Amores Perros (2000)

Amores Perros

Amores Perros is een zeer donkere film van Iñárritu waarin hij weer verschillende verhaallijnen laat samenkomen door een tragische gebeurtenis. Het is soms hartverscheurend wat je te zien krijgt, en wie niet tegen dierenleed kan zal soms met de handen voor zijn ogen zitten. We krijgen de mens weer op zijn slechts te zien, en Iñárritu laat zien dat iedere actie uiteindelijke een tragisch gevolg kent. Zelfs een goedbedoelde actie zoals het verzorgen van een dodelijk gewonde hond.

Het eerste gedeelte met Octavio en Susana is fantastisch, en ook het laatste gedeelte met El Chivo is zeer sterk. Alleen het middengedeelte, waarin we een vrouw volgen die door een auto ongeluk haar been verliest en haar modellencarrière op haar buik kan schrijven, is iets minder. Het acteerwerk van vooral Bernal en Echevarria is weergaloos, en Iñárritu weet uiteindelijk alle verhaallijnen op een bevredigende manier af te sluiten.

Innaritu's zijn debuut was al meteen raak. Intrigerende film waarin 3 verschillende personages met elkaar even kruisen. En dat in levensbedreigende omstandigheden, waarin de derde hoofdrolspeler van de film nog even de eerste zijn geld steelt.

Elk verhaal is uniek, net zoals elk leven uniek is. Er zitten veel memorabele scenes in de film. Soms zijn de beelden niet prettig, maar er worden bij mijn weten geen honden in beeld doodgebeten. Een beetje jammer is misschien dat steeds hetzelfde muziekje terug leek te komen. Ook is de film een open einde want je weet van niemand hoe het nu verder zal gaan in zijn/haar leven. Maar elk verhaal is wel zodanig afgewerkt dat het een volwaardige afronding is van ieders persoonlijke verhaal.

De acteurs zijn mij niet bekend maar spelen erg degelijk. Aanrader als je tegen dierenleed kan.

Toen ik de film voor het eerst zag, was ik direct onder de indruk. Een sterk drieluik over het harde leven in Mexico. En wees gewaarschuwd, de titel mag dan op hondenliefhebbers hinten, de beestjes hebben het zwaar in deze film. Maar nog niet eens zo zwaar als de mensen in deze film. Iñárritu schets het leven in Mexico als een harde dog eats dog wereld, waarbij er uiteindelijk geen winnaars zijn.

Het is allemaal fantastisch geregisseerd. Naturel acteerwerk en een camera die continu, haast documantair dicht, op de huid zit, maken het een indringende kijkervaring.

Iñárritu zou met zijn volgende films ook laten zien een van de allergrootste te zijn, met zijn poëtische vertelwijze en heeft ook met elke film wat te zeggen. Gelukkig is hij weer aan het werk en aan zijn tweede Mexicaanse film, Limbo, begonnen.

Klein meesterwerk.

De alternatieve titel "Love's a Bitch" dekt de lading misschien wel beter dan Amores Perros (houdt van honden). Er wordt wel van honden gehouden in deze film, maar we zien ook hondenleed. De drie hoofdpersonen zijn allen wat de liefde betreft nieuwe wegen ingeslagen. Het levert verhalen op, welke op een cruciaal punt met elkaar verbonden worden. Dat is ronduit geniaal gedaan. Het eerste verhaal levert direct vuurwerk op en komt vanaf de eerste minuut hard binnen. Het tweede verhaal is dan een stapje terug, ook het tempo neemt dan af. Tenslotte komt het derde verhaal wel weer intensief tot leven. Het rauwe straatleven in Mexico stad wordt echt prachtig weergegeven en de overlevingsdrang in combinatie met de amoureuze ontwikkelingen brengt van alles boven bij de betrokkenen. Het is jammer dat halverwege de boel wat inzakt, verder is dit een sterke film met erg realistisch aanvoelend drama.