Borgman (2013)

Zeer eigenaardige film deze Borgman. Een film ook waarbij ik de motieven van de protagonisten ook maar moeilijk kon vinden of verklaren. Ook waarom men net deze familie belaagt, blijft me onduidelijk omdat Camiel voorheen ook al elders had aangebeld. Het is een film waar je je hoofd over kan breken om de gebeurtenissen te plaatsen en waarbij je je vragen kan stellen bij "waarom dit niet" en "dat wel".

Bepaalde gebeurtenissen mogen dan wel als komisch bestempeld worden, rauw en hard waren ze tegelijkertijd. Effectief was het natuurlijk wel om beton te gebruiken, dit zinkt immers makkelijk ...
Borgman is een film die bijblijft in zijn setting van absurdisme en psychologische mindf*cks. Want dit laatste zorgt met de honden, dromen, wanen en manipulatie ook voor een ongewoon sfeertje.

Borgman is geen film met pasklare antwoorden of een mooi afsluitend gevoel. Het gevoel van WTF of onbehagen overheerst bij de aftiteling. En toch kon ik een monkellachje niet onderdrukken. Geknipte rol trouwens voor Jan Bijvoet die erg makkelijk een gestoord personage kan neerzetten. Zweeft toch richting de 4,0*, maar het knaagt toch nog wat. Waarschijnlijk was ook dat de opzet van de film ...

Een aardige mijlpaal voor Borgman: duizendste stem (+1) gekregen op MM.

Pas de eerste Alex van Warmerdam film die dat haalt (Ober komt aan 822 stemmen)

In elk opzicht briljante zwarte komedie met Jan Bijvoet als Camiel Borgman, een zonderlinge, onverzorgde man met een schimmige achtergrond die bij welgestelde families aanbelt om te vragen of hij een bad mag nemen. Hij vindt gehoor bij Marina [Hadewych Minis], wiens echtgenoot Richard [Jeroen Perceval] Borgman vlak daarvoor een pak slaag heeft gegeven. Marina laat Borgman niet alleen een bad nemen, hij mag ook stiekem overnachten in het tuinhuisje. Nachtmerries en/of waanbeelden leiden tot toenemende spanning in het gezin en Borgman lijkt daar een rol in te spelen. Borgman lijkt al snel Marina in zijn macht te hebben, maar wat wil hij bereiken. En waarom? Scenario, regie, montage en het werk van de cast is voortreffelijk in deze nimmer voorspelbare maar immer intellectueel stimulerende film vol onverwachte en onvergetelijke momenten. Isoldes [Elve Lijbaart] zoektocht in de tuin en de manier waarop Borgman en zijn handlangers zich ontdoen van hun slachtoffers - met een visuele knik naar The Night of the Hunter - zijn mijn favoriete momenten.

Abel heeft al meer dan 2.000 stemmen op IMDB.

Absurde film, van begin tot eind. Nergens spannend. Anderhalf uur verspild.

Van Warmerdam is nu officieel heilig verklaard. Alles klopt in deze film. Er was de aanwezigheid van Lynchiaanse invloeden met het duister en het donkere geluidslandschap naast de jazz met de frasering van Thelonious Monk waarnaar geluisterd wordt zonder van iedere aanslag het waarom te willen weten. Lets call this ...art.

5 sterren

Viel enorm tegen deze film, saai en raar. En beslist niet het meesterwerk waar max. aantal sterren voor gegeven worden. Het duurt ook allemaal zó lang, oorverdovend saai. Briljant? Smaken verschillen.

Nestbevuiler...

De Jim Jarmusch van de Lage Landen komt aanrukken met een vreemde mengelmoes van thriller, zwarte komedie, absurdisme, relatiedrama en horror. Of het allemaal ergens op slaat is nog maar de vraag, maar in elk geval vond ik na afloop dat de cirkel wel rond was.

Borgman moet je toch als een surreëel wezen zien, een demon , die volgens een modus operandi gezinnen helemaal kapotmaakt. Die twee kompanen van Borgman hebben ook duidelijk de macht om zich in honden te transformeren . Thematisch leent Borgman wat uit het horrorgenre : daar is het ook altijd zo dat demonen binnen moeten uitgenodigd worden om kwaad te kunnen aanrichten. Heel belangrijk is de manier waarop de sexy Deense nanny betoverd wordt en helemaal in hun macht komt. Het begin van de film is ijzersterk en neemt je onmiddellijk binnen in een bedreigende sombere sfeer ... Toch wordt de film minder interessant wanneer de noodlottige situaties in het gezin zich stilaan voor onze ogen voltrekken, en ik vond dat er gevoelsmatig wat ontbrak om dit echt een erg goede film te vinden. Het is hoe dan ook een film die de aandacht weet te trekken en aansluit bij de recentere nieuwe golf van horrorfilmmakerij (Peele, Eggers,..) waarbij meer ingespeeld wordt op de situatie dan op de effecten.

Zal ik 't maar tussen spoilers zetten? Zit of zat er "leven" in de Teddybeer? Dát is de vraag ! Kijk, je zou het zo kunnen zien: de kerk noch de dominee zijn in staat om de dood te overwinnen, al claimen ze van wel. De dood zet sowieso het leven totaal ondersteboven, én als een kind de dood eenmaal onder ogen ziet dan is het voorgoed gedaan met de onschuld. Afijn, die lieve huismoeder ziet het dus niet meer zo zitten, droomt (ja wel 's nachts wordt zij bezocht door de naakte waarheid, uhh wensdood) en fantaseert over het beëindigen van haar leven. Nee, da's geen prettig vooruitzicht, maar zo eindigt het wel. Het huis afgesloten, de tuinvijver gedempt. Amen.

PS. Een adembenemende film trouwens. Om in te lijsten.

En dan zie ik wel positieve punten ook: H. Minis acteert heel goed, Jeroen Perceval, die griezel met wie ze getrouwd is, ook en die Jan Bijvoet (tijdje niet gedoucht, noch naar de kapper geweest, zo ziet hij er uit) heel goed gecast. Het gangenstelsel in het bos, een regelrechte vondst enz. maar als geheel slaapverwekkend.

Een film die ik eerder toevallig te zien kreeg. Een thriller. Het was niet mijn ding, de situaties waren absurd. Wou weten waar de indringer naar toe wilde. Wat was zijn idee? Waarom moesten er een zestal moorden plaatsvinden?

Borgman heeft lak aan de bourgeoisie. Hij dringt zich op bij de familie waar hij terecht is gekomen. En hij heeft handlangers: twee mannen en twee vrouwen. De kinderen zijn erg gehoorzaam. De vrouw des huizes heeft een boontje voor Borgman ... De partner reageert labiel. Het loopt niet goed af.

Maar misschien kun je het ook bekijken als een kritiek op een bepaalde maatschappij en de manier waarop mensen in een cocon leven. Er zijn scènes die blijven plakken, maar het geheel voldeed mij niet. Mag er niet aan denken dat zo'n mensen je leven in handen nemen en geen goed doen. Absurd. Deed mij bijwijlen denken aan 'Parasite' ... Het einde is vatbaar voor interpretaties. Misschien dit, misschien dat ...

Drie sterren, want de film zit goed in mekaar. Jan Blijvoet (Borgman) en Hadewych Minis waren voor mij de betse acteurs.

Deze film gezien op: www.cinemember.nl. Het was wel een aardige film. Ik vond het wel jammer dat Richard nooit de waarheid ontdekt heeft. En het einde? Had ik ook helemaal anders verwacht, maar wel een mooie film.

De mooiste Borgman poster:

1*

Ook heel leuk:

2

* Doet somehow wat denken aan Monty Python animaties...

Vreemde film welke op de een of andere manier spannend is. Maar het einde (en dus ook een plot) snap ik niets van...

2 punten voor de spanning tijdens de hele film. Einde had echt wel wat anders/meer van kunnen worden gemaakt.

Ha, wat een uniek surrealistisch werk van Van Warmerdam. Een originele regisseur waar we trots op mogen zijn. Los van de inhoud zijn de cinematografie, humor en sfeer al zeer de moeite waard. Het verhaal zelf is erg voor interpretatie vatbaar en dat kan leuk en interessant zijn - al is het maar voor de discussies op een forum als deze. Hoewel de film het uiteraard niet van de logica moet hebben, vond ik dat de regisseur - zelfs binnen zijn eigen geschapen wereld - toch een aantal vreemde keuzes maakt. En in het laatste half uur verwatert de focus een beetje.

Je zou wat vergelijkingen kunnen maken met Lynch of zelfs de Body Snatchers, maar die doen toch wat af aan de oorspronkelijkheid. De link tussen Borgman en Parasite is wél erg opvallend.

Het is best een onderhoudende film, maar het wordt op een gegeven moment wel erg surrealistisch. Dat mag uiteraard maar is niet helemaal mijn pakkie an. Op zich goed acteerwerk van de hele cast dus daar ligt het ook niet aan. Ik kom niet verder dan 3*. Leuk voor een keertje.

Leuk.

De laatste keer dat ik iets van Van Warmerdam zag is ondertussen een aantal jaar terug. Het is een geprezen regisseur, maar veel van zijn films zijn niettemin langs me heen gegaan. Een goed excuus om een film als Borgman dan maar even mee te pakken. Het viel achteraf zeker niet tegen, Nederland mag zich gelukkig kronen met zo'n titel aan haar zijde.

Met het raadselachtige verhaal heb ik geen probleem. Het heeft wel even geduurd voordat ik doorhad dat Bijvoet de gave had om dromen te manipuleren. Dan wordt de verwijzing naar de Bakhtak opeens heel duidelijk. Overigens doet Bijvoet het echt geweldig en de bijrol van Ditlevsen vond ik ook heel aardig. Daarnaast gaf Van Warmerdam zichzelf een bijrol en doet het prima, maar veel heeft hij niet te doen. Logisch, hij heeft tegelijkertijd namelijk een film te regisseren.

De overige leden acteren ver beneden alle peil. Ik heb nog geen enkele goede rol gezien van Minis, maar bij Borgman slaan alle stoppen compleet door en dat moet niet als compliment worden opgevat. Ook Perceval was niet best en Dewispelaere valt vooral door de mand als het op Engelstalige dialogen aankomt. Het lokken van Ditlevsen in de tuinhut had echt geschrapt moeten worden. Weinig Nederlandse gesprekken voelen naturel aan, maar dat moet je binnen onze cinema helaas maar even voor lief nemen.

Visueel zitten er een aantal opvallende shots tussen, al is Borgman nergens echt meesterlijk te noemen. Wel erg intrigerend. Een interessant, soms absurd narratief dat constant blijft boeien. De mysterieuze en onvoorspelbare toon maakt van Borgman altijd een speciale zit. Eentje die zichzelf niet meteen in de kaart laat kijken, en Van Warmerdam mag deze film wellicht als zijn magnum opus kronen. Misschien durft hij ooit nog eens een avontuur naar het buitenland aan, de kwaliteiten heeft hij er in ieder geval wel voor.

Ik vond Borgman ten alle tijden interessant om te volgen. Soms traag, maar altijd boeiend. Een film die me in bepaalde opzichten doet denken aan het werk van Quentin Dupieux en dat mag dan wel gezien worden als compliment. Een erg plezierige ontdekking tussen alle Hollandse meuk, ik vraag me af wat me zo lang heeft gekost om de film dan eindelijk te zien.

klopt wel, lijkt die vaker last van te hebben.
voor Nederlandse begrippen is het nog best aardig waar die mee voor de dag komt
maar hij lost de beloftes nooit echt in, zo blijf je als kijker toch steeds wat ontgoocheld achter
heb niks tegen mysterie danwel metafysica (integendeel)
maar bij zijn films is het of te braaf of beetje doorgeschoten in vaagheid (de echte klap blijfr uit)
ergens weet die het gewoon niet en probeert zich dan eruit te praten achteraf dat alles toch niet zo duidelijk hoeft te zijn als in de gangbare nederlandse film, wat 2 extreme zijn, is ook nog een 3de optie en dat is de balans, maar uit die bron lijkt die niet te drinken laat staan dat die weet waar en hoe die daar geraakt.
slecht zou ik de film zeker niet noemen maar voelt als gemiste kans,
denk toch dat het de beste reggiseur is uit Nederland, schiet me even niks beters te binnen
wat heel veel zegt over de bedroevende kwaliteit hier o
bij Borgman lijkt vooral het script + de poster erg veel belovend, + de rol van Jan Bijvoet,
afgezien van de sterke intro en 30 minuten erna valt het naarmate de film vordert steeds meer tegen, misschien net als het leven zelf, al zal die daar niet op ingezet hebben.
Bijvoet komkt ook niet heel sterk over, en zoals reeds vermeld had Van Warmerdam beter zelf niet kunnen mee spelen want dat kan die niet, voegt niks toe, beetje misplaatst handelsmerk
theater gebeuren was ook totaal overbodig
nogmaals hij had beter een duidelijke thriller met horror elementen kunnen maken
die vermakelijk is maar niet geniaal/vernieuwend
of all in gaan en alle registers open trekken en echt de kermis in de hel te tonen
en de afdaling in de beerput weergeven zonder verder gebakken lucht, meer benauwenis, meer gekte en psychologie had deze film goed gedaan, + betere acteurs en beklemendere muziek

klopt lijkt niet verder te komen dan boksen in het luchtledige, kan natuurlijk een tijdje vermakelijk zijn als in: wat gebeurt hier allemaal?
maar op een geven momentwil je als (kritische) kijker toch tot de kern geraken en als die er helemaal niet blijkt te zijn stort de film vroeg of laat als een kaartenhuis in elkaar, kwaliteit beklijft troep pleegt geen coup.
verder dan wat asociaties en verwijzingen leek het niet te raken en hierdoor kwam het hele gebeuren jammer genoeg niet echt van de grond, werd niet naar een hoger plan getild
bij kafka ontbreekt ook de kern maar dat is uiteindelijk weer de kern, zie bijvoorbeeld als K in het slot ernaar toe belt en enkel een gelach hoort, het blijft om de kern heen draaien, net als het bureacratische systeem dat geen feitelijke kern heeft enkel verwijzing naar (van het kastje naar de muur spelletje - hier is altijd ergens anders)
toch (zo als je terecht opmerkt) slaagt Kafka er volledig in middels de opzet eerst inhoud dan vorm met iets wezenlijks te komen, dat beklijft, het aan tonen van het kernloze binnen de belachelijkheid van het systeem, waarom zijn werken zo goed zijn is dat hij dit schijnbaar achteloos in een verhaal weeft op een manier zodat het onwezenlijke wezenlijk wordt,
bij van Warmerdam krijg ik sterk de indruk dat die iets te veel aanklooit en hoopt op een goede inval/toevalstreffer, of ergens begint en maar ziet waar het schip strand, nu zijn er sommige die zo'n sterke sfeer neer kunnen zetten dat ze zelfs met een flut verhaal nog weg kunnen komen, maar zo sterk is de sfeer niet in warmerdam zijn films, het is er wel in bepaalde maten, maar niet overtuigend genoeg, te zwak, alsof het enkel een generale repetitie betreft inplaats van de grand finale, enkel de flauwe glimlach inplaats van de bulder lach.
is verder aan hem wat voor manier die werkt, alleen als over de gehele film gesproken de vorm te flauw blijkt te zijn en de inhoud niet voldoende aanwezig dan ga je vroeg of laat voor de bijl en val je door de mand
als eenmaal de balans wordt opgemaakt,
want afgezien van wat sterke beelden en grollen en grapjes her en der kan de kijker niet anders dan tot de onvermijdelijke conclusie komen van: ja ok, maar wat wil je nou eigenlijk vertellen?
wat is de zin?
wat betekend dit alles?
Hij zal dan misschien zijn schouders ophalen of mogelijk iets zeggen van: moet alles iets betekenen dan?
mag hopen dat die niet zo stompzinnig antwoord geeft
want in film moet alles iets betekenen,
sterker in film betekend alles iets, zelfs al weet de reggiseur niet wat (spoiler: dat zijn vaak de slechtere films)
anders kan je net zo goed een mongool een camera geven terwijl die 10 dagen zonder eten vast zit in de efteling
onder begeleiding van een of anderen filosoof die hem aan het verstand probeert te brengen dat hij zich zelf enkel kan leren kennen door de droomvlucht zo vaak in te gaan tot dat die er helemaal naar van is en elke behoefte naar ideaal heeft verloren.
zo'n film zou dan prima de titel: gnōthi sauton kunnen hebben
of gnōthi sauron/satan
het absurdisme is eindeloos, bodemloos
als kapstok prima inzetbaar maar als fundering is het niets dan los zand
enkel bruikbaar voor de uitzonderingen (meesters) die de absurditeit van het (burger) bestaan dusdanig weten vast te leggen dat de existentiële kermis volledig wordt gespiegeld in hun werk, als dat goed wordt uitgevoerd heeft niemand het nog over velossingsleer... of betekenis, alle vragen worden ingelost zo niet opgeslokt door de juiste toon die van af het begin is gezet,
er is geen ontsnappen aan je moet gewoon kijken/ervaren en bovenal het moet geloofwaardig zijn zo geloofwaardig dat je je nergens aan stoort, alles valt op zijn plaats, alsof de juiste drugs zijn genomen op de juiste plaats, tijd en ruimte vervallen etc, het enige waar je je aan zou kunnen storen is de geloofwaardigheid zelve, als ware de realiteit is ingewisseld voor een hyper realiteit en je hierdoor enkel af en toe afvraagt hoe kan dit?
dit is te geniaal... etc, het moet enthousiasme los maken in de toeschouwer, de depressie van het bestaan in vol verdriet tonen alsmede de cosmic joke die achter alles schuil gaat (relativering = frisse lucht) dat is zo ongeveer in de kern een meesterwerk, alle genres doorbroken dan is meteen ook het medium film overwonnen middels de aloude bekende 'vrienden' herkenbaarheid en vernieuwingsdrang = orginaliteit
het mag duidelijk zijn dat warmerdam dat in dit leven nooit niet gaat waarmaken


het probleem van Warmerdam en met hem 99% van de mensheid/regisseurs/schrijvers/muzikanten/kunstenaars etc
is dat hij god (de waarheid) niet begrijpt (lees niet wil begrijpen = niet kan begrijpen)
uiteindelijk wordt je dan vroeg of laat (ook al heb je nog zo veel talent)
niets anders dan een ordinaire loopjongen van de duivel hemzelf
enkele uitzonderingen daar gelaten die zich op de een of andere manier op de zijlijn hebben geplaatst en de gekte tonen maar het ook weten te verantwoorden door hun meesterschap, het heeft een functie, het dient de film, sterker nog bij de allegrootste maakt het de film.

je kan dan wel (als middelmatig regisseur) uit pure nood lukraak meisjes stoeptegels laten gooien op soliciterende tuinmannen (las in een interview dat er horror 'mensen' waren die hier om geaplaudiseerd zouden hebben, als een kudde wilde beesten, hoe verdorven, quelle absurdité!
wat een niets ontziend eenzaam en waardeloos leven ben je dan in gevallen/gevangen, maar dat terzijde)

als je dan aan het einde van de rit niet met een uitleg komt die hout snijdt omtrent dit soort groteske uitstapjes, waar was het dan uiteindelijk goed voor?, kwaad om kwaad?, bezetenheid oke, maar diep het op zijn minste uit anders is het zo random dat mensen er nog nihilistisch van kunnen geraken ook (zij die programmeerbaar zijn) en dan ben je als film maker gewoon onverantwoordelijk bezig ergo een verkapte psychopaat (communiceren van kwaad om kwaad) die zich voor het gemak verschuilt achter de sluier van het medium film en loze kreten als: creativiteit gaat boven alles, vrijheid van de maker en in film is alles geoorloofd.
natuurlijk de mentaliteit van een miserabel mens, want film = realiteit = film
maar welke vrijheid hebben we het hier eigenlijk over?, als je zelf niet helemaal begrijpt hoe/wat/waarom je communiceert ben je enkel een speelbal van je eigen onvermogen (tot aan de meeste dwaze vormen toe), met niet al te veel talent maar net genoeg om de rest van de neerlandse regisseurs de pas af te snijden (als dat de ambitie is, wordt er niet al te hoog ingezet...)
in de filmwereld blijven dit soort films (vorm boven inhoud) 9 van de 10x steken op een zeker niveau van verheerlijking dan wel verdoemenis, of ook niet zelden: verheerlijking van de verdoemenis
zo als evengoed de films met een verlossingsleer vaak blijven steken op een niveau van propaganda prediken, goedkope uitvluchten (deus ex machina die je om de oren slaat) in plaats van de hel en de hemel samen op de weegschaal van het bestaan te plaatsen, de wereld is slecht en de mens heeft de potentie tot het goede maar kiest vaak voor het slechte omdat die wordt bespeeld door de wereld. dat er demonen/duivels/engelen etc achter schuil gaan mag geen verassing zijn (de hel is leeg alle demonen zijn reeds hier, of is hier al de hel>?)
hoe dan ook
het beste zijn de films die het kwaad (onrust) en de harmonie (rust) beide evenwichtig aan bod laten komen,
de held die een helletocht doormaakt als loutering om zo de berg der begoocheling (bestaan) te beklimmen/te bedwingen om uit eindelijk in het paradijs (eeuwige dood/geen incarnatie meer) te belanden

een oplossing voor de 'van warmerdams' (verwarringsdans) zou kunnen zijn dat deze verwarde/verloren zielen
de hoofdwerken van Dostojevski eens rustig gaan lezen/bestuderen
Kafka is qua opzet geniaal binnen wat die wil vertellen maar uiteindelijk blijft die ook maar als een steppenwolf rondolen in het spiegelpaleis, er is niet een ontsnapping uit het labyrinth, de fata morgana wordt niet uitgezet
Dostojevski komt dan temminste met een verlossingsleer, hij toont het verderf en tevens de oplossing (buigen of barsten)
de mens heeft een verlossingsleer (uitdoven van ideaal & identiteit = de oplossing) nodig anders raakt die verstrikt in de 1001 valkuilen der wereld waan, althans dat is de logica van de ontwikkeling/bestemming van de mens, van slecht naar goed,
nu snap ik ook wel dat we in een tijd leven waarin alles is omgedraaid, goed = slecht = goed en vice versa
het nihilisme viert hoogtijdagen in de hoofden en harten der mensen, de verwarring was nog nooit zo groot, en overheid hoeft maar boe of bah te roepen en in de handen te klappen of alle cultuur dieren staan weer in de rij te buigen als knipmessen voor het nieuwe sociale experiment.
voor velen lijkt waarheid iets uit een ver verleden, en ademen ze gretig de leugen alsof het zuurstof is.
cognitieve dissonantie + het stockholm syndroom blijkt een dodelijke duo te zijn waarbij het woord naiviteit verbleekt en een extreem eufemisme is

voor film kan het uiteraard vermakelijk zijn het spel der list en bedrog, manipulatie en sensatie, hoe de ziel heen en weer schommelt tussen saw en cube al hebben die beide films nog meer te vertellen dan borgman,
opzich kan een enkel absurde film ook best, alleen dan moet het wel meer vloeien en niet zo statisch gebracht worden,
en bovendien het hele medium ten volste benut worden, kreeg bij borgman toch het idee van tussen wal en schip verhaaltje, te statisch voor een film en te filmisch voor een toneelstuk. ergens lijkt bij warmerdam de rem er te veel op te zitten, zal ongetwijfeld met zijn jeugd te maken hebben maar als je niet echt weet wat je wil vertellen danwel niet helemaal weet te toveren met licht kan je beter zwijgen en bijvoorbeeld klompen gaan maken in een schuurtje ergens in Lutjebroek


tot slot nog in algemene zin gesproken dat de filosofie/religie/psychologie/wetenschap?
eerder een last is dan een leidraad wat betreft de weg naar verlossing moge duidelijk zijn
tenzij je spreekt van een hoofdstroom die het terug keren tot de bron (eenvoud) als weg communiceert
blijf orgineel anders verkramp je, als je verkrampt stagneer je, tot dat je helemaal weg roest en doorot van binnen ergo de zielendood = karaktermoord, hoe meer verkramping hoe minder karakter
pinokkios zijn er al genoeg op de wereld

hou het leven soepel en ga dansend door de hoepel: https://www.youtube.com/watch?v=yewD10MQL5I&ab_channel=keddGagarinMuzik

liever losjes in de bosjes dan strak aan de tak, etc.

stoeptegels zijn overschat

Dostoevsky’s dream of a worldwide plague | The Book Haven - bookhaven.stanford.edu

En wat is nu je punt?

dat je alleen een film moet maken als je iets wezenlijks (relevants) te vertellen hebt en weet hoe je dit over kan brengen op de kijker

Ik geloof dat je mijn punt (.) niet helemaal begrepen hebt, evenals "het wezen" van deze film, die geheel in zijn kenmerkende kunstzinnige stijl uit de doeken wordt gedaan door Van Warmerdam.

Als aanvulling op je interessante betoog kan de naam 'Borgman" verwijzen naar:

De "Borg", een buitenaardse groep die verschijnt als terugkerende antagonisten in het fictieve universum van Star Trek. De Borg zijn cybernetische organismen (cyborgs) die verbonden zijn in een collectieve geest genaamd "The Collective". De Borg nemen de technologie en kennis van andere buitenaardse soorten over en voegen deze toe aan het Collectief door middel van "assimilatie": het gedwongen transformeren van individuele wezens in "drones" door nanoprobes in hun lichamen te injecteren en hen chirurgisch te versterken met cybernetische componenten. Het ultieme doel van de Borg is "het bereiken van perfectie".

De demonen in de film maken chirurgische ingrepen in de lichamen van de kinderen waarna de transformatie van het individu, "Ich bin" naar een 'een collectieve geest'“, “Wir sind”, zich voltrekt.

De jongensnaam Camiel (Borgman) stamt af van Camillus. Deze naam komt waarschijnlijk van het Griekse woord ‘kadmiloi’, via Etruskische vormen als Camitlnas en Catmilna. ‘Kadmiloi’ betekent ‘dienaren in de cultus van de Kureten, de beschermers van Zeus en Rhea’. Kureten waren van oorsprong vegetatiedemonen. wezens die steeds in de omgeving van Rheia-Cybele worden aangetroffen, waarschijnlijk een eigenaardige personificatie van de met bliksem en donder bezwangerde wolken, die zich als een wacht van gedruis makende geesten schaart om de wieg van de god van de heldere hemel, die over regen en bliksem gebiedt.

Het zal niemand verwonderen dat in de film deze vegetatiedemonen zich voordoen als tuinmannen. Als Richard wordt gedood steekt er een stevige wind op waarna een heftige regenbui vergezeld van bliksem volgt.

Marina het vrouwelijke hoofdpersonage is een kunstenares. Ze smijt door middel van mechanieken verf op een groot wit doek. En dan ... is het een kwestie van kijken. Kijken wat gezien wil worden op het canvas.

Haar werk ontstaat intuïtief.

Dankzij haar ontvankelijkheid staat ze open voor hallucinaties die optreden tijdens haar slaapverlammingen en waaruit de personages zich verder lijken op te dringen in haar realiteit.

klopt lijkt niet verder te komen dan boksen in het luchtledige, kan natuurlijk een tijdje vermakelijk zijn als in: wat gebeurt hier allemaal?

[/quote]

Marina het vrouwelijke hoofdpersonage is een kunstenares. Ze smijt door middel van mechanieken verf op een groot wit doek. En dan ... is het een kwestie van kijken. Kijken wat gezien wil worden op het canvas.

Haar werk ontstaat intuïtief.

Dankzij haar ontvankelijkheid staat ze open voor hallucinaties die optreden tijdens haar slaapverlammingen en waaruit de personages zich verder lijken op te dringen in haar realiteit. [/quote]

is ook zo maar kwam niet heel sterk naar boven in de film zou ik zeggen, had wel meer uitgediept kunnen worden

misschien dat het 'Nederlandse acteren' het wel in de weg zat ook

hou me ten goede dit soort films zijn dan gek genoeg wel weer on Nederlands binnen de kwaliteit wat betekend dat het merendeel huilen met de pet op is.

maar nogmaals had veel meer in gezeten als er wat extremer werd uitgepakt niet perse door meer horror maar wel door meer stelling en verantwoording te nemen binnen de gekte, klinkt paradoxaal maar de beste films zijn volkomen helder over de gekte (het kwaad)

Een goede Nederlandse film. Maar ik had wel gehoopt op een goed einde, dat in ieder geval die militair nog op kwam dagen.

Ziek verhaal, voor zover je überhaupt van een verhaal kunt spreken.

Ieder zijn smaak maar de mijn is dit zeker niet. Nutteloos, saai en bijzonder vreemd allemaal