Cidade de Deus (2002)

aardige film , in mijn optiek gehyped.

Een film die al jaren klaar stond om bekeken te worden, maar waarvan er tot nu toe nog niks terecht van was gekomen. Het WK in Brazilië leek mij dan ook een mooi moment om de film maar eens aan te zetten en de tijd begon te dringen, want vanavond is de finale. Natuurlijk hebben twee elftallen vol miljonairs die vanavond aftrappen in Rio weinig te maken met de favella's waar deze film zich afspeelt, maar toch.

De film is onderhoudend, meeslepend, heerlijk geschoten, enigszins schokkend, het narratief is voortreffelijk uitgevoerd en bovenal is Cidade de Deus ook zeer vermakelijk. Ja wellicht is de film wat gehyped, daarnaast ben ik ook nog eens een liefhebber van zulk soort gangsterfilms, de film is dan ook uitstekend. De beste film die ik de afgelopen tijd heb gezien (en op de allertijden lijst scoort Cidade de Deus ook goed) en de hoge waardering vind ik dan ook terecht. Hulde. 4,5*.

Deze stond al lang op mijn lijst, heb hem dan ook gekocht en ja
Aparte, aangrijpende, knap gemaakte film.

Maar toch, mag ik hem vergelijken met een Goodfellas of Casino of the Godfather? Dan zijn die toch wel beter. Neemt niet weg dat deze ook zijn zeer sterke punten heeft waar we het allemaal wel over eens zijn denk ik. Enige waaraan ik me stoorde was het zo nu en dan irritante en flitsende camerawerk. Wat heb je daar nou aan.

Nou ik hem thuis heb misschien later nog een kans geven, dan mischien richtig de 5*. Want de film is zeker knap gemaakt.

"Dobbeltje"

Opnieuw gezien, nog steeds even geweldig.

Ondanks dat de film toch aardig lang duurt, voelt het lekker vlot en luchtig aan allemaal. Geen overdreven drama of sentimenteel geneuzel maar gewoon knallen is wat deze film doet, en ik hou daar wel van. Zelden gehad dat een toch dikke twee uur zo snel voorbij ging. Erg meeslepend verhaal.

Vond het inhuren van echte Braziliaanse acteurs ook een grote meerwaarde hebben, en deden ook zeker niet onder voor de Amerikaanse acteurs die je vaak treft in dit soort films, wat een aantal geweldige personages oplevert (Lil' Zhe, Knockout Ned). Het voelt allemaal gewoon erg ''echt'' aan in deze film, iets waar het in dit soort misdaadfilms toch vaak aan ontbreekt wat mij betreft, en mede dankzij dat is het hele sfeertje in de sloppen van Rio erg indrukwekkend om te zien. Verder ook zeer te spreken over de montage, soundtrack en de hele visuele benadering van de film. Alles draagt bij aan het heerlijke chaotische sfeertje wat ik al eerder aanhaalde.

Unieke misdaadfilm wat mij betreft die zeker z'n top 10 notering behoud. Soms grappig, soms erg hard, soms erg mooi, maar vooral erg meeslepend en origineel gebracht. Kunnen de maffiabroeders nog een puntje aan zuigen. 5,0*

Klassieker in wording?

Voor mijn studie ga ik in 2015 een half jaar in Brazilië wonen, en welke film is er beter om mij te introduceren in de Braziliaanse filmwereld dan Cidade de Deus? Dit is een klassieker binnen de cinema en heeft een torenhoge notering in de top 250 op Moviemeter. Naast het feit dat het mij opviel hoe schrikbarend weinig ik nog maar heb opgevat van de taal aldaar ( ik volg een Portugees taalprogramma) viel mij eveneens op dat dit niet helemaal geworden is wat ik ervan verwacht had. Ook al keek ik deze in de trein met een herfstzonnetje die meerdere malen mijn zicht bleef belemmeren en wat hoogst irritant was geloof ik niet dat dit mijn beoordeling dusdanig beïnvloed heeft dat ik Cidade de Deus beneden verwachting vond presteren.

Allereerst voelt Cidade de Deus wat langdradig aan. Er gebeurt erg veel en er worden veel verhalen verteld maar deze begonnen na verloop van tijd (op de verhalen van de twee hoofdrolspelers na) wat veel op elkaar te lijken. Ook worden ze wat eentonig en herhalend, en wisten ze hierdoor mijn aandacht niet vast te houden. Dit kan ook doordat ik het idee had dat het verhaal soms een beetje warrig verteld werd. Het staat allemaal wel in verband met de twee hoofdrolspelers en laat alle verhalen op een knappe wijze samen komen maar het liet op mij geen diepe indruk achter. Wellicht kan dit met mijn stemming te maken hebben en had ik een andersoortig verhaal verwacht dat wat meer recht toe recht aan was, maar ik raakte de draad op een gegeven moment aardig kwijt. Ik ging mensen door elkaar halen en zag na verloop van tijd verbanden ook minder goed omdat mijn aandacht meerdere malen verslapte. Nu is dit dus geen toegankelijke film en wellicht iets waar ik wat meer de tijd voor had moeten nemen, maar voor mijn eerste kijkbeurt viel het geheel echter tegen.

Wat ik wel erg goed vond was de acteerprestaties van de onbekende acteurs die op alle fronten uitmuntend was, en het sfeertje van Rio wat je als kijker bijna kon proeven. Verhaaltechnisch zitten hier ook meerdere lagen in, wat een tweede kijkbeurt ook gelijk een heel ander licht laat schijnen op de zaak. Ik zelf ben echter niet overtuigd van de film in zijn geheel, hoewel ik bepaalde aspecten goed vond had ik het gevoel dat de schoonheid van het verhaal mij ontging wat waarschijnlijk toch te maken heeft met een bepaalde toegankelijkheid. Ik weet het dus niet allemaal hiermee, even een tijd laten bezinken en wellicht daarna nog een kans geven. Cidade de Deus is namelijk misschien net als je eerste biertje toen je 15 was, als je eenmaal gewend bent aan de smaak wordt het vanzelf lekker. Voor nu houd ik mijn beoordeling even in het midden.

3,0*

Fantastische film die uitblinkt door de montage. Meteen vanaf de eerste seconde is het raak en het beukt maar door. Erg sterk verhaal en perfect gecast. Staat terecht hoog in de top.

Trouwens, toen ik de film voor de tweede keer zag, met Nederlandse ondertiteling ipv Engelse, viel het me op hoe vreselijk al die namen vertaald zijn. Mano Moker, Ruigpoot, Onderdeur... Whahaha.

Na een klein decennium nog eens herzien (wat word ik oud) en het is me toch lichtjes tegengevallen, deze Cidade de Deus. Stilistisch heel mooi én functioneel, tijdens het eerste kwartier wordt je meegezogen door de opzwepende zuiderse sfeer. Doorheen de hele speelduur veel prachtige, inmiddels terecht iconisch geworden shots. Maar wat heeft deze film nu eigenlijk te vertellen? Ik zie nergens ambiguïteit, lef of zelfs maar persoonlijkheid. Het heeft eerder de allure van een Hollywoodfilm (niet-engelstalig en toch een succes in de States? Nooit vertrouwen!) met schrijnend slechte karikaterisering: de graaggeziene Robin Hood, het ros meelopertje, en natuurlijk het hoofdpersonage, het 'hart' van de film zoals Amerikaanse producers het zo mooi zeggen. Dieptepunt is natuurlijk de sociopathische Ze Pequeno, gevreesd door iedereen, maar stiekem heel onzeker als het op meisjes aankomt. De wat zelfbewuste Pulp Fiction-achtige structuur die soms zelfs de vierde wand lijkt te doorbreken is wel interessant te noemen, alleen verziekt de regisseur het door voortdurend de meest onsubtiele narratieve statements te willen maken, zoals shot op het einde van de opkomende generatie of de sympathieke Mane Galinha die plots in de rug wordt neergeschoten, wat vervolgens de wraakactie blijkt te zijn van het braaf knaapje wiens vader door hem neergeschoten was. Of een ander jongentje dat komt beweren: "ik ben geen kind, ik ben een man, want ik rook, snuif en moord." Ik begrijp dan ook met de beste wil van de wereld niet de commentaren van mensen die het confronterende toestanden vonden. Sommige scènes mogen dan wel hardvochtig zijn, maar worden afgezwakt door andere momenten wanneer het geweld plots Tarantinesk en humoristisch wordt, zoals de vreselijk flauwe scène waar een grenzeloos irritant comic relief personage door zijn kompaan wordt neegeschoten. Bovendien belemmert de artificiële structuur van hoe alle moordpartijen met elkaar in verband staan het gevoel van naar iets reëel te kijken. Het impactloosheid en willekeur van geweld van dit soort plaatsen wordt op die manier vertroebeld. Is natuurlijk mogelijk, en zelfs heel waarschijnlijk, dat de regisseur helemaal geen realisme voor ogen had, maar dan had het stilisme nog meer doorgedreven mogen zijn van mijn part. Daar sloeg (grote voorbeeld) Goodfellas bijvoorbeeld wel in. Nu blijft vooral een uitstekend gemaakt, maar oppervlakkig mainstream filmpje.

Als er iets een oppervlakkig mainstream filmpje is dan is het wel Goodfellas. Cidade bied een stuk meer originaliteit dan het zoveelste rise & fall gangster riedeltje, wat inmiddels tot in den treure herhaald is. De wat luchtigere en lossere structuur is daar een goed voorbeeld van.

Haha ja, Goodfella's, of anders Scarface, Resevoir Dogs en The Godfather. Komop zeg.

Iedere zichzelf respecterende filmcriticus MOET toch inzien dat die flims in de verste verte niet in de buurt komen van een film als Cidade des Deux.

Gehyped iets deze film en hoe kun je deze films vergelijken met de titels die je opnoemt, ik vond dit een afstudeer project van iemand aan de filmschool met een video 8 camera.

Vrij kortzichtige reactie. Ik lees hier meer de kritische noot van het camerawerk, maar dat heb ik echt geen moment als hinderlijk ervaren. Voor mij is het zelfs vrij uniek. Niet voor niets werd deze film genomineerd voor beste cinematografie en montage.

Het is hét alternatief voor mensen die zo nu en dan 'Hollywood-moe' zijn. Ik waardeer Scarface, Reservoir Dogs en TGF trilogie. Maar geen van deze films laten middels de manier van filmen de kijker te dichtbij komen. Met Cidade de Deus zit je er echter bovenop, middenin, of hoe je het ook wil. De close-ups pakken geweldig uit, de documentairy style maakt het zeer realistisch en het wanordelijke camerawerk representeert het onstabiele milieu waarin de hoofdrolspelers zich bevinden.

Daarnaast zijn er nog tal van andere momenten waarmee de manier van filmen en editten echt een meerwaarde geven aan het verhaal.

"Video 8 camera"... "Afstudeerproject".. man man man...

Precies.

Raar dat mensen altijd andere films moeten afkraken. Goodfellas en Cidiade de Deus zijn allebei topfilms die tot in de puntjes voorbereid zijn waar alles aan klopt. Zo is er bij Cidade maanden met de straatkinderen gerepeteerd om hen aan de camera's te laten wennen, wat een ongeziene naturel meebrengt, zeker bij zulke jonge acteurs. Beide films doen het op een verschillende manier maar allebei met een prachtig resultaat.

Mijn favoriete film. Ik heb deze film begin vorig jaar gezien. Ik ben niet zo een fervente filmkijker (al is dat de laatste tijd wel meer en meer aan het veranderen), ik ben 19. Maar het gevoel dat ik bij deze film had, was echt wel goed. Veel actie, een waarheidstrouw verhaal, en een realistische kijk op het leven in Rio.

Tot nu toe heb ik geen film gekeken die zelfs in de buurt komt van deze film. Al moet ik nog heel wat 'klassiekers' kijken uiteraard. En hou ik wel van enkele blockbusters (marvelfilms, POTC-franchise en HP-franchise // LOTR-franchise moet ik nog doen btw... ).

Bekendste Braziliaanse film.

Ik vind de hoofdrolspeler nou niet lijken op hoe hij ER als kind zijnde eruit zag.
Hadden ze voor dat kleine rolletje niet iemand kunnen uitzoeken die er als hem uitzag.

Als acteur vond ik hem daarentegen prima. Ik betwijfel of de prioriteit op de gelijkenis i.p.v. op het acteertalent een slimme zet zou zijn geweest.

Enige wat ik me afvraag: Had 'Dobbeltje' nou wel genoeg kogels toen hij iedereen in het hotel van kant maakte? Het leek een keer alsof hij meer dan 6 keer achter elkaar schoot met een revolver

Mooi verhaal, goed uitgewerkt. Nodigt uit om nog eens te bekijken. Hoewel sommige momenten voorspelbaar waren bleef de film mijn aandacht houden. Goede casting!

City of God staat al geruime tijd flink bovenaan de IMDB top 250. Na het zien van de film kan ik wel concluderen dat dat 100% terecht is. Wat gelijk opvalt aan de film is dat de film eigenlijk een documentaire is. Veel handheld camera, dus de kijker heeft echt het idee dat hij meeloopt met de jongens. We worden aan de hand genomen en dat is zeer indrukwekkend.

Filmisch is deze film echt een meesterwerk en ook het acteerwerk is dik in orde. Heb genoten!

Lange tijd terug dat ik deze heb gezien, toen met 3,0* beoordeeld. Inmiddels ben ik heel wat films verder en ook in smaak, maar toch is deze me niet meegevallen ondanks dat ik dat stiekem wel had verwacht. Technisch zit het fantastisch in elkaar met mooi kleurenspel (veelal in kil blauw, de jeugdjaren in de 60s dan weer in warm geel), sommige hele fijne losse scènes (de geschiedenis van het appartement) en een prima vertelwijze het eerste uur. Het zijn vooral kleine verhaaltjes die een groter geheel scheppen, samengehouden door de centrale figuur Raket. Had de film good kid, m.A.A.d. city geheten, dan had goed gepast. Daarnaast wordt er met plezier gespeeld door de frisse cast. En toch ontkom je er niet aan dat het allemaal weinig diepgaand is en wel erg luchtig allemaal. Te luchtig om te beklijven, om grootse cinema te worden. Behoudens enkele momenten is dit gewoon een plezierig filmpje, dat in het tweede deel ook wat minder bijzonder wordt. Dan wordt alleen nog de centrale plot gevolgd, een hoop geschoten en mis je een beetje die vertelwijze uit het eerste uur. Wel vermaakt, dus 3,5*.

Uitstekende film.

In mijn ogen overrated. Ja, er worden daar bendeoorlogen uitgevochten. Nee, een mensenleven is daar niks waard. Maar dat wist ik allemaal al. Het gebrek aan verhaal en de overdaad aan geweld gaan op den duur toch wat vervelen.

Cidade de Deus

Indrukwekkende film. Cidade de Deus is een rauwe en keiharde film over het leven in een Favela in Rio de Janeiro maar het is daarnaast ook een film vol vaart en flair, met een schitterende cinematografie en een ongelooflijk snelle montage. Ja, zelfs een vleugje humor. De camera gaat als de Braziliaanse Samba van personage naar personage en van scene naar de volgende scene.

Het centrale personage is Buscapé/Rocket maar we volgen verschillende personages die allemaal te maken krijgen met het harde en criminele leven in een Favela. De ene omarmd het criminele leven en de ander probeert eruit te ontsnappen. Mooie en sterk uitgewerkte karakters die we volgen in de jaren 60, 70 en 80 in Rio. Op het einde (Na Benny's dood) wordt er nog een schepje bovenop gedaan qua geweld, maar ik vond zelf de magie van de eerste anderhalf uur wat verloren gaan. Maar Cidade de Deus is desalniettemin een kroonjuweel van de Braziliaanse cinema.

Een mooie film, dat kan ik op z'n minst zeggen. Cidade De Deus heeft een prachtig verhaal, boeiende personages, mooie camerabewegingen en ga zo maar voort. Het enige nadeel vind ik de flashbacks wat het ingewikkeld maakt. Uiteindelijk blijken die flashbacks wel nuttig om het verhaal beter te volgen.
Het einde bleef mij nazinderen, omdat het aantoonde dat zelfs na de dood van Kleine Zé, het geweld gewoon doorgaat. Een andere clan neemt gewoon de troon over. En zo gaat de hegemonie verder.

Cidade de Deus. Of: hoe je met subtiele editing, snelle montage en goede verteltechnieken een prima film neer kunt zetten. Want goed is dit misdaaddrama door de strakke verwerking van die elementen wel, maar daarbuiten viel 'ie me toch tegen. Zeker in het licht van de wel erg hoge top 250-notering.

Het verhaal is immers niet eens zo heel erg bijzonder. De originaliteit zit hem echt in de vertelstructuur, en ook dat is niet voldoende écht indruk te maken. Daarvoor missen de characters wat diepgang, en vond ik het plot te conventioneel. De scharrels, de drugs, de gangs (oud én jong), de struggle for survival en het naïeve wapengebruik; het zijn terugkerende karakteristieken binnen het genre, zij het in een wel weer erg interessante Braziliaanse setting. Ik had van tevoren meer drama verwacht en iets minder misdaad. Het contrast tussen de twee broers die ieder hun eigen weg gaan, blijft nu wat onderbelicht.

Cidade de Deus concentreert zich op het geven van een hard doch realistisch beeld van het leven en de criminaliteit in de favela's, maar verrast daarin niet. Wél zit de film technisch sterk in elkaar. Vakmanschap dat me verder helaas nergens echt wist te raken.

3*

Nooit doen, Nederlandse ondertiteling Als het even kan helemaal geen subs, maar dat gaat hier lastig natuurlijk

Fantastische film! Heb jaren in zulk een stad gewoond en vond het fascinerend te zien hoe echt het leven van daar in de film wordt getoond. En dan is het in de film, ondanks zijn rauwheid, vergeleken met daar nog zacht uitgebeeld. Had gewoon OOK wat volk dat daar op straat leeft moeten tonen met de bedelende en lijm snuivende kinderen en een flinke regenbui erover heen laten gaan .....
Net geen 5 sterren omdat het leven van de gewone kleine man / vrouw daar niet (goed) wordt uitgebeeld want daar lopen de meeste met een mes of ijspriem (zie je ook in de film: een jongetje met een ijspriem). een heel simpel lomp (homemade) revolver kost daar toch evenveel als 100 kilo rijst. Dus daar lopen kinderen echt niet mee.

Liefhebber van deze sfeer? Dan zie ook bruti sporchi e cattivi een zwarte komedie die in een squatter area bij Rome (Italy) speelt. Qua leefomgeving geweld en criminaliteit, het zich prostitueren (ook mannen) en het dagelijks leven voor deze mensen vind ik die nog echter.

Ik moest er even inkomen maar na een 20-25 minuten was ik vertrokken (daar was ik eerst gestopt). Misschien interesseerde het me op die moment niet ofwel kwam de film dan pas echt van de grond. Het camerawerk heb ik niet echt als hinderlijk ervaren, het is ook normaal dat er in een getto geen topregisseur rondloopt. Dat geeft de film net zijn authenticiteit. Het verhaal is op zich zeker niet ingewikkeld, maar het ademt gewoon die Braziliaanse sfeer en daarin schuilt denk ik de kracht van deze film. Dit lijkt gewoon de werkelijkheid. Dit is waarschijnlijk (ik ben nog niet in Brazilië geweest) de werkelijkheid. Ik vond de personages ook best sterk, je wist van de hoofdpersonages waar ze voor stonden, wat ze door de vingers zagen en waar ze echt niet tegen konden. De film is ook een goed voorbeeld van hoe latere generaties proberen te leren van de vorige generaties.

Eigenlijk brengt City of God weinig nieuws, maar de manier waarop het in beeld is gebracht is regelmatig overdonderend. Je krijgt een goed beeld van de ghetto en je wordt regelmatig met de neus op de (bloederige) feiten gedrukt. Kakt bij gebrek aan verhaal soms ietwat in, maar overall een erg positief gevoel overgehouden aan deze film.

4*.