Stijlvol simpel.
Dit ietwat onevenwichtige speelfilmdebuut van Melina Matsoukas neemt de tijd, maar doet deze tegelijkertijd gemakkelijk vergeten. Dat zit hem niet zozeer in de dialogen, want die zijn soms wat theatraal en stroperig, maar je bent als kijker uiteraard geïnteresseerd of ze het gaan redden. Want zoals we weten van Bonnie & Clyde, het kan verkeren als opgejaagd stel.
De filmmaakster weet door een gewelddadige opening met een dolgedraaide politieagent die het duo staande houdt na een domme stuuractie, niet gelijk de sympathie op te wekken. Hoe actueel het racistisch politiegeweld in de VS momenteel ook is, de scène voelt ietwat overdreven al zal de waarheid wellicht helaas dichtbij liggen.
Dat de regisseuse normaliter commercials en videoclips schiet, alhoewel ze eveneens een miniserie op haar naam heeft staan, komt vooral tot uiting tijdens een bluesconcert waarbij het publiek een nogal hoog figurantengehalte heeft. Alsof er dan toch stiekem een popartiest moet worden gepromoot. Eigenlijk is dit een van de betere passages, althans een die weet te beklijven. Hoe dik aangezet dan ook.
Stijlvol en interessant zijn de sleutelwoorden van Queen & Slim, maar wellicht ook oppervlakkig en simpel. Thelma & Louise had destijds net wat meer vertier te bieden. De poging is voldoende geslaagd, maar door enigszins richtingloos te werk te gaan vraag je je af of de vinger wel op de gevoelige plek wordt gelegd. Als alles zo gepolijst is dan glijdt hij wellicht wat weg.
***
Met dank aan Entertainment One voor het recensie-exemplaar.