• 13.093 nieuwsartikelen
  • 169.714 films
  • 11.134 series
  • 31.887 seizoenen
  • 630.552 acteurs
  • 196.374 gebruikers
  • 9.180.400 stemmen
Avatar
 
banner banner

The Nightingale (2018)

Drama / Thriller | 136 minuten
3,48 182 stemmen

Genre: Drama / Thriller

Speelduur: 136 minuten

Oorsprong: Australië / Canada / Verenigde Staten

Geregisseerd door: Jennifer Kent

Met onder meer: Aisling Franciosi, Baykali Ganambarr en Sam Claflin

IMDb beoordeling: 7,3 (38.089)

Gesproken taal: Engels en Iers

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot The Nightingale

"Her song will not be silenced."

In het jaar 1825 zit de jonge Ierse Clare, een veroordeelde vrouw, een Britse officier achterna in Tasmanië. Ze zweert wraak voor de gruwelijke misdaad die hij pleegde op haar familie. Ze wordt vergezeld door de jager Billy, afkomstig van de Aboriginalgemeenschap. Ook hij sleept een trauma mee uit zijn gewelddadig verleden.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Social Media

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Alathir

Alathir

  • 2107 berichten
  • 1620 stemmen

Jennifer Kent heeft de lat met The Babadook al meteen hoog gelegd. Een zeer goede horrorfilm schudde als debuut al uit haar mouw. Je kan dan verwachten dat ze dit niveau al niet meer zou halen met een volgende film. Niets is echter minder waar want The Nightingale is een zeer aangrijpend en indrukwekkend drama geworden. De koloniale sfeer is nadrukkelijk aanwezig. Ook de ratio waarin het gefilmd is, is tegenwoordig atypisch. Het is een zwaarmoedige film maar nadat je het hebt afgekeken bleef ik toch wel achter van damn, dit was sterk. Wat een acteerprestatie van Aisling Franciosi. Ik heb zelden zo de haat vanaf het scherm zien spatten. Het is ook allemaal bam in the face.

Met The Nightingale krijg je dus als kijker geen typische revenge flick voor de kiezen. Het is veel meer dan dat. Het is een behoorlijk gelaagde film. Zo wordt er een soort van connectie gesmeed tussen de Letteremairrener man en Clare door hun gedeelde pijn. Het racisme en de vooroordelen smelten voor de zon, niet onmiddellijk maar geleidelijk aan. Wat ik verder kan appreciëren is dat Jennifer Kent niet probeert te shockeren om te shockeren. Ze vindt een mooie gulden middenweg. Of The Nightingale voor iedereen is weggelegd? Ik denk het niet maar ik vind het één van de beste films van dit jaar. Jaja, zeker wel!


avatar van Thomas83

Thomas83

  • 3889 berichten
  • 3503 stemmen

Ze zouden meer van dit soort thrillers of horrorfilms die zich afspelen in een bepaalde historische periode moeten maken. The Witch was destijds ook zo mooi. Deze nieuwe van Kent is wel van een andere categorie overigens. En ook het niveau van haar debuutfilm The Badabook wordt echt niet gehaald. The Nightingale voelt toch regelmatig wat te simpel of zo, en ik vond hem ook wat over de top met al dat geweld en narigheid. Kent zal haar research vast wel goed gedaan hebben, maar de film voelde gewoon niet honderd procent geloofwaardig, meer als een product van deze tijd. Te spaarzaam in de details om de wereld en personages echt tot leven te brengen.

Een eenvoudige wraakfilm is het overigens ook weer niet. Je verwacht op het einde van een film als deze de held van het verhaal haar wraak te zien krijgen, en op een sadistische manier die de kijker genoegdoening moet geven, maar daarin verrast het verhaal nog wel enigszins. Die Hawkins blijft wel zo'n personage dat je alleen maar hartgrondig kan haten. Al had ik graag wat van de andere personages wat minder vlak willen zien. Bijna iedere blanke man is een sadist, met een minimale verklaring waarom ze dat zijn. 3.5*.


avatar van joolstein

joolstein

  • 9922 berichten
  • 8208 stemmen

Thomas83 schreef:

Ze zouden meer van dit soort thrillers of horrorfilms die zich afspelen in een bepaalde historische periode moeten maken.

Die zijn er ook hoor en naar mijn bescheiden mening nog beter dan deze!

Gwen (2018)

Hagazussa (2017)

The Head Hunter (2018)

The Wind (2018)

De laatste die is uitgekomen is The Cleansing (2019) - IMDb

En zelf ben ik heel benieuwd naar: Krew Boga (2018)


avatar van Thomas83

Thomas83

  • 3889 berichten
  • 3503 stemmen

joolstein schreef:

(quote)

Die zijn er ook hoor en naar mijn bescheiden mening nog beter dan deze!

Gwen (2018)

Hagazussa (2017)

The Head Hunter (2018)

The Wind (2018)

De laatste die is uitgekomen is The Cleansing (2019) - IMDb

En zelf ben ik heel benieuwd naar: Krew Boga (2018)

Bedankt voor de tips! The Head Hunter en The Wind had ik al zelf al op het oog, de rest kende ik nog niet.


avatar van james_cameron

james_cameron

  • 6485 berichten
  • 9428 stemmen

Grimmige, gewelddadige film over de wraakactie van een veroordeelde ierse vrouw (Aisling Franciosi) in het Tasmanië van 1825. Je moet als kijker tegen een stootje kunnen gezien de vele expliciete scenes, maar de film is zo intens en meeslepend dat je al snel in het verhaal en de emoties wordt gezogen. Goed gemaakt en gespeeld, met een indrukwekkende rol van de hier debuterende aboriginal akteur Baykali Ganambarr. Met haar debuutfilm The Babadook kon ik destijds niet zoveel, maar deze tweede van regisseuse Jennifer Kent is een schot in de roos.


avatar van Waku

Waku

  • 5306 berichten
  • 6378 stemmen

Ik zie weinig thriller elementen in deze "The Nightingale" .

Naar mijn mening meer historisch drama en vleugje wraakfilm.

De film is op sommige momenten wreed, bruut en geeft de kijker een akelig gevoel.

En dat is nu net de bedoeling.

Niet alleen de moord partijen, verkrachtingen maar ook het vernederen van de aboriginals weten je als kijker te regelmatig te shockeren." The Nightingale" is een lang maar uiterst boeiend verhaal. Naargeestig sfeervol in beeld gebracht. Het einde had wat smeuiger mogen zijn wat mij betreft.

4*


avatar van Beun de Haas BV

Beun de Haas BV

  • 756 berichten
  • 469 stemmen

Normaal gesproken ben ik wel in voor een grimmige revenge flick, hoewel regisseur Jennifer Kent duidelijk een politieke invulling aan wraak wil geven. De historische setting van een Tasmanië vol expliciet geweld, misogynie en racisme is wat dat betreft de perfecte voedingsbodem voor een naargeestig gevoel. Het ongemak dat echter overheerst, is het rommelige script en sommige eendimensionale personages in deze film. Een zangvogel met helaas wat valse noten.


avatar van scorsese

scorsese

  • 12476 berichten
  • 10597 stemmen

Uitstekende film waarin een Ierse veroordeelde vrouw wacht op haar papieren die haar haar vrijheid terug geven. De film speelt zich af tijdens de Britse kolonisatie van Australië. De ruwe tocht door de wildernis van Tasmanië is meeslepend en levert mooie beelden op. Een aantal brute momenten en een goeie rol van Aisling Franciosi die goed gestalte geeft aan zowel de vastberadenheid en het emotionele wrak dat haar personage is.


avatar van Collins

Collins

  • 6740 berichten
  • 4017 stemmen

Regisseur Jennifer Kent maakt in haar tweede film na The Babadook (2014), al in het eerste halve uur duidelijk dat de kijker te maken gaat krijgen met sombere en buitenissige gebeurtenissen, die een aanslag gaan zijn op zijn gevoel voor rechtvaardigheid en zijn morele besef.

The Nightingale is een prachtig geënsceneerde psychologische horror die zich afspeelt in het barbaarse Tasmanië van de 19e eeuw. Het eiland deed dienst als strafkolonie voor Ierse en Engelse veroordeelden. Tijdens die barbaarse periode deden de Britten in hun koloniale drift erg hun best om alle aboriginals uit te roeien.

De film hanteert het wraakmotief als belangrijke spil en bouwt er een verhaal om heen dat niet al te ingewikkeld is. Extreme pijn en groot verlies maken van de mens een monster. Dat zou heel goed de tagline kunnen zijn.

Even kort de inhoud: de Ierse Irin Clare is gedeporteerd en leeft als rechteloze vrouw. Zij en haar gezin worden door de Engelse luitenant Hawkins misdadig behandeld. Die behandeling loopt uit op een tragedie die Irin zo traumatiseert en vervult van wraakgevoelns dat zij samen met de Aboriginal Billy de jacht inzet op Hawkins en zijn troep soldaten. Ze belandt middenin de kille strijd tussen de verdreven oorspronkelijke bevolking en de blanke overheersers. Ook wel de Black War genoemd.

Een andere belangrijke spil in de film is weggelegd voor de relatie tussen Irin en Billy. Ze hebben een vooropgezette hekel aan elkaar en begrijpen elkaars handelingen niet. De cuturele verschillen zijn erg groot. Hun gemeenschappelijke haat tegen de Engelse overheerser houdt de relatie draaglijk en vormt het begin van het afbrokkelen van de ondoordringbare culturele afscheiding. De relatie wordt pakkend en met galgenhumor uitgewerkt. Jennifer Kent houdt het gelukkig realistisch en vermijdt ongeloofwaardige romantiek en andere zoetigheid.

Dat zou ook niet passen in een film, die een realistische sfeer van rauwheid en bruutheid ademt. Bijna ieder personage is verschrikkelijk hardvochtig, bevooroordeeld en vijandig. De ongerepte natuur van Tasmanië ziet er prachtig uit, maar is geen idyllisch plaats waar de edele mens opnieuw wordt uitgevonden. Tasmanië is een ongastvrije plaats waar de verdorven mens het masker van zijn beschaving juist definitief laat vallen.

Psychologie genoeg. En de horror dan? Die is aanwezig in de brute en de rauwe sfeer. Die is aanwezig in de duistere sequenties als Irin overmand wordt door waan- en droombeelden waarin zombies en geesten figureren. Die is aanwezig in de beklemmende jacht op haar duivelse opponenten. Die is ook aanwezig in een aantal plastisch uitgevoerde moordscènes. Horror genoeg dus.

Drie prima hoofdrollen ook. Irin wordt gespeeld door Aisling Franciosi. Zij doet dat fantastisch. De diversiteit aan psychische gemoedstoestanden die haar rol van haar verlangt, zet zij geloofwaardig neer. Haar karakter is soms breekbaar, dan weer waanzinnig, teneergeslagen, strijdvaardig en af en toe zelfs gevaarlijk. Knap geacteerd.

Het overige acteerwerk mag er ook zijn. Baykali Ganambarr is Billy die als gedesillusioneerde aboriginal in het bezit van een permanente tragiek toch voor een incidentele komische noot weet te zorgen.

En dan de luitenant natuurlijk. Gespeeld door Sam Claflin. Beetje teveel aangezet in zijn rol. Uiterst koud en afschuwwekkend en overdreven Brits onderkoeld. Toch heb ik zelden iemand met heel veel liefde zoveel haatgevoelens toegeworpen.

The Nightingale is een beklemmende ervaring zich afspelend tegen een historisch interessante achtergrond. De film is omkleed met een verontrustende duistere sfeer, bevat wat horrorelementen en heeft heel behoorlijk acteerwerk.


avatar van tattoobob

tattoobob

  • 8192 berichten
  • 2491 stemmen

Erg sterke film weer van Jennifer Kent....na The Babadook toch weer een klein pareltje.

De film is best bruut en erg realistisch....voor zover ik dat kan zien,ik ervaar het in ieder geval wel.

Grauwe film met puik acteerwerk en heftige scenes....toppertje.


avatar van Woland

Woland

  • 4437 berichten
  • 3600 stemmen

The Babadook beviel een tijdje terug prima, dus dit leek een uitstekend ook de volgende van mevrouw Kent uit de kast te pakken. The Nightingale is een heel ander soort film; een hard, grimmig historisch drama over het Britse koloniale verleden in Tasmanië. Clare en haar man zijn verbannen naar Tasmanië, waar het koloniale regime (of in ieder geval, individuen daarin) ongestraft zich uit kunnen leven. Als een bijzonder nare kolonel Clare verkracht en vervolgens zowel haar man als baby vermoordt, zint zij op wraak - en dat komt uit, want ook haar Aboriginal-gids kan hun bloed wel drinken. En waarom, dat wordt langzamerhand wel duidelijk, als je ziet hoe de Aboriginals als beesten worden behandeld, mishandeld en uitgemoord door de Britten, onder het mom van "beschaving brengen".

De film is behoorlijk hard in wat het laat zien, met een hoop bruut geweld dat plaatsvindt, en je kan je de haat van Clare en Billy uitstekend voorstellen. Prachtige setting ook, over een periode en locatie waar ik niet superveel vanaf wist, al is het basisverhaal over wraak al vele malen verteld. Toch haperde de film ook wel een beetje, voornamelijk door de wat bordkartonnen figuren - met name de Britse soldaten zijn compleet eendimensionale schurken, en zelfs Billy en Clare komen niet heel gelaagd over. De film duurt ook wel wat langer dan nodig, er is niets mis met de tijd nemen om een verhaal te vertellen, maar hier heeft de traagheid en herhaling niet altijd veel meerwaarde. Al gaat het ook weer niet ten koste van de spanningsboog. Desondanks een sterke film, die met haar heftigheid wel wat los weet te maken, en ook na The Nightingale is Jennifer Kent voor mij een regisseuse om in de gaten te houden.


avatar van Corcicus

Corcicus

  • 2680 berichten
  • 3746 stemmen

Een activistisch performance dat perfect bij de poco tijdsgeest past.

Horror is het niet, maar een overdaad aan gruwel mag je wel verwachten. De Britten komen hier niet goed uit. Al serieverkrachtend trekken ze door de bush van Tasmania. Wat hun missie daar is, wordt nooit duidelijk, maar wel dat ze er het beste van maken. Vanaf er een vrouw in beeld kwam, kon je er prat op gaan dat ze aan een paardenkoets werd geketend om verkracht te worden door een bataljon Britse soldaten. Is dit een spoiler? Meer een disclaimer want niet iedereen geniet hiervan. Naast verkrachting, is de kolonisatie van Tasmania zelf het thema van de film. De blanke man van middelbare leeftijd wordt vakkundig neergezet als het ultieme kwaad. Vrouwen en mensen van kleur als eeuwige, heilige martelaars. Qua cinematografie is het allemaal zozo en het hoofdpersonage gaat zich alsmaar irrationeler gedragen naarmate de film vordert, soms op het belachelijke af. Je krijgt er echt gewoon geen vat op. Haar handelingen zijn gespeend van elke logica. Ipv te doden, loopt ze te zingen... Het leek bij momenten meer op een dramatische musical met politieke ondertoon dan iets anders. Als je daar niet van houdt: overslaan.

Daarenboven is de film ook gewoon veel te lang. Het was nauwelijks uit te zweten. Vooral, de film bouwt een hele hoop frustratie op en doet daar vervolgens helemaal niets mee. Dikke tegenvaller.


avatar van umbra

umbra

  • 3903 berichten
  • 3628 stemmen

Dubbeltje op z'n kant, er werd zeker goed geacteerd en de plaats en omgeving waren mooi uitgekozen voor deze film. In het begin gaat het er lekker rauw aan toe als de luitenant met z'n knechtjes bij hun thuis komen en zich bot vieren met moord, verkrachting, babymoord, dat was toch een hard stukje. Daarna, ze gaat op zoek achter de luitenant, door het bos, is nog even genietbaar (hun conversaties), maar dan wordt het echt wel saaier en saaier aan het worden en verloor de film mij beetje bij beetje. Na de start had ik dit niet verwacht. In begin oohja dat wordt een dikke 4*, nu zal het een kleine 3 worden.


avatar van René8

René8

  • 85 berichten
  • 437 stemmen

Een zware zit, dit meesterwerk.

Voor mij niet zozeer een wraakfilm maar eerder een verkenning van psychopathie, het extreme gedrag waartoe dit kan leiden en de vraag hoe we als empathische mensen daarmee dealen. Doet me in dat verband denken aan We need to talk about Kevin.

'Fix them? We don'n fix them... we kill them.'

Geslaagd. Een film die me over dertig jaar nog bijstaat.


avatar van aSMoDeuS

aSMoDeuS

  • 1098 berichten
  • 4984 stemmen

Corcicus schreef:

Een activistisch performance dat perfect bij de poco tijdsgeest past. [..] Dikke tegenvaller.

Hahaha! Ik ben het niet eens met je opmerkingen over de cinematografie, maar verder is jouw analyse mij uit het hart gegrepen!

Een extreem voorspelbaar geheel in pretentieus 4:3. Slap.


avatar van Olórin

Olórin

  • 43 berichten
  • 202 stemmen

Goeie film!

Vooral de reis die de twee achtervolgers ondernemen is zeer boeiend. De conversaties die ze hebben, de hindernissen die ze moeten nemen en hoe ze daarin steeds meer naar elkaar toe groeien vond ik mooi om te zien.


avatar van Shadowed

Shadowed

  • 10045 berichten
  • 6003 stemmen

Sterk.

The Nightingale was een film die ik rondom 2017-2018 al wilde zien, maar het kwam er op 1 of andere manier niet van. Ik meen dat ik de film gewoon ben vergeten omdat deze onder een hoop andere films werd begraven. Onlangs gezien en de hoge verwachtingen zijn netjes vervuld.

Kent bewandeld met deze film een ander pad. Waar ze bij The Babadook het pad van angst en sfeer bewandelde is The Nightingale meer expliciet, bruut en koud. Ondanks dat er toch wel hard geweld in deze film zit focust Kent zich er niet op. Vooral het tweede deel van de film zal de actiefans wat teleurstellen.

Ikzelf kan het wel waarderen en ik ben blij dat Kent ook kan slagen met andere concepten. The Nightingale bleek uiteindelijk 1 van de beste thrillers te zijn die ik dit jaar tot nu toe heb gezien. Traag, lang, maar erg intrigerend. Vooral de toon doet het hem, die al in het eerste halfuur goed inslaat op de kijker. Er zitten namelijk een aantal confronterende stukjes in deze film.

Daarnaast is het acteerwerk erg sterk. Franciosi schittert behoorlijk, maar tevens schrok ik erg van Claflin. Aparte rol voor zijn doen, maar sterk en dreigend uitgevoerd. Daarnaast mag nieuwkomer Ganambarr ook zeker genoemd worden. Hij krijgt een erg moeilijke rol maar weet er positief mee op te vallen.

Visueel ziet het er goed uit. Het speelt zich af in een tijdperk waar ik niet de grootste liefhebber van ben, maar het overtuigt wel. Goede details, ruwe cinematografie en bij vlagen sterk camerawerk. Soms wordt er iets te geforceerd geprobeerd van deze film een realistische film te maken, maar uiteindelijk neigt dit toch wel iets meer naar het filmische als je het mij vraagt.

Verder is de genadeloze toon doorslaggevend. Het complete gebrek aan moraal en hoop maken van deze film niet de makkelijkste zit. Zeker de eerste helft is verontrustend en trapt de deuren regelmatig plat, tijdens de tweede helft mag de kijker wat meer bijkomen omdat die toch meer gefocust is op de ontwikkeling tussen personages en het verhaal zelf. Het wordt iets meer psychologisch, maar wat mij betreft niet minder boeiend.

Dat Kent de irritante clichés ook weet te vermijden is goed. Zo krijgen we niet weer de typische love-interests en worden er wel meer van deze zaken overgelaten aan interpretatie vanuit de kijker. Ik vond het een sterke en boeiende film. Soms iets te ongemakkelijk geregisseerd en de wraak mocht iets harder zijn hier en daar, maar toch een film die de hoge verwachtingen prima weet te vervullen. Ik ben alvast benieuwd naar de volgende film van Kent.


avatar van mcdaktari

mcdaktari

  • 6723 berichten
  • 0 stemmen

The Nightingale zojuist nog eens opnieuw gekeken en ik vond het weer net zo goed als de eerste keer. Pijnlijk om te zien hoe de Aboriginals in hun eigen land vernederd en uitgemoord werden. Het is bijna onmogelijk om geen sympathie voor de Aboriginals te krijgen, want wat een beesten waren die Engelse toch. Maar ja, zo is de geschiedenis bijna overal gegaan, met de Indianen in Amerika en net zo goed met de Afrikanen die in West-Afrika met schepen vol weggevoerd zijn. Nee de geschiedenis laat wat dat betreft niet veel goeds zien.


avatar van dutchtuga

dutchtuga

  • 16970 berichten
  • 4100 stemmen

Wat had de Australische Jennifer Kent 7 jaar terug een enorme hit te pakken met The Babadook! Iedereen leek er mee weg te lopen en de film verscheen op zowat elk jaarlijstje van horror gerelateerde media. Ondergetekende bleek een zeldzame uitzondering. De film ging mij teveel richting drama, was voorspelbaar en dat joch… Zelden heb ik mij zó zitten ergeren aan een kind. Talent zag ik wel in The Babadook, maar een meesterwerk? Never. Nu is er dan een ‘nieuwe’ film van Kent. The Nightingale verscheen al in 2018 op festivals, maar is nu pas door Second Sight uitgegeven op Blu-ray.

Als een horrorfilm klinkt The Nightingale niet en dat is de film ook niet. Jennifer Kent heeft haar wilde haren gelukkig niet verloren en heeft haar tweede film alweer veelbesproken weten te maken. In een wraakfilm vallen genoeg horror-elementen te stoppen en als je het begrip ‘horror’ breed neemt dan valt er genoeg te ‘genieten’ voor de liefhebber van een beetje ‘shock value’. Na ongeveer een half uur krijgen we de reden te zien waarom het hoofdpersonage zint op wraak en die betreffende scène is niet mals. Op het niveau van het betere shockwerk als bijvoorbeeld de Franse Nouvelle Violence komt The Nightingale niet, maar het doet er wel een aardige poging toe.

Helaas weet kent (alweer) niet alle potentie die zij creëert te benutten, nét als in The Babadook. Clare zou vol met woede moeten zitten en dat is gewoonweg niet voelbaar genoeg om uiteindelijk echt met een bevredigend gevoel achter te blijven, wat een goede wraakfilm toch wel maakt. Er is zelfs ruimte voor een luchtige scène of twee met onze Aboriginal vriend. Onbegrijpelijke keuzes. Het wordt ook al snel duidelijk dat Kent de relatie tussen Billy en Clare vooropstelt en dat is gewoonweg niet te plaatsen na wat Clare is overkomen. Het voelt gemaakt, geforceerd en ongeloofwaardig aan.

The Nightingale heeft net als The Babadook een interessant uitgangspunt maar weet net als in haar debuutfilm de focus op verkeerde plekken te zetten en zo alle potentie te verspelen. Een wraakfilm hoor a la Death Sentence (2007) te zijn: rauw, hard en vooral meedogenloos. Met een goed begin en wat aardige scènes alleen red je het niet.

Recensie: The Nightingale (Second Sight) - It's Only a Movie - itsonlyamovie.nl


avatar van mrklm

mrklm

  • 9724 berichten
  • 9006 stemmen

Clare [Aisling Franciosi] is een Ierse zangeres die anno 1825 haar gevangenisstraf in Australië heeft uitgediend. Dat weerhoudt de Britse Luitenant Hawkins [Sam Claflin] er echter niet van om haar nog langer als een slaaf voor hem te laten werken en haar regelmatig te misbruiken. Wanneer Hawkins aankondigt noordwaarts te reizen om te onderhandelen over een promotie, proberen Clare met haar man Aidan en hun baby te vluchten. Wanneer Hawkins hun betrapt heeft dat gruwelijke gevolgen die Clare doen besluiten om Hawkins en zijn mannen zo snel mogelijk achterna te reizen en wraak te nemen. Ze roept de hulp in van Aboriginal en spoorzoeker Billy [Baykali Ganambarr]. Het is een interessant, maar grimmig verhaal en Kent vindt het helaas nodig om het geweld en de mishandelingen tot in detail te tonen. Er is ook wat teveel gepreek over de behandeling van Aboriginals, hoe terecht dat ook moge zijn. Prachtig in beeld gebracht door Radek Ladczuk, dat wel.


avatar van Filmkriebel

Filmkriebel

  • 9460 berichten
  • 4377 stemmen

Ontzettend harde film met heel wat brutaliteiten, niet in het minst tegen de aboriginals uit "Van Diemensland" (nu Tasmanië), die in die tijd een strafkolonie was van de Britten. Wanneer Clare's man en baby vermoord worden door een sadistische luitenant, trekt ze onmiddellijk op wraaktocht met een lokale spoorzoeker Billy, een aboriginal, die ze aanvankelijk niet vertrouwd.

Ze ontdekken tijdens hun reis samen dat hun lot niet zoveel van elkaar verschilt. Zij is een Ierse die haar straf moest ondergaan (de reden waarvoor wordt nergens verteld) en haar gezin verloor, en Billy is een man wiens hele familie is uitgemoord geweest door de Britten.

Je raadt het al : dit is een grimmig en hard verhaal. Ondanks de redelijk onbekende cast is het acteerwerk van een schitterend hoog niveau. Luitenant Hawkins --- verkrachter, kindermoordenaar en racist---- wordt door een buitengewoon goede Claflin gespeeld (Finnick uit The Hunger Games) die afschrikwekkend is om zien als bruut die geen greintje menselijkheid meer in zich heeft. Een onmens in de zuiverste zin van het woord. Tuurlijk moet de pittige rol van Franciosi als overleefster en wraakengel Clare vernoemd worden alsook Ganambarr als Billy. Allemaal erg indringende acteerprestaties.

Drie verkrachtingsscènes in één film was voor heel wat critici een brug te ver, maar Kent durft het schandalige verleden van de Britse kolonisten in de ogen kijken en een genocide suggereren. Ik zag hier ook een mooie lofzang voor menselijkheid, gelijkheid en vrijheid.


avatar van K. V.

K. V.

  • 4220 berichten
  • 3665 stemmen

Toch een redelijk harde film, mede door de authentieke setting en ook wel cast die het goed deed. De film duurde redelijk lang, maar toch viel er genoeg te beleven. 'k heb me er zeker niet mee verveeld en vind hem wel de moeite om gezien te hebben.


avatar van BBarbie

BBarbie

  • 12893 berichten
  • 7675 stemmen

Rauwe actiethriller, gesitueerd in een tijd dat Australië (incl. Tasmanië) de plaats was waar de Engelsen hun criminelen dumpten. De film laat hier en daar wat steken vallen, maar dat mag de pret niet drukken. Te meer niet omdat er als tegenhanger voor de gewelddadige acties ook aandacht is voor de veranderende interactie tussen de beide protagonisten. Alleszins meer dan de moeite waard, al was het alleen maar om te zien hoe schandelijk de westerlingen omgingen met de oorspronkelijke bewoners (zoals in vrijwel alle gekoloniseerde gebieden). Mooie poster trouwens.


avatar van shrink

shrink

  • 2080 berichten
  • 2331 stemmen

Zeer goede film. Oudewets gemene karakters. Als het einde iets explosiever was geweest, dan had het de maximale score gehaald. Wat waren de blanken vroeger toch verschrikkelijke harken!