2001: A Space Odyssey (1968)

Een absoluut meesterwerk. Ik mis dat nu weleens in films; gewoon met beelden vertellen zonder dat alles maar moet worden uitgelegd. Dat maakt waarom deze film de tand des tijds doorstaat in tegenstelling tot een Interstellar van Nolan bijvoorbeeld. Ik zag laatst de Bluray van 2001, wel beetje schrikken van alle details..decor lijkt soms bordkarton. Doet niets af aan de film maar wel gek om dat zo nu te zien.

Deze film is heden 2019 nog steeds actueel. Ongeloofelijk wat een visionair is die Stanley. Let wel in 1967 ontwikkeld en in 1968 uitgekomen. Zeer onder de indruk van de techniek. Laat ook duidelijk de gevaren zien van de afhankelijkheid van de automatisering. HAL = IBM. 3x gezien kan er geen genoeg van krijgen. Deel 2 ook indrukwekkend met Roy Sneider.

Voor het eerst gezien(nu op Netflix)ik ben geen sci-fi fan vandaar dat ik met deze film lang gewacht heb.waarom deze film een klassieker genoemd wordt is mij volkomen duidelijk.Voor die tijd zoiets te maken,dan ben je als regisseur je tijd ver vooruit.qua verhaal hmmmm pakt het mij niet helemaal,maar zoals gezegd is het visueel geweldig!!!! 3 stars.

H->I
A->B
L->M

(klik)

Voor de vierde keer gekeken en opgewaardeerd naar 5. Misschien door mijn leeftijd van 50+, zou kunnen. Zo knap dit in 1968, ongelooflijk veel aandacht voor echt gemaakte decors met bijbehorende details inclusief de muziek. Toen wisten ze al dat in de ruimte geen geluid mogelijk is vanwege vacuum in tegenstelling tot b.v. Interstellar en andere BS Hollywood films.

De generatiekloof met millenials die deze film een veel lagere score geven met opmerkingen als 'de film is niet van deze tijd' is overduidelijk aanwezig. Natuurlijk is deze film niet van deze tijd, de film is uit 1968! Waarschijnlijk 30 jaar voordat je überhaupt geboren was. Leg je telefoon en tablet aan de kant en probeer je eens 161 minuten onafgebroken op iets te concentreren en te realiseren dat deze film uit 1968 is. Inlevingsvermogen heet dat, komt meestal met de jaren zoals wijsheid, als je geluk hebt.

Al geef ik toe, de caleidoscoop op het eind is wel wat vaag, misschien hebben de makers daar wat teveel gerookt om ook in een andere dimensie te komen

Mijn 1000ste stem op MovieMeter!

Een film die je moet kijken met de ogen van 1968 (of eigenlijk natuurlijk juist weer met de ogen van 2019), omdat ik me goed voor kan stellen dat dit wel even iets was destijds. Enorm zijn tijd vooruit op zowel het vlak van AI en computers als ruimtevaart zelf, zeker ook als je nagaat dat pas een jaar later de eerste mensen daadwerkelijk op de maan landden.

In die zin heb ik me wel verwonderd over hoe alles eruitzag en stoorde de traagheid me dan ook nog helemaal niet. Genoeg om te zien en om in je op te nemen, erg leuk om te zien hoe het leven (met het eten en dat soort dingen) op de ruimteschepen verbeeld is, vond het nergens belachelijk of gedateerd overkomen, wat des te knapper is aangezien we nu zoveel vertrouwder zijn met ruimtevaart. Ook de 'exterieure' shots vanuit de ruimte zelf vond ik zeer overtuigend en knap voor die tijd (zeker als je bedenkt dat het alom geprezen Star Wars pas weer 10 jaar na deze film zou uitkomen).

Pas vanaf halverwege het stuk met HAL begon een en ander me wat te storen. De lijzige en onnatuurlijke manier van praten en doen van de astronauten (dat zou je nu echt niet meer zo zien in een film), en de eindeloze 'ruimtewandeling'-scène die echt je geduld op de proef gaat stellen.

Maar goed, dat was allemaal nog best te behappen omdat het uitgangspunt van een zelfdenkende en -handelende computer interessant genoeg is. Het laatste half uur echter gaat de film los op een manier die ik noch in een film uit die tijd, noch anno nu interessant zou vinden. Ja het ziet er best gaaf uit, maar ik interesseer me gewoon niet voor dat soort vage thema's. Sfeertje zat wel snor, ik herkende er ergens The Shining (die pas 12 jaar later uit zou komen) wel in, net zo creepy.

Je kunt dit met goed fatsoen geen lage beoordeling geven, al is het alleen maar om hoe de film 50 jaar na dato op veel vlakken nog steeds overeind staat, maar kan niet zeggen dat ik hem voor mijn plezier nog eens op wil zetten, daarvoor was het voor mij toch vooral interessant op een meer meta-filmhistorische manier.

4*

Kubrick's ruimte-allorgie staat op eenzame hoogte. Het grotendeels speculatieve narratief lijkt qua uitwerking of subliem voltreffend, of intens ontgoochelend.

De 109 pagina's aan becommentariëring alleen al werpen een filosofisch vraagstuk an sich op, De overtuigingen van de twee ontstane kernkampen liggen net zo ver uiteen als de aapmens die aan de rand van evolutie staat in het eerste deel, en de meer geëvolueerde mens die de ruimte verkent in akte twee. Kubrick staat boven beiden als übermensch; een esoterisch wezen dat als schepper geprezen wordt - en ondanks alle kritieken zijn verworven status behoudt.

Als gedeelde noemer is het conflict eeuwenoud. Het mooie is dat de discussie de lijn volgt die Kubrick aanhaalt; evolutie door conflict. Dat een film deze parallel teweegbrengt, vind ik interessanter dan de prent zelf - die haast even fanatiek wordt verdedigd als een religie. De liefhebbers lijken bij deze film bovengemiddeld meer moeite te hebben om de argumenten van de sceptici te begrijpen - laat staan te accepteren - dan bij enig ander cinematografisch werk: men heeft het niet begrepen, men is te jong, men is de verkeerde doelgroep, men moet de film herzien (evolueren).

Persoonlijk vraag ik me af waarom. Het is prima dat de een dit een meesterwerk vindt en de ander niet. Film is gevoel, perceptie, interpretatie, beleving. Je kunt iemand niet overtuigen van iets wat voor hen absent is.

Dat deze film op Kubrick's naam staat en men hem als klassieker beschouwd, maken voor mij wel degelijk verschil uit. Indien dit anders was, had ik hem waarschijnlijk niet afgekeken. Kubrick was een visionair. Dat betekent echter niet dat het resultaat inmiddels niet overtroffen kan zijn; de leerling kan anticiperen op de lessen van diens meester, evolueren en hem overschaduwen.

Hoe mooi de grootscheepse, achterliggende, filosofische en wetenschappelijke gedachten ook mogen zijn, hoe diep de (trage) ruimte, mensheid en evolutie visueel onderliggend ook worden vertaald; het komt er voor mij niet uit. Op enkele interessante stukken na is het voornamelijk fragmentatie en traagheid. Dat een film zich kenmerkt door zaken juist niet hapklaar te belichten en prikkelt tot nadenken is nobel, maar overgedoseerd kan het zijn doel voorbijschieten: de veelvoud aan te lange, uitgesponnen scènes vormden op den duur een aanslag op mijn geduld en uithoudingsvermogen.

Graag had ik er meer van willen maken. Laat ik volstaan met het gegeven dat de cinefiel in me tevreden kan concluderen dit veelbesproken werk gezien te hebben.

a) Mee eens, het is echter m.i. nog niet gebeurd, maar je weet het nooit uiteindelijk.

b) ha ha... ja, dat gevoel heb ik nou altijd bij deze film.

Maar er zit iets in, heb hem onlangs nog eens bekeken, en ik weet niet of plaats één in mijn top tien nog langer terecht is...

Pas heel kort geleden viel bij mij het kwartje tussen de beginscore (Strauss) en de eindscène. Ik had daar wel de interpretatie van Kubrick zelf voor nodig. Kortom, er is nog hoop, en vooral heel veel te ontdekken.

Afijn en sowieso, met meesterwerken kan ik een leven lang bezig blijven.

Dan moet je de Prometheus thread maar eens bezoeken. You have seen nothing yet.

2001: ASO is een cult movie niet voor niets, hè?

Voor de visie en het beeld de volle 5 sterren. Het verhaal en de traagheid haalt er de helft af.

Maar wat knap gemaakt zeg, Vooral voor die tijd.

Ik heb deze film al zo vaak willen kijken, maar het feit dat hij erg traag schijnt te zijn zonder dat er al te gekke dingen gebeuren sprak me nooit zo aan. Nu die op Netflix staat was de drempel een stuk lager geworden en heb ik hem toch maar aangezet vanwege zijn historische waarde. Aanvankelijk dacht ik dat er iets niet klopte. Ik hoorde wel wat achtergrond geluid, maar zag verder niets. Een keer op mute gedrukt, en het geluid was inderdaad weg. Van kanaal gewisseld, en gelukkig was er nog beeld, de tv deed het nog. De film begint dus daadwerkelijk met twee minuten zwart beeld. Het werd een lange zit.

Het begint allemaal bij de Dawn of Man. We zien een aantal apen die langzaam evolueren van prooi naar jager. Ook al zijn de achtergronden slechts foto's, door het gedrag van de apen is de setting overtuigend. Het zullen vast mensen in pakken zijn, maar hun gedrag is goed nagebootst. Het deed zelfs een beetje denken aan de oude Planet of the Apes films. Die heb ik trouwens nooit helemaal af gezien, zal ik die gewoon opzetten nu?

Totdat er opeens klassieke muziek door de speakers klinkt. Heel veel en heel lang. Het zweven van het ruimteschip tegen de zwarte sterrenachtergrond is wederom erg sfeervol. Ja, aan sfeer geen gebrek. Maar toch, die klassieke muziek is best mooi, maar ook een beetje té aanwezig. Het doet me denken aan toen ik kleuter was en op de rug van mijn vader door de kamer heen danste op de muziek van André Rieu. Leuke tijden waren dat, al kan ik me er nu geen voorstelling meer bij maken dat ik die muziek echt leuk heb gevonden. Sowieso snap ik het nut van een dirigent niet, het orkest kent die nummers toch gewoon uit hun hoofd? Mijn ogen schieten opeens open bij het geluid van een mensenstem. Na 25 minuten wordt er gepraat.

Maar heel veel boeiends komt er niet uit. We zitten nu in het ruimteschip wat een prachtig decor is. Heel veel sfeer. Wat we ook zien is een man die heel vies gekleurd eten eet uit grote bakken. Het doet me denken aan die keren dat je als klein jongetje in zo'n speciaalzaak staat met tientallen bakken schepijs, maar dat je van je moeder slecht één bolletje mag. Maar die tijden zijn gelukkig voorbij. Oja, over ijs gesproken, ik moet morgen nog even langs de supermarkt want de Ben & Jerry's is in de aanbieding. Ik schiet wakker doordat de buurman besloten heeft om iets wat op een grote stoel lijkt van de trap af te gooien. Door mijn wimpers zie ik op de tv een man op zijn kop door een ruimte rennen, al boksend in de lucht! De immense zwaartekracht die op mijn oogleden rust is in de ruimte duidelijk niet van toepassing.

De film is ongelofelijk stil. Zachtjes hoor ik de regen tegen het raam tikken terwijl er een man zit te schaken tegen een supercomputer. Het is al enige tijd geleden dat ik een potje heb geschaakt, dus misschien binnenkort maar weer eens iemand uitdagen. Plots zie ik een grote rode lens de tv uitkomen die luistert naar de naam HAL. Zijn stem is prettig om naar te luisteren waardoor ik al snel in een soort hypnose kom. Dit wordt echter bruut verstoord door een koude windvlaag die mijn voet bereikt, die iets buiten de bank hangt. Toch de verwarming maar een graad hoger, en die plant hangt er eigenlijk ook maar slapjes bij.

Met opengesperde ogen concentreer ik me op de mooie decors. Erg sfeervol, maar wat zijn ze nou allemaal aan het doen? Doodse stilte, alleen het geluid van zuurstofflessen. Automatisch neem ik hetzelfde ritme van ademhalen aan en het dekentje is ook best lekker warm. Mijn ogen zakken weer dicht totdat ik een soort gaslek hoor. Ik ga rechtop zitten, zet de film weer op mute en het geluid is weg. Gelukkig, het kwam toch van de film. Het woord 'Intermission' verschijnt gevolgd door een geluidsband zonder beeld. Deze keer trap ik er niet meer in. Ik bevind me inmiddels in een halve droom-toestand en hoor vaag iets over kunstmatige slaap. Ja, dat lijkt me heerlijk. Er wordt gepraat over een extreem lage hartslag en in een reflex grijp ik naar mijn pols voor een eigen meting. Nog nauwelijks waarneembaar.

Ik schrik wederom, dit keer van een computer malfunction, wat het geluid maakt van een wekkerradio. In een vlaag van verstandsverbijstering sla ik zonder te kijken het onding van tafel af, wat mijn glas met drinken blijkt te zijn. Er komt weinig geluid uit de film, maar wat het doet, doet het goed. Ik word weer verblijd door sfeervolle shots van de ruimte en de lange stiltes. Even kijk ik naar mijn kapotte glas maar het is toch echt water wat er in zat. Uit het niets beland ik van de zwart-witte decors in een ultra-kleurrijke drugsroes inclusief spooky sounds. En ik weet zeker dat ik nu wakker ben. Misschien is het dan toch tijd dat ik er even goed voor ga zitten. Maar dan is het afgelopen.

a) De overtreffing zal voor velen onmogelijk zijn en voor anderen wellicht een logische conclusie. Persoonlijk ga ik niet ontkennen dat deze film een grondlegger van het genre is geweest waar diverse regisseurs op geanticipeerd hebben.

b) Die film zou ik moeten herzien om mee te kunnen discussiëren. Het is zeker meer dan 20 jaar geleden. Mogelijk denk ik er vandaag de dag compleet anders over als destijds - toen was ik zeer onder de indruk.

Een goed punt, trouwens. Onze herinneringen, gebonden aan bepaalde tijden en emoties, maken het vaak mooier dan het daadwerkelijk is. Hierdoor wordt objectief beoordelen lastig. Sommige films blijven altijd monumentaal, terwijl anderen de indruk van het eerdere tijdsbeeld hedendaags niet meer kunnen waarmaken.

Dat laatste ben ik absoluut met je eens. Echter geloof ik niet dat deze prent zich ooit tussen mijn klassiekers zal scharen. In ieder geval staat hij gecategoriseerd als klassieker die ik gezien heb.

Bedankt voor de referentie. De thread was interessant leesmateriaal. Ik heb me destijds ook verdiept in de Alien saga fora - een heel universum an sich. Het blijft boeiend.

Het kan mijn leeftijd zijn, omdat ik de klassieke tijd niet mee heb gemaakt. Het decor en de effecten kan ik waarderen omdat ze de tijd vooruit gaat. Dat geld ook voor het verhaal, wat me wat traag verliep. Mijn brein werd gekraakt bij het eind, geen idee waar het op sloeg, als iemand mij dat wil uitleggen. Voor de gehele film voelde ik geen duidelijke spanning. Het was gewoon stilte en weinig dialoog. Het volgen was daarom best makkelijk, maar het had teveel mysterie waardoor het einde een breinkraker voor me was. Die gedachtes van Kubrick moeten wel heel fantasierijk geweest zijn.

Ik hoopte op iets wat vergelijkbaar was met Interstellar van Nolan, die mijn aandacht wel trok wegens het begrijpelijke van de mysterieuze kant. Dit einde voelde zo verwarrend, had geen emotie en die stilte raak je op het gegeven moment wel zat. Opmaak en uiterlijk van de HAL-9000 blijft wel parelachtig mooi. mixed feelings bij deze film. Maar die heb ik wel bij meerdere van Kubricks films. Het is een verwarrende toch amusante film, want ik heb wel genoten.

2001: A SPACE ODYSSEY (1968) - EXPLAINED AND ANALYSED - YouTube

2001: A Space Odyssey - Ending Explained - YouTube

Thanks. Dit was een eyeopener. Ik begrijp het nu eindelijk. En om eerlijk te zijn. Het is naar mijn mening dat deze film enorm veel lijkt op Interstellar, het einde tenminste dan, alleen net iets anders. Het praat over hetzelde. De 'zogenaamde god' die het hoofdpersonage onderzoekt en hem veranderd in een hoger gevolutioneerd wezen, die ons verder moet helpen in onze evolutie. Ik snap het nu helemaal. Dat ik er niet eerder aan heb gedacht. dit veranderd mijn hele kijk op deze film, het verhaal dan. veel dank.

Toch ga ik mijn statement maken. Het einde in het verhaal heeft dezelfde bedoeling als in Interstellar. Toch vond ik Interstellar beter, wat mensen die dit zullen lezen niet blij maakt. Interstellar weet gewoon prachtig en vol emotie die boodschap duidelijk te maken, zonder dat het de film verzwakt. De speciale effecten dragen hieraan bij, de uitgelegde wetenschap, en de dramatisch kosmische muziek die de emotie vangt. Daarbij heb je bij Interstellar een grotere emotionele band met het hoofdpersonage. Deze voelt iets zwakker maar weet met een ander verhaal, doch het iets aangepast einde, het in een veel statischere sfeer neer te zetten. Het is geen slechte film en ik ga mijn rating zeker aanpassen nu ik het begrijp. Ik zet het dramatisch/mysterieuze doch stille sciencefiction van Interstellar, boven het statische van Kubrick's 2001. Sorry, Maar dit voelde gewoon nog iets te statisch voor iemand van mijn generatie. Ik heb me ermee vermaakt. Thanks voor de video.

Als Sciencefiction liefhebber moest ik deze film natuurlijk gezien hebben. Maar ik vond er niets aan. Veel te stil en veel te traag. Het was een lange zit waarbij ik meermaals enkele momenten ben ingedut. En toch niets miste van het verhaal. Zo traag gaat alles. Wat ik wel vermelden waard vind zijn de graphics, voor een film van 1968 zijn deze meer dan behoorlijk. Film stond wel in HD op Netflix. Mogelijks is originele versie wel iets duffers. En de soundtrack was ook geen onbekende, wist niet dat deze uit deze film kwam.
Verhaaltechnisch weet ik ook niet wat Stanley Kubrick ons wilde vertellen. Zal wel iets evolutionairs zijn, maar einde blijft iets te mysterieus en open. Kan mij wel inbeelden dat deze film in zijn tijd hoge toppen scoorde maar met wat ik nu gewoon ben op het scherm is deze niets voor mij...

Ja, de Straussjes hebben het speciaal voor Kubrick geschreven. Echt knap dat hij ze heeft weten te strikken, want ze waren al een tijdje met pensioen. ????

Heb dus de 4K Ultra Blu-ray aangeschaft, maar verdraaid, een 65" OLED scherm verraadt toch iets meer de ouderdom van een film dan mijn vorige 50" Plasma TV. Of het moest zijn dan ik te gewend raak aan digitale film waar ruis, korrel, etc. niet meer te bespeuren valt.

Ik kijk zelf via een beamer. Vind al die nieuwe tv’s (en ik geef toe, ik zie ze enkel in de winkels, waar ze compleet verkeerd staan afgesteld) altijd veel te hard qua kleur. Het lijkt een beetje of alle content door een soort ‘Michael Bay filter’ wordt gehaald.

TV staan in winkels zo afgesteld on aandacht the trekken. Als je aan de slag gaat kun je geweldig beeld krijgen. En een goede oled is heel mooi.

End vergeet niet motion plus end zo'n soort toevoegingen uit te zetten.

Klopt, horizons. Fabrieksinstellingen werken alleen goed met speciaal gemaakte demo's maar niet als je een gewone film op Blu-ray bekijkt (ook in de winkel ziet het er niet uit). Maar dit heeft allemaal niks te maken met het verschil tussen nieuwe of oude films bekijken op een groot scherm. Een groot scherm (van topkwaliteit) vergroot ook de tekortkomingen en dat was minder zichtbaar op mijn oude Plasma.

Vorige week ook mijn eerste oled 55 inch aangeschaft. Kom van een 42 inch hd ready. Moet zeggen dat verschil meer dan enorm is. En ja, in winkel staat alles veel te fel, maar uw tv is perfect te kalibreren naar wens. Zoek gewoon review van uw tv op en meestal staat daar hoe ze zijn afgesteld. Ik werd aangeraden om mijn blackframe motion niet op uit te zetten, maar op minimum. ( er is ook nog een midi en max). Zo heb je een vloeiende scerpe beweging en is het opera-effect zeer miniem. Heb hier al wat mee gespeeld en op max kijk je precies naar The Bold en Beautiful. Ziet er niet uit voor een film. Op uit is het ok, maar niet leer zo scherp en dat is dan wat spijtig als je met zo'n tv zit. Minimumstand geeft goed compromis. Maar dat is ieder zijn smaak...

Heb ik ook gedaan en het was nagenoeg perfect.

Film voor het eerst gezien, een aparte belevenis. Als je er met een hedendaagse bril naar kijkt komt de film nu erg langdradig en soms (technologisch) gedateerd over, niet ieders cup of tea zullen we maar zeggen. Bijv de apen in het begin zijn overduidelijk mensen met een kostuum aan (kon in 1968 ook niet anders natuurlijk, maar het is vrij nep uitgevoerd).

Lange uitgesponnen scènes waarbij het verhaal soms warrig overkomt en lastig te volgen is.

om maar eens een paar dingen te noemen:
- ik kon maar lastig het verband leggen tussen deel 2 (vinden van monoliet op maan) en deel 3 (ruimtevaart naar andere planeet). Pas veel later werd mij duidelijk dat ze op weg waren naar de derde monoliet. Dat werd pas veel te laat helder.
- leuk die stilte in de ruimtescenes (en ook wetenschappelijk correct want geen lucht in de ruimte om geluid te transporteren) maar je zou het waarschuwingssignaal van de tweede monoliet op de maan dan ook niet moeten kunnen horen.
- jammer dat niet wordt toegelicht waarom HAL nou zo anders begon te doen dan normaal. Ik kon in ieder geval geen reden vinden.
-het vierde deel (in die witte kamer van de aliens) was het meest bizarst. Ik kon de link niet leggen en moest uitleg zoeken op internet. Toen werd ook pas de achterliggende functie van die monolieten duidelijk. Zou allemaal toch beter uit het verhaal moeten blijken.


Ruimtescenes komen echter niet gedateerd over (wat een visie toentertijd!), muziek is erg mooi en er zitten zeker een paar memorabele en ironische scènes tussen. Als je je voorbereid op een lange rit, lang uitgesponnen scenes en het feit in het achterhoofd houdt dat je een film uit 1968 zit te kijken is het geen verkeerde film, helemaal niet zelfs. Maar voor -zeg- een hedendaagse puber met de aandachtspanne van een koekje is het niks. Die kunnen dan ook misschien beter een Michael Bay film gaan kijken..

Visueel spektakel.

Is de versie die op Netflix staat de originele versie? Als dat zo is dan is het bijna niet te geloven hoe goed het er uit ziet voor een 50 jaar oude film. Visueel sterker dan 99% van de hedendaagse films.

Kubrick is een genie dat die zo een film kan maken met zo weinig dialoog. Dat zie je maar weinig.

Jep. Er is in principe maar één versie.

Oke, bedankt. Onwerkelijk bijna. Prachtig is de film. Voelt veel nieuwer aan dan de originele versie van Star Wars uit 77. Deze film bewijst voor mij dat Stanley Kubrick een genie is. Bij veel shots vroeg ik me af hoe dit gedaan was (soms dacht ik dit is tientallen jaren later nabewerkt, maar dit is dus niet zo). Ze moesten toen veel slimmer zijn om bepaalde effecten te bereiken en uiteindelijk maakt het dat veel sterker dan CGI van pakweg 30 jaar later.

Mooie beelden en de vooruitziende blik is indrukwekkend, maar veel te langdradig.

Of zoals Kubrick zou zeggen:
Veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel te langdradig.

Sci-Fi Movies Still Haven’t Topped 2001: A Space Odyssey - Screen Rant