Running on Empty (1988)

Sterk en origineel verhaal - zoals gebruikelijk goed en vakkundig verfilmd door Lumet. Vooral het acteren is prima (Judd Hirsch ! en de altijd wat onderschatte Christine Lahti).

Maar River Phoenix spant de kroon : elke seconde overtuigend en op onverwachte momenten ontroerend.

Uitstekende film. Had door de DVD cover een hele bittere moeder verwacht, maar het was een hele lieve vrouw. Acteerprestaties is perfect.

*4

Oscarnominatie was er voor Phoenix

Uitstekende en onderhoudende film over een gezin op de vlucht vanwege het verleden van de ouders. Een aantal mooie scenes zoals de verjaardag van de moeder, en het gesprek tussen vader en dochter in het restaurant.

Een origineel uitgangspunt en goed acteerwerk. Eeuwige zonde dat River Phoenix nog maar een aantal films zou maken na deze.

Golden Globe nominatie was er voor Christine Lahti. Wat een prachtige scene tussen haar en Steven Hill in het restaurant. Wat mij betreft is zij beroofd van een Oscar(nominatie)!

Interessant uitgangspunt. Op zijn sterkst als de film waarneemt zoals op de verjaardag van de moeder. Dat soort scenes zijn er niet genoeg, daarvoor is de opzet van deze film te klassiek en te degelijk. Sfeervol en erg goed geacteerd en het zoveelste bewijs dat er met de dood van Phoenix echt een groot talent stierf. Einde is wat flauw. Dat de vader ineens geaccepteerd heeft dat de zoon blijft zonder dat we iets van de worsteling te zien krijgen is me wat te makkelijk mikken op een "verrassend" einde.

3.5*

Geheel mee eens. Die verjaardag, vooral de dans op Taylor's Fire and Rain was geweldig! Sowieso waren de scenes met River en Plimpton van hoog coming-of-age klasse.

Weinig animo hier voor deze Lumet. Jammer, want hij mag er best zijn. Wie voor een klopjacht van de FBI gaat, is er aan voor de moeite. De film spitst zich toe op het leven van een familie op de vlucht en, meer specifiek, de getalenteerde zoon die op zo'n leeftijd komt. Een oprechte worp, ik kan er althans weinig vals sentiment in vinden. Misschien dat de puppy love er iets te dik op ligt, maar problematisch wordt dat nou ook weer niet. Phoenix doet het inderdaad leuk, idem voor z'n meisje. Het gesprekje tussen Annie en haar vader is raak en het einde, nou ja, het is niet zozeer wat er gebeurt, maar meer wat er achter schuil gaat. Best treurig. Al met al een innemende film.

Het voelde als een tijdje terug dat ik een film uit de jaren 80 zag. Qua tijdperk op zich toch echt mijn favoriet, ook Running on Empty heeft een sfeer waarin ik me direct 'thuis' voel.

De achtergrond van de misdaad is boeiend, in de film zelf wordt er echter nauwelijks verder op ingegaan, grotendeels omdat dit slechts een detail is. Danny en zijn worstelingen met zijn bijzondere familie als ook typische jeugd-zorgen zijn waar de film echt om draait. Was dit dan r 116 minuten boeiend? Eigenlijk niet, maar...

Maakt River Phoenix het boeiend? Ja. Voor mij de meest boeiende acteur/actrice wanneer het over alles buiten het werk om gaat, nog boeiender dan James Dean. Het wordt dan ook eens tijd dat ik een biografie over hem lees. De overige cast is oké maar niet noemenswaardig, al was de rol van de moeder wel mooi om te zien.

Jammer dat de soundtrack vrij random aanvoelt bij de visuele sfeer die dus wel erg fijn is.

Goed coming of age drama. De hoofdfiguur, de 16-jarige Danny, wordt in een bijzondere situatie geplaatst waarin zijn ouders hem voortdurend meeslepen van plaats tot plaats en van identiteit naar identiteit in hun vlucht voor de FBI. Het gezin strijkt neer in een dorpje waar Danny enig houvast krijgt in zijn bestaan dankzij een vriendinnetje. Sommige scenes zijn zo goed dat ik haast vergat dat ze geacteerd waren o.a het reeds genoemde verjaardagsfeestje, maar ook de kalverliefde en de sterke band tussen Danny en zijn rebelse ouders zijn aanstekelijk om zien. Ik was ook best onder de indruk van de piano-skills van Phoenix. Een sterke, tedere en onderbekeken film van Lumet.

Mooie eighties film die vertelt over de nasleep van de roerige 60's. De Arthur en Annie Pope en hun twee zoons Danny en Harry zijn geen alledaags gezin. Ze veranderen geregeld van woonplaats en identiteit omdat Arthur en Annie in de 60's radicale activisten waren en ze een wapenlab opbliezen waarbij een nachtwaker omkwam. Annie is overtuigd dat ze zich nog aan zullen geven als de jongens oud genoeg zijn. Arthur is slechts bezig met overleven en zijn gezin bijeenhouden. Dat wordt steeds moeilijker omdat bij Danny het einde van zijn high school years in zicht komt en hij steeds meer zijn eigen gang wil gaan. Danny is een getalenteerd pianist en wil graag op Juilliard studeren. Bovendien krijgt hij ook een vriendin. Danny worstelt met de loyaliteit naar zijn familie en zijn eigen ambities en verlangen. Running on empty is een prachtige film die laat zien dat je niet kan weglopen voor je stommiteiten want dan straf je diegene die je dierbaar zijn. Het gelijknamige liedje van Jackson Browne komt jammergenoeg niet voor in de soundtrack maar het ook zeer mooie Fire and Rain van James Taylor is wel aanwezig in een paar prachtige scenes.

Bijzondere film, al was het maar omdat denk ik 95% van de scenaristen en regisseurs van dit uitgangspunt een spannende thriller zouden proberen te maken,

Daarentegen is dit een heel gemoedelijke, menselijke en warme film over de gevolgen van een politiek subversieve groep. Dat start al meteen met de relaxte muziektonen bij de optiteling.

River Phoenix laat hier zien toch wel echt 1 van de grote talenten van zijn generatie te zijn geweest en ook Hirsch en Lahti zijn heel goed.

Fire and Rain van James Taylor maar even op repeat.

De acteerprestaties en het originele uitgangspunt maakt deze film net even iets beter dan andere coming-of-age drama's.

4*

Fijne slowburner met een all-around sterke bezetting. Af en toe zakt Running On Empty iets in, maar het achtergrondverhaal tilt deze film uiteindelijk toch naar een hoger niveau. Phoenix bewijst hierin tevens een sterk acteur te zijn, zijn vroege overlijden blijft dan ook tragisch.

Goede film, origineel verhaal. Het had misschien heel iets korter gekund door bepaalde scenes iets in te korten, maar dat is verder niet storend.

Als dit een Netflix film uit 2021 was geweest hadden we waarschijnlijk een jaar later een vervolg gehad, dat had ik in dit geval zeker niet misplaatst gevonden. Had een deel 2 met plezier gekeken, om te zien hoe het hem 'alleen' af gaat.

Herzien in het kader van het Kino-retrospectief van Lumet en de film was nog best vers. En ik blijk nog helemaal achter mijn eerdere bericht uit 2012 te staan. En ik treur weer een beetje om River Phoenix.

Wat mij betreft zou je drie films van 'm gezien moeten hebben die hem als gigantisch acteertalent schetsen: Stand By Me, deze en My Own Private Idaho.

Menselijke, hartverwarmende film van Lumet; de kalverliefde tussen Phoenix en Plimpton komt op mij in elk geval veel echter over dan de gekunstelde romance tussen Gosling en McAdams in The Notebook, die ik hiervoor zag.

Bij Martha Plimpton moet ik altijd aan Sandra Bernhard denken, in doen en laten, maar ook in uiterlijk, toch wel. Haar vrije manier van praten, zoals in de scène dat haar vader (muziekleraar) haar komt uithoren op haar slaapkamer over haar nieuwe vriendje (Phoenix) die toevallig zijn leerling is en dan die héérlijke opstandige antwoorden van haar.

Phoenix zelf is ook weer een genot om naar te kijken; terecht een nominatie voor beste mannelijke bijrol. Leuke kleding ook, als hij auditie doet bijvoorbeeld: blauw jasje, rode stropdas, blauwe broek, gympen eronder. Typisch eind jaren 80.

Prachtige film met een geweldige Phoenix, bijzonder gevatte Hirsch en innemende Lahti.

Hoogtepunt voor mij, zoals door velen al genoemd, de dans en zang na de verjaardag van moeder. Zoiets kan al snel heel nep en geforceerd overkomen, maar ik zat met een glimlach van oor tot oor te kijken. Heerlijke scène.

Eigenlijk kabbelt alles maar voort, maar het heeft allemaal zoveel heart dat het geen moment verveelt. Ik heb genoten.