Mud (2012)

Bijzonder sympathieke film. Leuk om hier met een 14-jarige naar te kijken, zelfde leeftijdscategorie als de hoofdpersonen ('oohhh, wat heeft die gast mooie ogen'). De hele film ademt een beetje een kwajongensachtige sfeer. En kwajongens zijn het, die twee, maar wel van het schattige soort.

Ellis speelt top,maar verder is het een mooie film maar ook niet meer,een trage movie,waar eigenlijk maar weinig gebeurd . tot het laatste kwartier.

mooi om een keer tezien

Weinig geloofwaardig verhaal over vriendschap tussen een volwassen man en twee kinderen. De sterrencast, Reese Witherspoon voorop, leek er met de haren bijgesleept.

Redelijk dramatje.

Vooral omhoog geholpen door het acteerwerk dan, want van het verhaal zelf en hoe het zichzelf verteld was ik wat minder positief. Allemaal heel realistisch en rauw gebracht, maar ook wel wat saai en traag gebracht en dat gaat ten koste van de chemie.

McConaughey is best goed als Mud. Hij heeft genoeg charme en mysterie in zijn personage waardoor het altijd wel boeiend blijft. Het is ook wel typische McConaughey uitstraling maar hij doet een hoop goed en dat is fijn, want de film heeft het absoluut nodig.

Visueel wat traag, de sfeer breekt nooit helemaal lekker door daarbuiten. De locaties zijn allemaal wel stoffig neergezet en het eiland is mooi en knap geschoten, maar het komt nooit optimaal met de sfeer mee. Het wil gewoon niet zo lukken.

Uiteindelijk blijft het verhaal zelf wel voorspelbaar, maar dankzij het goede acteerwerk is het allemaal net wat beter. Sheridan heeft bizar veel acteerkracht in de film en heeft echt een leuk type. Hij speelt zowat McConaughey er volledig uit eigenlijk, en dat was leuk om te zien.

Voor de rest iets te traag voor de chemie, maar als je eenmaal in het verhaal zit, zijn de 130 minuten helemaal geen vervelende zit. Het blijft boeien, de karakters zijn interessant en de film weet af en toe rauw genoeg te zijn en dat maakt de clichés in de film dan net wat onopvallender.

Prima fillmpje dus uiteindelijk, maar het had wel wat meer chemie mogen hebben. Komt vooral door de iets te trage regie.

Een aangename rustgevende en sfeervolle drama film vind ik, afgewisseld door mooie natuur beelden. Ik persoonlijk vondt het iets meer weg hebben van een avonturen film, mede door de 2 tieners die steeds met hun bootje onderweg zijn in een natuurlijke omgeving.

Ik kon me goed verplaatsen in de hoofdrolspelers door hun sterke acteerwerk, en het goed bedachte verhaal van de reggieseur Jeff Nichols. Op het laatst van de film komt spanning het meest tot uitbarsting, en dan wordt ook het contact tussen de hoofdrolspelers eventjes heel intiem. Een vorm van afscheid nemen, zo zou ik het kunnen noemen. Dat vondt ik mooi om te zien. De film heeft een open einde, wat ik als kijker ervaarde als een gevoel van vrijheid, een vorm van bevrijding en/of een vorm van veiligheid.

Al deze elementen hebben voor mij, deze film tot een boeiende film gemaakt!

Voor mij 3,5*

Een film die ik een aantal jaartjes geleden eens aanschafte, keek en ondanks de goede kritieken niet bepaald van onder de indruk was. Nu inmiddels na de tweede kijkbeurt meen ik wel beter de essentie aan te voelen en waardeer ik de film stukken beter, toch ben ik er nog niet super kapot van.

Het verhaal begint met twee jongens die de regio wat afzwerven naar de nodige afleiding en avontuur, mede uiteraard door hun beide falende gezinssituatie. De verschijning van de charismatische Mud voegt niet alleen meteen iets toe, tevens zijn de wilde verhalen en bizarre weetjes die hij verkondigd erg de moeite waard. Op dat punt lijkt het slechts een soort jeugdfilm, iets dat mij niet in het bijzonder boeit omdat ik nooit veel met de child point of view gehad heb. Toch komt er een andere draai aan het verhaal na de scene tussen Shepard en McC, goede scene overigens, waarin naar voren komt dat de waarheid toch anders ligt, iets wat andermaal volgt als Juniper aan het woord komt en zich verantwoorden moet. Drie behoorlijk beschadigde mensen die hopen, pessimistisch zijn, verward in gevoelens, en het maar de vraag is wie nu de waarheid verkondigd.

De essentie van het verhaal draait tegelijk om de twee jongens die een soort van coming of age meemaken en als moreel kompas vormen tussen fantasie en werkelijkheid, tussen dromen en de soms bittere realiteit. En laat ik dat nu uiteindelijk toch wel een hele goede filosofie vinden. Behalve dat de teleurstelling van Mud en Ellis redelijk parallel loopt, lijkt het idee toch vooral te draaien om niet bij de pakken neer te blijven zitten en je een weg te vinden tussen nieuwe kansen en de teleurstelling en littekens van het verleden. Daarnaast heeft het te maken met het verlies van onschuld, iets dat ieder mens vroeg of laat meemaakt. Onlangs kwam ik de volgende spreuk tegen en ik moet zeggen dat deze prima bij de film past, namelijk; Don't cling to a mistake just because you spent a lot of time making it.

De sfeer is prima, broeierige, uitzichtloze en arme zuiden, mooie natuur, prima acteerprestaties van Sam Shepard, McConaughey en vooral Sheridan mag wel even genoemd worden. Mud is vooral een film die je meerdere keren moet zien om hem qua boodschap en filosofie te doorgronden.

Mud is zo’n film die jarenlang op mijn schaduwlijst heeft gestaan. De recensies zijn positief, het verhaal oogt redelijk en de cast is goed. Toch had ik er nooit echt zin om ‘m op te zetten. Tot gisteren dus.

Ik kan altijd wel genieten van het aftandse Zuiden van Amerika. Het oogt warm, broeierig en in mijn ogen in zekere zin charmant. Het accent van de mensen vind ik prachtig klinken en er worden prachtige uitdrukkingen gebruikt. Qua sfeer zat het helemaal goed. De rivier en het stadje leverden links en rechts ook nog wat mooie shots op.

Op de cast is weinig aan te merken, behalve dan dat deze goed stond. Mud en Ellis dragen de film en ik voelde toch wel een zekere chemie tussen de 2. Ook de nevenpersonages waren goed gecast en pasten goed in het zuidelijke sfeertje. Ook een speciale pluim voor McConaughey. Knap hoe hij een divers scala aan personages neer kan zetten. Ook deze rol paste hem weer goed.

Het verhaal had weinig om het lijf. De start is traag, en er gebeurt eigenlijk bijzonder weinig. Alleen het laatste kwartier brandt het wat los. Als ik het mag omschrijven dan zou ik het meer een avonturenfilm dan een drama willen noemen. Echt zwaar wordt het nergens, een zekere luchtigheid voerde toch wel de boventoon.

Alles samen genomen is het helemaal geen onplezierige zit. Mud heeft genoeg te bieden, maar is nergens ook echt sterk te noemen. Plezierige film voor tussendoor.

Eentje die al eventjes op mijn lijst stond. Een film over de vriendschap van twee pubers met een outlaw die zich schuil houdt aan de oevers van de Mississippi. Mooie fijne en intrigerende locatie wat vooral sfeer en een mooie setting oplevert.

De film biedt wel wat meer met in de eerste plaats McConaughey als sympathieke voortvluchtige. De jongens zelf zijn op zoek naar avontuur en spanning in hun voor de rest weinig vruchtbare toekomst. Niet dat ze dat laatste echt willen. Out there is waar ze thuishoren. Een stadsleven is bijvoorbeeld niet aan hen besteed. Vanuit welk standpunt je het ook bekijkt: heel wat personen in de film dragen hun rugzakje mee van ontspoorde relaties of gezinnen.

Desalniettemin relatief luchtig gebracht omdat de klemtoon op de jongens gericht is en dergelijk pov levert vaak wat geromantiseerde en dromerige verhalen op.

Ik had al zo het vermoeden dat ik deze film al eens gezien had. En dat klopt dus ook blijkt hier weer. Als ik mijn laatste recensie terug lees blijkt ook dat ik er nog precies zo over denk als de vorige keer in 2016. En ook met dezelfde waardering nog steeds. 2.5 ster. Ik moet helaas wel bekennen dat ik het toen mooier onder woorden gebracht heb, dan ik het nu zou doen. Dus schrijf ik nu verder niets meer. Ik zeg alleen; lees mijn vorige recensie maar.