Hotaru no Haka (1988)

Met de OS op de achtergrond nog maar effe een filmpje en dat werd deze Grave of the Fireflies die ik tot mijn grote verrassing wist te vinden op een site met alleen maar animatie waar Mononoko-Hime ook op te zien valt. Enige probleem was dat het niet te casten viel naar de tv maar met goede kwaliteit en Engelse subs was daf geen enkele zorg, dus de laptop maar op schoot. En ja, daar is mijn standaard verhaal en punt weer over animatie, ik kijkt het vanwege de lijst, en als het goed is zal ik het ook een knap cijfer geven maar het blijft animatie. Maar dat lijkt met de eerste fase van GotF toch anders uit te pakken.

Natuurlijk is het mooi gemaakt, sterk van meet af aan ook de kwaliteit van de geluidsmontage, en na de eerste tonen van de soundtrack weet ik dat tragiek en ellende de hoofdmoot gaat zijn en het gevoel en emotie aangesproken gaan worden. En natuurlijk is dat altijd beter dan steden met geesten, reuze babys, vliegende draken en weet wat voor andere wezens dat zich op houdt in bossen. De opening van GotF liegt er dan ook niet om met de brandbom bombardementen van de Amerikanen waar ik wel eens over gelezen heb, in het geval van Tokio, dat mensen uit paniek in de de rivier sprongen maar die al dermate was opgewarmd dat ze leven werden gekookt. Dan is de Little Boy of Fat Man op het hoofd en done with it nog niet eens zo heel erg. Het beeld vervolgt zich met een wegvaagde stad, verwrongen lijken en het onvermijdelijke nieuws rond moeder. Dit is toch zeker niet voor kinderen zou ik zeggen, want dit zijn ronduit afschrikkende beelden animatie of niet.

De film vervolgt zich met een beeld waar broer en zus het leven weer proberen op te pakken maar lopen net als in Lore, onlangs gekeken, aan tegen de hardheid van de mens die veroordeeld, egoïstisch gedrag vertoont en praktische in alle staten is. De vijand komt niet zozeer van boven maar schuilt ook onder de mensen en zelfs familie om je heen. In het verder op zich simpele verhaal komt vooral de struggle to survive naar voren waar de Japanners ook maar gewoon mensen waren die zuchten en leden onder de oorlogshandelingen en daarmee een beeld betreft waar we zelden iets van horen of zien. De ellende die volgt plus ontknoping liegt er vervolgens niet om wat deze anti oorlogsfilm betreft en is zoals verwacht met tragiek en emotie overladen.

Verrassen doet deze GotF bij fasen met een goed oorlogsbeeld en diens ellende, toch duurt de fase en het overleven er na wel eens wat te lang en is regelmatig een herhaling dat ik me toch afvraag of hier niet meer uit te halen geweest was. Desalniettemin maakt het geheel een goede indruk en ben ik gul vanmiddag met vier sterren, al zou het alleen maar gaan om het feit dat het serieuze zaken behandeld en geen fantasie shit.

Eindelijk verschijnt hij op Netflix (16 september). De beste oorlogsfilm/ anime die ik ooit heb gezien en mijn nummer vier van mijn persoonlijke top 10. Een film die het verdient om meer bekendheid te krijgen.

Wat een hartverscheurend pareltje is dit zeg. Wilde hem al langer zien, maar nooit echt de kans gehad om dit te zien. Mooi dat dit op Netflix wordt toegevoegd. De meest indrukwekkende film die ik van Studio Ghibli heb gezien.

Het nadeel van Netflix is dat het ook weer weg kan zijn wanneer "zij" dat bepalen.

Dat wil ik echt niet bij films die ik erg goed vind en zeker niet bij een film als deze!

Prachtig.

Een anime die mij in beroering kan brengen: ik had het niet meer verwacht na een aantal mindere kijkervaringen van Ghibli-producties. Dit is wel de eerste film die het fantasie-element achterwege laat en vol inzet op het menselijke. Dat pakt wonderwel goed uit.

Vanaf de eerste scène zat ik direct in de film en hoewel je dan weet wat er zich zal afspelen, kost het nauwelijks moeite om mee te gaan in dat tragische verhaal vol ontbering en onmenselijkheid. Dat wordt soms iets té ver doorgedreven. Een aantal nuances ontbreken - ik kan niet geloven dat zo goed als élke omstaander de andere kant uitkijkt.

Ook een aantal pijnpunten uit mijn eerdere Ghibli-ervaringen blijven overeind: de personages vind ik er lelijk uitzien en de animatie is mij eveneens niet vlot genoeg. Dat gezegd zijnde blijven de achtergronden wél zeer de moeite en er wordt hier ook voldoende met kleur gedaan, wat voor een heel aantal visueel mooie scènes zorgt.

In ieder geval zorgt de totaalsom voor een zeer geslaagde kijkervaring. Voor mij ook een zeer verrassende, al denk ik dat de liefhebbers van het genre deze bijna per definitie goed gaan vinden. Mijn score is ietwat naar boven afgerond, maar kom: voor die keer dat ik nog eens écht ontroerd geraakt ben..

4,5