verraden door Noorse collaborateurs. Alleen Jan Baalsrud kan ontsnappen de andere elf worden bij aankomst gearresteerd, gemarteld en geëxecuteerd door de Duitsers.

Jan Baalsrud weet te ontkomen en doordat hij ruim twee maanden lang onder erbarmelijke omstandigheden op de vlucht was naar de Zweedse grens, die hij uiteindelijk bereikte (sommige zeggen met negen tenen minder) op 1 juni, is hij uitgegroeid tot een soort nationale held. In 1955 verscheen er dan ook een boek over hem (We Die Alone) gevolgd door een film Ni Liv (1957) (was genomineerd voor Oscar)

Tijd voor een remake/herbewerking moet de Noors-Nederlandse regisseur Harald Zwart gedacht hebben. Den 12.Mann concentreert zich vooral op de overlevingstocht van Baalsrud (gespeeld door de Noorse hip-hop- dj Thomas Gullestad) Met tegenover hem de volharde Duitse SS-Obersturmbahnführer / SS-Brigadeführer Kurt Stange ( Jonathan Rhys Meyers) Ondanks dat beide heren niet heel veel achtergrond krijgen, leveren ze wel goede prestaties. Wat meer moeite had ik met sommige van de wat bizarre plot-elementen. Nu is ook moeilijk om te achterhalen in hoeverre deze echt op waarheid zijn gebaseerd. Andere kleine manco's waren de tijdsduur (waardoor soms in herhaling werd gevallen) en sommige horkerige uitspraken. Enfin, desondanks blijft de film wel consequent boeiend en spannend. En benut de regisseur ten volste de prachtige sneeuwrijke omgeving.

De Noorse Soldaat van Oranje. En zeker niet minder indrukwekkend!!! Dit oorlogsdrama is een genot om naar te kijken. Dit vanwege het indrukwekkende waargebeurde verhaal, de met regelmaat prachtig geschoten beelden van de omgeving en het uitstekende acteerwerk van de cast. Johnathan Ryes Meyers zet zeer geloofwaardig en akelig kil een duitse creep neer.Pas op, de film heeft een aantal behoorlijke gruwelijke scenes in petto voor de kijker. 4.5*

Jonathan Rhys Meyers als de belichaming van het kwaad hij heeft er wel de kop voor.

Het zaadje dat door "Saving private Ryan" is geplant begint goed te groeien.
Dunkirk, The 12 th man,...films met een vrij realistische weergave van de feiten begeleidt met een goede soundtrack en zonder het "hollywood"sausje dat de meeste films om zeep helpt (wat ook nog wat merkbaar was bij S.P.R.).
Ik vindt dit persoonlijk, samen met Dunkirk en Under Sandet, een van de betere oorlogsfilms van de laatste jaren.
Als je deze films vergelijkt met pakweg de oorlogsfilms uit de jaren 50 en 60 begrijp je niet waarom men toen, juist na de oorlog, zoveel rommel heeft gemaakt dat totaal geen band heeft met de realiteit.
Dit terwijl de ervaringen en de effectieve getuigenissen van de realiteit in massa aanwezig waren bij de veteranen.
Ik hoop dat men nog eens een remake overweegt van "de langste dag" maar dan op deze leest geschoeid, dat zou pas top zijn.
Kortom...een hele goeie film, die lang duurt, maar naar mijn mening ook effectief de tijd neemt om het verhaal goed te brengen...
Zeker een aanrader voor de liefhebbers.

Goeie film waar van 12 Noorse verzetsstrijders op een missie slechts eentje het overleefd. Een waargebeurd, bruut overlevingsverhaal dat zich afspeelt tijdens de tweede wereldoorlog in een bezet Noorwegen. Realistisch in beeld gebracht met mooie opnames van het barre, besneeuwde landschap. Onderhoudend van begin tot eind, maar het hoofdpersonage had wat beter uitgewerkt mogen worden.

Pareltje. Ik vond het begin even verwarrend omdat je niet wist hoe ze op dat strand verzeild waren geraakt.
Van mij had de film nog wel langer mogen duren. Die rol van die duitse officieren was perfect. Ook het hoofdpersonage vond ik uitstekend. Het ging in deze film met name over de vlucht, de hulp en de ontberingen, en de persoonlijke worsteling van de tegenstander. Prachtige rollen.

Helaas niet de Duitse uitspraak. Verder een hele gave rol!

Het zijn dit soort helden die maken dat de Duitsers uiteindelijk werden verslaan. Mensen die tot het uiterste gingen om hun opdracht te volbrengen en niet te vergeten, gewone burgers die hun leven op het spel zetten om dit mee mogelijk te maken. De ontsnapping van Jan Baalsrud kende ik niet, maar ik vond het uiteindelijk wel veel van hetzelfde. De verzetsstrijder in veiligheid brengen, de Duitsers op bezoek, de verzetsstrijder verplaatsen, weer de Duitsers op bezoek enz. De film bleef zeker in de tweede helft aanslepen en het punt was al lang gemaakt. Vond het ook al een zwak begin eigenlijk: nogal mislukt om de film met het einde te laten beginnen, zeker omdat je dan al weet dat hij het uiteindelijk zal halen . En dan die cliché nazi's Wel tandenknarsen wanneer hij zijn afgestorven tenen eraf snijdt . Geen slechte survivalfilm maar een half uur korter was nog beter geweest en ze hadden de beginscène eruit moeten laten.