Amadeus (1984)

Hele mooie film, vooral als je geïnteresseerd bent in Mozart. De film zelf heeft wat weg van een opera (van Mozart), de acteurs lijken namelijk wat over de top te spelen, al weet ik niet het fijne van de omgangsvormen van die tijd. De muziek en opera's schijnen heel erg accuraat te zijn. Het middenstuk met veel opera's vond ik persoonlijk wat langdradig.

Zelf heb ik vooral genoten van de twee hoofdrolspelers en de prachtige muziek. Abraham weet fantastisch de paradoxale dualiteit van Salieri tussen intense jaloezie en exceptionele adoratie te verbeelden.

I will speak for you, Father. I speak for all mediocrities in the world. I am there champion.

Een film die mij vroeger behoorlijk kon bekoren, maar is dat tien/vijftien jaar later nog steeds zo? Daarom liep ik gisteren met vrees naar de kast om deze uit de collectie te vissen. Maar... tweeënhalf uur later, een tijdspanne die letterlijk om vloog was ik toch weer helemaal in de ban van en overtuigd door dit kunststukje van Milos Foreman.

Het eerste wat ik moet zeggen over de film is correctheid. De beschrijving qua karakter en uiterlijk betreffende Antonio Salieri lijkt behoorlijk correct. Een stijf karakter met spartaanse leefgewoonten die zichzelf weinig tot niets gunde. Dan het verhaal dat hij iets met de dood van Mozart te maken zou hebben, schijnt uit de lucht gegrepen, en vooral gebaseerd op 'geruchten' . Wat we hier aan plot of complot te zien krijgen mag aangenomen als volledig fictief. Er schijnt wel een fenomeen te bestaan dat het 'Salieri-syndroom' heet die kenmerken heeft als jaloezie, het in diskrediet willen brengen en pathologische agressie richting het object van afgunst.

De film zelf, een meer dan kostelijk verhaal wordt voorgeschoteld met een bijzonder conservatief wereldje met een hele rits aan hoge heren die zichzelf enorm belangrijk vinden en veel te serieus zijn. De komst van de ronduit vulgaire losbol Mozart met zijn aanstekelijke lachje doet het zorgvuldig opgebouwde en gecontroleerde wereldje in Wenen behoorlijk schudden. Degene die het meeste er onder lijdt is Salieri die zich niet voor kan stellen waarom zo'n 'tokkie' met zoveel talent behept is. De shock en tegenstrijdigheid bij Salieri wordt kostelijk gebracht samen met de geniale gek Mozart die lachend overal doorheen walst.

De film is zowel kostelijk als bijzonder grappig en koddig. Een van te voren verwacht saai kostuumdrama wordt een bijzondere aanstekelijke en geenszins saaie film die de volle tweeënhalf uur boeit. Daarnaast is de aankleding, algehele sfeer en muziek top. De acteerprestaties van Abraham en Hulce zijn geweldig, zonder twijfel hun beide beste rol ooit. Om andermaal en als laatste het boeiende plot aan te halen met de ziekelijk jaloerse Salieri en goedgelovige Mozart en de vraag hoe ver de eerste zal gaan in zijn wraak oefening, zoals hij die zelf benoemd, op God.

Verbijsterd en intrigerend zijn de scènes waarbij Mozart ziek in bed ligt en Salieri schrijft. Een schier onmogelijke genialiteit en talent kom naar voren want zelfs ziek hoort de beste man het niet alleen in zijn hoofd perfect, hij dicteert het ook nog eens perfect zonder ook maar één nodige correctie. Totaal overzicht, alle maten, melodieën, tonen en teksten en in een dergelijk tempo dat Salieri het niet eens bij kan benen. 'No....no....I don't understand!' roept de laatste op een gegeven moment uit. De film eindigt in een treffend beeld, de pastoor gebroken, Salieri lachend als een gek met de kennis wat hij gedaan heeft en vooral de negatieve zelfkennis over wat hij vooral zelf niet is.

Amadeus overtuigd 35 jaar na dato nog altijd als prijswinnaar in '84, en is een bijzonder innemende sfeervolle en humoristische film.

Zou Mozart inderdaad een kinderlijke half idiote karikatuur zijn geweest?

Misschien wel maar dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk.

Dus dan moet het wel een slechte biografie zijn en dus ook een slechte film.

Ook als de muziek heel mooi is.

Krachtige film over het muzikale genie der genieen. Helaas is het Tom Hulce die van Mozart een infantiel kind maakt. Jammer genoeg hebben we geen beelden van de echte Mozart, maar dit oogt belachelijk. Verhaal, fotografie en uiteraard de grootse muziek trekken Amadeus toch ruim over de streep. Mooie scene als een compositie van Salieri vergeleken wordt met die van Mozart. Je ervaart dan genialiteit. Muziek van Mozart leer je pas echt waarderen als je het veel luistert. Briljant in zijn invoud.

Erg vermakelijke film met hier en daar magische momenten. Denk maar aan de scène waarbij Mozart een liedje van Salieri op de piano afkraakt en tegelijk verbetert. Of de scène waar Mozart ziek op bed ligt en aan Salieri vertelt hoe hij de noten moet opschrijven.

De film duurt me wel te lang. 3 uur is niet zomaar iets en daar is deze film niet geschikt voor. Verder wel goed gedaan door Abraham en Hulce, leuke kostuums en mooie muziek.

Gisteren had ik Amadeus weer gekeken want ik kon me eigenlijk helemaal niks meer van die film herinneren. Het is niks meer dan normaal dat deze film destijds 8 Oscars gewonnen had, want het is ook gewoon een hele mooie film. Goed geacteerd ook. Ik weet eigenlijk praktisch niks over Mozart alleen dan dat ie vrij jong was (35jr) toen ie stierf, en dat het een wonderkind was wat muziek maken betreft. Maar ik weet dus niet of dat Mozart ook echt zo'n raar lachje had, zoals in de film, of dat ze dat er gewoon bij verzonnen hebben. Een hele goeie vertolking van Tom Hulce als Amadeus en zeker niet te vergeten F. Murray Abraham die toch ook wel een prachtige rol neerzet als de valse sluwe Salieri. Visueel ziet het er ook heel goed uit, net als die opnames in het gekkenhuis. Het leek me zeker in die tijd nou niet bepaald een pretje om in een dergelijk psychiatrisch ziekenhuis te zitten.

Amadeus is echt zo'n film die tijdloos blijft. Ik vind wel dat je dit een klassieker mag noemen.

whats real and what's probably not in amadeus LINK .

ik zag de director's cut

Mocht ik een eigen filmprogramma presenteren alla de kijk van koolhoven dan zou ik de beginscene van Amadeus zeker vermelden in mijn reeks ‘beste openings ooit’ . Het thema nl de jaloezie en afgunst van Salieri naar Amadeus wordt prachtig geïllustreerd. De priester die geen enkel compositie kent tot Salieri plots 'pa ...papa ... papapapapa... speelt waarop de priester geestdriftig mee doet en nietsvermoedend zegt : I didn't know you wrote this. Waarop Salieri antwoordt : I didn't, that was Mozart. Amadeus is beroemd en een genie en dat zal Salieri geweten hebben vanaf de eerste minuten.

Vanaf dan een wat repetitief standpunt over hoe Salieri probeert Mozart te breken met uitweidingen over hoe religie onrechtvaardig is (God geeft talent aan een vulgaire nozem ipv een toegewijde dienaar als Salieri) maar magistrale production design en heel wat mooie visuele vondsten (bv het gemaskerd bal met zijn vader van Mozart). Ferme brok tragiek (met op het einde de begrafenis van Mozart als een vod in de grond) maar de confrontatie tussen genialiteit vs middelmatigheid, afgunst vs verheerlijking en geloof vs talent blijft roeren in dezelfde pot zonder dat de smaak echt groots wordt.

Een meesterwerk in de cinema met een uitmuntende spelende Tom Hulce en f.Murray Abraham met een zeer goed spelende cast.

Over het levensverhaal van de grootste componist in de geschiedenis Wolfgang Amadeus Mozart een zeer bijzondere film blijft deze hoogwaardige kwaliteits film.

En een tijdloze film.

The Making of Amadeus..

Het is een mooie film. Muzikaal zit het goed in elkaar en de personages hebben allemaal veel karakter.

De film wordt verteld vanuit het oogpunt van Salieri over hoe Mozart in zijn leven kwam en weer verdween. De terughoudende vertolking van Salieri is zeer mooi gedaan als iemand die Mozart stiekem aanbidt, en diep van binnen ook eigenlijk haat omdat hij zoveel beter is dan Salieri zelf.

De vertolking van de Keizer vond ik ook aardig en is me goed bijgebleven. Je ziet een vorst die de regels volgt, maar ook vermaakt wil worden en waarbij zijn nieuwsgierigheid het vaak van hem wint. Hij luistert naar zijn adviseurs maar maakt wel zijn eigen keuze. Later in de film verdwijnt deze rol en verhouding volledig uit de film.

Er zit ook een leuke rol van Mozart's vrouw in die toch wel goed voor hem is geweest, al speelt de actrice soms iets te kinderlijk.

In het verleden heb ik van deze excentrieke film genoten en dit keer ook wel van de Director's cut die 3 uur lang is. Wat de boel echter minder smakelijk maakte achteraf is dat ik me in de geschiedenis verdiept heb en dat je erachter komt dat er nogal wat artistieke vrijheden gebruikt zijn in de film. Als je ziet hoe nauwkeurig alles nagemaakt is valt dat tegen. Zo worstelde Mozart zijn hele leven met zijn gezondheid, maar daar zie je in de hele film niks van tot het eind, wanneer hij ineens van wat lijkt uitputting om valt.

Hij heeft 6 kinderen gekregen met Constanze, waarvan 4 op zeer jonge leeftijd overleden, maar ook daar is niks van te zien in de hele film. De focus is vooral op de muziek. Overigens zat hij eerst achter haar zus aan, en toen die hem afwees besloot hij achter Constanze aan te gaan. Zowel zij als haar zus was muzikant, maar daar zien we ook niks van.

Wat wel goed over komt is de relatie met zijn vader die een zware stempel op Mozart heeft, zelfs nadat de oude man overleden is. Zijn vader nam hem de dood van zijn moeder kwalijk, iets wat ook niet belicht wordt. Nu zien we een bittere oude man die waarschijnlijk wel van zijn zoon houdt, maar ergens ook in conflict zit.

Ook is de rivaliteit tussen Mozart en Salieri flink aangedikt, in werkelijkheid waren ze misschien meer gelijken van elkaar en hielpen ze elkaar vaker, iets wat ook pas in het laatste stuk van de film getoond wordt.

Salieri was gewoon getrouwd, had kinderen en niks van dat celibate bla bla zodat god in hem kon treden voor de muziek.

Dus als film leuk, maar jammer dat het historisch niet erg accuraat is allemaal.

7/10

Regisseur Milos Forman was in het buitenland precies toen Russische troepen zijn Tsjechoslowaakse geboorteland binnenvielen. Daar was hij een gevierd regisseur van licht-communistischkritische films als 'Hori, Má Panenko' en 'Lásky Jedné Plavovlásky' (Filmklassieker waard om terug te kijken 171), die beide genomineerd werden voor een Oscar voor beste buitenlandse film. Zijn naam stond daarmee al op de radar in Hollywood, waar hij zijn carrière voorzette. Met 'One Flew Over The Cuckoo's Nest' brak hij door naar het grote publiek, waarna hij de kans kreeg zich met fikse budgetten te storten op een aantal films met als hoofdthema muziek. Na 'Hair' en 'Ragtime' volgde in 1984 zijn flamboyante verfilming van het toneelstuk 'Amadeus' over de sterk aangezette rivaliteit tussen componisten Salieri en Mozart. Historisch totaal inaccuraat, maar dermate weelderig en meeslepend in beeld gebracht dat ook dit een enorme kaskraker werd en een moedige poging om klassieke muziek te verkopen aan een groot publiek. De film ontving maar liefst 8 Academy Awards en staat ook na veertig jaar nog stevig overeind.

Als je dit nog een biopic kan noemen dan is het wel een van de beste die ik gezien heb. Salieri wordt briljant theatraal gespeeld door Abraham, in een film die van zichzelf al heerlijk theatraal is. Hij is echt een heerlijk complex personage met zijn combinatie van jaloezie en bewondering. Het is zo interessant om de genialiteit van Mozart te zien door de ogen van een van de weinige personen die het ook daadwerkelijk helemaal kan bevatten.

Het gebruik van de muziek van Mozart zelf is ook heel sterk. Het geeft het drama de grandeur van een opera. Daarnaast is de film ook zeer geslaagd als een komedie, veel meer dan in mijn herinnering. Veel van de scènes aan het hof van de keizer zijn behoorlijk grappig, en iedereen aan het hof van de keizer vormt een mooi contrast met de kinderlijke en pure Mozart.

Er zijn ook een hoop memorabele scènes, met name die waarin Salieri de genialiteit van Mozart begint te begrijpen. Ergens in het middenstuk wordt de film wel wat onnodig traag (al hielp het niet dat ik ditmaal de Director's Cut zag), maar het einde is dan weer erg sterk.

Voor mij ook het enige storende aan de film, ging echt te ver vond ik.

Aardige film. Ik was het eerste half uur verrast over het verhaal. Erg grappig die giechelende Mozart. Daarna vind ik de film wel behoorlijk langdradig worden.

Goed maar ik heb niks met opera en daarom viel de film mij lang uit, vooral het laatste uur. Natuurlijk heb ik wel waardering voor het briljante acteerwerk van Tom Hulce, die soms meer van een rockstar dan van een klassieke operaschrijver en componist wegheeft. Een frivole excentriekeling die in serieus contrast staat met de statigheid en stijfheid van de mensen voor wie hij werkte en dan heb ik het over keizer Jozef II (prima vertolkt door Jeffrey Jones) en zijn entourage. Het was denk ik niet de bedoeling, maar ik vond de film er vaak als een komedie uitzien.

De obsessieve rivaliteit van Salieri is historisch nooit echt bewezen, en daarom alleen al kan je de biografische waarde van wat getoond wordt, niet helemaal ernstig nemen. Het lijkt me dat dit een truc is om het genie van Mozart naar voren te schuiven, die zijn werken vanuit aangeboren talent maakte, terwijl Salieri die zijn lessen van leermeesters heeft gehad, na jaren leren en oefenen en praktizeren niet in staat was om dit "goddelijk" niveau te bereiken, en zelfs door Mozart in een scène weggezet wordt als poepsaai.

Voor mij geen meesterwerk, thematisch niet aan mij besteed, maar moet je toch eens gezien hebben want het was een immens populaire film back in the days.