• 14.436 nieuwsartikelen
  • 173.034 films
  • 11.608 series
  • 32.849 seizoenen
  • 637.844 acteurs
  • 197.601 gebruikers
  • 9.267.868 stemmen
Avatar
 
banner banner

Brand upon the Brain! A Remembrance in 12 Chapters (2006)

Drama / Sciencefiction | 95 minuten
3,88 33 stemmen

Genre: Drama / Sciencefiction

Speelduur: 95 minuten

Alternatieve titel: Brand upon the Brain!

Oorsprong: Verenigde Staten / Canada

Geregisseerd door: Guy Maddin

Met onder meer: Maya Lawson en Katherine E. Scharhon

IMDb beoordeling: 7,3 (3.827)

Gesproken taal: Engels

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Brand upon the Brain! A Remembrance in 12 Chapters

Guy en zijn zus Sis groeien op op een mysterieus eiland met weeskinderen. Wanneer de ouders van een geadopteerd kind zien dat het kind een mysterieus brandmerk achterop zijn hoofd heeft, komen Wendy en Chance Hale - beter bekend als "The Lightbulb Kids", een broer-en-zus detective-team uit een beroemde kinderboekenreeks - om de boel op te lossen.

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van streeter

streeter

  • 1436 berichten
  • 6799 stemmen

Dit was een unieke ervaring. Ik heb deze film op het New York Film Festival gezien vorige week.

Het is een stomme film, maar in de zaal was: een orkest, een castrato (die de zangstem van een kind zong), een groep foley mensen die alle geluidseffecten nadeden, en een interlocutor (in dit geval, Isabella Rossellini) die (net als bij films zo'n 90 jaar geleden) het verhaal vertelt tijdens de film.

Maddin vertelde dat er nog geen geluid track was opgenomen voor de film, maar dat dat uiteindelijk zal gebeuren zodat het in andere bioscopen kan spelen. Hopelijk zal Rossellini het opnemen - de film was al eerder vertoont in Toronto maar met een andere interlocutor.

De film zelf is erg uniek kwa verhaal en de stijl is weer als Maddin's eerdere films. Ik was erg dol of The Saddest Music in the World een paar jaar terug, en dit was geen teleurstelling.

****


avatar van Martin Van K

Martin Van K

  • 9050 berichten
  • 4536 stemmen

interessante filmervaring, lijkt me zo. Dit doen ze wel eens meer met oudere, stomme prenten. Tegenwoordig zie je het nog zelden met nieuwe films.


avatar van borasi

borasi

  • 121 berichten
  • 5680 stemmen

Zonder een flinke Ritalin kon ik deze niet aan, bijzondere film.


avatar van Mochizuki Rokuro

Mochizuki Rokuro

  • 18933 berichten
  • 15907 stemmen

Twee maanden terug al eens aan begonnen, na een (vermoeiende?) werkdag en toen afgezet, want de kenmerkende associatieve hyper-stijl van Maddin werkte totaal averechts. Dus nu een rustige zaterdagmorgen.

Nu ben ik net als vorige keer begonnen met de audio-track van Laurie Anderson. Ben groot fan van haar, maar ze is zo dwingend aanwezig met haar stem en dictie, dat voelde niet meer als Maddin-film. Dus gauw overgeschakeld op de Maddin-track en uiteindelijk na een half uur toch overgeschakeld naar het Rossellini-audiospoor. Want dat is toch het originele. Maar met de stem van Maddin voegt het natuurlijk wel iets toe aan het autobiografische element.


avatar van Vinokourov

Vinokourov

  • 3143 berichten
  • 2909 stemmen

Wat is dat toch gaaf, wanneer men met het medium film buiten de kaders treedt. Het wordt weinig gedaan, maar je kunt zo bizar anders een film in elkaar zetten dan dat conventionele gebeuren. Guy Maddin doet dat met Brand upon the Brain! door een stomme film te maken met een vertelster en een verhaal dat het meest weg heeft van een langgerekte droom. Bizarre gebeurtenissen, onlogica en repeterende beelden worden afgevuurd op de kijker. Het tempo zit er lekker in en visueel valt er erg veel te beleven.

Ik zat te lezen wat ik bij een andere film van Guy Maddin, My Winnipeg, had geschreven en wat daar staat is ook van toepassing op deze film. Qua sfeer en stijl is het min of meer hetzelfde. Kun je een zwakte noemen, dat ie niet veel varieert, maar voor een tweede keer zo'n uiterst aparte film kijken vond ik prima. Liefhebbers hiervan raad ik overigens Tuvalu aan. Dat is ook zo'n soortgelijke bizarre film met een unieke smoel.


avatar van John Milton

John Milton

  • 23515 berichten
  • 13029 stemmen

Mijn elfde film alweer van Guy Maddin, en daar zat tot nog toe geen enkele onvoldoende bij. En dat verandert nu niet, integendeel: wat mij betreft hoort Brand upon the Brain! bij zijn betere werk. Dat betekent niet dat ik het gelijk aanraad, want zulks moet je wel een beetje liggen. Ik had het eerdaags met Kondoro in het kader van de horrorchallenge 2024 over het subgenre Silent Film, en dat je daar natuurlijk evt ook een moderne silent horror voor kon kijken. Er staat nergens dat dat een Film uit de 1920s moet zijn. Een Mad God (2021) of The Call of Cthulhu (2005) telt ook, en datzelfde geldt voor deze neo-silent film Brand upon the Brain!

In deze film groeien Guy en zijn zus Sis op op een mysterieus eiland met weeskinderen. Wanneer de ouders van een geadopteerd kind zien dat het kind een mysterieus brandmerk achterop zijn hoofd heeft, komen Wendy en Chance Hale - beter bekend als "The Lightbulb Kids", een broer-en-zus detective-team uit een beroemde kinderboekenreeks - om de boel op te lossen.

Verwacht een hoop gekte en een met passie gemaakte film zoals volgens mij alleen Guy Maddin die kan maken. Voor de doorsnee horrorliefhebber valt hier weinig te zoeken, maar voor wie de stille film een warm hart toedraagt (of juist niet en eens wil kijken of de moderne variant daarop beter bevalt) kan ik Maddin absoluut aanraden, ook al is de horrortag op IMDb wat vergezocht.

Check vooral de trailer

4*