Stand by Me (1986)

Ik had deze film nog nooit gezien.

Eigenlijk gebeurd er niet veel, maar de film gaf me constant een fijn gevoel. Ik verlangde echt terug naar die 'onschuldige' tijd waarin alles kon zonder internet en smartphones. We hebben allemaal wel eens een soortgelijk moment meegemaakt met vrienden dat je nooit meer vergeet. Ook de nieuwe stap van basisschool en middelbare is groot. Je laat een mooie tijd achter je, maar er begint ook een grote nieuwe periode. De film speelt hier fantastisch op in. Ik kan niet ontkennen dat ik op het einde met een brok in mijn keel zat. Sterke film, maar je moet je er wel mee kunnen identificeren. Ik was blij dat ik dat kon.

Heerlijke coming of age film. Waanzinnig goed acteerwerk, River Phoenix had al zoveel uitstraling op die leeftijd. Het is verder allemaal al gezegd, deze film slaagt met vlag en wimpel als het gaat om sfeer en tijdsbeeld. Ook ik voelde echt emotie bij het einde van de film. Topwerk.

"I never had any friends later on like the ones I had when I was twelve. Jesus, does anyone?”

Ik kwam deze film ooit tegen en het klonk me altijd vrij leuk, alleen ben ik daarna de film wel uit het oog verloren waardoor ik eigenlijk niet meer echt omkeek naar de film. Toen ik zag dat hij op ‘Netflix’ staat maar aanstaande donderdag ervan afgehaald gaat worden leek het mij vanavond de mooie gelegenheid om deze film toch maar te kijken. En het viel me eigenlijk direct op dat de film best wel leuk was om te zien, een heerlijk sfeertje hangt er in deze film en daar kon ik best veel mee. Nee, het is geen jeugdsentiment want de film is een stuk ouder dan wat ik ben, toch kon ik er nu best vermakelijk naar kijken.

Wellicht komt dat ook wel omdat de film er eigenlijk niet te veel touwtjes aanbindt, en eigenlijk recht toe, recht aan zijn concept en verhaal volgt waar je gewoon simpelweg de weg volgt naar het stoffelijk overschot en wanneer dat eenmaal bereikt is, is de film eigenlijk ook wel klaar. En daar hou ik wel echt van, zo werd de film nergens irritant maar, ook de cast niet. En normaal gesproken heb ik het niet zo met kinderen of jonge tieners in films. Hier vond ik het toch best leuk, elke personage kent zijn eigen sfeer en ik vond er eigenlijk ook niemand echt irritant in voor komen.

De film is stoer, grappig maar, op verschillende momenten ook erg ontroerend. Waar de vier vrienden tijdens hun trip door de bossen verschillende dingen meemaken wat het toch ook wel erg leuk maakte. De film werd zelf nergens echt spannend maar, ik denk ook niet dat je dat mocht verwachten van deze film. Voor de rest heb ik me uitstekend vermaakt, en vond ik zelfs anno 2023 de film nog erg fris ogen, en ook gewoon heel leuk en goed te volgen, ook al is het verhaal helemaal niet zo bijster spannend te noemen.

Mwoh. Het sfeertje is heel leuk gedaan, je waant je echt even daar in de jaren 50. De film kent daardoor nog wel enkele fijne momentjes al zitten die eerder in de aankleding en sfeer dan in het verhaal of personages. Zeker de kindacteurs zijn niet echt heel geweldig en het verhaaltje stelt ook weinig voor. Je kan het zo van a tot z uittekenen. 2,5*.

Prima film, maar uiteraard inmiddels wat gedateerd. Een soort 'Breakfast club' maar dan in de jaren 50 met een groep kinderen die wat jonger zijn.

Ik vind dat je jonge acteurs over het algemeen prima acteren. Je krijgt ook een realistisch inkijkje in de jaren 50/60 in Amerika. En ook de problematieken die in deze coming of age film worden aangestipt zijn herkenbaar en en prima met het verhaal verweven. Je gaat je ook realiseren hoe belangrijk het is in welk 'nest' je bent geboren. Destijds, maar eigenlijk is het tegenwoordig - hoewel subtieler - niet heel veel anders. De uitspraak dat succes een keuze is, is maar ten dele waar. De soundtrack is overigens echt magisch: heerlijk!

Hoewel de film gedurende 1,5 uur een aangename sfeer heeft en je echt even meeneemt naar een ander leven en een andere leeftijd, miste ik toch wat snelheid. Dat en de matige beeldkwaliteit herinneren je er continu aan dat je naar een product uit de jaren 80 aan het kijken bent en dat bleef me toch af en toe wat storen. Het verhaal verloopt traag en er gebeurt niet zo gek veel. Het is geen film die ik nog eens zal bekijken en ik geloof niet dat hij me lang zal beklijven. Voor mij heeft deze film niet de kwaliteit die The Breakfast Club (Film, 1985) heeft. Net als deze laatste film, moet Stand by me het hebben van de dialogen en het neerzetten hoe een vriendengroep met elkaar omgaat en met de buitenwereld omgaat. En dat laatste doet de film prima maar het mist de 'wow' factor die de Breakfast club wel heeft. Voor mij geen cult klassieker maar toch 3 prima verdiende sterren.