
Phoenix (2014)
Duitsland
Drama
98 minuten
geregisseerd door Christian Petzold
met Nina Hoss, Ronald Zehrfeld en Megan Gay
Nelly von Len keert na de oorlog lichamelijk zwaar beschadigd terug naar haar huis in het verwoeste Berlijn in 1945. Haar misvormde gezicht krijgt ze terug met een gezichtsreconstructie maar liever heeft ze haar leven terug van voor de oorlog met haar man Johnny. Ondanks het vermoeden dat Johnny haar heeft verraden en naar een concentratiekamp heeft gestuurd, gaat ze naar hem op zoek.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=i1RCKzQT08o
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,3 / 16731)trailer (YouTube, ondertiteld)Google Play: € 8,99 / huur € 3,99Twee indrukwekkende films op één week ('The Sessions' zag ik op 16.03.2015). Het kan.
Phoenix betekent herrijzenis.
In de nasleep van W.O. II zijn we in het kapotte Berlijn en er geburen vreemde dingen.
Vrouwen op zoek naar zichzelf en een man met een 'wreed' plan.
Meer mag ik niet verklappen. Vooral de twee hoofdfiguren, de man en de vrouw, spelen als was het echt. Aanbevolen.
O ja, laat je meeslepen en onthoudt het slot en het lied. Magistraal.
2*
Echter weinig tot niets van dit alles.
De man van komt in beeld en weet pertinent niet te overtuigen , hij is te lomp, te onverschillig. Het verhaal wordt te makkelijk en veel te ongeloofwaardig gebracht, te vergezocht ook en het slot is gewoon te simpel. Jammer, net een 2.5 *
Overigens had ik die man al lang al.....

Actweerwerk van Nino Hoss is wel uitzondelijk goed. Daar maar eens wat meer van zien!
Middelmatige film met een waanzinnig mooi einde. Het is inderdaad allemaal wat ambtelijk gefilmd, geen moment duidelijk gebruikmakend van het scope formaat, geen mooie beelden. Eigenlijk toneel verfilming. Deze verhaallijn is in meerdere Noirs beter uitgewerkt en Fassbinder zijn Berlijn met G.I.'s drong zich ook steeds bij me op als vergelijking die niet direct positief uitviel.
Actweerwerk van Nino Hoss is wel uitzondelijk goed. Daar maar eens wat meer van zien!
Inderdaad lijkt het soms wel een toneelstuk, met name de dialogen in de kelderkamer van Johnny en Nina, wat irritant overkomt , het doet de film in elk geval geen goed
Het verhaal wordt sober en ongekunsteld in beeld gebracht. Het spel van de hoofdpersonen is ingetogen en ingehouden. De emotie is er wel, maar wordt niet expliciet geuit. Het geeft de omgang met het naoorlogse trauma goed weer.
De eindscene is prachtig.
In zekere zin is dit ook wel een film die ietwat lijkt gemaakt te zijn voor een actrice. Het idee van een vrouw die helemaal verandert is door de oorlog is en gedwongen wordt zichzelf te spelen is denk ik het type rol waar acteurs van dromen. Toch wordt dit element van Phoenix nooit echt indrukwekkend, waarschijnlijk omdat Hitchcock het eerder veel beter deed in een van zijn beste films, die ik hier niet bij titel kan noemen vanwege spoilers.
Phoenix mist iets om echt zo sterk te worden als zijn potentie. Het blijft op een bepaalde manier wat aan de oppervlakte en alles voelde lang uitgesponnen aan voor mij. Ik denk dat het ook wat komt omdat de centrale situatie wat moeilijk te accepteren is. Hij gaat zo ver dat het moeilijk te geloven is dat ze bij hem blijft. Bij hem is het op zijn beurt ietwat onwaarschijnlijk dat hij ondanks vele hints niet weet dat hij met z'n vrouw te maken heeft. Is ze echt in zo veel opzichten, dus ook stem, taalgebruik en lichaamstaal verandert? Hoe dan ook, het voelde aan als een aardige film die nooit echt zo goed werd als zou kunnen.
Wel een sterk einde, dat wel.
3*
3**
Het gaat allemaal erg langzaam voorbij zonder echte pieken .
Door de goed voelbare gespannen sfeer tussen Nelly en Johnny en de prima acteerprestaties is het een onderhoudende en mooie film om naar te kijken.
Cinematografisch ziet het er mooi uit, op het acteerwerk van Nelly is ook niks af te dingen. Maar ik vond het allemaal zo vlak. In het begin krijg je nog allerlei interessante aspecten mee van de wederopbouw, maar na de eerste ontmoeting focust de film op de relatie tussen Johnny en Nelly, die maar niet uit de verf komt. Gemiste kans hoor. Met een wat minder gekunsteld plot had dit een ijzersterke film van Duitse bodem kunnen zijn. Geïnteresseerden die meer van het Berlijn na WOII willen zien, raad ik Germania Anno Zero aan.
Na-oorlogse drama's moeten ons niet meer verbazen, dus ook dit door de film behandelde intrige niet, mogelijks hier en daar wat afgerond, maar niet in die mate dat het stoort.
Film begint met een markante scène waaruit een weinig humane houding van de US-veroveraars in het stukgeschoten Berlijn blijkt, maar ook andere begrippen, zoals in eerste instantie, joden die naar een nieuwe houding en indentiteit zoeken, zitten in deze film.
Mooiste scène is ongetwijfeld de slotscène, ofte "bevrijdingsscène", met het mooie, toepasselijke "Speak Low", inderdaad een song uit 1943 (Kurt Weill).
Het acteerwerk is af. Zeker mooie Nina Hoss overtuigt. Zag haar reeds in de hoofdrol in 3 andere films van Petzold ("Yella", "Jerichow" en "Barbara".)
Een beklijvende film met een subtiele slotscène, die mij nog lang zal heugen. Subliem. Een van de meest verfijnde filmafsluitingen die ik ooit ben tegengekomen.