Cidade de Deus (2002)

Fantastische film! Heb jaren in zulk een stad gewoond en vond het fascinerend te zien hoe echt het leven van daar in de film wordt getoond. En dan is het in de film, ondanks zijn rauwheid, vergeleken met daar nog zacht uitgebeeld. Had gewoon OOK wat volk dat daar op straat leeft moeten tonen met de bedelende en lijm snuivende kinderen en een flinke regenbui erover heen laten gaan .....
Net geen 5 sterren omdat het leven van de gewone kleine man / vrouw daar niet (goed) wordt uitgebeeld want daar lopen de meeste met een mes of ijspriem (zie je ook in de film: een jongetje met een ijspriem). een heel simpel lomp (homemade) revolver kost daar toch evenveel als 100 kilo rijst. Dus daar lopen kinderen echt niet mee.

Liefhebber van deze sfeer? Dan zie ook bruti sporchi e cattivi een zwarte komedie die in een squatter area bij Rome (Italy) speelt. Qua leefomgeving geweld en criminaliteit, het zich prostitueren (ook mannen) en het dagelijks leven voor deze mensen vind ik die nog echter.

Ik moest er even inkomen maar na een 20-25 minuten was ik vertrokken (daar was ik eerst gestopt). Misschien interesseerde het me op die moment niet ofwel kwam de film dan pas echt van de grond. Het camerawerk heb ik niet echt als hinderlijk ervaren, het is ook normaal dat er in een getto geen topregisseur rondloopt. Dat geeft de film net zijn authenticiteit. Het verhaal is op zich zeker niet ingewikkeld, maar het ademt gewoon die Braziliaanse sfeer en daarin schuilt denk ik de kracht van deze film. Dit lijkt gewoon de werkelijkheid. Dit is waarschijnlijk (ik ben nog niet in Brazilië geweest) de werkelijkheid. Ik vond de personages ook best sterk, je wist van de hoofdpersonages waar ze voor stonden, wat ze door de vingers zagen en waar ze echt niet tegen konden. De film is ook een goed voorbeeld van hoe latere generaties proberen te leren van de vorige generaties.

Eigenlijk brengt City of God weinig nieuws, maar de manier waarop het in beeld is gebracht is regelmatig overdonderend. Je krijgt een goed beeld van de ghetto en je wordt regelmatig met de neus op de (bloederige) feiten gedrukt. Kakt bij gebrek aan verhaal soms ietwat in, maar overall een erg positief gevoel overgehouden aan deze film.

4*.

De film leek wel uren en uren te duren. Overgewaardeerd.

Het moet intussen ook al een jaar of 12 geleden zijn dat ik deze nog eens zag. Voor MM me nog eens aan een herkijk gewaagd. Cidade de Deus windt er geen doekjes om: Leven, zeg maar overleven in de uitzichtloze en gewelddadige omgeving van de favela's is geen lachertje. Integendeel: het is een bikkelharde strijd van moordpartijen, afrekeningen, drugs, geweld en ... vriendschap. Weinig uitzichten op hoop of een beter leven. De "makkelijkste" of vooral de meest voor de hand liggende uitweg uit de armoede is de criminele toer, voor zover je het weet te overleven natuurlijk. De film is gebaseerd op waargebeurde feiten en dat maakt het extra ongemakkelijk want erg veel positieve elementen vallen er niet te bespeuren in de film.

De beginscène met de kip is erg mooi gedaan en brengt je onmiddellijk in het verhaal. Het sterkste punt van de film is tegelijk zijn zwakte. Het geweld is excessief en in overvloed aanwezig. Na ruim een uur heb je het wel gezien. Op de duur is het één grote aaneenschakeling van geweld en wordt het verhaal naar de achtergrond verwezen.
Het geweld wordt verheerlijkt en behoudens Buscapé en Mano is iedereen een crimineel, hoewel Buscapé er later toe gedwongen wordt. Zé is de 'opperslechterik' en is haast een karikatuur van zichzelf. Het lijkt ook allemaal zo uitzichtloos wanneer ook het kleine gespuis van amper 10 jaar opkijkt naar de 'professionals'. Het einde geeft de miserabele omstandigheden van de favela's goed weer: er is telkens opvolging voorzien. Er staat er altijd eentje op die de plaats inneemt van de andere, maar au fond wijzigt er niets aan de wanhopige verpauperde situatie van de favela's. Mano is het enige lichtpuntje van de film en tracht een carrière als fotograaf te ondernemen. Maar veel kansen worden niet geboden met de karige vergoeding die hij er aanvankelijk voor krijgt.

Misschien niet de meest ideale reclame voor Brazilië of Rio, de levensomstandigheden zijn intussen wel genoegzaam bekend denk ik. Terecht bekroond met diverse prijzen. Het is een film die je doet nadenken, dat er werkelijk op inhakt.

Overdonderend.

City of God heeft me compleet weggeblazen. Van begin tot eind zijn de rauwe beelden en tegelijkertijd droevige beelden perfect gedaan. Ik wist dat hij goed was maar deze was verreweg ongelooflijk. Een van de beste films die ik ooit heb gezien.

De beelden te soms erg schokkend zijn want a shot in the hand or feet? zijn natuurlijk hard, maar er zitten dan toch af en toe lichtpuntjes in. Zoals de jongen met de camera. Het acteerwerk is heel goed. En het geweld is fors in beeld gebracht.

Een must see !

Zo'n acht jaar geleden besloot ik op deze site mijn meningen te schrijven en op dat punt besloot ik ook alle stemmen die ik destijds geplaatst had te verwijderen. Deze film had ik niet lang daarvoor gezien en zat dus voldoende in mijn herinnering om mijn stem te handhaven. Maar ik heb nooit wat bij deze film geschreven, en het is inmiddels jaren geleden, dus het was wel weer eens tijd voor de herziening.

Ruim vijftien jaar oud inmiddels, maar de film komt desondanks nog steeds erg krachtig over. Ik ben niet zo heel erg van het moralisme, maar hier stoorde het me niet, wellicht omdat de film zo ontzettend rauw is, zo achteloos als het geweld vaak is, zo weinig een mensenleven waard lijkt te zijn, maar wellicht ook omdat de hoofdpersoon, die het verhaal in een voice-over vertelt, niet echt sterke waardeoordelen geeft behalve dat hij het zelf lastige omstandigheden vindt.

De moraal van de film is duidelijk "Wie het zwaard opheft, zal door het zwaard vergaan." De hoofdpersoon houdt zich buiten de criminaliteit, en hoewel hij op een gegeven moment echt twijfelt aan of eerlijkheid loont, maakt hij dat uiteindelijk wel voor zichzelf waar. Of eerlijkheid echt loont betwijfel ik, maar aangezien ik iets teveel rise-and-fall gangster films heb gezien, is het toch fijn om alles vanuit het perspectief van die zich niet in de criminaliteit stort te zien. En zelfs in snoeiharde films is het soms fijn om een sprookje te ontdekken, zie ook bijvoorbeeld Slumdog Millionaire. Overigens eindigt de film ook niet compleet positief met de blik op een heel blik kleine Zé Pequeno's in de dop.

Het is interessant om de hoofdpersoon tegenover het personage Mané Galinha (Knockout Ned) te plaatsen. De laatstgenoemde leidt ook een deugdzaam leven totdat na de verkrachting van zijn en de moord op zijn broer en oom voor wraak besluit te kiezen. En uiteindelijk wordt hij uit wraak hem fataal, wanneer hijzelf vermoord wordt door de zoon van één van zijn slachtoffers. De hoofdpersoon verliest ook zijn broer en heeft ook de mogelijkheid wraak te nemen, maar besluit dit niet te doen. Misschien omdat hij niet durft, maar toch.

Kortom, de boodschap spreekt mij aan, maar zeer zeker ook de beeldtaal. Veel splitscreens en een flitsende montage. Het weet in ieder geval flink te spetteren. Soundtrack is okee; is me niet heel erg opgevallen, maar stoorde zeer zeker niet. In ieder geval is Cidade de Deus ondanks de leeftijd nog steeds hipper dan menig nieuwe film. De 4* blijven rotsvast staan.

Blijkbaar al meer dan 3,5 jaar geleden niet gezien. Ik denk dat ik hem laatst in de herfst van 2014 voor een tweede keer heb gezien. Een derde kijkbeurt komt er dus wellicht aan binnenkort (kan ook volgend jaar zijn). Juist een deel v/d trailer gezien, en het prikkelt alweer. De magie van de film is nog steeds aanwezig. Het is direct alweer liefde op het gezicht op basis van die enkele scènes. Mooie herinneringen aan deze film.

Deze film deed me weinig. Langdradig, saai. De verveling begon al vrij snel. Komt vermoedelijk omdat er louter jonge jochies meespelen, die wat in de rondte schieten. Totaal geen diepgang van karakters.....

Ik vond 'm tegenvallen ,ik keek 'm ,omdat ie zo hoog gewaardeerd is,
Maar het was slecht / donker camerawerk,
Mooi was wel de camera-jongen(Raket), vond ik het interessantste persoon

Natuurlijk zal het leven daar slecht zijn geweest,je hebt wel een idee ervan gekregen!!!

Maar om 'm 3x te bekijken zoals hierboven, snap ik niet helemaal

Prachtige film. Rauw, realistisch, puur, humoristisch, zelfs absurdistisch bij tijd en wijlen. En dat gebracht in allerlei korte verhaaltjes over verschillende kleurrijke personages, filmisch en qua sfeer prachtig in beeld gebracht. Daarnaast qua verhaal een mooie cyclus over mensen en personages die de macht grijpen en weer opgevolgd worden door een kopie van zich zelf, een komen en gaan van mensen dat zichzelf herhaald. Mooi verteld overigens vanuit Raket zijn perspectief.

Moet zeggen dat ik er het eerste kwartier a twintig minuten even in moest komen, maar het was de zit waard. Vooral ook omdat ik Tropa de Elite ook erg kon waarderen had ik zoiets van dit moet ik zien.

DIt lijkt net een lange documentaire met af en toe wat geweld en muziek etc. maar herkende maar weinig verhaal. Kan daarom die HEEL hoge waarderingen niet helemaal begrijpen. Op een andere grote movie-site zelfs een 8.6 gemiddeld pffff.
Publiek is waarschijnlijk toch onder de indruk geraakt van het vele geweld onder de jeugd vooral wat je ziet en het ''compromisloze overbrengen'' van wat er allemaal gebeurt. Op zich wel te begrijpen maar een beetje spanning/verhaal hou ik persoonlijk het meeste van.

Minder groots dan ik me herinner.

De fragmentarische focus is daar voornamelijk debet aan. Natuurlijk is de stad de enige echte hoofdpersoon en de film weet het wel goed terug te brengen tot een overzichtelijk groepje hoofdpersonen/bendes, toch miste ik een beetje rode draad in het verhaal. Gek genoeg benadrukt de aanwezigheid van de verteller, Rocket, dat gemis eigenlijk. Zijn verhaallijn mag dan wat positief tegengeluid bieden in een wereld van ellende, echt interessant is zijn rol niet en ook Alexandre Rodrigues, die hem vertolkt, is niet de meest charismatische on-screen aanwezigheid. Dat hij hoogstens een bijrol in het geheel heeft, werkt ook niet echt.

Toch is de audiovisuele stijl nog altijd sterk. Misschien wat voorbijgestreefd door de jaren heen, het geeft de film makkelijk die glans mee waar het zijn unieke identiteit aan ontleent. Overall opmerkelijk goed acteerwerk en een lekkere flow doorheen de film, al begint het op twee derde wat te slepen qua aandacht. Uiterst vermakelijk met een paar aanstekelijk gebrachte personages en gepaste grofheid (maar ook weer niet zó grof). Ik laat de 4,5* nog even staan, maar ben toevallig bezig met mijn lijstje voor MM top 1000, en daar zakt ie toch wat plekjes.

Minder, flink minder.

Cidade de Deus stond in mijn geheugen gegrift als een film die een zeer reële inkijk gaf in het leven in de City of God. Een van de armere wijken van Rio de Janeiro. Dit beeld komt uiteraard nog steeds tot uiting in de harde acties tussen benden over en weer. Shockeren en indruk maken doet het echter een stuk minder dan de eerste keer dat ik de film zag.

Naast de mindere indruk, vielen me een aantal andere zaken op. In de ‘overval scenes’ kon het schuddende camerawerk me totaal niet bekoren. Goed trucje om chaos te creëren, en daarmee stiekem weg te komen met niet al te erg gelikte actie. Het is misschien vloeken in de kerk, maar er zijn uiteraard films die de actie in de film een stuk beter brengen á la Heat die zelfs bijna 10 jaar ouder is.

Mindere shockerend en indrukwekkend, daarnaast voor mijn gevoel voor zijn relatief nog jonge leeftijd al gedateerd. Uiteraard valt het te pruimen dat de film toen der tijd wél baanbrekend was.

Al met al een langere zit dan de vorige keer met een hoop geschiet over en weer. Enigszins gedateerd en een weinig beklijvend verhalen maken deze film een dik punt minder.

3,5*.