Free Solo (2018)

Ik kreeg denk ik door de poster en hoe Honnold daar op te zien is wat een associatie met Franco in 127 hours en Joseph Gordon-Levitt in The walk en eigenlijk lijkt hij wel een beetje op die twee gasten/zouden ze hem kunnen spelen in een film. Onbewust heb ik daar door zelf de verwachting gecreëerd dat het een film met acteur was.

Nu hou ik ook wel van een goede sportdocu dus dat vormt verder geen enkel probleemn. Het heeft in ieder geval geen enkele invloed op mijn verder mening over de docu zelf als je daar aan denkt.

Natuurlijk moeten mensen doen wat ze willen, als ze daarbij anderen niet in gevaar brengen. Maar het uitbrengen van een documentaire over deze gek is dan net iets dat anderen wel in gevaar kan brengen. Vooral jonge overmoedige mensen kunnen denken dat zij ook zo iets dergelijks willen doen, en dat met dood of ernstig letsel bekopen.

Ik vind dan ook niets moedigs of stoers of heldhaftigs aan dit soort zelfbewijzerij. Ik vind het waardeloos omgaan met je leven.

Wat Honnold heeft gepresteerd is ongetwijfeld uitzonderlijk en vergt een speciale "state of mind" die voor weinigen is weggelegd; hopelijk doet niemand hem dat na. De beelden van de docu zijn duizelingwekkend mooi. De voorbereiding waarop hij iedere beweging moet instuderen is te gek voor woorden. Maar ik vind zijn hele obsessie met free solo bij hem een autistisch kantje hebben en heldhaftig kan ik het ook niet noemen. Gewoon dom eigenlijk om zoals ook Graaf Machine zegt, zo waardeloos om te gaan met je eigen leven. Om perfectie te bereiken je leven op het spel zetten? Daar ben je wat mee als je naar beneden dondert.

Dat er iets scheelt met Honnold wordt hier ook niet verborgen: hij compenseert zijn emotionele leegte met extreme sportsensaties. Ok dan, dat is voor zijn rekening. Kan ook niet snappen dat zijn relatie met Sanni zo fantastisch zou zijn. Hij is voortdurend met zichzelf bezig.Hoe zou je op die manier een harmonieus bestaan kunnen opbouwen met iemand? Dan moeten beelden van het koppeltje dat een koelkast gaan kopen de schijn hoog houden.

Vond de docu maar matig eigenlijk. Er schiet enkel een knappe (roekeloze) sportprestatie over (wat een thriller die klim... zat met ingehouden adem te kijken) maar het individu zelf vond ik vreselijk. Het volgende wat ik van hem zal zien zal vermoedelijk zijn rouwbericht zijn.

Ik zie een hoop negatieve reacties met name door het vergrootglas te leggen op een persoonlijkheidsstoornis. Bij wijze van spreken moet iedereen met een grote boog om deze paria heen lopen, hem bijna letterlijk mijden als de pest. Dat iemand met zo'n handicap, met vallen en opstaan, dan een relatie probeert op te bouwen, daar op zijn manier zijn best voordoet met alle tekortkomingen die erbij horen, dan wordt 't hem misgunt.

Blijkbaar is 't voor normale mensen makkelijker sympathie op te brengen voor iemand die een paar benen mist dan voor iemand die in de bovenkamer niet geheel door de sociale filter van perfectie kan.

Zoals ik in mijn mening al eerder zei. Alex heeft verschillende kenmerken die dicht aanleunen bij autisme. Dat het niet makkelijk leven is met zo’n iemand staat buiten kijf.

Ontzettend botte reacties hier. Zoals gezegd werd in de film heeft hij Asperger en nooit geleerd om empathie te hebben en om andere te geven. Dat zie je ook goed in zijn relatie en Sanni probeert hem dat juist te leren.

Jullie doen alsof hij egoistisch is, hij weet alleen niet beter.

Ontzettend mooie film, mooie beelden (ben gek op Yosemite) en ontzettend knappe prestatie.

Ik volg!

Alleen denk ik dat het zijn vader was die Asperger had, dacht dat zijn moeder het was die dat zei. Kan me wel vergissen, alweer eventjes geleden dat ik hem zag. Zijn diagnose is niet kenbaar gemaakt, voor mij is het gewoon een gevoel.

Wat mij als kijker interesseert is de hele voorbereiding en de sportieve prestatie, zijn motivaties, de mensen die hem hebben geïnspireerd enz. niet zijn relatie. Dat is niet het onderwerp.

Werd bij de hallucinante strapatsen van Petit in Man on Wire al de vergelijking met een uniek kunstwerk gemaakt, ook bij de doodsverachting van de eenzame klimmer in Free Solo mag die classificatie van stal worden gehaald: wat Honnold hier flikt is toch van een andere planeet lieve mensen... hoewel ik de uitkomst wel wist is dat laatste half uur van deze docu dan ook tot schreiens toe, zo schoon.

Vereenzelvigen met Honnold is er ondertussen duidelijk niet bij; de wat stuurse en wereldvreemde eenzaat lijkt enkel te leven voor zijn tak van sport, zelfs het bijzonder lieftallige vriendinnetje kreeg weinig aandacht van de maniakaal geobsedeerde sportman, en gelukkig maar, want: nobody achieves anything great because they're happy and cozy.

“Anyone can be happy and cosy. Nothing good happens in the world by being happy and cosy.”

Duizelingwekkende en soms adembenemende documentaire over bergbeklimmer Alex Honnold. Zonder hulpmiddelen beklimt hij rotswand El Capitan, en het resultaat is spectaculair. Vooral tegen het einde van de documentaire zit je met zweethanden naar de capriolen van Honnold te kijken. Ook al weet je hoe het afloopt.

We zien ook wat voor persoon Honnold is, en wat voor persoon je moet zijn om dit soort levensgevaarlijke stunts uit te halen. Honnold is een vreemde vogel, maar de manier waarop hij zijn emoties en angsten de baas is, is bewonderenswaardig. Hoe hij vanuit zijn bus leeft en uiteindelijk een relatie begint met Sanni is intrigerend om te zien, vooral ook omdat we zien hoe moeilijk het is om met iemand te leven die zijn leven iedere keer in de weegschaal legt. Maar de hoogtepunten zijn uiteindelijk toch de beelden van de rotsbeklimmingen van Honnold, en documentairemaker Jimmy Chin verdient alle credits voor hoe hij het allemaal in beeld heeft gebracht.

Hahaha beter kijk je ook geen oorlogsfilms dan!

Het totaalpakketje qua stijlvorm is degelijk, maar ook weer ontzettend voorspelbaar/veilig en bevat één grote fout. De magie van het filmmaken verdwijnt omdat men (crew) regelmatig in beeld is, inclusief (co-)regisseur Jimmy. De kracht van bijvoorbeeld natuurdocumentaires is vaak het mysterie van hoe. Hoe hebben ze dit shot in godsnaam voor elkaar gekregen? Ik zou als filmmaker altijd de kijker de keuze geven om daar (achteraf) zelf achter te komen. Laat de verwondering je aanmoedigen om ondernemend te zijn; verdiep je in dit prachtige beroep. Interviews, behind the scenes... zat manieren om dit alsnog mooi te cateren voor wie er in geïnteresseerd is. Voor mij brak het de immersie van dit ongekende verhaal van Alex. Ondanks dat de uitslag al bekend is, staat het laatste half uur garant voor zweethandjes. Logische conclusie: Alex moet zijn vriendin meer aandacht geven en regisseur Jimmy Chin moet zichzelf minder aandacht geven.

Niet heel boeiend, wel een prestatie van deze man maar het was voornamelijk de gedachte: waarom?!? die bij mij steeds omhoog kwam.

Boeiende documentaire over bergbeklimmer Alex Honnold, die zonder veiligheidskabels de steile klif van El Capitan in het Californische Yosemite National Park probeert te beklimmen. Majestueuze, vaak ijzingwekkende beelden van het klimmen, maar tegelijkertijd een rake karakterstudie van een egocentrisch, autistisch persoon, die bereid is alles en iedereen om hem heen op te offeren voor zijn droom. Min of meer een soort vervolg op de eveneens prima documentaire The Dawn Wall uit 2017, met deels dezelfde thematiek en hoofdpersonen.

Ik had de aflevering van Tom Waes waarin hij de El Capitan ging beklimmen al eens gezien, en ik verwachtte dat ik dit dan niet meer zo spannend of bijzonder ging vinden. Dat viel op zich mee, omdat klimmen zonder touw en letterlijk elke seconde dood neer kunnen vallen natuurlijk een totaal andere tak van sport is.

Maar dit is verder niet echt een documentaire over iemand die iets beklimt (alleen dan de laatste 20 minuten), maar vooral een portret van gekte; iemand die koste wat kost iets moet doen ook al is de kans vrij groot dat hij overlijdt. Zijn jeugd waarin misschien de oorsprong ligt (weinig liefde en bevestiging) wordt kort aangestipt, net als een MRI-scan waaruit blijkt dat hij significant minder amygdala-activiteit heeft dan normale mensen. Interessant, mocht wat mij betreft nog wel meer belicht worden. Je kunt natuurlijk ook niet normaal zijn en tegelijk zoiets als dit willen en doen. Die vriendin (die overigens erg mooi was, een soort jonge Rachel MacAdams) en hun hele relatie en dynamiek vond ik ook niet 100% normaal en in die zin dus ook wel awkward/interessant om te zien.

Het is natuurlijk ook maar net hoe het afloopt. Was hij zijn dood tegemoet gevallen dan was de documentaire nog veel meer dan nu een portret geweest van iemand met een ziekelijke en ongezonde drang om iets bovenmenselijks te bereiken.

Nu blijft toch vooral de uiteindelijk geslaagde prestatie hangen, die zeker tof was om te zien. Je verwacht al wel dat hij het zal halen (anders was het wel in het nieuws geweest of was de film waarschijnlijk niet eens uitgebracht), maar het zijn toch spannende minuten.

3,5*

Indrukwekkende documentaire met prachtige beelden van de El Capitan.

Het fijne aan deze docu was dat je heel goed werd meegenomen in de uitdaging die de berg geeft; de route komt uitgebreid aan bod, de grootste struikelblokken en -vooral interessant- hoe Alex en zijn omgeving omgaan met het constant loerende gevaar van de dood. Daarin merk je toch dat Alex heel anders tegen gevaar aankijkt dan (net zo ervaren) collega-klimmers; waar zij de werkelijke gevaren meer lijken te beseffen en afwegen, doet Alex er vrij laconiek over en is zijn motto "wat gebeurt, gebeurt".

Dat is o.a. te danken aan een verminderde activiteit in de amygdala, maar ook lijkt zijn jeugd een rol te hebben gespeeld in zijn vermogen zich emotioneel te distantiëren. Zijn relatie met Sanni lijkt dat te onderstrepen.

Misschien maakt dat gegeven ook dat juist Alex (als enige?) in staat is om een soloklim als deze aan te kunnen. Is hij daardoor een bewonderingswaardige sportman die tot het uiterste kan gaan voor dat ene doel of een lichtgestoorde gek met een ziekelijke obsessie en drang naar die ene thrill? Een beetje van beide, al vind ik wel dat hij issues heeft die door zijn prestatie hem vergeven lijken te worden door zijn omgeving.

Hoe dan ook, een zeer interessante kijkervaring die uitstekend in beeld is gebracht van begin tot eind. Met name de uiteindelijke klim is bloedstollend. Aanrader.

Mooie docu. Ik weet nooit, of ik deze mensen moet bewonderen of voor gek verklaren. In zekere zin allebei.

Fraaie documentaire. De opbouw is goed en er wordt op een vakkundige manier naar de climax toegewerkt. We maken kennis met de hoofdrolspeler en over hoe hij in het leven staat. Ook wordt duidelijk waar zijn obsessie vandaan komt en wat hem bezielt dit te doen. De uiteindelijke klim zorgt voor waanzinnige beelden en menig maag zal omkeren naar het kijken hiervan. Veel horrorfilms kunnen daar een puntje aan zuigen. Prima documentaire. 4.0/4.5

Ongelooflijk dat iemand dit kan en wil doen. Tegen wanden van honderden meters omhoog klimmen zonder touw, zo stijl, zo weinig om je aan vast te houden, het kijken alleen bezorgde me al doodsangsten! Goed gemaakte docu, mooi in beeld gebracht.

Boeiende documentaire over een klimmer met ware doodsverachting. Een fijne gast ook, die Alex, niet zo'n all-american show-off maar een nogal introverte, bijna verlegen type met autistische trekjes. Mooi die reactie als hij boven is na de moeilijkste free solo aller tijden: een glimlach die je eerder verwacht van iemand die zojuist de Sint-Pietersberg is opgewandeld.

De beelden zijn bijna hallucinant te noemen, dat je je leven toevertrouwt aan een uitstulping van een paar millimeter is bijna niet te bevatten. En als hij dan uitlegt dat je The Boulder Problem moet oplossen door je duimen in een of ander insectengaatje te stoppen, waarna je met je linkernagel aan een uitstekend kiezelsteentje moet blijven hangen terwijl je je met je kleine teen vastklampt aan een grasspriet begon het angstzweet zich toch aardig op te hopen. Hoewel ik wel respect heb voor mensen die de grenzen van het menselijk kunnen opzoeken en overschrijden moet je er toch niet aan denken dat een van je kinderen zo'n hobby kiest (die kans acht ik overigens nihil). Wat dat betreft had ik wel te doen met zijn moeder en vriendin. Misschien dat Alex in wat rustiger vaarwater komt nu hij zelf vader is geworden.

Wel nogal pervers dat blijkbaar steeds meer klimmers zich wagen aan dergelijke stunts omdat er dikke sponsorcontracten te verdienen zijn, nog los van het -in mijn ogen nogal treurige- najagen van social media roem.

Mooie docu over autisme 3,5*

Waar haal je het dat mensen met Asperger geen empathie hebben of om andere kunnen geven? Wat een idiote uistpraak van iemand die duidelijk niets over AS weet! Mensen met AS zijn soms juist hooggevoelig en zijn heel gevoelig voor wat anderen denken of voelen. Alleen weten ze er soms niet de 'gewenste" of verwachte uitdrukking aan te geven of kunnen ze niet goed omgaan met die gevoelens.