Meningen
Hier kun je zien welke berichten Shinobi als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
K-Shop (2016)
"That's the best fucking kebab I've ever fucking had."
Dit lijkt bijna een documentaire rondom het uitgaansleven in Engeland.
Na de gewelddadige dood van zijn vader besluit Salah om zijn kebabzaak over te nemen. De zaak liep al slecht en de dronken klanten maken het er niet beter op. In een vlaag van verstandsverbijstering neemt Salah het heft in eigen handen door eerst het recept van zijn kebab te modificeren.
'K-Shop' kun je zien als een misdaaddrama overgoten door een horrorsausje. Het is grappig om de beelden van het uitgaanspubliek te zien om vervolgens over te schakelen naar de kebabzaak zelf. Het is duidelijk te merken dat het geheel doordrenkt is met sociaal commentaar. Daarbovenop maakt de zwarte humor het helemaal af.
Het is alleen jammer dat Dan Pringle een nogal karig verhaal voorschotelt. Buiten de initiële opzet gebeurt er namelijk weinig bijzonders meer. De geïntroduceerde personages maken geen impact en de focus lijkt op een gegeven moment volledig weg te zijn, zonde.
Al met al een redelijke film, maar de speelduur is klaarblijkelijk te lang voor dit concept.
Kleine 3,0 sterren.
Kagi-dorobô no Mesoddo (2012)
Alternatieve titel: Key of Life
Wannabe acteur turned gangster.
Best een leuk gegeven moet ik zeggen.
De film neemt rustig de tijd om het verhaal te vertellen en introduceert de drie personages op een opmerkelijke wijze. Het is mooi om te zien hoe uiteenlopend deze zijn en hoe ze in het leven staan. Alleen al het sterke acteerwerk van Masato Sakai, Ryôko Hirosue en Teruyuki Kagawa maakt dit meer dan de moeite waard.
Ik had het alleen veel grappiger verwacht; het gegeven zou namelijk voor een hoop gestoorde situaties moeten zorgen, wat nu maar op één hand is te tellen. Het zit een beetje tussen comedy en drama in. Gelukkig zorgt het tweede uur wel voor enige geslaagde droge momenten. Tevens hangt er een relaxte sfeer ondersteund door een fijn pianodeuntje en een aardig straatbeeld als achtergrond.
Al met al een zeer eigenaardige comedy met een eigen smoel, maar verwacht geen dijenkletser. Wel even blijven zitten bij de eindcredits voor een extra scène.
Dikke 3,0 sterren.
Kal Ho Naa Ho (2003)
Alternatieve titel: Tomorrow May Never Come
Deze was mij samen met wat andere Bollywood films aangeraden door een vriendin. Op voorhand moet ik al zeggen dat ik totaal geen fan ben van Bollywood films.
En bij deze film was het dan ook erg tergend om door de eerste één uur en twintig minuten heen te komen. Wat een zoetsappigheid zeg en dat onnozele dansen en zingen, hou maar op.
En ik zeg expres de eerste één uur en twintig minuten, want daarna komt de plottwist dat Aman eigenlijk ziek is en niet lang meer te leven heeft.
Wat zorgt voor een zeer goede tweede deel en waarbij toch ik toch af en toe wel een traantje moest wegpinken.
Wel vind het erg jammer dat de film zo lang duurt, wel een erg lange zit. Maar dat is een Bollywood gegeven.
Ik heb zoiets van als ze het onnozele eerste deel samen met wannabe grappigheid en het dansen en zingen en de film ingekort hadden tot anderhalf à twee uur dan zou dit een erg sterke film zijn.
3,5 Sterren op basis van het sterke tweede deel. Als de film het niveau van de eerste deel zou vasthouden dan zou ik op 1,5 sterren uitkomen.
Kalifornia (1993)
Erg interessante film die het niet zozeer van het verhaal moet hebben, maar des te meer van het acteerwerk. Pitt speelt echt geweldig als seriemoordenaar en zet een goede redneck neer, ook props voor Lewis. Die ondanks dat ze erg irritant was erg goed overkwam in haar rol.
Het eerste deel is op zich wel oké, maar het tweede deel wordt echt spannend en onheilspellend.
3, 5 Sterren.
Kamera wo Tomeruna! (2017)
Alternatieve titel: One Cut of the Dead
"Action!"
Wat een opmerkelijk concept zeg.
Als kijker word je gelijk midden in de film gegooid en zie je hoe er gepoogd wordt een zombiefilm op te nemen. Uit ontevredenheid over de geleverde kwaliteit besluit de regisseur van de set af te razen, om vervolgens terug te komen naar een set die aangevallen wordt door echte zombies. Door deze dreiging komt de authenticiteit bij de acteurs wel naar boven; een ware droom voor de regisseur. Zo volgt er een gestoorde long take van 37 minuten.
In de tweede akte neemt men flink wat gas terug, maar op slinkse wijze worden er verscheidene dingen opgezet die later hun doel zullen dienen. Zo krijgen ogenschijnlijk onbelangrijke details in een later stadium een verrassende wending. Derhalve is 'Kamera o Tomeru Na!' als geheel zo meta als het maar kan. Daarbij is het fijn om eenieder in een ander licht te zien.
De charme van de film is te vinden in de cast - die veelal bestaat uit nieuwkomers - en de low budget aanpak die Shin'ichirô Ueda hanteert. Hetgeen wat hiermee gerealiseerd wordt voelt oprecht aan en creëert een aantal inventieve scènes. Hoewel niet alles even geslaagd is, is het merendeel goed voor wat leuke momenten.
Al met al een erg sympathieke horror die je het best blanco in kan gaan, omdat je dan de meest optimale ervaring krijgt voorgeschoteld.
Dikke 3,0 sterren.
Kandisha (2020)
Marokkaanse legende.
Na het zien van 'The Deep House' dacht ik dat Alexandre Bustillo en Julien Maury weer op de goede weg waren, maar dit is dan weer een stap terug.
In 'Kandisha' wordt er een Marokkaanse legende geïntroduceerd waar ik eerlijk gezegd nog nooit van had gehoord, al kun je het wel vergelijken met volksverhalen uit andere culturen. Hier krijgen drie vriendinnen ermee te maken wanneer ze graffiti spuiten in een vervallen gebouw. Nadat één van hen wordt aangevallen door haar ex roept ze de demon op waarna het ene na het andere slachtoffer valt.
Je zou zeggen dat zo een demon je flink de stuipen op het lijf zou jagen, maar dat valt nog vies tegen. Het verhaaltje is namelijk vrij zwakjes, waarbij de bekende platgetreden paden worden bewandeld. Met de cast had ik ook niet zoveel, ondanks dat ze hun best doen; hun personages zijn simpelweg onderontwikkeld.
Wat alleen nog overblijft zijn de aardige kills. Deze worden in het begin nog vluchtig in beeld gebracht, echter wordt dit tegen het einde aan alsmaar beter. Hierbij worden enkele scènes voorzien van de nodige gore. Toch blijf ik het jammer vinden dat men niet de volledige potentie benut van een dergelijke demon, want voor mijn gevoel zat hier meer in.
Al met al een teleurstellende horror uit de koker van Bustillo en Maury. Gelukkig scheelt het dat de speelduur niet zo lang is.
2,5 Sterren.
Kankerlijers (2014)
"We zijn niet ziek, we zijn kankerlijers!"
Vanochtend met enige scepsis in de bios meegepakt, omdat ik het niet zo heb met de aanstootgevende titel. Het is desondanks toch gerechtvaardigd, ook al is het confronterend. Ik wist overigens niet dat dit een remake is van het Spaanse Planta 4ª (2003).
Het geheel wordt met het nodige enthousiasme neergezet door de jeugdige acteurs die onderling een prima chemie met elkaar delen. Dit uit zich in een hoop gestoorde- en komische situaties rondom het ziekenhuis. Hierdoor ga je als kijker op den duur meeleven met de jongens. Wel is het opvallend te noemen hoe vulgair het is op momenten, niet echt iets voor 12-jarigen als je het mij vraagt.
Het enige probleem met de film is, is dat het te luchtig blijft. Om deze reden komen dramatische gebeurtenissen niet goed aan, het ietwat ondermaatse spel van de acteurs helpt hier niet bij. Naast het feit dat de dramatiek vluchtig wordt gebracht, waardoor je het al gauw weer vergeten bent.
Daarbovenop is de muziekkeuze voor Diggy Dex opmerkelijk en soms iets te nadrukkelijk aanwezig. Misschien een soort van verkapte promotie? Gelukkig passen de gekozen nummers prima bij het optimisme van de jongens.
Al met al best vermakelijk om eens gezien te hebben, alleen jammer dat enige vorm van diepgang ontbreekt.
3,0 Sterren.
Kapringen (2012)
Alternatieve titel: A Hijacking
Ik had hier toch wel wat meer van verwacht. De film blijft iets teveel hangen in de onderhandelingsfase waarbij veelal gebruik gemaakt wordt van telefoon en fax. De dialogen hierbij tussen de directeur en de piraten kwamen soms ook ietwat knullig over.
Ik had graag meer gezien hoe het er aan boord van het schip aan toe ging. Nu werd dit ook wel in beeld gebracht, alleen te weinig naar mijn mening. Ik miste hoe de bemanning hieraan ten onder ging, nu werd er eigenlijk alleen maar de focus gelegd op de kok (sterk gespeeld door Johan Philip Asbæk).
Desondanks blijft de spanning er wel redelijk goed in, omdat je als kijker toch wilt weten hoe het met de bemanning afloopt. Al gaat de film wel als een nachtkaars uit.
Kleine 2,5 sterren.
Kataude Mashin Gâru (2008)
Alternatieve titel: The Machine Girl
Tja, het was wel te doen. Het was sowieso wel lachen met al dat overdreven bloed spuiten enz.
Maar het verhaal ging toch echt nergens over en volgens mij is het gewoon zo afgezaagd bedoeld.
Dan vond ik Tokio Gore Police toch echt stukken beter.
3, 0 Sterren van mij.
Kate (2021)
"You're a badass killer motherfucker."
Meer gezien vanwege de Japanse setting.
Van dit soort films zijn er wel dertien in een dozijn. Zelf moest ik al eerst denken aan een kruising tussen 'John Wick' en '24 Hours to Live'. Hier is dat niet anders, met een vrouwelijke huurmoordenaar die vergiftigd is en nog maar 24 uur te leven heeft om wraak te nemen op de dader.
De klopjacht door de straten van Tokio wordt prima in beeld gebracht. Het resultaat is een mooie expositie van flitsend neon en allerlei details die voorbij razen; een optreden van Band-Maid en een projectie van 'Tokyo Ghoul' op een flatgebouw zijn erg nice. Dit doet je al gauw het nietszeggende verhaal vergeten dat bovendien enorm voorspelbaar is.
Op het gebied van actie maakt 'Kate' ook veel goed. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het er zo bruut aan zou toegaan, want het merendeel wordt best grafisch getoond. Het is lekker hard en bloederig te noemen. Mary Elizabeth Winstead staat zeker haar mannetje hierin. De passende soundtrack maakt het helemaal af.
Al met al een vermakelijke actiefilm voor tussendoor.
Kleine 3,0 sterren.
Kaubôi Bibappu: Tengoku no Tobira (2001)
Alternatieve titel: Cowboy Bebop: The Movie
De film had beter gekund, het verhaal vond ik niet al te veel voorstellen.
De animatie is daarentegen wel een wereld van verschil als je het met de serie gaat vergelijken, maar dat mag dan ook wel voor een film.
Verder is de actie gewoon wel aardig en de muziek is standaard goed.
Al met al 3, 5 sterren.
Kerd Ma Lui (2004)
Alternatieve titel: Born to Fight
Soort van wannabe Rambo met een verhaal dat niet echt boeit en acteurs die me weinig doen.
Gelukkig is de actie wel goed, waarbij het zoals vanouds tegen het einde aan helemaal losgaat.
Alleen is de film wel heel erg patriottistisch als bijvoorbeeld het Thaise volkslied wordt gespeeld op de radio gelijk iedereen meezingen en de vijanden te lijf gaan. En dan is er nog die gast die tegen het einde aan steeds met de Thaise vlag aan het zwaaien is.
Wel even blijven zitten voor de eindcredits, want daarin zie je een kleine making-of van wat stunts.
3,0 Sterren.
Kick-Ass (2010)
Gisteren zonder verdere verwachtingen in de bios gecheckt. Ik had al wel wat trailers gezien die er wel aardig uitzagen, maar wat ik in de bioscoop zag blaasde mij compleet weg.
Wat een orgie van humor, onnodig bloedvergieten en actie. I love it.
Wat het leuk maakt is dat het zo realistisch wordt gebracht, ik bedoel wie zou er nu geen superheld willen zijn. En die Dave gaat er gewoon voor, ondanks dat hij genadeloos in elkaar gebeukt wordt.
Naast Dave zelf genoot ik erg van Hit Girl, een freaking meisje van elf jaar dat de meest schunnige taal gebruikt en al die matrix like moves van haar, geweldig.
Cage vond ik persoonlijk zelf ook wel lachen. Ik heb hem nooit in zo een rol gezien. Ik ging echt kapot toen hij in de fik stond en al die aanwijzingen aan Hit Girl gaf. "Now the Robin revenge."
Ik heb nu alweer zin om 'm nog een keer te kijken, tot nu toe mijn nummer één voor dit jaar.
5, 0 Sterren voor een zeer verfrissende film.
Kick-Ass 2 (2013)
"Act like a bitch, get slapped like a bitch."
Vanochtend in de bios met enigszins lage verwachtingen gezien, omdat ik tot nu toe zowat alleen maar negatieve reviews heb gelezen en de 29% Rotten score helpt ook niet echt mee. Gelukkig blijkt dat mijn zorgen nergens voor nodig waren, want dit was me toch weer een geweld(dad)ige film van jewelste zeg.
Qua verhaal is dit meer de nasleep ten gevolge van het eerste deel, de motieven van de verscheidene personages worden beter uitgediept en ze gaan inzien dat ze in de 'echte wereld' zijn beland waarin hun daden consequenties hebben; ook superhelden kunnen dood gaan. In de eerste helft is het dan ook meer een zoektocht naar eenieders zelf. Bij Kick Ass gaat het vrij gemakkelijk en hij vindt al snel zijn plekje bij de groep Justice Forever, geleid door Colonel Stars and Stripes (wat een geweldige rol van Jim Carrey). Red Mist herontdekt zichzelf als 'The Motherfucker' en zet op een idiote manier zijn eigen groep op, genaamd: The Toxic Mega-Cunts. Alleen Hit Girl heeft wat moeite met de aanpassing aan de maatschappij, misschien werd er iets teveel tijd aan dit zijplot besteed. Op sommige momenten leek het meer of ik naar Mean Girls aan het kijken was. Gelukkig herpakt de film zich in de tweede helft met de nodige dramatische gebeurtenissen en gaat het als vanouds lekker los met de over-the-top actie.
En wat een actie zit er me toch in deze film zeg, ik was even vergeten hoe expliciet dit alweer in beeld werd gebracht. Het bloed vloeit rijkelijk in het rond, ondersteunt door een opzwepende score en om vooral het rijke vocabulaire aan scheldwoorden van Hit Girl niet te vergeten. De geniale mix van actie en humor wordt wederom goed gebracht.
Al met al toch een heerlijke film. Ondanks dat de frisheid er een beetje van af is mag Kick Ass 2 er zeker zijn. Wel even blijven zitten bij de eindcredits voor een extra scène waarin we The Motherfucker weer zien, het laat in ieder geval de optie open voor een mogelijke sequel. Ik weet dat Mark Millar bezig is met een Kick Ass 3, ik vraag me dan ook af in hoeverre de strips van de films af staan. Recentelijk heb ik de hardcovers nog aangeschaft, dus daar zal ik binnenkort achter komen.
Dikke 4,0 sterren.
Kikareta Onna no Mirareta Yoru (2007)
Alternatieve titel: Man, Woman, and the Wall
Voyeurisme van een ongekend niveau.
Het concept van deze film is erg interessant te noemen, ook door de mengeling van verscheidene genres. Zo heb ik o.a.: comedy, drama erotiek, romantiek en thriller voorbij zien komen. Dit hield mij als kijker zeer geboeid, omdat het een verrassing was hoe dit de loop van het verhaal zou beïnvloeden en wat voor gekke situaties er nog meer voorbij zouden komen.
Het verhaal is vrij simpel, het kent misschien maar één echte plotwending die ik niet echt zag aankomen. De film moet het dan ook meer hebben van de cast die het geweldig doet. Keita Ôno als de sympathieke Ryo die ondertussen toch een pervert is, ik ging soms alleen al stuk om zijn overdreven gezichtsuitdrukkingen.
En dan hebben we nog Sola Aoi als de wonderschone Satsuki die zich letterlijk blootgeeft, het is dat Naomi Watts zegt dat ze een JAV superster is, anders had ik dat echt niet geweten. Ik ken haar wel van Fuk Sau Che Chi Sei (2010) zie ik, maar ik had nooit gedacht dat zij zo een grote voorgevel had.
De band die Ryo en Satsuki gedurende de film ontwikkelen is dan ook mooi om te zien, ze hebben een goede chemie samen.
Al met al zeker wel een vermakelijke film met een zeer verrassend eind. Volgens mij heeft regisseur Masashi Yamamoto door het maken van deze film stiekem zijn eigen (natte) droom laten uitkomen...
Dikke 3,5 sterren.
Kikujirô no Natsu (1999)
Alternatieve titel: Kikujiro
Vermakelijke film die ietwat moeilijk begint. Vooral het stuk met de pedofiel, daar had ik zo wel mijn bedenkingen bij.
Maar gelukkig neemt de film een vrolijkere noot aan als ze eenmaal op weg zijn.
Erg leuk spel van Kitano zelf als de onbehouwen, lompe wannabe gangster Kikujiro, maar toch het hart op de goede plek heeft zitten.
Enkele scènes waar ik toch wel stuk om ging: een auto laten stoppen met een spijker, bushalte en dat gedoe met de bikers.
Om de prachtige soundtrack van Joe Hisashi, daar kun je echt bij wegdromen.
Dikke 3,5 sterren.
Kill 'em All (2012)
"Comply or die."
Tja, voor het minieme verhaaltje hoef je Kill 'em All echt niet te kijken. Al worden de personages in het begin wel even kort geïntroduceerd hoe ze te werk gaan tijdens een 'hit'. Voor de rest is het eigenlijk erg low budget gehouden door ze in één kamer op te sluiten en voor een groot gedeelte speelt de film zich daar af. Daarnaast hoef je deze film ook niet te kijken voor de acteerprestaties, want die zijn wel erg amateuristisch te noemen en misschien druk ik me dan nog licht uit. Het had iets beter gewerkt als de acteurs in hun moedertaal spraken. Wel vond ik Tim Man als The Kid nog enigszins goed overkomen.
De film moet het meer hebben van de vechtscènes, die zowat non-stop lijken te zijn. Alles wordt wel met een gevecht opgelost en ik had daar helemaal geen probleem mee. Het mocht hier en daar wel iets flitsender, maar over het algemeen zat het best aardig in elkaar.
Al met al een redelijke martial arts film om eens gezien te hebben, maar weet wel waar je aan begint mocht je een diepgaand verhaal met goed acteerwerk verwachten.
Kleine 2,5 sterren.
Kill Bill: Vol. 1 (2003)
Gisteren opgenomen en vanochtend gekeken en man wat een actie spektakel was dit zeg, echt geweldig wat een geweld en bloed. Echt mijn soort film.
Dat er niet echt iets van een verhaallijn inzit boeide me niet echt, deze film kijk je gewoon voor de actie.
Ik geef 'm 4, 5 sterren.
Kill Bill: Vol. 2 (2004)
Alternatieve titel: Kill Bill 2
Gisteren opgenomen en vanochtend gekeken en was een leuke film, hierin wordt meer op de achtergrond van Beatrix Kiddo (vage naam) ingegaan en hoor je opeens die piep niet meer. Einde was wel een beetje raar, ik dacht echt er komt één meesterlijke zwaard gevecht scène, maar ze kilt 'm met die 5 points explosion gedoe.
Ik geef 'm 4, 0 sterren.
Kill List (2011)
Beklemmend.
Eigenlijk een film met twee gezichten, het eerste uur had ik het gevoel alsof ik naar een typische Britse misdaadfilm met wat familiedrama aan het begin zat te kijken. Dan wordt het tegen het einde aan wel erg grimmig en bizar, wat me een beetje aan The Last Exorcism en Srpski Film deed denken.
Al krijg je gedurende de film wel enkele hints dat er toch iets niet helemaal klopt, zoals: Fiona die een teken achterop de spiegel achterlaat, zijn hand die wordt open gesneden, de slachtoffers die Jay bedanken omdat hij hun doodt enz.
Al met al een zeer intrigerende film waarbij de deprimerende sfeer ervan af druipt, een film waar je na afloop zeker over nog zult nadenken.
Dikke 3,5 sterren.
Kill Theory (2009)
Op zich wel een geinige horror.
Wel vrij standaard en cliché, alhoewel sommige dingen dat niet waren. Zoals die Alex die het busje toch aan de praat krijgt.
Het onderscheidende van deze film is denk ik wel dat niemand echt een hoofdrol heeft, ieder personage heeft zo wel zijn ding en motief om het te overleven.
2,5 Sterren.
Killer Elite (2011)
Redelijke film met een onzinnig verhaal. De actie is op zich wel aardig, alleen jammer dat de film net iets te lang duurt.
Wie overigens verwacht veel van De Niro te zien komt bedrogen uit, in het begin is hij er alleen even en ergens op het eind weer.
Nipt 2,5 sterren.
Killers (2014)
"I'm dying to show you something."
De regisseurs van Macabre (2009) leveren hiermee een merkwaardige film af.
'Killers' mag dan aan de lange kant zijn, maar daardoor krijg je wel een betere kijk op de twee protagonisten. Het getoonde contrast tussen deze twee is namelijk intrigerend, vooral omdat langzamerhand de lijnen vervagen, ondersteund door een vleugje zwarte humor. Bovendien is het hele wereldje rondom de snuff video's interessant.
Wat gelijk opvalt, is de manier waarop het geheel is geschoten; erg stilistisch met strak camerawerk en een rappe montage. Hierdoor krijgen de - brute - kills net iets extra's mee. Tevens is het sound design subliem te noemen, wat zich resulteert in een aantal toffe vervormde geluidseffecten op de juiste momenten.
Alleen jammer dat er niet echt naar een kat-en-muisspel toegewerkt wordt. Daarvoor is er te weinig interactie tussen de beide heren, met als gevolg dat het einde er een beetje met de haren bijgesleept is. Desondanks is het wel de moeite waard.
Al met al een lange zit, maar zeker geen saaie. Hoewel je als kijker wel rekening moet houden om geen bakken met bloed te zien.
Kleine 3,5 sterren.
Killing Room, The (2009)
Op zich leuk om een keer gezien te hebben, maar dat is het dan ook wel en naast het feit dat ik ik nooit van het project MK Ultra heb gehoord.
Het verhaal kabbelt op zich redelijk voort en er zitten wel wat leuke dingen als: die vrouw die gelijk doodgeschoten wordt, die man die met het bloed namen ontdekt in de muur enz.
Alleen waarom Nick Cannon, ik kan die mannetje gewoon niet serieus nemen.
Nipt 3, 0 sterren.
Killing Season (2013)
"I am going hunting."
Dit doet me een beetje denken aan The Hunted (2003).
Afgezien van het feit dat de film historisch incorrect is, gaat het qua verhaal eigenlijk nergens over. De verscheidene flashbacks doen daar niets aan af; wat een amateuristische beelden. Hierbij lijken Robert De Niro en John Travolta verdwaald te zijn in het geheel, vooral Travolta komt ongeloofwaardig over met zijn opgezette accent dat nergens naar klinkt.
Het uiteindelijke kat-en-muisspel heeft op zich een aardige basis, maar springt te veel van de hak op de tak om echt spannend te worden. Het resulteert zich in wendingen die nergens op slaan en bovenal nergens naartoe leiden. Wat dat betreft krijg je als kijker geen degelijke pay-off. Het is dat de bosrijke omgeving nog enigszins verzachting biedt in de vorm van wat mooie natuurshots.
Al met al een vermoeiende thriller die maar niet weet te boeien. Overigens las ik dat Nicolas Cage moest afzeggen voor de rol als oorlogsveteraan. Ergens wel jammer, omdat 'Killing Season' me een typische film lijkt voor Cage.
1,5 Sterren.
Killing Them Softly (2012)
"America is not a country it's a business."
Dit wou ik al een tijdje zien.
Op het eerste gezicht lijkt 'Killing Them Softly' een standaard misdaadfilm te zijn omtrent de maffia en het oplossen van fouten, maar als je beter kijkt ontdek je een diepere laag. Er is namelijk een reden waarom de politieke speeches zo prominent in beeld komen, hoewel het soms wel iets te opzichtig is. Desondanks kan je hier een interessante allegorie in ontdekken aangaande de economische problemen van Amerika, die zich weerspiegelt in de handelingen van de verscheidene personages.
Wat dat betreft bestaat de film uit vele dialogen die over van alles en nog wat gaan, maar toch genietbaar zijn omdat deze gedegen worden gebracht door de cast. Op deze manier staan die scènes op zichzelf, waardoor het helaas geen vlottend geheel wordt. Daartegenover kun je als kijker bij tijd en wijle een aantal brute momenten verwachten om je even goed wakker te schudden.
Al met al best aardig, maar ik heb het gevoel alsof men zijn doel hiermee lichtelijk voorbij is geschoten.
Kleine 3,0 sterren.
Kimetsu no Yaiba: Mugen Ressha-Hen (2020)
Alternatieve titel: Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba: Demon Train Arc
Demons on a train.
Ongeveer een jaar later na de vorige heropening van de bioscopen heb ik weer voor een anime gekozen om als eerste film te zien. Mijn dank gaat wederom uit naar Periscoop Film voor de distributie hiervan.
'Mugen Train' sluit direct aan op de gebeurtenissen van seizoen één en kun je zien als een overbrugging naar het tweede seizoen. Het scheelt ook dat de film canon is ten opzichte van bijvoorbeeld de 'My Hero Academia' fillers. Een prima opwarmer dus.
In deze opzet stapt Tanjiro samen met Nezuko, Inosuke en Zenitsu aan boord van de trein om Rengoku te vergezellen. Ze hebben er een flinke kluif aan, gezien zowat de hele trein is gevuld met manifestaties van demonen. Het leidt naar toffe actie, hoewel het verhaal achterblijft; niet echt veel ontwikkelingen te bespeuren.
De actiescènes zien er gelikt uit. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een mengeling tussen 2D en 3D animatie. Dit sluit naadloos op elkaar aan en zorgt voor spannende confrontaties. De finale komt wel uit de lucht vallen, maar zodra deze van start gaat, ben je dit al gauw weer vergeten. Het levert een enorm spektakel op met veel flitsende actie.
Al met al een vermakelijke overbrugging. Nu alleen nog wachten tot seizoen twee uitkomt.
3,0 Sterren.
Kimi no Na Wa. (2016)
Alternatieve titel: Your Name
Gedaanteverwisseling.
'Byôsoku 5 Senchimêtoru' staat al geruime tijd op mijn lijstje, maar deze titel lijkt me ook een leuke introductie in het werk van Makoto Shinkai. In het bijzonder omdat ik een gunstige voorstelling kon meepakken en sinds lange tijd weer een anime op het witte doek heb mogen aanschouwen.
De aanloop gevuld met een hoop humor en eigenaardige situaties lijkt vrij standaard te zijn binnen het genre, maar het wisselen van gedaantes tussen stadsjongen Taki en plattelandsmeisje Mitsuha blijkt toch gelaagd te zijn. Dit vormt de opmaat naar een intrigerende coming-of-age.
Je moet je als kijker wel enigszins door een komische eerste helft zien te worstelen; ik gok dat nieuwkomers hierop zullen afknappen, vooral met de J-pop soundtrack ertussen. Op mij komt het meer over als een pilot voor een nieuwe serie. Gelukkig is de tweede helft het wachten meer dan waard. Het is werkelijk prachtig om te zien hoe alles nauwlettend in elkaar verweven wordt, gelet op de rijke cultuur van Japan.
Op het visuele vlak biedt 'Kimi no Na Wa.' je een geweldige ervaring. De animatie is wonderschoon te noemen en neemt je geregeld mee naar interessante locaties gevuld met de nodige details. Door de dramatische toon tegen het einde aan gaat dit meer beklijven, zeker gezien een aantal adembenemende momenten die door tijd en ruimte scheren.
Al met al een innemende belevenis die je niet zomaar links laat liggen. Binnenkort zal ik 'Byôsoku 5 Senchimêtoru' maar eens aan een kijkbeurt onderwerpen.
Dikke 3,5 sterren.
Kimi to, Nami ni Noretara (2019)
Alternatieve titel: Ride Your Wave
Surfer meets fireman.
Masaaki Yuasa kun je inmiddels wel een veteraan in het vak noemen. Helaas ben ik er tot nu toe niet aan toegekomen om een film uit zijn oeuvre te zien, al is deze titel ongetwijfeld een aardige introductie.
Er lijkt een basaal liefdesverhaaltje opgezet te worden tussen surfster Hinako en brandweerman Minato. Het gaat allemaal van een leien dakje en binnen de kortste keren hebben de twee een mooie geschiedenis opgebouwd. Jammer genoeg gooit een noodlottig ongeval roet in het eten of toch niet...
Op deze wijze ontstaat er een ontroerende film waarin rouw en het omgaan met verlies een bijzondere plek innemen. Tegelijkertijd wordt de hoop op nieuw geluk nooit uit het oog verloren. Realiteit en fantasy lopen hierbij vloeiend door elkaar heen. Het komt soms enigszins absurd over, maar het is simpelweg een kwestie van meegaan met de stroming, terwijl dit avontuur zich ontvouwt.
Ik heb gelezen dat Minato is ingesproken door Ryôta Katayose (zanger van een populaire boyband), wat het veelvuldig gebruik van het liedje 'Brand New Story' verklaart. Op een gegeven moment heb je dat wel gehoord. De animatie zorgt er gelukkig voor dat je dat al gauw vergeet. Je krijgt namelijk een aantal opmerkelijke invalshoeken en perspectieven voorgeschoteld.
Al met al is 'Ride Your Wave' een aangrijpende anime met een lach en een traan. Binnenkort moet ik toch maar eens een begin maken aan het eerdere werk van Yuasa.
3,5 Sterren.
Kimitachi wa dô Ikiru Ka (2023)
Alternatieve titel: The Boy and the Heron
De magie van Ghibli blijft voortbestaan.
Toen ik zag dat deze Studio Ghibli in een IMAX voorpremière werd vertoond, kon ik deze kans niet aan mij laten voorbijgaan. Dit is ook volgens mij de eerste keer dat ik een Ghibli in de bios zie.
Hayao Miyazaki presenteert ditmaal het - semi-autobiografische - verhaal rondom de twaalfjarige Mahito die zijn moeder verliest tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierop hertrouwt zijn vader en verkassen ze naar een afgelegen landgoed. De jonge Mahito stuit hier op een merkwaardige reiziger die beweert hem weer in contact te kunnen brengen met zijn overleden moeder.
Als kijker word je vervolgens ondergedompeld in een magische wereld die erg majestueus aanvoelt. Dit wordt stapje voor stapje langzaam ingeleid, terwijl de fantasiewereld zich in al zijn glorie ontvouwt. Het resultaat is een surrealistische ervaring waar je nooit echt goed de vinger op kan leggen, maar intrigeren doet het zeker. Daarbij is de animatie zonder meer wonderschoon te noemen.
'The Boy and the Heron' kun je zien als een soort van best of; als liefhebber zie je veel aspecten uit het oeuvre van Miyazaki naar voren komen. Er worden een aantal interessante thema's aangekaart die dieper ingaan op het rouwproces en het opnieuw vinden van je weg in dit gruwelijke universum. Het geeft in ieder geval voldoende stof tot nadenken. Niet alles wordt even duidelijk uitgelegd, maar dat heeft ook zo zijn charme, want de emotie die de film tracht over te brengen komt zeker aan.
Al met al een fijne film uit de koker van Ghibli. Ik heb begrepen dat Miyazaki ondertussen alweer bezig is met een nieuwe film, ik ben benieuwd.
4,0 Sterren.