
Koto no Ha no Niwa (2013)
Alternatieve titels: The Garden of Words | 言の葉の庭
Japan
Romantiek / Animatie
46 minuten
geregisseerd door Makoto Shinkai
met de stemmen van Miyu Irino, Kana Hanazawa en Mikako Komatsu
Wanneer Takao, die schoenmaker in opleiding is, zijn lessen overslaat om in een siertuin schoenen te schetsen, ontmoet hij een mysterieuze vrouw, Yukino, die ouder is dan hij. Nadien komen ze elkaar steeds vaker tegen als het regent, en op een dag besluiten ze zich voor elkaar open te stellen. Maar dan komt er een einde aan het regenseizoen...
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=cUsfAk_NIOc
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Tweede kijkbeurt op zowat 7 uur tijd. Vannacht kwam ik er moeilijk in door het feestgedruis buiten. Zonet maar eens herbekeken, wat fijn is aan zo'n korte film. Blij dat ik het gedaan heb.
Magnifiek om te zien wat er allemaal visueel mogelijk is met een anime. Dat detail van de regen op de planken of de takken die dansen op het wateroppervlak in het park.

maar toch leuk gedaan en mooi
en hartverwarmend

De regen-scènes zijn erg mooi, het verhaal kan ietsje minder boeien. Over de climax zijn de meningen verdeeld, wat mij betreft was deze prima.
Vanwege de korte lengte kwam ik echter niet helemaal lekker in de sfeer, ondanks het feit dat de regen hier nu op het afdak tikt.
En opnieuw is het erg fijn. Een fijn verhaaltje met leuke ontmoetingen en een soort van romantisch plotje vermengd met prachtige en erg complexe animaties waarin vooral de belichting weer erg veel aandacht naar zich toe trekt. Ziet er schitterend uit en is wel een soort van kenmerk van Shinkai geworden. De film is genieten geblazen van begin tot eind. En hoewel de film toch behoorlijk kort is, is die speelduur perfect voor het vertellen van dit verhaal.
Fijn, rustig en poëtisch filmpje. Meer niet en dat is meer dan voldoende. 4/5

Wanneer de band ontstaat werd het verhaal niet beter. De vrouw is 27, de jongen 15, waardoor er een pedo-achtige indruk van haar vandaan kwam en de hele “onschuldige romantische sfeer” die er hangt ongemakkelijk werd. Ik had het niet erg gevonden als de film zelfbewust was van het taboe thema dat ze aankaarten, maar ze lijken er geen aandacht aan te besteden alsof het de gewoonste gang van zaken is.
Er worden allerlei problemen aangekaart zoals dat de vrouw moeite heeft met lopen, terwijl je haar letterlijk nooit moeite ziet hebben met lopen en ze dagelijks zonder moeite van het station naar het park loopt, waardoor dit plotelement niet half zo goed werkt als dat de film wilt. De film wilt dat je meelij voor ze voelt als ze niet bij elkaar zijn, maar ik bleef mezelf maar afvragen “waarom vragen ze niet gewoon om elkaars telefoonnummer?”.
Rond het einde van de film deed het hoofdpersonage iets wat ik zo dusdanig naar vond dat ik hem niet meer kon uitstaan rond dat punt. Hij vertelde de vrouw op haar verliefd te zijn, waarna de vrouw bekend maakte binnenkort te gaan verhuizen en hem niet meer te kunnen zien. Hij besluit naar huis te gaan om deze informatie te verwerken, waarna we de vrouw achter hem zien aanrennen om het met hem uit te praten. Hij krijgt echter een gigantische woede uitbarsting naar haar toe waarin hij letterlijk de naarste van het naarste tegen haar uitschreeuwt dat hij kan zeggen. Als hij daadwerkelijk verliefd op haar was en om haar welzijn gaf zou hij haar niet op die intense wijze proberen te kwetsen, puur omdat ze de keuze had gemaakt ergens anders heen te reizen zonder het eerder aan te geven. Als ze een relatie hadden oid had ik het beter kunnen begrijpen (zou het er nog steeds niet mee eens zijn, maar op z'n minst had hij een betere reden zo op zijn tenen getrapt te reageren), maar zij liet vroegtijdig merken afstand te willen houden. Hoe ik deze situatie ook bekijk, ik vond het een ongelooflijke rot actie van de jongen om zo naar haar uit te vallen en de sentimentele muziek die werd afgespeeld uit een gefaalde poging meelij met hem te laten krijgen werkte averechts.
Tot nu toe heb ik alleen maar negatieve dingen gezegd, maar ik vond dat er ook charme zat in deze korte animatie. Voornamelijk de animatie was prachtig. De natuurgebieden waren rustgevend en gedetailleerd, mooi om naar te kijken. Wanneer ik over alle vreemde plotelementen kijk en me focus op de momenten dat we de 2 personages gewoon zien praten was de film aangenaam. De stapsgewijze manier hoe ze op gesprekstoffen komen was goed uitgewerkt, voornamelijk hoe de schoenmaak passie van het hoofdpersonage een rol speelde kon voor charmante scenes zorgen.
Niet mijn type film en ik denk voorlopig geen anime meer te proberen. Vond het verhaal slordig verteld, vol onlogische aspecten zitten, personages waren niet de meest prettige die je zult zien (vooral het hoofdpersonage verloor rond het einde al zijn aangenaamheid) en de goede momenten zaten te ver uit elkaar om de film in balans te houden. De animatie is heel mooi, voornamelijk de sfeervolle achtergronden van natuurgebieden en bepaalde scenes waarin je de personages gewoon zag praten waren prima.
1,5*
Verhaal: ging grotendeels goed, tot een gegeven moment.
Climax: nul binding en opgetrokken wenkbrauwen. Zelfs een ongemakkelijk in de lach schieten.
'Verplichte' (?) Shinkai popliedje op het eind: waarom toch? 5cm werd daar ook al zo door naar beneden gehaald. Voelt so cheesy.
Wat dat betreft heb ik voor Your Name toch een iets aangepast verwachtingspatroon. Zou voor mij wel eens niet dat meesterwerk kunnen zijn dat zovele anderen erin zien.
Maar oh, die animatie.
Uiteindelijk een gewoon verhaaltje van twee totaal verschillende mensen die elkaar ontmoeten. Zal het blijken of ze voor elkaar nuttig zijn ?
Idyllische plaatjes, met de regenval, de natuur, de sobere romantische muziekbegeleiding.
Zo'n korte, knappe animatie, een welgekomen afwisseling.
En verrek, dit is me toch veel beter te pruimen. Het ziet er niet alleen prachtig uit, maar de film ademt sfeer. Zelfs het verhaaltje was fijn, en de climax was ontroerend.
Ik denk niet dat dit soort animatiefilms voor mij ooit een volwaardige filmervaring zal bieden, maar ik heb er toch stiekem wel van genoten.
3,5*
Met deze animatie heb ik alle films van deze regisseur gezien, waarbij 5 Centimeters per Second (2007) (4*) en Your Name (2016) (4,5*) zowel visueel als inhoudelijk echte uitblinkers zijn.
Dan de film zelf, het begint allemaal echt heel tof: elkaar ontmoeten bij regen, een gedicht. Het is wondermooi en ingetogen. Doet me denken aan de sfeer van Lost in Translation. De sfeer, die 'iemand aanvoelen op een dieper ziels-niveau'- vibe die er omheen hangt. De eerste helft - driekwart van de film is echt prachtig. En dan begint opeens de anime- japanse waanzin. Kan niet anders zeggen dat het zonde is.
Als deze korte film: de hele film die ingetogen vibe had vastgehouden: 5 uit 5, maar opeens in de laatste helft gaat er een knop om en moet er drama in ofzo. Echt super zonde.