The Killing (1956)

Yummie Stanley Kubricks debuut-langspeelfilm was al direct een schot in de roos. Die man had toch talent hoor. Het relaas van de planning en de uitvoering van een roof. De film is niet meer dan dat. Kubrick weet er echter meer dan dat van te maken. De planning is doordacht, tot in de puntjes en de perfectie georganiseerd, en narratief koos Kubrick voor een niet-chronologische opbouw. En het loont : door de bijdrage van iedere gangster te bekijken aan de roof, krijg je een totaaloverzicht van hoe het allemaal gelopen is.

Kubrick laat daarna de wet van Murphy spelen na de geslaagde roof in een uitstekende tweede helft. Ik zat letterlijk aan het scherm gekluisterd. Ook het einde is om je duimen van af te likken... alsook Coleen Gray

Een film noir van Kubrick, in alles is dat te zien: een alleraardigste voice-over, een femme fatale, mooie donker gefotografeerde scènes en een redelijk ingewikkeld plot, al wordt dat laatste op een haarscherpe manier verteld en uitgelegd. Het is ook een tamelijk originele film en voor die tijd ook technisch, met de camera die van kamer naar kamer zwenkt. Verder een schare aan prima acteurs met allemaal hun eigen kop erop, om ze maar een beetje uit elkaar te houden, en zeker het laatste shot is echt fantastisch. Kwaliteit te over dus. Maar ik moet ook zeggen, dat het eerste halfuur nauwelijks enige interesse opwekte. Saai gesprekken domineren die redelijk eentonig worden gefilmd. Al met al 3,5*.

een zeer goede film van een topregisseur , geeft een goed tijdsbeeld weer van de steden in amerika in de fabulous fifties

voor mij prachtig gefilmd , actie is behoorlijk en tussendoor de uitdieping van de karakters

Cook zet weer een van zijn favoriete rollen neer (de zwakkeling)

en Sterling Haydn als harde is een mooie topprestatie van hem

Zeer goede film

een van mijn favorieten

Voor mij had Kubrick deze weg mogen blijven opgaan

The Killing is de 5e film die ik heb gekeken van Stanley Kubrick. Ik ga steeds verder terug in de tijd; eerst keek ik Full Metal Jacket, toen A Clockwork Orange, dan Dr. Strangelove en daarna Paths of Glory. En ik was door al die films heel erg onder de indruk. The Killing viel ook goed in de smaak! Ik heb nog maar een paar films gezien van vóór 1970, ik probeer het zo veel mogelijk in de tijd te plaatsen en dat lukt goed want al die films zijn me toch wel goed bevallen. Met al die gebeurtenissen op non-chronologische wijze door elkaar verteld moet je goed opletten (deze film is trouwens duidelijk een inspiratiebron geweest voor Tarantino's debuut) en dit wekt een zekere spanning op, je wilt super graag weten hoe de roof nou in zijn werking gaat en hoe de acties van de vrouw van één van de kassamedewerkers al dan niet roet in het eten zouden kunnen gooien. Sterling Hayden levert schitterend acteerwerk af. De rest van de acteurs doen het ook allemaal goed en Coleen Gray zag er hier toch wel erg goed uit moet ik zeggen! En Cook als 'ie z'n vrouw uithoort over de situatie met Johnny Clay, dat gezicht wat 'ie trekt, haha! Het einde is dan niet echt verrassend te noemen maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de film. Ik ben eigenlijk verrast over mezelf dat ik zo'n oude films toch goed kan waarderen. Smaakt in ieder geval naar meer uit deze periode!

Niet een van man's beste wat mij betreft, althans niet na een eerste kijkbeurt. Natuurlijk valt er genoeg te genieten (het blijft een Kubrick, al had ik dat er blind zonder van de film gehoord te hebben nooit uitgehaald), maar alleen die voice-over al (Kubrick opgedrongen door de studio's) trekt het cijfer voor mij naar beneden.

Wellicht ophoging bij herziening, maar voorlopig is dit voldoende wat mij betreft.

Voor de liefhebbers: Arrow brengt in februari The Killing samen met Killer's Kiss uit op blu-ray! The Killing + Killer's Kiss - arrowfilms.co.uk

Een klassieke film noir over de planning en uitvoering van een roofoverval. Het (clichématige) verhaal, waarin een aantal verschillende mannen één ding gemeen hadden: geld, werd niet lijnvormig, maar wel compact en met oog voor detail verteld. Er werd uitstekend geacteerd en de cameramensen wisten op een geweldige wijze gebruik te maken van het licht.

Prima film noir. Een roofoverval die precies liep zoals gepland, maar uiteindelijk loopt het voor niemand goed af. Het einde was typerend

Verrassend goede heist-film, door de destijds zo goed als onbekende regisseur Stanley Kubrick. Zou pas later echt een grote naam worden, maar hier is z'n talent al goed te zien. Dit steekt toch wel ver boven de gemiddelde jaren vijftig misdaadfilm uit. Noir-elementen zitten er wel in, maar camerawerk oogt een stuk moderner en minder groezelig dan we in het genre gewend zijn.

Eerste echte visitekaartje van de toen 28-jarige regisseur die één van de grote namen zou worden vanaf de jaren zestig.

Simpel boevenfilmpje (-) dat ingewikkeld wordt verteld (-), met een voice-over (-).

Ik ben noch een fan van Kubrick, noch van film noirs, maar hier was ik aangenaam door verrast. Sfeervol, met een spanning die wordt opgevoerd tot het kookpunt met een heerlijk einde.

4,0*

The Killing is voor mij tot op heden 1 van de oudste films die ik zag. Wennen aan zwart-wit doe ik meestal heel snel, maar het was niet alleen daaraan dat ik moest wennen. Het is allemaal zo stijf en gaat naar het theatrale af. Dan ook nog van die kartonnen personages die zo vlak zijn als wat eigenlijk. Er zitten enkele knappe scènes in The Killing, maar het overgrote gedeelte van de film is niet erg boeiend. De voice-over die steeds verteld welk tijdstip het is, begint na een tijdje te irriteren. Moest dit nou echt? En ook, hoewel het wellicht veel met haar personage te maken heeft, weet die Shelly na verloop van tijd erg irritant te worden. En bovendien ook haar man die helemaal niet gemaakt is voor dit soort werk.

Wat dat betreft komt het einde wel een beetje als een verrassing waarin de shoot-out heel slordig in beeld is gebracht. Ook de muziek vond ik een beetje té, uiteraard ook wat ouderwets maar voor die tijd vast modern. Krappe 2.5*

Kubrick zet hier fijntjes het verhaal van een geldroof uiteen, met oog voor de actie én voor de personages die er deel van uitmaken. Al van de eerste minuut maakt de voice-over indruk en noopt tot aandacht, mede door de precisie waarmee het gebeuren uit de doeken wordt gedaan en zo blijft het tot het verrassende slot : grappig-spottende manier om duidelijk te maken dat misdaad dan toch niet loont.
Stevige acteerprestaties, heel expressief, en met een knappe Marie Windsor als onvermijdelijke femme fatale.
Prima film in zijn tijd en genre.

The killing stond ook al een hele tijd op mijn lijstje. Op zijn eerste twee debuutfilms na intussen alle Kubricks gezien. The killing is niet zomaar een filmpje die je er zomaar erbij neemt. De film is behoorlijk kort en in deze 85 minuten gebeurt er heel wat waardoor je als kijker er toch de aandacht moet bijhouden. The killing is een uitstekende misdaadfilm met een sterk plot en mooie opbouw. Het plan is tot de kleinste details uitgewerkt en de vele samenzweerders hebben elk hun eigen taak, hoe klein deze ook is. Door met veel mensen te werken, is de kans ook groot dat er iets misloopt ...

Elisha Cook Jr doet het uitstekend als de goedgelovige loebas die enkel oog heeft voor de romantische liefde. En ook Sterling Hayden doet het goed als meesterbrein van het roofplan. Er zitten enkele mooie donkere elementen in de film die op hun beurt bijdragen aan de sfeer. De structuur en montage van de film ingenieus. Kubrick wisselt snel van personages en scènes, maakt gebruik van flashbacks en -forwards, enz ... Mede daardoor is de film uitgegroeid tot een semiklassieker en een voorbeeld voor anderen. Toch doorstaat de film de tand des tijds niet helemaal. De vertelstem irriteert echt wel en zeker wat er dan wordt verkondigd. Maar sowieso tevreden na afloop van de film. Leuk!

“None of these men are criminals in the usual sense. They've all got jobs. They all live seemingly normal, decent lives. But, they've got their problems and they've all got a little larceny in 'em.”

Geweldige film van Stanley Kubrick. The Killing had een hele droge film kunnen worden over een stel criminelen die nog één grote slag willen slaan, maar de film is een enerverende misdaadfilm met sterk acteerwerk, een niet-chronologische vertelwijze, een ingenieus script en een ijzersterk einde. The Killing had maar op één manier kunnen eindigen, maar toch brengt Kubrick het op een spannende manier. Het budget voor de film was duidelijk niet al te hoog, maar Kubrick laat hier al zien wat voor briljante en inventieve regisseur hij is.

Ik heb zeker genoten van dit misdaadverhaal over een groep die een roof pleegt op een renbaan .
Dat er uiteindelijk wat met de koffer zou gaan gebeuren werd op het eind wel heel duidelijk maar nietemin wel een shock .
Verder mooi uitgelegd en goed in beeld gebracht .

Come on, clown, sing us a chorus from "Pagliacci"!

Ik heb het altijd een beetje lastig met het completeren van een oeuvre van een regisseur die geen films meer maakt. Langs de ene kant vind ik het fijn om te kunnen zeggen dat ik alles heb gezien wat hij/zij heeft gemaakt maar langs de andere kant komt er ook een moment dat ik me nooit meer kan verheugen op een "nieuwe" film. Zo moest ik van Stanley Kubrick enkel nog maar Fear and Desire, Killer's Kiss en deze The Killing zien. Sinds gisteravond mag The Killing van het lijstje gehaald worden. Een film waar ik absoluut geen idee van had van wat ik moest verwachten.

En dat is eigenlijk een voordeel. Het valt op dat Kubrick in de loop van zijn carrière verschillende genres heeft uitgeprobeerd, en in een aantal erg succesvol is gebleken, en met The Killing waagt hij zich aan een heist-film. Sowieso een subgenre dat ik erg graag zie en Kubrick doet veel goeds. Misschien hier en daar wat onevenwichtig (vooral de shoot-out op het einde waar iedereen staat te wachten op Johnny maar dat Val opeens op de proppen komt oogt wel redelijk knullig) maar qua plot en de manier waarop het gebracht wordt is dit werkelijk tijdloos. Quentin Tarantino noemde de film een grote inspiratiebron voor Pulp Fiction & Reservoir Dogs en die vergelijking is inderdaad snel gemaakt. Kubrick slaagt er bovendien in om niet te onsamenhangend/fragmentarisch te worden (het zijn vaak maar kleine dingetjes maar bijvoorbeeld even een korte flits van Maurice, waarvan je als kijker ondertussen al weet hoe die ettelijke minuten later zijn gevecht gaat aangaan, wanneer Johnny op het punt staat om door de deur in de bar te verdwijnen) en dat einde.. Tjah, misdaad loont niet maar wat een heerlijk schrijnend einde. Je voelt dat er al wel iets in die richting gaat uitgaan wanneer Johnny met die koffer is aan het sukkelen maar het stomme toeval dat die koffer omvalt en dat alles gaat vliegen. Heerlijk!

Fijne cast ook wel. In het begin misschien net wat te chaotisch om iedereen uit elkaar te kunnen houden maar dat went gelukkig vrij snel. Elisha Cook Jr. is perfect als de snul van dienst die het plan eigenlijk laat mislukken omdat hij niet doorheeft dat zijn vrouw er een andere agenda op nahoudt. De vibe tussen hem en Marie Windsor oogt af en toe wel wat ongeloofwaardig maar kom, het is maar een kleine smet. Spilfiguur in het geheel is echter Sterling Hayden als het meesterbrein achter heel het plan en die doet het uitstekend. Sowieso eigenlijk weinig aan te merken aan de cast. Een aantal vreemde personages zoals Kola Kwariani als Maurice maar het werkt eigenlijk allemaal wonderwel goed samen. Alleen toch wel jammer van die voice-over. Sowieso al niet zo'n enorme fan van dat medium en hier doet het eigenlijk meer afbreuk aan de film dan dat het helpt. Jammer ook dat Kubrick uiteindelijk zijn zin niet heeft gekregen van de studio, want oorspronkelijk wou hij de voice-over zelfs niet in de film hebben.

Killer's Kiss heb ik nog op DVD liggen en Fear and Desire is blijkbaar ondertussen ook in deftige kwaliteit uitgebracht, dat is toch een periode niet het geval geweest. Niet alles wat Kubrick heeft gemaakt is de moeite (zowel in zijn kortfilms alsook in zijn langspeelfilms) maar The Killing hoort bij zijn betere werk. Normaal gezien zou je "beste werk" zeggen maar dat voelt niet juist bij een regisseur die 5x 4.5* heeft weten verzilveren.

4*

De naam Kubrick klinkt toch als een klok als hij in verband gebracht wordt met een film, voor mijn dan ook de reden de film mee te nemen toen ik begreep dat hij van de hand van Kubrick was. Een goede Kubrick kan ik namelijk wel waarderen. Toch viel The Killing me best wel een beetje je tegen ondanks enkele aardige momenten.

Op minitues wijze wordt, in een docu achtige stijl met voice over en al, de voorbereiding van een grote overval gebracht. En het valt op dat er nogal wat mensen bij betrokken zijn, en er zo links en rechts nog wat mensen zijn die lucht krijgen van de zaak. A recipe for disaster zou je zeggen. Na een lange aanloop zien we dan uiteindelijk de overval zelf in niet chronologische volgorde, en de afloop van het geheel.

Fraai is ontegenzeggelijk het hele plan en uitvoer, vooral de scene in het telkantoor zelf is erg goed, en het feit dat Kubrick het onconventioneel brengt. Tevens is bepaald camerawerk en montage zijn tijd ver vooruit in '56. Toch wordt de film mij net wat de droog gebracht en vind ik die Hayden een verschrikking om naar te kijken. Wat is die man eendimensionaal met die bruut naar voren geschoven onderlip en dat snelle geratel als hij wat vertelt. Ongetwijfeld een poging een erg stoer en doortastend karakter neer te zetten, voor mij is het vanaf de tweede scene slechts een ergernis.

Het maakt The Killing voor mij een film waarvan ik na afloop heb 'was dit het nu?' en ik denk dat ik daar de film wel een beetje te kort mee doe. Op de planning staat dan ook zeker een tweede kijkbeurt met de vraag of ik er al anders tegen aan kijk. Tot dan een nipte voldoende.

Deze gezien tijdens de film-noir reeks in Eye op het grote scherm. Aangezien ik toch al het werk van Kubrick gezien wil hebben en ik deze film wel eens in beste film-noir lijstjes heb gezien was ik nieuwsgierig wat Kubrick hier van zou maken.

Het begint wat rommelig. Je wordt direct voorgesteld aan een aantal personages waarvan niet iedereen even interessant is maar ze allemaal wel hun eigen bijdrage leveren aan de ‘heist’. Naarmate je meer leert over de motivaties van de mannen die meedoen aan de overval wordt het een erg spannende en meeslepende film. Wat mij vooral opviel was het door elkaar lopen van het verhaal. Ook krijg je bepaalde stukken van de overval via verschillende perspectieven te zien wat ik heel gaaf en vooral geniaal vond voor een film uit de jaren 50. The Killing is een spannende film-noir die ook grappig is, vooral te danken aan de femme-fatale Marie Windsor die een leuke bij-rol speelt.

Ook Kubrick leende van de beste.

Basto

Ben erg benieuwd, zou hem in de nabije toekomst gaan kijken!

‘The Killing’ (1956) is één van de vroegste films van Stanley Kubrick. Hoewel het in eerste instantie een doorsnee film noir is valt er meer dan genoeg te genieten van de manier waarop deze heist (overval)-thriller is vormgegeven.

Met name het non-lineair verteld verhaal, waarin sommige scenes vanuit verschillende perspectieven worden herhaald heeft grote invloed gehad op Tarantino’s ‘Reservoir Dogs’ en ‘Jackie Brown’.

Ook wie latere films als Coppola’s ‘The Godfather’, Lumet’s ‘Dog Day Afternoon’, Cameron’s ‘Terminator 2’ en Nolan’s ‘The Dark Knight’ bekijkt zal citaten uit ‘The Killing’ herkennen.

Simpel misdaadverhaaltje dat op een vernuftige manier verteld wordt. In het begin komt dat wat gekunsteld over, maar al vrij snel zag ik de charme ervan. Het geeft de film een aangename speelsheid. Wederom een hele fijne Kubrick dus.

Bij het bekijken van deze stokoude film kreeg ik flashbacks naar enkele veel jongere films van Tarantino. De chronologie die op z’n kop wordt gezet … ik kreeg al dadelijk zin om The Killing te herbekijken, om het nog een keer allemaal te checken. Het dient trouwens vermeld dat het hier gaat om een verfilming van een novelle waarin de chronologie reeds op zijn kop werd gezet. Kubrick was in dit geval sterk in het uitvoeren van het idee van de auteur.
Zeker de eerste drie kwart van de film staat het spelen met tijdsstructuur voorop. In die mate dat ik me weinig kon inleven in de personages, druk bezig zijnde de structuur te ontwarren. Meer een cerebrale dan een gevoelsmatige beleving dus. En het hielp ook niet dat het gaat om een echte gangsterfilm waarin géén sympathieke figuren rondlopen. The Killing wordt verder toch wel gezien als een film noir en het is ook wel duidelijk waarom: stilistische (fotografie, voice over) en enkele inhoudelijke kenmerken (fatalisme).

Dit alles wordt heel knap gefilmd: het talent van Kubrick spat eraf. Maar (zoals eerder gezegd) omwille van de meer afstandelijke beleving was ik in eerste instantie ook niet té hard onder de indruk. Het laatste kwart van de film maakt dan weer veel goed op dat vlak met intense scenes en een grandioze finale (à la The Treasure of Sierra Madre).
De acteurs doen het allen prima. Sterling Hayden excelleert als tough guy, Marie Windsor speelt alsof ze het is, en met Elisha Cook als schlemiel kan het niet fout gaan. Zijn aanwezigheid alleen al maakt een film de moeite waard om te bekijken.

De verbitterde blik in de ogen van Sterling Hayden op het einde én het sublieme spel van het gemene, manipulatieve kreng Marie Windsor maken deze film voor mij onvergetelijk.