Kimi no Na Wa. (2016)

Ik vind het vooral heel mooi dat de succesvolste film uit Japan uit 2016 ook in Nederland gewoon in de bioscoop is. Dat hoort ook zo. Het is natuurlijk nauwelijks voorstelbaar dat zo'n gelaagde en stilistische film in Nederland zo'n enorme hype veroorzaakt. Zo eenvoudig en toegankelijk is het nou ook weer niet. Het beste van de film, naast de mooie plaatjes natuurlijk, vind ik de flow die in het laatste half uur zit. Bij het verhaal kan je best kanttekeningen plaatsen, zoals dat bij tijdreizen altijd het geval is, maar op een emotioneel niveau werkt alles gewoon heel goed. Erg sterk!

Wat een ontzettend leuke, lieve en aandoenlijke film is dit uiteindelijk geworden. De hype gaat de hele wereld over en die is wat mij betreft ook terecht.

De film begint ook erg leuk en bevat veel grappige momenten, die tegelijkertijd ook herkenbaar aanvoelen. Wat zou jij doen als je wakker wordt in het lichaam van een meisje, of vice versa? Juist, dat ene dus. En die running gag gaat eigenlijk door tot aan het einde van de film. Het is niet eens flauw, want die ene laatste keer dat het gebeurt ook iets heel erg aandoenlijks, totaal niet ongepast.

De slimmigheid van de film zit hem ook in het feit dat de film je in het begin eigenlijk op het verkeerde been zet. Want het lijkt in feite gewoon een komische film, maar voordat het doorslaat in de meligheid van de situaties verandert de film ontzettend van toon. De film gaat een kant op die je niet verwacht, maar op het moment dat het plaatsvindt vallen de puzzelstukjes wel enorm op hun plek. Vooral omdat je in het begin de hele tijd denkt: waarom bellen ze elkaar niet gewoon?
Hierdoor krijgt de film een enorm hart en zit je met een brok in de keel naar de zoektocht van beiden te kijken. Of het wetenschappelijk wel of niet goed in elkaar zit boeit me dan ook niet, want het werkt.

Audiovisueel zit de film ook prachtig in elkaar. Ik zie toch te weinig anime, besefte ik tijdens het kijken. Terwijl dit toch wel een van de sterkere Japanse exportproducten is. Ze weten in anime die jongens en meisjes er ook altijd aantrekkelijker uit te laten zien dan in het echt (persoonlijke mening, val me er niet op aan Haast on-Japans).Zelfs de J-pop is erg aanstekelijk, al vind ik het jammer dat ik er niks van versta. Misschien hadden ze dat ook wel kunnen vertalen, want ik ga er vanuit dat veel teksten veel aan zullen sluiten op het verhaal.

Als ik moet nitpicken: aan het einde duurde het net even te lang. Het rekt de boel in het dorpje Itomori net even te lang en daarna zit je continu te peinzen van; Laat ze elkaar nou tegenkomen en laat alles goedkomen (al is het goed dat ik zo meeleef). Dan lopen ze elkaar (waarschijnlijk) al een keer voorbij, wat bijvoorbeeld wel uit de film gelaten had kunnen worden.
.

Voor de rest, niets dan lof. Ik ben blij dat ik zo af en toe een film als dit mag meepikken. En met mij ook anderen, want ik zat in een aardig volle zaal vanmiddag.

4,0^*

De meeste wat? Hier? Op MovieMeter?

Ik vind de film goed, maar niet zo goed zoals de meeste gebruikers (zoals bijvoorbeeld rep_robert) de film hier op moviemeter vinden.

Zo beter?

Een schitterend kunstwerkje, in stijlvaste manga.

Vergeleken hierbij is Loving Vincent maar een rommeltje met mooie geschilderde plaatjes dat wel.

Goed verhaal, en mooi ingetogen gebracht, met ruimte om zelf te contempleren.

Ik geef toch de voorkeur aan Loving Vincent

Vanuit de gedachtegang van de jongen en het moment van de scene gezien lijkt dat een vrij realistische en normale scene niks geks aan .
trouwens andersom gebeurt het toch ook ?
Sorry maar ik word af en toe een beetje moe van dat gezeur over vrouwen die als sexobject worden gezien

Ok nu de film zelf allereerst vond ik de tekenstijl heel mooi gedaan , het is duidelijk dat er heel veel tijd is gestoken in de details vooral de scenes in tokyo maar ook de scenes in het dorp zijn bij vlagen adembenemend .
Het verhaal begint als een soort komedie maar word steeds serieuzer en ook zweveriger met flink wat drama erbij en daar vind ik toch dat het wat doorschiet .
al met al toch wel een goede animatie maar men overdrijft wat op het drama vlak dat had wat mij betreft wat meer ingetogen gemogen .

Animatiefilms kunnen bijzonder leuk zijn als ze grappig zijn zoals de oude Tom & Jerry en in onze tijd Despicable Me. Maar met serieuze animatiefilms kan ik doorgaans weinig en dat geldt ook voor al die films die de hemel in worden geschreven, ongeacht of ze van Pixar zijn (Wall-E), Japans zijn (Spirited Away) of experimenteel zijn (La Tortue Rouge). Ook Your Name is weer zo’n film waarvan ik niet begrijp waarom anderen hem zo geweldig vinden. Toegegeven, het verhaal zit knap in elkaar – en is zelfs nog behoorlijk ingewikkeld en verwarrend met al die gedaanteverwisselingen en constante gereis door ruimte en tijd – maar echt boeien kon het me niet.

De aantrekkingskracht voor het Japanse publiek zit misschien in het thema van de goddelijke verbindende kracht, die mensen en tijd kan verbinden (en kan herverbinden na te zijn verbroken). Vanuit mijn westerse achtergrond deed de thematiek me enigszins denken aan een beroemde mythe uit Plato’s Symposium, volgens welke mythe de mens oorspronkelijk uit twee aan elkaar verbonden lichamen bestond welke gelukkige eenheid de mens echter overmoed gaf waarvoor Zeus de mens strafte door elke eenheid doormidden te klieven. Dit resulteerde erin dat elke huidige mens als zijn diepste verlangen heeft te worden herenigd met (letterlijk) zijn ‘wederhelft’ waarnaar dan ook elk mens zijn hele leven op zoek is…

Kimi no Na Wa

Schitterend. Het is een lange tijd gelden dat ik uit de bioscoop kwam en echt het gevoel net naar iets speciaal te hebben gekeken. Kimi no Na Wa is een animatiefilm die er op de eerste plaats schitterend uitziet, maar ook een verhaal heeft dat beklijfd. Body swap films zijn niet nieuw, maar wat Kimi no Na Wa ervan weet te maken is echt iets bijzonders. Mitsuha is opgeroeid ergens in een klein dorpje in Japan, en droomt ervan om naar Tokio te verhuizen. Taki is een jongen die in Tokio woont, en tijdens een periode dat een komeet rakelings langs de aarde scheert worden ze steeds vaker wakker in elkaars lichaam.

Dit levert de eerste drie kwartier een grappige en hartverwarmende film op over twee tieners die zich aan elkaar ergeren, maar ook een band opbouwen. Scènes met het zusje van Mitsuha, die haar zus steeds betrapt op het betasten van haar eigen borsten, en Mitsuha die Taki probeert te koppelen aan een collega leveren komische situaties op. De regie is vlot, de animatie ziet er schitterend uit en ook de muziek is ijzersterk, de eerste drie kwartier is Kimi no Na Wa een zeer fijne filmbelevenis. Maar daarna verandert de toon en begint de film echt grootst te worden. Te veel verklappen zou zonde zijn, maar het enige wat ik kan zeggen is dat dit een film is die iedereen moet zien. De film raakte bij mij precies de goede snaar en ook al krijgt de film een wat donker tintje, het fantasierijke verhaal, de band tussen Mitsuha en Taki, de aanstekelijke muziek en de weergaloze animatie maken het een genot om naar te kijken. Het feel good einde maakt het helemaal af. Dit is de populairste Japanse film ooit en ik begrijp wel waarom. Dit is een modern meesterwerk.

Uitstekende film van Shinkai. Ook absoluut z'n beste wat mij betreft. Schitterende animaties en een bijzonder aardig uitgewerkt verhaaltje. Soms kakt het een klein beetje in qua tempo en van die liedjes blijven m'n tenen nou niet echt recht staan, maar verder weinig tot niks op deze prent aan te merken.

Gedaanteverwisseling.

'Byôsoku 5 Senchimêtoru' staat al geruime tijd op mijn lijstje, maar deze titel lijkt me ook een leuke introductie in het werk van Makoto Shinkai. In het bijzonder omdat ik een gunstige voorstelling kon meepakken en sinds lange tijd weer een anime op het witte doek heb mogen aanschouwen.

De aanloop gevuld met een hoop humor en eigenaardige situaties lijkt vrij standaard te zijn binnen het genre, maar het wisselen van gedaantes tussen stadsjongen Taki en plattelandsmeisje Mitsuha blijkt toch gelaagd te zijn. Dit vormt de opmaat naar een intrigerende coming-of-age.

Je moet je als kijker wel enigszins door een komische eerste helft zien te worstelen; ik gok dat nieuwkomers hierop zullen afknappen, vooral met de J-pop soundtrack ertussen. Op mij komt het meer over als een pilot voor een nieuwe serie. Gelukkig is de tweede helft het wachten meer dan waard. Het is werkelijk prachtig om te zien hoe alles nauwlettend in elkaar verweven wordt, gelet op de rijke cultuur van Japan.

Op het visuele vlak biedt 'Kimi no Na Wa.' je een geweldige ervaring. De animatie is wonderschoon te noemen en neemt je geregeld mee naar interessante locaties gevuld met de nodige details. Door de dramatische toon tegen het einde aan gaat dit meer beklijven, zeker gezien een aantal adembenemende momenten die door tijd en ruimte scheren.

Al met al een innemende belevenis die je niet zomaar links laat liggen. Binnenkort zal ik 'Byôsoku 5 Senchimêtoru' maar eens aan een kijkbeurt onderwerpen.

Dikke 3,5 sterren.

Met genre bedoel je animatie neem ik aan? Want anime met een hoop humor ken ik niet zoveel, geen eigenlijk, al zullen ze vast ook bestaan.

Misschien iets meer in serie-vorm, maar genoeg comedy anime hoor Maar anime is natuurlijk nooit een genre.

Why? Het maakt de film toch gewoon toegankelijk? Bij mij lag de zaal plat van het lachen in het begin van de film. Muziek klinkt ook heel toegankelijk, ook al versta je er niks van.

Ik doel voornamelijk op series en dan nog het zogenoemde fan service (seksueel getinte scènes). Als je een serieuze film verwacht te zien, dan kan ik me voorstellen dat je enigszins bedrogen uitkomt.

Hier heb ik werkelijk waar van genoten! De animaties zijn prachtig en detailrijk, het kleurgebruik evenzo. Zelfs de kleinste dingetjes zijn met zorg uitgewerkt (bijvoorbeeld het shot waarin het eitje wordt gebakken). Het verhaal behoeft weinig verdere toelichting. Het is kortgezegd aandoenlijk, geestig, mysterieus en een klein beetje dramatisch. De muziek vond ik ook bijzonder sterk en vulde de verschillende scènes prima aan.

Op de valreep toch nog een film die mijn persoonlijke top 10 van 2017 haalt.

Jezus wat een scores overal.

Het is wel mooi hoor, maar toch echt wel een beetje te puberaal voor de serieuze filmliefhebber zou ik denken.
Wel een stuk origineler dan Amerikaanse films voor leeftijdgenoten, dat wel.

Wauw! Wat een hele goede mooie film is dit. Heel knap in elkaar gezet en een mooi verhaal!

Na grave of the fireflies aantal weken terug maar eens aan een nieuwe animé gezet, daar ik die eerste echt goed vond, ontsteeg deze naar mijn mening op geen enkel vlak de matigheid. Op zich nog wel een 2,5* sterretje ofzo waard, ware het niet dat de muziek mij eerst geneigd maakte om deze film 0,5* te geven, begint al bij het openingsnummer, toen al wist ik dat het qua muzikale keuzes lange zit zou worden, is me nog aantal keer pijnlijk bevestigd tijdens de film. Maar goed, dat is persoonlijke smaak natuurlijk.

Ben ik de enige die aan Il Mare en aan de remake The Lake House moest denken bij deze film?

Nope, moest ik ook aan denken

Ik sta behoorlijk te kijken van de scores hier. En ik ben bang dat ik dan maar de dissonant moet zijn, want ik kon behoorlijk weinig met Kimi no Na Wa. Jazeker, de animatie is wederom fantastisch, zoals 'ie dat ook al was in Byôsoku 5 Senchimêtoru (2007), maar net als die film trek ik de sfeer hier echt niet. De uitvoering is allemaal zo braaf en mierzoet, het is niet te doen. En dat verpestte de film zodanig dat ik zelfs van een eventueel redelijk verhaal niet meer kon genieten. De J-Pop liedjes hielpen ook niet. Er bleef weinig vermaak over, behalve genieten van de mooie plaatjes.

'haar geluk te proberen'? Is dat Nederlands? 'beproeven' is beter

Tussenin.

Dat is voor mij het ultieme woord om dit te beschrijven, want het zit er voor mij enorm tussenin. De animatie is wederom schitterend, beter in dan zo'n beetje elke andere animatie die ik heb gezien, maar aan de andere kant vliegt dit soms behoorlijk de bocht uit.

Mooie animatie, de hele film lang, met adembenemende beelden boven het geanimeerde Japanse landschap en stad. Helaas vond ik de humor weer wederom in het eerste deel vreselijk suf. leuk zeg, elke ochtend als jongen in een vrouwenlichaam aan je kogels zitten en sommige klanken die uit de keel kwamen van Mitsuha bezorgen me regelmatig hoofdpijn.

Slechte muziekkeuze ook, veels te bombastisch en luid op een gegeven moment waarbij ik er regelmatig uit het verhaal werd gezet. Vooral richting het einde is dit vervelend. Gelukkig is het einde zelf extreem pakkend en wint een heleboel kracht, ik had nooit verwacht dit te zeggen maar ik had het graag nog wat langer door zien gaan.

Momenten waar je stil van wordt dus, maar ook momenten waarbij je met je ogen begint te rollen. Japanse cinema en ik zullen nooit compleet vrienden worden, maar als je begint te wennen, is het allemaal zo slecht nog niet.

Als je dit net na Ralphs breaks the internet ziet, is dat vergeleken met Your Name een echte kleuterfilm. Ik werd helemaal stil van deze film. Hoe snel kan je gaan van komische scènes naar een mix van avontuur, mysterie en romantiek, zonder dat het ook maar één moment geforceerd voelt. Ik hou ook van de passende muziek, de prachtige animatie en vooral het zeer boeiende verhaal. Dit is een sprookje van topniveau. De 4e film die ik zie van Makoto Shinkai en ook hier weer een hoge score.

In de 2e helft van de film was de spanning te snijden. Zo leef je mee met de personages en wordt je in het verhaal gezogen. Het einde is zeer sterk. Je blijft tot het einde afvragen wat er nu gebeurd is met Mitsuha en toch hoort een happy end bij dit genre. Maar het ligt er niet vingerdik op, dus dat geeft een warm gevoel na het bekijken van deze film.

Hier kan ik niet bij. Om welke momenten dan? (Begrijp het als je dat niet meer weet inmiddels...)

Heb de film al 3x gezien. Het gaat vooral om de wisselingen van persoon. Het grijpen naar de borsten en het zusje die hem telkens betrapt.

Dat is toch vrij infantiel en daarnaast bepaald niet origineel. Of zat de zaal vol kinders?

Moet zeggen dat het beginstuk bij vlagen vermakelijk is, dat wel.

Uitstekende film waarin een jongen uit Tokyo en een meisje uit een dorpje onvrijwillig steeds van lichaam wisselen. Een origineel verhaal dat vrij komisch begint, maar gaandeweg wel van toon wijzigt. Vooral tijdens de tweede helft wordt het geheel meeslepend gemonteerd als er met de tijd wordt gespeeld. Prachtige animaties (helemaal tijdens de momenten met de warme stralen zonlicht).

Gruwel.

De melige kitsch die Shinkai in felle kleurtjes uitscheidt, ook bij Your name kan ik er weer heel weinig mee. Personages en verhaal zijn van een puberaal niveau, en qua uitvoering is het niet veel beter gesteld. De stemacteurs overacteren erop los en de muziek is tergend. Niet alleen de k-pop overigens, ook het gebrei van piano en viool, vrijwel continu aanwezig, is een niet te miskennen teken van wansmaak. Wat ik wel aardig vond was een moment van racking focus en de time-lapse, waarmee dus de werking van een camera geïmiteerd wordt. Maar verder is Shinkai een naam om snel te vergeten.