Meningen
Hier kun je zien welke berichten Alathir als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Amores Perros (2000)
Alternatieve titel: Love's a Bitch
Innaritu's zijn debuut was al meteen raak. Intrigerende film waarin 3 verschillende personages met elkaar even kruisen. En dat in levensbedreigende omstandigheden, waarin de derde hoofdrolspeler van de film nog even de eerste zijn geld steelt.
Elk verhaal is uniek, net zoals elk leven uniek is. Er zitten veel memorabele scenes in de film. Soms zijn de beelden niet prettig, maar er worden bij mijn weten geen honden in beeld doodgebeten. Een beetje jammer is misschien dat steeds hetzelfde muziekje terug leek te komen. Ook is de film een open einde want je weet van niemand hoe het nu verder zal gaan in zijn/haar leven. Maar elk verhaal is wel zodanig afgewerkt dat het een volwaardige afronding is van ieders persoonlijke verhaal.
De acteurs zijn mij niet bekend maar spelen erg degelijk. Aanrader als je tegen dierenleed kan.
Amsterdam (2022)
Onderhoudende film maar daarmee is het dan ook wel gezegd. Nergens indrukwekkend, wel een behoorlijk fenomenale cast. Ik vind deze regisseur zijn films eigenlijk steeds gewoon onderhoudend en toch krijgt hij het voor elkaar om zo'n cast te strikken. Geen idee waarom, komt naar mijn mening eigenlijk niet eens boven de middenmoot uit. Hij heeft er wel al iets betere gemaakt als deze.
And Then There Were None (2015)
Ik moet zeggen meestal ben ik niet zo voor Britse cinema, maar deze miniserie of lange film kan wel tellen. De inhoud sprak me eigenlijk meteen aan en één van mijn vrienden had deze op tv zien voorbijkomen en wou weten of ik de moordenaar zou kunnen ontmaskeren.
Wel, dat is dus min of meer gelukt. Ik vind dat er wel een aantal tips waren maar toch zit het allemaal erg clever in elkaar. Op het einde denk je van nee dit kan toch niet. Wie verzint deze onzin? Aan het eind van de rit wordt je dan toch nog tevreden gesteld. Of toch niet helemaal, graag had ik gezien hoe dat alles uitgevoerd was geweest. Op een minuut of 5 had dat wel gekund - vooral hoe Walgrave zijn eigen dood in scène zet.
Aan de speelduur heb ik me weinig gestoord buiten dan aan het begin. Dat ging me iets te lang door allemaal vooraleer het duidelijk werd waar dit naartoe ging. Ik ben dan ook niet bekend met de boeken van Agatha Christie en ik heb ook geen behoefte om ze te lezen, maar deze whodunnit is absoluut wel een aanrader ondanks dat het dus wel lichtjes voorspelbaar was.
Ang-ma-reul Bo-at-da (2010)
Alternatieve titel: I Saw the Devil
Lekkere wraakfilm met een goede dosis bloed. Er was sprake dat Adam Wingard deze film zou gaan hermaken. Ik vind Wingard echt een fantastisch regisseur en dus moest ik het origineel eens bekijken. Ik kan alleen maar zeggen dat dit wel in zijn kraampje past. Als hij er nog er nog een typische Wingard-soundtrack overplaatst kan dit niet anders dan een meesterwerk worden. Nu is de vraag alleen of die film er wel gaat komen. Het zal alvast niet voor snel zijn.
Deze Koreaanse film was best brutaal. Ik heb de indruk dat dit de laatste jaren wel iets geminderd is in Koreaanse films. Het verhaal is in feite niet erg bijzonder en je zou denken dat rechtvaardigt zo'n lange speelduur toch niet. Het lijkt misschien lang maar als je ervoor zit, valt dat best goed mee. Er is ontzettend veel actie en de film wist me geen moment te vervelen.
Angel Has Fallen (2019)
"War is about deception"
Inderdaad niet zo vermakelijk als de vorige twee films. Dat kon je misschien al wat verwachten met de regisseur van Shot Caller wat ook meer een drama is dan een actiefilm. Deze film heeft dus een ietwat trager tempo. Het heeft ook wel een minuut of 20 nodig om echt op gang te komen. Eenmaal dan gebeurt er iets waar ik niet goed bij kon. Erg ongeloofwaardig om plots Mike Banning te verdenken van verraad nadat hij al meerdere malen de president heeft weten te redden. Hier was ik helemaal niet mee akkoord. Gelukkig kan ik snel relativeren en gaf ik de scriptschrijver nog een kans. Het vervolg van de film was beter, ook omdat ik dit tot dan toe vreselijke plot wat door de vingers zag. Vervolgens zijn er wel sterke elementen zoals de bommen van de pa in het bos. Heerlijke scène.
Ook het einde van de film kent een leuke twist. Alleen de motieven van Wade Jennings blijven wat onduidelijk of ik moet wat gemist hebben? Het is dus een film die in feite niet gemaakt had moeten worden. Hoewel Olympus has Fallen en London has Fallen fantastische guilty pleasures zijn, vind ik dat deze daarin toch tekort schiet.
Anna (2019)
De nieuwe Besson is wel eentje die ik kon smaken. De vorige 2 Lucy en Valerian vond ik helemaal niks. Beiden zo slecht dat ik ze niet eens uitgekeken heb. Maar langs de andere kant hoop je weer zo'n topper als Léon te gaan zien. Dat is Anna nu niet helemaal maar het is wel een fijne spionagethriller. Een beetje zoals Atomic Blonde qua verhaal maar in mijn opinie is deze beter.
Natuurlijk propt Besson wel vrij veel in zijn film. Maar hij neemt er wel genoeg tijd voor om het verhaal te vertellen. Dit is een film voor mensen die houden van neo noir want het is toch wel een beetje een femme fatale en de vele plottwisten. Echter is het niet zo donker gefilmd. Gezien ik een fan ben van dat soort films is het ook vrij logisch dat ik hogere punten geef dan de meeste andere mensen hier. Je moet je hoofd er wel wat bij houden en ik zou dit niet teveel beschouwen als een pure popcornflick.
Annabelle (2014)
Alternatieve titel: The Annabelle Story
Ik had hem ooit al eens gezien, maar doordat ik nu eens de trilogie wou bekijken na elkaar, toch besloten om deel 1 nog eens te zien. Ik moet zeggen dat ik me slechts flarden ervan kon herinneren, dus het was zo goed als een eerste kijkbeurt. Ik wist eerlijk gezegd niet dat Annabelle Wallis de hoofdrol hier had. Ik zie haar graag spelen dus dat was een fijne verrassing. Ik dacht eigenlijk dat Lorraine Warren en haar man hier in zouden verschijnen maar misschien was dat dan een scène over Annabelle in Insidious of misschien The Conjuring. Verder een prima film, voelt wat ondergewaardeerd aan. Ook al is het geen meesterwerk, het is zeer degelijk met hier en daar een geslaagde scare.
Annabelle: Creation (2017)
Alternatieve titel: Annabelle 2: Creation
Ik was er eigenlijk niet echt van onder de indruk. Ik zie niet echt in waar de meerwaarde ligt tov deel 1 terwijl deze toch beduidend beter scoort. Hier en daar een aardige jumpscare dat wel. De acting is zeker niet beter. Koppel vervelende kinderen hier dat wel dus nee beter is deze film niet als de eerste vond ik. Het verhaal weet ook weinig potten te breken. Openingsscène met het kind was wel goed.
Annette (2021)
Weinig echt spetterende muziek gehoord. Hier en daar mooie shots dat wel, al bij al een behoorlijk mager plot. Een beetje een bizarre film die niet altijd lijkt te weten wat het wilt. Sterkste scènes is de begin en eindscène eigenlijk. Beetje jammer dat de 2u ertussen van een bedenkelijker niveau is. Driver is sowieso niet direct mijn lievelingsacteur, maar ja dat kan altijd veranderen. Dit is niet direct een film die ik aanraad, daar is het iets te apart voor. Misschien ligt Holy Motors me beter.
Annihilation (2018)
Annihilation is een film die indruk probeert te maken en daar ook grotendeels in slaagt. Het is een mix van genres maar toch vooral een avontuur. Het gaat erover dat elke cel geprogrammeerd is om uiteindelijk af te sterven en aangezien wij opgebouwd zijn uit iets van een honderduizend miljard cellen zijn wij ook allen gedoemd of opgelucht (hangt er vanaf hoe je als mens in het leven staat) om na vele jaren van veroudering uiteindelijk te sterven. Daarom dat ook kankercellen al vele jaren worden bestudeerd om te ontdekken hoe we de 'fout' van veroudering kunnen tegengaan. Kankercellen blijven namelijk delen en zijn onsterfelijk.
De vijf vrouwelijke hoofdpersonages uit de film hebben allemaal niets of weinig te verliezen en daarom trekken ze naar de Shimmer, een groot prisma (het lijkt wel een zeepbel) waarin de meest vreselijke, maar ook mooie mutaties ontstaan. Hoe dichter je bij de oorsprong van de Shimmer komt, hoe krachtiger dat je muteert. Hoewel je merkt dat er soms wetenschappelijke verklaringen worden gegeven (ook omdat de film geadviseerd is geweest door Dr. Rutherford, een expert in genetica), merk ik toch dat er een aantal twijfelachtige scènes zijn. Vooral de scène waarin ze door de Shimmer gingen zonder beschermd pak, vind ik een enorme nalatigheid. Ze gaan ook met een bootje op een waterstroom varen, terwijl ze net een albinoachtige alligator hebben afgeweerd. Ook die camera op het einde had nog batterij? Die leek gewoon op stand-by te staan en na zoveel dagen is die sowieso plat.
Op zich is de film niet echt spannend, tenzij bij de scène met de gemuteerde horrorbeer waar Josie, Portman of dus Lena en JJL als Dr. Ventress werden vastgebonden door een stilaan gek wordende lesbische verpleegster. De soundtrack is dan weer fenomenaal en samen met de visuals erg hypnotiserend, vooral op het einde waarin Dr. Ventress al haar massa lijkt om te zetten in energie en een prachtig lichtspel veroorzaakt. Hierna valt een bloeddruppel in dit supernova-achtige verschijnsel en begint er een supersnelle celdeling. Vervolgens ontstaat er ook een kloon van Lena, die bijna lijkt te gaan dansen in spiegelbeeld met Lena. Wie het dan uiteindelijk haalt is waarschijnlijk de echte Lena, die komaf maakt met haar schuldgevoel omwille van haar mislukte huwelijk. Uiteindelijk komt ze weer bij Kane en blijken ze allebei veranderd te zijn. Hoe je dit alles wilt interpreteren, daar ga ik momenteel niet mijn hoofd over breken. Ik zou er wel voor zorgen dat je de film niet kijkt en dan direct gaat slapen want dit is wel een film waar je normaal nog even bij stilstaat.
Another Earth (2011)
Net ook eens bekeken aangezien ik I Origins zeer sterk vond. Dit debuut van Mike Cahill is duidelijk iets minder. Sterk begin, daarna is het een beetje zoeken naar de juiste sfeer en tempo om dan uiteindelijk toch nog best sterk te eindigen. Je zou kunnen zeggen dat het sci-fi gedeelte zelfs niet nodig was. Het geeft wel iets extra maar of dat nu noodzakelijk in de positieve zin is daar ben ik het nog niet direct over eens. Het is wel een film die zo wat nazindert, maar die toch qua dialoog wat minder is dan I Origins.
Het wetenschappelijke intrigeert me altijd, maar uiteindelijk is het ver gezocht. Zelfs al zou er zich een Aarde Twee bestaan op een eenvoudig overbrugbare afstand, wie zegt dan dat de mensen er identiek zijn. Dat de levens er synchroon lopen. Dusja je kan het als vergezocht zien maar je kan het ook zien als wat als het echt zo zou zijn? Wat dan?
Bovendien vond ik het er ook wel aan te zien dat dit een debuutfilm is. Het camerawerk is niet zo sterk als in I Origins. Van Brit Marling kan niet echt iets slechts gezegd worden. Ik denk dat het een vrouw is met veel talent en we gaan er nog mooie dingen van zien. Ik denk ook dat Mike Cahill en Brit Marling nog leuke films kunnen gaan maken die zowel wetenschap als drama met elkaar mengen of misschien iets totaal anders waarom niet.
Ansisung (2018)
Alternatieve titel: The Great Battle
Wat een film! Dit is echt een must-see voor de liefhebbers van de Spartacus-serie van een jaar of 10 geleden. Ook liefhebbers van Kingdom of Heaven, LOTR en The 300, kijken, kijken en nog eens kijken. Na de Indische legende van Bahuubali maakt ook Zuid-Korea een geweldig epische veldslag uit hun geschiedenis na. Dit is echt fantastisch om te zien. Veel vechten, maar ook ruimte voor achtergrond te geven over de verschillende belangrijke personages. Mensen kijken graag naar helden en dit is zo'n film. Ik weet niet wat het budget van deze film was maar wauw echt chapeau. 4.5*
Antebellum (2020)
Vergeten een mening bij te zetten. Goede film. Mooie twists, behoorlijk spannend en origineel is het zeker.
Veel te zwakke score hier. Dit is een thriller die absoluut de moeite waard is om eens te kijken.
Anthropoid (2016)
Ik had helemaal geen hoge verwachtingen van deze film, ook al zag ik dat de rating hier hoog was. Dat wil niet altijd zeggen dat de film ook goed is. Anthropoid viel me echter heel goed mee, dit is echt een interessant stukje Tsjechisch-Slowaakse geschiedenis. Deze film heeft mijn interesse naar de wereldoorlog alleen maar verhoogd. De acteurs deden het prima, de muziek was goed, een degelijke karakteropbouw, hier en daar dramatisch en wat bruter zoals je van een oorlogfilm wel kan verwachten en op het einde zeker spannend met de nodige actie.
Absoluut een aanrader, ook al zegt het onderwerp je niet direct zoveel, volgens mij zal je verrast worden in de positieve zin.
Antichrist (2009)
Bizar. Mijn kennismaking met Von Trier is deze Antichrist geworden. Ik wist dat hij heel controversieel is en dat dit een tamelijk gestoorde film is. Dat viel me op zich nog mee, er zijn een paar ongeziene scènes die niet erg smakelijk zijn. Ik snap ook wel de symboliek erbij of de bedoeling erachter van die bloederige scènes, wat het best erg zwaarmoedig maakt.
Het was ook wel een welkome afwisseling want damn wat was dat eerste uur saai. Een paar mooie shots en slomo's, maar die gesprekken. Mamma Mia.. om van in slaap te vallen gewoon.
Ik heb dan helemaal ook niks met filosofisch en psychologische gezever. Dat maakt het dus ook lastig te beoordelen. Ik denk niet dat ik fan ga worden maar wou het wel eens proberen. Als je het geprobeerd hebt, kan je jezelf niks verwijten. Hij krijgt van mij een 1.5*. Er zit wel wat potentieel in maar helaas is Von Trier teveel fantast en vertelt ie zijn verzinsels op een slordige manier.
Antlers (2021)
Niet zo bijzonder. Ik had er eigenlijk wel wat van verwacht. Dit was toch 1 van de titels die me aansprak afgelopen jaar om te gaan bekijken. Hetgeen ik miste was vooral de band met een personage. Dat kleine kereltje deed me nogal weinig. Keri Russell en Jesse Plemons krijgen ook weinig achtergrond dus dit is dan zo een film die nergens echt gaat boeien. De horror is op zich niet slecht, maar als ik het moet vergelijken met de Wendigo aflevering in Supernatural, dan vond ik dit minder. Het is daar 1 van de eerste afleveringen en ondanks dat ik er 10 seizoenen van zag is die me toch enigszins bijgebleven. Het mythologische aspect wordt eigenlijk amper belicht. Vrij donker ook allemaal, dan vraag ik me af is dit echt nodig.
Apocalypse Now (1979)
Alternatieve titel: Apocalypse Now Redux
Apocalypse Now, een film die ik bij heel wat gebruikers zien staan heb in hun top 10. In de mijne zal deze niet zo snel terecht komen of het moet zijn bij een volgende herkijk, maar ik vrees ervoor.
De Redux-versie is wat mij betreft toch wat aan de lange kant. Ik vond sommige scènes uitermate saai. Vooral eigenlijk dat filosofisch gezever of wat het ook mocht voorstellen van kolonel Kurtz. Ook de dinerscène was niet direct voor mij weggelegd. Wat wel echt ongelooflijk is, is hoe deze film er zo modern uitziet. Ik ben echt onder de indruk want deze film ziet er helemaal niet oud uit. Dat komt waarschijnlijk vooral door de omgeving van Vietnam, maar toch. Ook mooie shots van de natuur, een zonsondergang tussen 2 kliffen, en ga zo maar door. Misschien had ik er teveel van verwacht want Vietnam-films lijken me over het algemeen minder te interesseren dan bijvoorbeeld een film als The Pianist, Fury, Inglorious Bastards of een Hacksaw Ridge. Sommige nummers van de soundtrack waren wel geinig zoals "Satisfaction" dat een mooie scène opleverde.
Apostle (2018)
Bijzondere film. Horror at its finest. Meestal doen films over sektes het niet zo goed bij mij maar er zijn altijd uitzonderingen die de regel bevestigen. Snap de vergelijking met Brimstone niet direct. Dit voelde niet echt als een western. Qua gore vond ik dit ook wel wat bruter nog. Claustrofobische scene check. Naast de horror ook een interessant verhaal en de noodzakelijke romance. Dan Stevens welbekend van onder meer The Guest en Lucy Boynton die ik heb leren kennen in Sing Street spelen een nieuwe toprol. Einde vond ik ook sterk. Het belangrijkste aspect van de film is de soundtrack die een uiterst passende sfeer aan de film geeft.
Nee hoor jongens en meisjes. Dit is misschien een totaal andere film dan The Raid maar Evans gaat hier niet bepaald mee achteruit, deze film is gewoon niet geschikt voor iedereen. Apostle deed mij eigenlijk denken aan de Vlaamse horror Welp qua sfeer en bloederigheid maar het is al een tijdje geleden dat ik die zag, dus staar je er maar niet blind op en kijk deze film zelf want hij is echt wel de moeite.
Aquaman (2018)
De tijd dat ik superheldenfilms nog leuk vond, ligt al een tijdje achter mij. Toch kijk ik de meeste nog wel puur voor het entertainment. Gisteren dan uitgegaan met het idee een film te gaan kijken. Welke film dat zou worden had ik natuurlijk geen idee van bij vertrek. Omdat ik niet echt zin had in de film Shoplifters van Koreeda en mijn twee companen niet zoveel zin hadden in Becoming Astrid of Widows, zijn we afgezakt naar de commerciële films in de Kinepolis en is het Aquaman geworden.
Ik wist dat de regie van James Wan was dus ging ik uit van een fijne film en dat is het ook wel geworden. Het niveau van kwaliteit is echter erg afwisselend en er zijn van die scènes dat je denkt van hoe cheesy en cringeworthy kan je het maken. Randomness is ook troef. Plotgaten ook. Van de Sahara naar Sicilië naar het midden van de Aarde en dat allemaal in no time. Nu is het zo dat er altijd wel mensen zullen zijn die zich hieraan storen maar als je niet beseft dat je deze film niet al te serieus moet nemen, kan je beter niet kijken. Ik heb een paar keer ook gelachen gewoon omdat het echt slecht was. Goed mee geamuseerd met al deze kitsch. Eerste keer ook dat ik Patrick Wilson en Chris Pratt niet uit elkaar kan houden. Ik dacht heel de tijd van is dit nu Chris Pratt, nah. Amber Heard deed me van ver een beetje denken op Scarlett Johansson. Nicole Kidman was voor mij wel het beste van heel Aquaman.
Arctic (2018)
Pfoeh dit was nogal een lange zit. Er gebeurt bijna helemaal niks. Vrij realistisch neergezet dat wel maar spannend is het niet echt. Mads zijn karakterkop houd je in de ban en zorgt ervoor dat je het einde haalt. Wat ook Mads zijn bedoeling is, het einde halen. Nee als survivalfilm zijn er betere films. Ik denk maar aan Alive en Jungle.
Ardennen, D' (2015)
Alternatieve titel: The Ardennes
Eerste uur zit redelijk vol met clichés vond ik, buiten het gevecht in de carwash dan. Het einde is bijna meesterlijk te noemen met een aardige twist die ik net ervoor had zien aankomen. De soundtrack is natuurlijk wel heerlijk Belgisch, ook tijdens de aftiteling met oa Flesh & Bones - Rigor Mortis. Ik miste wel humor, met films uit mijn eigen land lach ik meestal nog het meeste maar oke dat was hier dus niet het geval. Jammer ook van de kleine rol voor Peter van den Begyn, is toch altijd wel grappig. Sfeer was grimmig met een aantal typische noir elementen.
Leuk om is gezien te hebben maar D'Ardennen is misschien lichtjes overschat.
Arlington Road (1999)
Spannende film met een zeer sterke rol van Jeff Bridges. Ik had bij de aanvang van de film en door een vage blik op de poster te werpen eigenlijk een totaal andere film verwacht. Ik had het vooral donkerder gefilmd verwacht maar daar zat ik dus helemaal naast. Ik had dus op veel sfeer verwacht maar het is hier eerder het verhaal dat de film zo boeiend houdt.
Tim Robbins speelt altijd wel goed en is hier uitstekend gecast. Ik vind hem zo'n acteur waar moeilijk doorheen te kijken valt. Is hij nu een slecht persoon of is hij goed? Hij kan perfect een huisvader spelen maar tegelijk ook een psychopaat.
De film speelt heel lang met de vraag is de buurman wie hij zegt dat hij is en kan ik hem vertrouwen? Stukje bij beetje lost Bridges de puzzel rond zijn buurman op en het einde is dan ook best verrassend. De regisseur toont hier toch wel lef. Uiteindelijk had ik door wat er zou gebeuren zet net voordat het gebeurd. Heerlijke twist.
Armageddon (1998)
Wat heb ik hier van genoten zeg. De film zit nochtans boordevol clichés, maar de romance tussen Liv Tyler en Ben Affleck is geloofwaardig en ook de band met haar vader voel je toch wel. Op die manier komt het einde hard binnen ondanks dat je ook hiervan zou kunnen zeggen dat het een typisch Hollywood einde is. Het einde had ik wel zien aankomen omdat hij meeging met A.J. (Ben Affleck) die zou achterblijven. Ondanks dat het einde dus een beetje voorspelbaar is en dat het wetenschappelijke soms grandioos in het belachelijke getrokken wordt, stoorde me het deze keer niet. Het zijn tenslotte ook geen astronauten die deze stoten uithalen en het is een missie die nooit eerder is gedaan.
Ik denk dat iedereen voor zichzelf moet uitmaken wat hij/zij van deze film vindt, maar het is gemaakt om te entertainen en dat doet die zeker en vast. Gewoon 2u30 lang genieten van humor, explosies en clichés. Pure feelgood, enjoy!
Armée des Ombres, L' (1969)
Alternatieve titel: Army of Shadows
Dit is wel een heel sombere film over het verzet in de Tweede Wereldoorlog. Naar het einde kwam ik er pas goed in om eerlijk te zijn. Le Samourai was ook al wel een trage film, de stijl van Melville vind ik op zich wel intrigerend. Qua verhaal is vrij dun en vond ik soms wat van de hak op de tak springen. Introducties van de personages verliepen ook niet zo goed, de film was bijna gedaan voor ik goed wist wie nu wie was. Het is wel zot hoe Melville je aandacht toch weet te behouden ondanks dat het soms echt traag is. Behoorlijk uniek hoe hij stilte en dode scènes toch bijna boeiend weet te maken, ik zeg niet altijd maar toch vaak.
Army of the Dead (2021)
Bijzonder matige film van om eerlijk te zijn ook niet de beste regisseur. Beetje veel opgehemeld de laatste tijd die Zack Snyder maar de eerste echte goede film van hem moet toch nog gemaakt worden denk ik dan. Hij heeft een wat eigenaardige stijl maar ik ben er niet zo weg van. Soms zo een beetje waziger filmen en vrij duister altijd. Koel. Dave Bautista als hoofdrolspeler dan weet je ook al wel van B-film op komst (al kan ik hem in Guardians of the Galaxy nog wel appreciëren). Dit ligt hem dan toch wat minder, hier kan hij zich niet wegstoppen achter een "masker". Voor de rest probeert Snyder de zombies een intelligentere insteek te geven. De koning of alfaman zombie heeft dan ook nog eens emoties. Ja ik vond het ook een bijhoorlijke clichéfilm met veel domme actie. Te gezocht door de schrijvers. Hier en daar een leuk ideetje maar het verhaal was ook behoorlijk zwak. Zeker te zwak voor 2u30 mee te vullen. Duidelijk een werkpunt voor Snyder om zijn films wat in te korten.
Arrival (2016)
Dit is een moeilijk te beoordelen film. Langs de ene kant vond ik het concept van niet-lineaire tijd wel origineel en degelijk uitgewerkt. Langs de andere kant vond ik de drama niet zo sterk, hoewel er zeker een goede chemie was tussen Renner en Adams, maar misschien eerder vriendschappelijk dan. Soundtrack was soms erg prachtig en ingetogen, anderzijds soms totaal niet mijn ding.
Een film dat mij dus met gemengde gevoelens achterlaat, waarvan gezegd moet worden dat die heel prachtig geschoten is en waarin prima geacteerd wordt. De film ging ook iets te lang duren vond ik met het analyseren van dat koffiekring-taaltje zoals ze het hier weleens noemen.
Jammer genoeg op IMDb dus wat overgewaardeerd waardoor ik toch een film verwachtte van het niveau Interstellar. Dat was nu toch niet het geval hoewel Arrival wel een film blijft dat iedereen is gezien moet hebben. De score op MM komt daarom ook overeen met wat ik zou geven, hoewel dat vooral voor de originaliteit is en de schitterende cinematografie.
Artificial Intelligence: AI (2001)
Alternatieve titel: A.I.: Artificial Intelligence
Een mindere film van Spielberg. Artificial Intelligence heeft een verhaal dat inhoudelijk tekort schiet. Ik had ook het gevoel dat de film perfect had kunnen eindigen onder water bij de Blue Fairy. Het laatste halfuur is nogal vergezocht, maar typisch voor Hollywood is dat men op zoek wil naar een happy end.
De film probeert ook sentimenteel over te komen, maar liet mij alvast volkomen koud. Osment mag dan wel goed acteren, het script is niet sterk genoeg.
De hele film is te fragmentarisch en zeker het middengedeelte voegt weinig toe. Daar komt wat meer kitsch alsook een ethisch vraagstuk bij kijken, al heb ik niet het gevoel dat dit daar de juiste film voor was.
Assassin's Creed (2016)
Toch maar eens aangezet omdat ik dit type films, ik doel dan op films van vroegere tijden (oudheid, middeleeuwen), altijd graag bekijk. Bovendien heb ik één van de spellen even gespeeld, namelijk Black Flag. Ik ervaarde alleen de gameplay als te repetitief en ben er als dusdanig vrij snel mee gestopt.
Zodoende wist ik dus eigenlijk zo goed als niets over het verhaal van de Assassins en hoe dat juist zit met de Tempeliers. Ik moet zeggen dat ik over de grote lijn lange tijd wel mee was in de film maar hier en daar ging het ofwel wat snel ofwel is het gewoon onduidelijk aan de man gebracht. Nu, ik denk niet dat je alles hoeft te snappen om dit een goede film te vinden want ondanks alles vind ik de ratings hier betrekkelijk laag. Op zich is deze film strak geregisseerd en stijlvol in beeld gebracht. Ik begrijp dat sommigen hier misschien gewoon té veel van hadden verwacht en dan gaat een film bijna altijd tegenvallen.
Het pluspunt is voor de meesten duidelijk hetgeen zich afspeelt in 1492 in Andalusië. Voor mij was dat ook zo, voornamelijk door de actiescènes. Direct daar tegenover staat dan het feit dat er geen bloed vloeit, echt een doodzonde. De kostuums zijn vet en de acteerprestaties degelijk maar niet meer dan gewoontjes. Een beetje een vreemde keuze is dat Jeremy Irons de vader speelt van Marion Cotillard (een Engels acteur met een Franse dochter, achja waarom ook niet?)
Het einde is niet echt bijzonder te noemen en dat is behoorlijk jammer want daardoor zal de film al snel vervagen in mijn geheugen. Assassin's Creed lijkt me dus de volgende franchise te gaan worden die nooit verder dan de middenmoot zal uitkomen qua films, maar ik blijf optimistisch en zal een volgend deel zeker bekijken.
Assassination Nation (2018)
Mijn eerste gedacht was: wat een puberaal filmpje. Naarmate de film vordert merk je echter dat er een boodschap inzit. Het hele concept doet je nadenken hoewel het voor mij toch een ver-van-mijn-bedshow is. Deze Assassination Nation heeft wel pit en durft voor zijn mening uitkomen. Dat kan ik zeker appreciëren, hoewel het einde net wat té feministisch aanvoelt. Wanneer de end-credits lopen krijg je nog best een cool nummer gespeeld door een orkest.
Al bij al een moeilijke film om te beoordelen. Er zit teveel nonsense in terwijl het uiteindelijk een no-nonsense verhaal is. Tegengestelden trekken elkaar weleens aan maar hier ben ik er niet helemaal over uit. Ik vond het zeker boeiend door de aparte stijl. Ook de soundtrack is nogal apart maar het intrigeert wel net zoals de film. De twist op het einde is ook goed. Ik zag hem niet aankomen maar er zijn dan ook best weinig aanwijzingen in de film. Nja, een 3.5 dan maar.
Atomic Blonde (2017)
Ik had hier meer van verwacht om eerlijk te zijn. Dat de film zwaarbeladen ging zijn met muziek had ik al vernomen, maar zo zwaar... Nee het is een beetje teveel van het goede geworden. Het blijft een film geen cd met beeld.
Qua plot is het inderdaad lastig te volgen en zeker het einde. De leugens en de twists stapelen zich op en uiteindelijk is het moeilijk om nog te weten wat waar is, wat echt is en wat niet. De film deed me in het begin erg denken aan John Wick vanwege de club en Charlize Theron die een vrouwelijke versie van Keanu Reeves leek te gaan spelen. Er wordt wel meer geknokt met de vuisten dan in John Wick, maar het was niet altijd even indrukwekkend. Zeker in het begin dacht ik geregeld van amai is het dat en die mannen laten zich zo inmaken. Ik had er mijn vragen bij.
Visueel was de film mooi, kleurrijk en toch ook niet. Hippe stijl. Het contrast met de grauwe Berlijnse hoofdstad in 1989 steekt soms hard af tegen bijvoorbeeld het kleurenpalet in de club. Het acteerwerk was zeker goed. Theron met haar ijzige gezicht waar je niets aan kan zien. McAvoy acteert best goed, al komt die niet snel af van zijn "gestoorde persoonlijkheid"-status na Split gezien te hebben. Ik had zijn rol ook meteen door maar dat zal eerder aan het script liggen dan aan hem. Boutella die duidelijk aan het doorgroeien is en we vast nog veel zullen tegenkomen in blockbusters laat hier een meer erotische kant zien. Ganz geil zouden de Duitsers haar vinden. Toby Jones zie ik liever wat luchtiger aan het werk want ik vind hem best een grappig hoofd hebben en Goodman zie ik toch ook liever minder serieus.
Een beetje jammer is ook dat ik bij deze film eerder een Britse vibe had dan een Duitse. De film kon zich even goed in Londen afspelen ipv in Berlijn. Een Britse sfeer gaat bij mij vaak gepaard met een stijf en saai spel. Hier wordt dit afgewisseld met brute actie en een beladen soundtrack waardoor er een vreemde combinatie van leuk met hier en daar een inkakmoment ontstaat. Misschien hebben de panlatten van benen van Charlize Theron er ook iets mee te maken. Het ziet er allemaal niet zo vloeiend uit. Laat staan dat ze sterk genoeg is om tientallen zware Russen naar de verdoemenis te helpen. 3*