Mad God (2021)

Ziet er behoorlijk geflipt uit.

Bijzonder.

Mad God is een akelig en eigenaardig projectje van een regisseur die duidelijk achtergrond heeft binnen dit vak. Hij heeft er daarnaast ook 30 jaar aan gewerkt, dus dan mag je wel een resultaat afleveren dat ertoe doet. Ondanks dat ik zelf niet altijd even veel aan de film vond, moet ik toegeven dat het een indrukwekkend dingetje is geworden.

Deze film ademt een hoop horror uit en dat werkt voordelig. Al vanaf het begin kan je aanvoelen dat er een hoop in deze film gaat zitten dat nachtmerries uitademt. Dankzij een indrukwekkend staaltje aan slowmotion wordt dit ook mogelijk gemaakt, en Tippett vergeet ook niet variatie aan zijn film toe te voegen. Veel diverse soorten van monstertjes komen voorbijwandelen, en het werkt vaak.

Een echt verhaal zit er niet in, als kijker wordt er van je verwacht dat je zelf achter de betekenis van de film komt. Er kunnen meerdere concepten aan de film gelinkt worden, maar uiteindelijk geeft de film je de kans om van alles te bedenken. Een duidelijke lijn zit er namelijk niet in, het hoofdpersonage verdwijnt zelfs na een tijdje volledig uit de film en krijg je een heel ander pad te zien.

Wat ik jammer vond is dat het niet aanvoelde alsof ik onder werd gedompeld aan de film. Echt overweldigend is het namelijk niet. Het voelt relatief klein aan. Ondanks de duidelijke passie voor zowel slowmotion als horror kon ik gewoon weinig in de film vinden dat ik echt leuk vond. Weinig serieus gave scenes, ondanks dat de film aardig freaky is.

Verder is het allemaal ook duisterder en heftiger dan je zou denken, iets dat ik niet direct had verwacht. Ik heb er zeker van kunnen genieten, maar ik ben niet zo'n fan van de vaagheid en ik mis gewoon die juiste scenes. Verder een relatief gestoorde film met een grote dosis passie en variatie. Ik denk dat de fans hiervan gaan genieten, het kan bijna niet anders.

30 jaar in de maak, deze stop-motion film van Phill Tippet (Oscar visual effects Jurassic Park). Eerder verschenen reeds 3 sequenties, resp. Mad God 1-3, die tezamen grofweg de helft van de film betroffen. Nu is hij dan eindelijk uit met hulp van een Kickstarter campagne van een kleine tien jaar terug. En zelfs voor een notoir arbeidsintensief subgenre als stop-motion animatie, spat in iedere scène van het scherm hoeveel werk hierin heeft gezeten. Erg tof dat iemand zoveel bloed zweet en tranen heeft vergoten om zo'n groteske, bizarre nachtmerrie op film vast te leggen.

Net als bij mij vorige film The Head Hunter, is ook hier de narratief slechts licht aanwezig; er wordt in deze film zelfs geheel niet gesproken. Ik heb nochtans met grote ogen zitten kijken naar de wereld die Tippet hier geschapen heeft.

En bij deze een aanrader voor Onderhond.

4*

Onderhond is deze film al een beetje beu alvorens hem gezien te hebben

Maar wat ik ervan gezien heb zag er geweldig uit. Zal binnenkort wel eens wat moeite doen.

Mij evenzeer. Gewoon weer een gevalletje "overal hype en lastig aan te komen".

Phil Tippett is een naam die je misschien niet zo gauw is iets zeg! Maar hij bouwt miniaturen en verzorgt visuele effecten van grote blockbuster films zoals de Star Wars- en Twilight- franchise, was eveneens betrokkens bij films zoals Jurassic Park en RoboCop en ontwierp mede voor Piranha (1978) de vissen. De beste man is dan ook al rond 40 jaar op de achtergrond een beroemdheid!

De film is een volledig praktische stop-motionfilm, met enkele kleine uitzonderingen van live-actionscènes. En dit Mad God- (hobby)project heeft het grootste deel van Tippet's carrière in beslag genomen, het begon tijdens de opnames van RoboCop 2 in 1989 en eindigt dan nu 30 jaar later met het uitkomen van deze film! Gezien hoe gedetailleerd de wereld is en hoeveel tijd en moeite is besteed aan het tot leven brengen ervan, kan je niet anders dan spreken van vakmanschap !

Nu is deze film Tippetts verbeelding als kunstenaar waardoor de film niet veel weet te vertellen! Het verhaal is bijna uitsluitend visueel, er is geen echt plot en er is niet eens een hint of reden over wat er nu gebeurt Maar de getoonde wereld is gewelddadig en gruwelijk. Angstaanjagend wezens zwerven door het land en tussen de vele monsters en martelscènes is de film donker en luguber.

Deze film, is een erg mooie (maar verknipte) animatie, zonder dialoog, en een zeer visuele ervaring met een raadselachtig apocalyptisch verhaal uit de diepste ingewanden van de verbeelding van Tippett. Tja uiteindelijk had een plotvriendelijker film beter geweest dan deze artistieke expressie. Maar neemt niet weg dat dit een waanzinnige prestentatie was!

Morgenavond de Belgische première van Mad God op het Razor Reel Flanders Film Festival te Brugge. Na de film een live Q&A met Phil Tippett vanuit de USA. We zijn benieuwd.

Zoiets nog nooit gezien, heel bijzonder. Prachtig gedetailleerde wereld(en) van Tippett. Geen film die voor iedereen is weggelegd. Je afvragen wat je eigenlijk aan het bekijken bent doe je beter niet. Laat je gewoon meevoeren met deze visuele pracht. Instant cultfilm als je het mij vraagt. Nog een lezing over de man en een docu meegepikt vandaag. De docu vind ik niet terug op MM.

Apart toch.

Een compleet unieke film ... alleen heb je nu ook Junk Head, een film die qua concept, uitwerking én achtergrond enorm veel gelijkenissen heeft met deze Mad God, waardoor het niet vergelijken van beide films best lastig is. Toch moet je het niet teveel doen, want ze zijn compleet eigen films die makkelijk op zichzelf kunnen staan.

Mad God is vooral een visueel juweel. Duistere stop-motion die in rijkelijk veel detail uitgevoerd werd. De wereld waarin je terecht komt is uiterst creatief. De narratief is verder beperkt, maar er valt zoveel te zien dat dat eigenlijk helemaal niet uitmaakt.

Er zijn ook minpuntjes. Zo zijn de paar live-action scenes niet ideaal, is de soundtrack niet krachtig genoeg en is de structuur van de film ook wat vreemd, maar dat verbleekt in vergelijking met al het moois wat Tippett hier laat zien. Een erg gave film dus, aanrader voor liefhebbers van stop-motion animatie en dark fantasy.

4.5* en een uitgebreide review

Mad World: A Journey to Hell with Phil Tippett’s Masterful Monstrosities • Journal • A Letterboxd Magazine

Prachtig. Mijn indruk is dat dit project de krochten van de menselijke angst op zoekt. Ik zie dit zelf terug in de schilderijen van Beksiński en Giger, of de wat oudere muziek van Skinny Puppy (of voor de romantici de muziek van Fields of the Nephilim). Op de een of andere manier raakt dit soort werk iets, waar ik zelf net niet bij kan.

Eens ben ik het met het commentaar van mijn bovenbuurman dat de live action en de soundtrack het geheel iets omlaag halen maar voor mij is dit echt een meesterwerk, ondanks dat.

Geen tussendoortje, maar een geconcentreerde zit.

zeker geflipt is rijp voor het zothuis kan het geld van de film aan een goed doel geven !!!!!!!!

Naar verluidt heeft special effects-goeroe Phil Tippett hier dertig jaar aan gewerkt. Het resultaat mag er dan ook zijn; de naargeestige, duistere stopmotion animatie ziet er vaak geweldig uit. Qua plot valt er amper een touw aan vast te knopen en er is sprake van overdreven veel bloederige en vooral smerige toestanden, maar wanneer je je laat meevoeren in de weerzinwekkende waanzin van de beeldenpracht valt er zeker één en ander te genieten.

Iemand een idee wanneer deze in NL een release krijgt?

Vanmiddag om 14.00 uur begonnen en ik ben nu klaar.

Phuu, wat een lange zit. Ondertussen in de tuin geklust, eten gemaakt.

Nee, dit is niet mijn ding.

Alhoewel de beelden best wel mooi zijn.

Tippetts surrealistische gruweldrama neemt een dreigende quote uit Leviticus als uitgangspunt. Als gevolg hiervan heeft God de wereld omgetoverd tot een apocalyptische, zedeloze woestenij waarin de ‘laatste mens’ [Alex Cox] zijn weg moet zien te vinden. Combinatie van menselijke acteurs en meerdere animatiestijlen is knap gemaakt en zeker niet geschikt voor mensen met een zwakke maag, maar mede door de centrale rol voor een baby doet dit wat te nadrukkelijk denken aan Eraserhead, zowel qua stijl als qua thematiek.

Dan viel het nog best mee qua zittijd, lijkt me.

Deze fantastische animatiefilm vol met horrorelementen valt door de mand. De film weet alleen maar te scoren door de mooie visuele beelden en de indrukwekkende stop-motion beelden van Phil Tippett. Helaas heeft Mad God een nietszeggend plot waar je geen touw aan kan vast knopen. Er zijn geen dialogen en er gebeurt van alles, maar je weet totaal niet waarover het gaat. Jammer van het crazy werk want men heeft er blijkbaar 30 jaar aan gewerkt. De verwachtingen lagen heel wat hoger..... 4/10

Redelijke film waarin een man zich laat afdalen in een wereld vol monsters. Deze stop-motion film ziet er prachtig uit in al zijn goorheid. De dystopische wereld komt mooi uit de verf en is zeker origineel te noemen. Verhaaltechnisch te vaag allemaal en het helpt dan ook niet echt dat er geen dialogen zijn. Ondanks de korte speelduur had ik het op een gegeven moment wel gezien.

Waanzin, waanzinnig!

Een werkelijk uniek en duister kijkje in de krochten van het menselijk gedrag. Beïnvloed door het werk van Jheronimus Bosch, maar dan met zwart geblakerde personages en cyberpunkachtige decorstukkem schets Tippett (de man achter de stop motion effecten van Star Wars, Robocop en Jurrasic Park) een wereld waarin de duistere kant van ons handelen centraal staat. Moord, martelingen, verkrachtingen, slachtingen, uitbuiting, stront en kots vullen alle hoeken en gaten van het canvas. Maar wees niet bevreesd, het ziet er echt geweldig uit! Zoiets heb je ook nog nooit gezien.

Er is dan ook 30! Jaar aan gewerkt en dat zie je er ook aan af. Vol bijzondere visuals waarbij de schoonheid van het toeval continue aanwezig is. Een verademing in de rigide wereld van de cgi.

Qua detail, fantasie en pure effort mag deze film in een adem genoemd worden met Metropolis, 2001 en Akira. Overweldigende cinema! Al had de soundtrack nog wel wat vetter gekund.

Toch 5*

Wellicht ook film van het jaar voor mij.

5*

Wat een film!

Geen idee waar het over ging. Was het een apocalyptische versie van de aarde of een versie van de hel waarin iedereen onderling strijd voert? Maakt ook niet uit. Er is een prachtige nachtmerrie-achtige wereld geschapen met werkelijk fantastische creaturen en visueel is het al net zo perfect.

Topper!!

Zoiets heb ik nog nooit gezien nee. Special effects artiest Tippett heeft iets unieks gemaakt en niemand zal dit ooit kunnen nabootsen. Deze experimentele stop-motion horror kent geen enkele dialooglijn en is een visuele ervaring die je over je heen moet laten gaan. Of de beelden die je ziet iets vertellen over de destructieve kracht van de mens? Wie zal het zeggen? In ieder geval is dit een surrealistische nachtmerrie vol vreemde creaturen en visuals waar je vol verwondering blijft naar kijken.

Ik ben nog even niet toe aan een mening hierover….

Wel dacht ik na deze film even iets luchtigs te bekijken.

Dat werd Wendell & Wild (Film, 2022) - MovieMeter.nl.

Dat bleek (zeker in het begin) niet eens veel minder vreemd dan deze film.

Ik vond 'm briljant, wat een freaky trip, allemachtig, en nog met een te ontwar(r)en verhaal en thema/boodschap ook nog. En wat een ongelooflijk vlijt, vrijwel geen beeld was van dezelfde set, zintuigen bleven maar bestookt worden met dystopische absurditeiten, visueel soms van onvergetelijke...schoonheid. Diep respect voor deze creatie, ik was overdonderd. Meesterwerk.

Nogal dubbele gevoelens over Mad God, en ik voel me ook een beetje een barbaar op dit moment. Visueel is dit namelijk écht fantastisch, met geweldige stop-motion, een oog voor detail waar je u tegen zegt en een stortvloed aan hallucinante, apocalyptische beelden. Maar ondanks dat was het toch ook behoorlijk moeilijk door te komen. In de film wordt niet gepraat (alleen wat gebruld, gegild en gegromd), en ik kon ook maar moeilijk chocola halen van het verhaal. En misschien is dat ook helemaal niet de bedoeling, en ben ik gewoon te conventioneel ingesteld, maar ik vond mijn aandacht erbij houden soms best wel een strijd. Gelukkig was er visueel meer dan genoeg te genieten.

Heel erg mooi! En verrassend goed te volgen verhaal ook. Ik was wat huiverig naar aanleiding van enkele berichten hier, maar het was heel goed te doen. Een minimalistische manier qua expositie en vertelling (a la Dark Souls), maar door alle gebeurtenissen en details is er een redelijk goede lijn in te volgen. Ik was zelfs enkele keren verrast doordat het verhaal net een andere wending nam dan ik van te voren verwacht had.

Behalve de manier van vertellen deed het ook design me trouwen ook soms denken aan Fromsoft (ik zag wel enkele inspiraties van Bloodborne).

Visueel is het allemaal geweldig natuurlijk en ik vond de muziek ook sfeervol, hoewel ik nét wat betere melodien miste. De muziek paste goed, maar was uiteindelijk te weinig memorabel.

Vond het ook wel bijzonder dat ik daadwerkelijk kon meeleven met een van de personages, zegt genoeg over de manier van vertellen, want zonder dialoog of ook maar enige expositie is normaal best een opgave.

Post-apocalyptische/dystopische stop-motion die door de aandacht voor details, fantastische creaturen en uitgebreide world-building héél veel respect afdwingt, al staat daar tegenover dat deze woordloze vertelling - ik had me die zoektocht naar subs wel kunnen besparen - ook wat oeverloos overkomt en het niet altijd even makkelijk de aandacht erbij te houden is. Ironisch genoeg helpt de animatie daar juist niet bij doordat het van zo een constant ontzagwekkend niveau is, dat zelfs het ontzagwekkende juist steeds minder opvalt; de kijker wellicht wat afstompt.

De film laat zich een beetje als een soort omnibus kijken, waarbij een ge(gas)maskerde man met een koffer vol explosieven als missie op een door God vergeten (gestrafte?) wereld door verschillende lagen van beschaving afdaalt, elk in uiteenlopende gradaties van verval en/of viezigheid verkerend. Iedere laag verschilt qua bewoners, de mate van beschaving en hun eventuele beheersing door een hogere macht maar ze komen stilistisch en thematisch duidelijk uit dezelfde koker. Iedere laag of wereld lijkt op anekdotische wijze iets te illustreren binnen thema’s als religie, onderwerping, onderdrukking, dood en vrijheid en de film lijkt naar het einde toe iets cyclisch in gang te zetten als in een van de laatste segmenten een kleurrijke, hallucinante voorstelling van (nieuw?) leven opgevoerd wordt, dat in schril contrast afsteekt tegen alle dood en verderf van het voorgaande.

Een echt rechtlijnig geheel is het niet en ook een echte spanningsboog ontbreekt maar het magnum opus van Tippett draait natuurlijk niet om het verhaal. Er spreekt wel degelijk een visie uit over de mens en over de wereld en hoewel dat geen vrolijke aangelegenheid lijkt te zijn, het levert een indrukwekkende film op die met veel passie, humor en aandacht in elkaar is gezet en waar in ieder hoekje van ieder frame wel iets te ontdekken valt. Vreemde keuze vond ik die live-action stukjes. 3,5*

Hij is gigantisch flauw