The Killing (1956)

Knappe noir-misdaadfilm, die een stuk meer indruk wist te maken dan Kubricks The Killer's Kiss van een jaar eerder. The Killing is een pak vlotter in elkaar gebokst en lijkt inderdaad de inspiratiebron voor veel misdaadfilms die hierna kwamen. En Sterling Hayden is een prima en charismatische bad-ass.

Op inhoudelijk vlak kan je deze prent wel niet vergelijken met Kubricks latere, complexere meesterwerken wat mij betreft. Het verhaal wordt ook erg bondig verteld, er zit geen scène te veel in.

Nog steeds niets dat voor mij in de buurt komt van films als Eyes Wide Shut, A Clockwork Orange, The Shining en 2001, maar niettemin van genoten.

3,5*

Net de 4k UHD van Kino Lorber gekeken. Wat een fantastisch label is dat toch! Echt prachtige transfer. Het beeld is bijna 3 dimensionaal.

Het blijft een ijzersterke film. Een schoolvoorbeeld van efficientie. 83 minuten, geen grammetje vet en een van de beste eindes uit de filmgeschiedenis.

4,5 blijft staan.

Het eerste meesterwerk van Stanley Kubrick. Het is zonder twijfel zijn meest toegankelijke film, al beginnen de meeste mensen ironisch genoeg zijn filmografie niet met deze film. Het is briljant geregisseerd, geweldige uitvoeringen en spannend tot aan de slotscène. De cinematografie is geweldig en de scène met de POV van George is een van de hoogtepunten. De muziek is passend en verheven bepaalde scènes om ze des te boeiender te maken. De slotscène is briljant. Een van de redenen waarom ik denk dat deze film zo goed werkt, is omdat hij direct to the point is, zonder nutteloze scènes. Dat was bijvoorbeeld mijn probleem met Heat: je kunt geen overvalfilm maken die tergend langzaam is. De film laat ons kennismaken met de personages en hun persoonlijke situatie, daarna gaan we meteen aan de slag. Dit is een zeer solide manier om het aan te pakken. Het drama van de personages zelf is zeer overtuigend, wat Heat ook ontbeerde. Nogmaals, de slotscène met George houdt daar verband mee, evenals de slotscène. Dit was het begin van een zeer fijne carrière en Kubrick liet ons met zijn eerste meesterwerk al zijn talent voor film zien.

En ook deze film mocht wel eens op voor een herkijk waar ik toch stiekem wel iets meer van verwachten. Maar helaas alle goede wil ten spijt liep ik heel erg vast in deze film, stroeve dialogen, lange en voor het gevoel overbodige scènes, gebeurtenissen die zich spanningsloos voltrekken, en dat allemaal binnen een film die toch redelijk kort genoemd kan worden.

Het idee is er ongetwijfeld, een regisseur van naam in de vorm van Kubrick, en de zwart wit stijl is natuurlijk mooi. Maar dat is het dan ook, verder heb ik helemaal niets met deze film en vind ik de film ongelooflijk traag en saai.

Degelijk.

Ik vermoed dat The Killing anno 1956 een moderne film was. Dezelfde scène wordt vanuit verschillende invalshoeken bekeken en dat is iets wat de gebruikelijke stijfheid doorbreekt. Sterling Hayden vind ik tussen alle houten klazen uit die periode ook wel een redelijke hoofdrolspeler.

Het innovatieve karakter van de film heeft uiteraard als gevolg dat intussen talloze films dergelijke trucjes uitgehaald hebben en dat kleurt, of ik het nu wil of niet, toch een beetje mijn beleving. Maar goed, voor een film uit een periode waaruit ik maar moeilijk mijn ding vind, is dit een vrij aangename kijkervaring.

3

Kubrick zet de basis voor de latere gedachte van Tarantino. Krachtige film met repeating time frames gekoppeld aan wat 1-dimensionale persoonlijkheden. De insteek is top, jaloezie en hebzucht met ijdelheid zorgen voor de val. Het einde had beter gekund... Als dit je bevalt kijk Rififi.

Ik had nog eens zin in een Kubrick en mijn oog viel op deze The Killing, die ik in tegenstelling tot de meeste Kubrick's, nog maar 1 keer gezien heb. The Killing is niet meteen vergelijkbaar met zijn latere werk, maar het is nog altijd erg stijlvol gemaakt. De hele opbouw naar de overval toe zit erg goed in elkaar. De hele voorbereiding wordt in detail getoond en vanuit de verschillende invalshoeken van de deelnemers aan de heist. George is naast de leider Johnny misschien wel het opvallendste personage. Bij hem denk je toch dat hij de zwakste schakel is die de overval kan doen mislukken (wat achteraf ook blijkt door zijn loslippigheid naar zijn vrouw toe). De heist zelf wordt prima gebracht. Op zich oogt het wel sober, maar het straalt wel een zekere klasse uit (de beelden van de racebaan, de grote hal). Het einde is echt geweldig met de koffer die opengaat en al het geld dat wegvliegt. Ergens had ik wel medelijden met Johnny. Het laatste shot waarbij Johnny zelfs geen moeite meer doet om de 2 agenten te ontlopen, is een heerlijke afsluiter.

The Killing zet ik nu niet meteen bovenaan het lijstje van Kubrick, maar het is nog altijd een erg goede misdaadfilm.

4*

Met deze film volgde Kubrick de nieuwe trend van de heist-film binnen het film-noir-genre: de film toont vooral de teaming up van de bende en de voobereidingen voor de grote overval om in de finale de overval zelf te tonen met een aftermath. Wat opvalt is wat een vakman Kubrick al is met deze eerste professionele film met de voor hem kenmerkende aandacht voor elk detail in het beeld dat moet kloppen – wat dat betreft weerspiegelt de overval zijn eigen werk als filmmaker – maar ook dat de film in zekere zin een anti-heistfilm is: de kwalijke reputatie van vrouwen in de films noir krijgt enerzijds de vorm van een verdekte homoseksualiteit bij de ervaren ‘macho’ misdadigers en anderzijds de vorm van een Macbeth-achtige echtgenote die haar sukkelige echtgenoot stuurt en verraadt voor eigen gewin. Sowieso loopt het allemaal in de soep waarbij de moraal niet zozeer is dat misdaad niet loont maar meer dat je het leven niet kunt plannen dus dat chaos het altijd wint van onze ordening; hooguit in de film kan de orde het winnen van de chaos hetgeen een telkens terugkerende strijd zou worden die Kubrick steeds meer tijd voor elke nieuwe film zou vergen.