
21 Grams (2003)
Verenigde Staten
Drama / Thriller
124 minuten
geregisseerd door Alejandro G. Iñárritu
met Sean Penn, Naomi Watts en Benicio Del Toro
Een vreemd ongeluk brengt een ernstig zieke wiskundige (Paul), een rouwende moeder (Christina) en een herboren ex-gevangene (Jack) samen in een verhaal dat hun emotioneel en fysiek beladen levens toont. Hoewel ze elkaar niet kennen, wordt het trio onherroepelijk verstrengeld in een mix van liefde, verlossing en obsessie.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=rKCNBFjy_yI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,6 / 224197)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)
Sterke film over en weer, beklemming, rauwheid en intensiteit zijn hier groot.
21 Grams is een prachtige film waarbij de acteerprestaties sterk zijn.
Helaas heb ik inmiddels al een paar films gezien in dit genre, maar dit maakt 21 Grams niet minder bijzonder.
Ik doel op diverse verhaallijnen die vervolgens richting het einde bij elkaar komen.
Een paar voorbeelden zijn o.a. 11:14, 4.3.2.1 en 2 Days In The Valley.
Het is dus noodzakelijk om hier verder niet veel over te vertellen.
Een film die vanaf het begin tot het einde blijft boeien.
Aanrader!!
3,5 *
Na deze film toch een puntje minder voor Crash. Hoewel een goede film vindt ik hem achteraf wel erg 'geinspireerd' door 21 Grams.
Kan er hele verhalen over kwijt maar dit is simpelweg een van de 5* films voor mij!

Ach, had ik maar 11 plaatsen in mijn top 10.

Vooral Naomi Watts vond ik enorm goed!
Mooie 'puzzelweergave' van een toch wel hard verhaal.
Ik had al gelijkaardige films gezien zoals Magnolia en Babel. Opzich ben ik wel te vinden voor de puzzelstukken die door elkaar in scene gebracht worden en pas tegen het einde aan tot een clue komen. Alleen werd dat bij de andere 2 genoemde beter uitgewerkt. Het zijn 3 personages die op zich wel goed geacteerd worden maar die zo depri overkomen dat het me bijna niets kan schelen wat er met hen gebeurd. Een kleine tegenvaller dus deze film, maar toch nog de moeite om te zien. Ik had er alleen wat meer van verwacht. Vooral omdat bij Babel zoveel verwezen werd naar 21 grams. Blijkbaar heeft de regisseur toch ervaring opgedaan met de jaren en een betere film neergezet met Babel.
Ik heb bij mijn eerdere recensie de vergelijking al gemaakt van het latere Babel. 21 grams is een mooi voorbeeld van een creatief idee dat later veel beter werd uitgewerkt en daardoor quasi irrelevant geworden is. Het is een leuk idee om een film te maken, de puzzels door elkaar te schudden en zo de kijker stuk voor stuk de essentie van het verhaal mee te geven.
Helaas is het verhaal al van begin af aan overduidelijk en laat het buiten die creatieve puzzel niets aan de verbeelding over. De impact bij mozaïekfilms (Crash, Babel, Magnolia) of terugspoelfilms (Irréversible, Memento) is toch iets groter en gaandeweg kom je dingen te weten doordat de puzzel dan pas valt. Of komen verhaallijn veel mooier samen. Iets was ik mis in 21 grams.
Qua acteerwerk schiet enkel Del Toro er boven uit. Penn en Watts vallen mee, maar hebben al veel beter gedaan. Als dit verhaal gewoon gefilmd was, is het een enorm saai gedoe. Het enige wat de film recht houdt is het creatieve idee van de puzzelfilm. Het einde is zelfs cheesy.
Mooie film dus, maar ook niet meer. Toch nog ietwat origineel gemaakt, maar als je Babel ziet merk je toch het verschil enorm.

Geweldige cast. Penn, Del Toro, Watts... Buitengewoon.
Iñárritu, 3 films, 3x 4,5*. Enkel nog wachten op de 5*. Wat een koning.
Dankzij een cultureel programma op tv zag ik een fragment van deze "21 Grams" en realiseerde mij dat
ik hem nog niet gezien had.

Inmiddels dus wel en wat een topper is dit op sommige momenten hartverscheurend drama.
Een aantal ontroerende en meeslepende verhaallijnen komen uiteindelijk te samen in een eveneens aangrijpende climax.
Met een flink aantal grote namen en sterren cast kan het bijna al niet fout gaan wat betreft acteer kwaliteiten. Sean Penn, Naomi Watts en Benicio Del Toro zetten ijzersterk hun personages neer.
Aangrijpend,realistisch, uit het leven gegrepen drama die vlak voor het eind letterlijk uitlegt waarom
deze film nu precies "21 Grams" heet.
4.5*
Een aantal grote namen als acteurs, en het acteerwerk is ook zeker in orde. De beelden zijn vrij gritty, ik vond het er wel sfeervol uitzien, maar uitzonderlijk is het niet. 2,5*.

En hoewel ik ditmaal absoluut niet de neiging heb gehad om de film uit te zetten is ook hier het verhaal de zwakste schakel. Het duurt te lang voordat er enige duidelijkheid en structuur in de film komt en toen het verhaal echt interessant werd was de film al bijna voorbij. De laatste 15/20 minuten maken echter wel wat goed, deze zijn van een heel ander niveau.
Wat deze film sterk maakt is het acteerwerk. Om te beginnen met de hoofdrolspelers Sean Penn en Naomi Watts die beiden een ijzersterke rol neerzetten en een sterk personage creëren. Naast het hoge niveau van ook de kleinere rollen is de prestatie van Charlotte Gainsbourg absoluut noemenswaardig. En een leuk gastrolletje voor Kevin Chapman

Benicio Del Toro speelde ook overtuigend maar ik vond zijn personage ronduit vervelend en overdreven waardoor deze prestatie weinig met zich meebrengt. Dit personage is één van de redenen dat het verhaal mij niet volledig kan overtuigen.
De acteerprestaties en het einde zijn zeker drieënhalve ster waard, ik verwacht en hoop echter dat Amores Perros en in mindere mate ook Babel over het geheel sterker zijn.
Het personage van Paul (Sean Penn) vond ik het meest intrigerend. Wat doet het met een mens om verder te leven met iemands anders hart? Wat doet het met een mens dat je zelf overleeft ten koste van iemand anders? Dit psychologische effect, dat eerder schaamte en schuldgevoel opwekt dan blijdschap wordt redelijk goed aangehaald in de film. De relatie tussen Christina en Paul is misschien dan wel net te cliché, maar doet niets af aan de kwaliteit van de film.
Maar ook de andere verhaallijnen worden uitgediept. Christina als junkie die verder moet als kinderloze weduwe na een verkeersongeval. En Jack die als ex-gedetineerde het geloof vindt, verliest en herontdekt. "Jesus will save me" was zijn uitgangspunt, en hij verliet zijn familie door te boeten voor zijn zonde, maar het Jezus liet hem in de steek of misschien is er helemaal geen Verlosser ...
Elk personage kent verlossing en een afkeer. Allen worden geleid door deze duale verbondenheid. Jack die Jezus liefheeft en verstoot. Christina die walgt van Paul, maar ook met hem de koffer induikt als een deeltje van Michael. En Paul die zich aangetrokken voelt (uit medelijden?) tot Christina, maar haar (en Mary) gebruikt. En die laatste gebruikt de situatie om een kind te verwekken.
De film wordt gedragen door de drie hoofdpersonages. Zijn acteerden ijzersterk en bepalen mee het succes van de film. Een toppertje van Inarritu. Misschien moet ik binnenkort toch ook maar eens Amores Perros zien.
Jeetje, 124 minuten lang fenomenaal acteergeweld. Zowel Naomi Watts, Sean Penn als Benicio Del Toro weten er een zeer sterk drama van te maken. Watts en Del Toro werden zelfs genomineerd voor een Academy Award. Dit is een film waarvoor je in de stemming moet zijn, want het is totaal niet licht verteerbaar. De meest afschuwelijke onderwerpen komen er namelijk in voor. Om maar wat te noemen: rouw, de dood, de pijn waar je mee moet leven wanneer je een zonde begaat. De film is misschien ietwat aan de lange kant, al is twee uur een vrij normale speelduur, misschien is dat gewoon gevoelsmatig.
Maar even hoor: Alejandro González Iñárritu, wat een regisseur. Ik heb nu zijn laatste vijf films gezien, en daarin haalt hij een enorm hoog en constant niveau. Ik durf wel te zeggen dat hij op dit moment tot de grotere regisseurs van filmminnend Amerika (en Mexico natuurlijk) behoort. Dit is ook weer zo enorm rauw. Ja, my man.
- Fenomenaal acteerwerk van de hoofdrolspelers
- Gevoelsmatig lange speelduur
- Niet chronologisch = verfrissend
- Je zit bij bepaalde scenes op het puntje van je stoel
3,5 sterren.
Verfrissend en origineel is de niet chronologische vertelstijl wel. Watts, Penn en Del Toro spelen erg goed, vooral del Toro viel me op. Vond hem in zowel Star Wars als Sicario niet overdonderend goed spelen, maar hier weet hij je wel mee te trekken.
De onderwerpen zijn best heftig. Ondanks dat vond ik het verhaal nou niet zo geweldig. Het in een niet chronologische volgorde te zetten veranderd niet het feit dat het verhaal nogal basic is. Had hier ook wel iets meer van verwacht. Ook emotioneel greep hij me totaal niet.
Kort samengevat, goede acteerprestaties en een best redelijk maar normaal verhaal.
Maar nog steeds bovengemiddeld goed deze.
4*
Mja. Vond hem in zowel Star Wars als Sicario niet overdonderend goed spelen
Hahaha, in Star wars heeft sinds 1983 niemand meer naar behoren geacteerd. Die green screen shit is gewoon niet te doen voor acteurs. Zeker met de regisseurs die ze daar doorgaans voor aantrekken.
Veel interessanter was wie die mensen zijn, waarom ze zo zijn en welke reacties ze geven.
En dat is exact wat deze film je geeft, maar dan op een geflipte "memento" wijze, waardoor je je constant afvraagt hoe dit personage weer op dat idee kwam.
Kijk, dit is een film waarvoor je je schrap moet zetten om 2u mee met de stroom te laten voeren. Door de niet-chronologische verhaallijn wordt er gespeeld met oorzaak gevolg, en zie je hoe de hoofdpersonages zich in sinkhole (laten)werken die deze film is.
Regisseur Shady El-Hamus (De libi) brengt maandelijks een ode aan een bijzondere filmscène. Zoals een aanrijding buiten beeld uit 21 Grams van Alejandro González Iñárritu.