The Peanut Butter Falcon (2019)

Aantal keren flink gelachen, leent de film zich ook voor, werk zelf ook al meer dan 30 jaar in die wereld en kan me bepaalde situaties zo inleven. Alleen jammer dat toen Eleanor erbij kwam het een beetje te romantisch werd.

Ach best oké want ondanks dat het scenario nergens afwijkt van het beproefde recept van twee tegenpolen (Zak, een wees met het downsyndroom en nurkse krabvisser Tyler) die gedurende een reis van A naar B tegen heug en meug met elkaar opgescheept zitten, hield ik er best een goed feelgood-gevoel aan over. De heerlijke folk-, bluegrass- en gospelmuziek die klinkt, maakte de kijkervaring nog aangenamer. Uiteraard is er ook een love-intrest in de vorm van Eleanor (Dakota Johnson), worstelt Tyler met de dood van zijn broer en duiken telkens de gasten Duncan en Ratboy op. Dit charmante Southern sprookje is hier en daar ook kluchtig en zoetsappig, maar door de ontwapenende Gottsagen en goed spelende LaBeouf die een fijne chemie samen hebben en de film een hoge sympathiefactor meegeven. Heb ik zeker genoten van de film en daarbij was hij ook lekker kort (want ja, ander half uur is tegenwoordig kort).

De pindakaasvalk is een sympathieke mongool die graag eens mag worstelen. The End.

Waarschijnlijk is "mongool" politiek incorrect, maar "mentaal gehandicapte andersvalide met het syndroom van down" is ook geen zicht.

Zeg dan niks.

Beperking.

Hoewel de film aan het einde afgerafeld aandoet en ik de jongen met het downsyndroom niet heel overtuigend vond, toch enorm hiervan kunnen genieten. Ik mag graag naar LaBeouf kijken en vond hem hier ook weer erg goed. De ontwikkeling die zijn personage doormaakt is geloofwaardig neergezet. Goeie sfeer ook in de film. Maar goed, met het zuiden van Amerika als decor kan dat ook bijna niet misgaan.