Das Leben der Anderen (2006)

Hele indrukwekkende film, schetst een indringend beeld van een land dat wij ons als vrije Nederlanders nauwelijks kunnen voorstellen.

Ik ben zelf vaak in de DDR geweest (via kerkelijke contacten). Het naargeestige beeld, niemand die je kunt vertrouwen; het kwam allemaal weer boven bij het zien van deze film. Als Nederlander kunnen wij ons bijna niet verplaatsen in de situatie van DDR-burgers van toen. Ook als westerling in de DDR kon je nooit ten volle voelen wat mensen daar voelden; tenslotte had jij altijd dat paspoort bij je dat het mogelijk maakte om eruit te stappen als jij dat wilde.

Er is kritiek op de film dat de STASI-officieren soms te menselijk worden afgeschilderd; natuurlijk, er waren heel veel maatregelen om te zorgen dat ze niet individueel van het paadje konden raken (teams/medewerkers werden telkens door elkaar gehusseld, nooit in vaststaande paren werken, nooit individueel beslissingen over één persoon nemen e.d.). Maar ik denk dat als de film ervoor gekozen zou hebben om teveel in een zwart/wit, bad guys/good guys scenario te gaan werken, niet de werkelijke dreiging duidelijk zou zijn van een maatschappij waar ook de good guys gedwongen waren om iets slechts te doen, domweg om te overleven.

Interessant film. Ik ken (nog) niet zoveel over dit deel van de geschiedenis van Duitsland (voor mijn tijd), maar deze film heeft me redelijk geïnteresseerd gemaakt. De film is goed gebracht, er wordt goed geacteerd en wist me gedurende de bijna volledige speelduur te boeien. Spanning kon nog beter, kon me weinig schelen eigenlijk wat er met Dreyman gebeurde, misschien lag het aan de karakterontwikkeling. Wiesler zijn rol vond ik een pak sterker neergezet.

Fantastische film die ik al een paar keer heb gezien. Zeer sterk acteerwerk... De scene van de vrachtwagen aanrijding en de eindscene brengen elke keer weer de tranen bij me boven. Ik denk toch wel dat dit de beste film is die ik ken....

Hoewel ik veel meer afweet van de Duitse periode vóór en tijdens het interbellum is de periode erna me veel minder bekend. Deze film verschafte me een duidelijk en realistisch beeld van de werkwijze van de Stasi. Eigenlijk onwaarschijnlijk hoe een overheidsapparaat zo'n invloed en censuur kon uitoefenen op de bevolking. Werkelijk niemand is te vertrouwen en de paranoïa aan de ene kant en het verraad aan de andere kant druipt ervan af. Het zit hem soms in de details: zoals bvb de beginscene waarin die ene student een kritische vraag durfde te stellen of in de lift met die kleine jongen met de bal of het incident met de buurvrouw van Dreyman ...

Ijzersterke film die naast het uitstekende acteerwerk en briljante sfeerschepping een realitisch historisch beeld ophangt hoe de DDR functioneerde (en regeerde) over een periode van ongeveer 35 jaar. Hoewel we ons amper kunnen inbeelden hoe het toen was, doet deze film je toch nadenken over onze vrijheden en vrijemeningsuiting. De beelden van die Wende zijn ons allen bekend, maar wat er precies achter zat, is werkelijk hallucinant. Pas 28 jaar geleden, ongelooflijk eigenlijk...

Het einde was ook top. De dramatiek droop van het hoofdpersonage. Je kreeg zowaar medelijden en het einde ontroerde. Wiesler raakte me daarom meer dan Dreyman zelf. Mooie decors ook. De Oostblokcultuur spat er vanaf, lelijke grauwe saaie huizen en straten, die typische oude en waarschijnlijk meer dan degelijke auto's. Mooi!

Das Leben der Anderen

Schitterend. Ik gebruik het woord perfect niet snel, maar Das Leben der Anderen verdient het. De film laat op indrukwekkende wijze zien wat het leven in het voormalige DDR inhield. En dat nog niet zo lang geleden (1984). Wantrouwen, achterdocht, verraad, de verstikkende werking van het communisme (Oost-Duitsers praten over ‘socialisme’), het is weerzinwekkend maar tegelijkertijd ook fascinerend om te aanschouwen.

Het hart van de film vormt het contrast tussen de levens van enerzijds Hauptmann Wiesler (Muhe) en anderzijds Christa-Maria Sieland (Gedeck) en Dreyman (Koch), en de manier waarop Wiesler steeds meer gefascineerd raakt in het vrije leven van het duo. Ondanks het rustige tempo is de spanning in elke scene voelbaar en regisseur Von Donnersmarck verdient alle credits voor zijn vlijmscherpe regie en script. Iemand afluisteren heeft er nog nooit zo spannend uitgezien. En de acteurs met Muhe, Koch en Gedeck voorop zijn weergaloos. Het sfeervolle einde maakt dit Duitse meesterwerk af.

Film lang geleden al eens gezien en nu dus maar weer eens. Blijft een indrukwekkende film die het leven in Stasi-Oost Duitsland goed weergeeft, voor zover ik dat kan beoordelen. Ik ben in Berlijn in de Stasi gevangenis / museum geweest waar we een rondleiding hebben gehad door iemand die zelf destijds gevangen had gezeten. Het ergste was ook dat je toen niemand kon vertrouwen. En dat komt ook in deze film indrukwekkend naar boven.

Kan er niks aan doen maar ik vond hem heel erg tegenvallen.. Er gebeurd te weinig om de spanning vast te houden.

Na alle goede kritieken was ik ontzettend benieuwd naar deze film maar hij heeft het helaas niet waar gemaakt..

Juist die scène was zo overbodig en onnatuurlijk. Het is geen bollywood movie.

Voor de rest gelukkig een bijzondere film.

Interessante film.

Gewoon omdat er maar weinig films zijn die zich pp deze plaats in deze tijd afspelen. Van WWll is dit aantal enorm, maar van net voor de val van de muur maar weinig. Maakt het ook meteen een stuk interessanter. Goed drama verder. Beide hoofdrollen sterk neergezet en het sfeertje is fijn. Kan altijd beter, maar boeien doet het gelukkig wel.

3,5*

Wat een meesterwerk!

Leuk om een kijkje te nemen in de DDR, maar verder deed het me weinig.

Begon heel enthousiast aan deze film door alle goed kritieken en de rating van 4*. Helaas was ik er niet zo van onder de indruk, vond het wel aardig maar meer ook niet.

Uitgebracht in 2006, nu eind 2018. Waarom heb ik deze niet eerder gezien, geweldige film !

Niet echt mijn ding, maar verder wel een goed gemaakte film, met een tweede deel dat interessanter was dan het eerste deel, en het geheel voor mij iets te lang duurt. En verder ligt de thematiek me ook niet echt helemaal, maar al bij al is het zeker en vast wel een goede film. De acteerprestaties zijn verder ook van een hoog niveau. Maar misschien is de film op vlak van camerabeelden en muziek en geluid een beetje saai.

Wel belangrijk om er nog bij te melden dat dit samenhangt met een autoritair regime, en niet per se op de links - rechts as. Het bewijs daarvan zie je ook in heel wat extreemrechtse bewinden waar dergelijke praktijken er ook waren. (wel vaak met oudere technologie dan wel). En dat er vandaag de dag onder het mom van anti-terrorisme ook veel meer vrijheden aangetast worden, en dat er heel wat hooggestaanden zijn die de vrijheid van meningsuiting en vrijheid op het internet drastisch willen inperken. Voor mij is elke ideologie tot zoiets in staat, zelfs ogenschijnlijke vreedzame bewinden. Daarom is het altijd van noodzaak om te vechten tegen een autoritair bewind, of een staat / media-apparaat die een mening aan u oplegt en mensen die de vrijheid van meningsuiting aanvallen. Ergens zie ik in Julian Assange en Snowden bvb. wel de Wiesler van de 21ste eeuw.

Voor de mensen die dus gechoqueerd zijn dat het niet eens zo veraf gebeurt en nog niet eens zo super lang geleden (al was ik nog niet geboren tijdens de val v/h communisme). Het gebeurt nog steeds vandaag de dag, zeker niet in dergelijke extreme mate, maar de Big Brother-samenleving wordt steeds meer en meer een feit.

Geweldige film waarin een toneelschrijver en zijn vriendin 24 uur geschaduwd worden door de Stasi. De film speelt zich af in het Oost-Duitsland van midden jaren '80. Een sterk verhaal dat op meerdere lagen werkt (o.a. de samenleving waarin het zich afspeelt en ook het persoonlijke verhaal). Een boeiend hoofdpersonage die hier uitstekend wordt neergezet door Ulrich Mühe. Aangrijpend en spannend.

Voor mij meer pure romantiek dan thriller. Uitmuntend mooie film, zo echt. Wat een acteerwerk. Word er helemaal week van ? hoofdrolspeler is kort na de film overleden....

On ge loof e lijk!!!!!!! Wat is dit een fantastische film!! ik heb zelden een film gezien dat me zo aan het denken zetten. Eigenlijk is dit misschien wel de enigste.

Hoog op mijn persoonlijke lijstje beste films ooit. Drie keer gezien; een vierde keer sluit ik niet uit.

Vijf sterren is eigenlijk nog te laag.

Das Leben der Anderen is een schitterende film zonder al teveel opsmuk. Prachtig geacteerd, een meeslepend verhaal en een geweldige, in toenemende mate beklemmende sfeer.

Hoewel je het helemaal niet verwacht, krijg je in het laatste kwartier nog een epiloog cadeau.

Behalve een goed drama en bij vlagen ijzersterke thriller, is het ook een belangrijk tijdsdocument. Het laat zien hoe het systeem in de DDR werkte (of poogde te werken). Daarbij is de mistroostige sfeer echt fenomenaal.

Een punt van kritiek is de ommezwaai in het denken van hoofdpersoon Gerd Wiesler; hij is een koele, zakelijke hardliner binnen het Stasi-apparaat die van het ene op het andere moment begint te veranderen. Ironisch genoeg vormt juist deze karakterontwikkeling de kern van de film, daarom is het jammer dat die niet helemaal plausibel overkomt. Wat voor hem nou concreet de 'aanzet' was, ik kan mijn vinger er niet op leggen.

4,5 sterren

Intense, indringende en zeer indrukwekkende dramafilm over het leven in de DDR voor die Wende. Die beklemmende sfeer heb ik ook ervaren bij mijn bezoek aan Oost-Berlijn: vaste bustour, Oost-Duitse reisleidster die alleen positieve dingen vertelde, geisterbahnhofe, spiegelcontroles bij grensposten..... En West-Berlijn: museum Check-point Charlie, blik over de muur, Reichtagsgebӓude, Schönholzer Heide...... Natuurlijk waren zij ook mensen: één van de grensposten bij het ijzeren gordijn zwaaide naar ons. Misschien heeft het zijn carriere wel gekost......

Ooit heb ik een boek gelezen waarin de onmogelijke relatie tussen een Westerse vrouw en Oost-Duitse man werd beschreven. Componeren van een liefdeslied leidde tot een uitreisverbod. Uiteindelijk probeerde de man te vluchten om zijn kind te zien, wat hem fataal werd, heel erg droevig...... De schrijfster omschreef de slachtoffers als 'verloren zielen'.

Cinematografie grijs en somber zoals het hele Oostblok eruit zag en op sommige plekken nog steeds uitziet. Zeer realistisch gespeeld. Mooie en dramatische muziek. Onvoorstelbaar dat er zoveel energie en tijd werd gestoken in mensen afluisteren en in de gaten houden. De doorgewinterde socialist was er heilig van overtuigd juist te handelen en zijn land te beschermen tegen het 'verderfelijke' Westen. Inwoners waren 'bezit' van het systeem. Je kon werkelijk niemand vertrouwen en zelfs vrijuit praten in je eigen huis was er ook niet bij. Aantal zelfmoorden 'der Freitod' werd niet bijgehouden.......

Het einde is verdrietig, triest, droevig, dramatisch, ontluisterend, onthullend...... Maar met die Wende toch ook hoopvol!

De zo door Onderhond verfoeide snelle verandering is niet alleen karakterologisch, tevens speelt het feit dat men van hoger hand Dreyman een oor aan wil naaien als gunst voor een ander. Iets waar Wiesler van begin af aan commentaar op heeft. 'Zitten we daarvoor bij de Stasi?' Enige vorm van recht en onrecht is hem dus niet vreemd en daarmee wordt de verandering en empathie voor het stel niet alleen logisch maar ook kracht bijgezet.

Uitermate boeiend drama, met een zeer interessante achtergrond en sfeer. Een film die ik inmiddels al meerdere keren gezien heb, wel opvalt als traag, maar desalniettemin altijd boeit.

De film begint met een weinig tot de verbeelding sprekend beeld van Big Brother is watching you. Niet alleen is men bij voorbaat al schuldig, met psychologische druk en marteling breekt iedereen en alles wordt wel tegen je geïnterpreteerd. Wijk je af van iedere vertelde dingen dan lieg je uiteraard, maar als je verhaal te veel klopt dan heb je het ingestudeerd, voor iedere afwijking een logica. Een bijzonder troosteloze bedoening maar tevens doodenge cultuurtje wordt in die zin gebracht in een maar al te grijs, sobere en saaie omgeving. Een keurslijf, iets waar hoofdpersoon Wiesler volledig in op gaat. Grijs tot en met, van kleding tot uitstraling, tot zijn weinig empathische omgang met mensen of vrienden...het is Wiesler die ongewild spil wordt van de film en een kant van zichzelf ontdekt waarvan hij niet wist dat die bestond of zorgvuldig wegstopte.

Zorgvuldig wordt het stel afgeluisterd en van een plichtsgetrouwe ambtenaar verandert Wiesler's gemoed van interesse naar fascinatie, naar jaloezie en vervolgens inzicht en empathie. Dit wordt kracht bijgezet door een spelletje dat van hoger hand gespeeld wordt omdat ze Dreyman pootje willen haken als gunst voor een ander. Iets waar Wiesler het niet mee eens is. Een bijzondere fascinatie maar ook kat en muis spel ontstaat tussen het stel en hun politiek denken, escapades en Wiesler's bemoeienissen. Het verhaal is des te bijzonder vanwege het mooi gebracht beeld van angst dat regeert. Angst en terreur is het die mensen, geliefden, tegen elkaar uitspeelt en links of rechts om krijgt 'de staat' toch wat het wil. Macht over het volk.

Muhe is geweldig als de grijze stasiman die niet alleen het licht ziet maar ook lijdzaam de consequenties draagt na afloop. Koch, Tukker en Gedick allemaal het noemen waard en de soundtrack is niet heel bijzonder maar past prima als ondersteuning. Das Leben der Anderen is een geweldige film over lang vervlogen en tevens enge tijden, een tijd van angst, een tijd van onzekerheid, een tijd dat je beter niets kon horen of zien, en waarbij je zonder pardon je buurman erbij lapte om er zelf maar goed af te komen. In een dergelijke omgeving toch willen leven en veranderen is uniek en bijzonder, wellicht een kwestie van het licht zien, het blijkt maar weer dat vrij denken en spreken niet vanzelfsprekend is en het opkomen voor iemand levensgevaarlijk. Das Leben der Anderen is dan ook een sobere en treurige film die ik met fascinatie tot me neem.

Deze film vertelt het beklemmende verhaal over een samenleving waarin de mensen werden gedwongen elkaar niet meer te vertrouwen. Noord Korea en China zijn de bekendste autocratische overblijfselen uit een periode in de geschiedenis dat het communisme als staatsvorm wijdverspreid was. Het is een uitdaging om aan de hand van deze film te reflecteren op de huidige Westerse samenleving. Daarom vind ik deze film zo goed, het stijgt uit boven de entertainmentfunctie die films veelal hebben, en biedt de mogelijkheid naar ons zelf te kijken.

Hét sleutelwoord dat toegang biedt om de vroegere DDR te begrijpen is: controle. Een uiterst ver doorgevoerde controle. Het huidige China, dat een politiek voert van op neo-liberale leest geschoeid communisme laat ons zien wat er voor nodig is om een bevolking in alle facetten te controleren. Omdat dit land een leidende rol over de wereld aan het innemen is kan men terecht zich afvragen of onze democratieën tegen China's technologische controle weerstand weet te bieden.

Want we zijn uit ons zelf sinds 9/11 een weg ingeslagen die onze vrijheden steeds meer hebben ingeperkt. Onze privacy stelt niet veel meer voor en we worden dagelijks gevolgd via onze sporen die we op internet achterlaten. Tegelijkertijd is er een opleving van het Marxistisch gedachtengoed op Amerikaanse universiteiten dat de macht overneemt in allerlei instituten en dat streeft naar gelijkschakeling. En ook hier heeft deze ideologie zich in onze samenleving geworteld en maakt zich kenbaar door politieke correctheid, het uitwissen/herschrijven van geschiedenis, het schrappen van bepaalde woorden, het zichzelf uit angst censureren, het openbaar aan de schandpaal nagelen van personen die zich politiek incorrect uitlaten, met ontslag en verlies van inkomen tot gevolg.

De DDR bestaat niet meer maar is nooit ver van ons verwijderd. Daarom is het goed dat dit soort films nog worden gemaakt, als herinnering aan vroeger en tegelijktijd een waarschuwing naar morgen.

Tja, ik zie in theorie wel waarom dit een sterke film is met een interessant onderwerp, maar mij had het niet echt op het puntje van mijn stoel. Met name het eerste uur is vrij taai om doorheen te komen. Het lag voor mij wellicht ook aan de hoofdpersonages. Vooral die actrice is nogal een onplezierig personage en de relatie tussen de twee vond ik niet erg boeiend om te zien of realistisch aanvoelen.

Eigenlijk is Wiesler natuurlijk het meest boeiende element maar daar krijg je dan net weer wat te weinig van te weten en te zien. Aan de hand van de beschrijving van de film dacht ik dat het ook veel meer invloed zou hebben op zijn eigen leven (‘Hoe meer hij in aanraking komt met deze nieuwe wereld, hoe groter het besef groeit dat de Stasi ook zijn eigen leven ernstig beperkt’), maar dat heb ik allemaal niet zo teruggezien. We zien hem een boek van Brecht lezen en verder moeten we maar aannemen dat hij ineens het licht ziet?

In de tweede helft komt er wel wat meer spanning bij kijken en krijgt het wel wat meer pit, en natuurlijk is dat hele systeem wel interessant om te zien maar toch deed het me allemaal niet zo bijzonder veel. Eindscène is wel erg mooi.

(Bedenk me nu dat ik wellicht meer onder de indruk was geweest van het hele socialistische systeem als ik niet al de serie Chernobyl had gezien, waarin dat ook allemaal erg naar voren komt).

Kleine 3,5*

Nogmaals bekeken en die 5 sterren blijven. Zeker als je kijkt welke kant we opgaan als samenleving waarbij je moet oppassen dat je buren je niet verraden dat je met 4 mensen in de tuin zit.

Je moet mensen niet te veel macht geven, macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut.

En waar gaat het nu eigenlijk helemaal over? Een kritisch artikel in een krant. Daar hoeven ze tegenwoordig niet bang voor te zijn. Alle media in de wereld zitten onder 1 koepel en niemand krijgt er nog een weerwoord tussen. Interessant om te zien hoe het er over 10 jaar aan toe gaat met chips in ons hoofd en elke gedachte opgeslagen in de Google database...

Lang vervlogen tijden. "History does not repeat itself, but often rhymes"

Inmiddels op Blu-ray!

Bij "Bol" € 45,=; bij Amazon.de € 4,99 (?!)

Dit is een van die zeldzame werken die alles goed doet. Ik kan er nog steeds niet over uit. Dit is zo een knappe film! Die geen stereotypen maakt van zijn karakters, die een uiterst moeilijk onderwerp toch op een enigszins luchtige manier weet te vangen. Een film die de "harde" realiteit zachter maakt zonder flauw of ongeloofwaardig te worden. Amerikanen zouden nooit zo een subtiele film kunnen maken die tegelijkertijd spijkerhard aangeeft hoe elk individu in de DDR een onderwerp kon zijn van een zware censuur.

Ik zou er een boek over vol kunnen schrijven. Maar dat moet juist niet, alles aan deze film klopt gewoon en als je deze film niet op waarde kunt inschatten kan je beter stoppen met film kijken. Een meesterwerk ik kan niet anders zeggen. Doe jezelf een plezier en kijk deze film.

Wat hij zegt. Even een nachtje laten bezinken.

Het maakt niet uit of ze "STASI", "SECURITATE" of "KGB" heetten... het zijn maar namen, toch vertegenwoordigden zij het "instrument van terreur", repressie in wat nu voormalige communistische landen zijn. Een mens dat voor zo'n organisatie werkt, kan dat een goed mens zijn (moreel, medelevend, menselijk, onbevooroordeeld, tolerant....)? Hoeveel van hen hadden een geweten? Het is moeilijk te zeggen of agent (wat zijn codenaam ook was) wordt verscheurd door schuldgevoel, geweten of gewoon liefde voor een mooie vrouw als man.

Wie weet ? Voor mij is dat een raadsel.

Je kunt die tijden vergeten, met de goede en de slechte dingen, natuurlijk gefilterd door persoonlijke mening en persoonlijke ervaring. Maar dan herhaalt de geschiedenis zich uiteindelijk weer een keer, want dat zie je helaas vaker.

De film duurt ruim 2 uren maar was niet te lang voor mij, ik was geboeid, betoverd, zelfs nadat ik een beetje had geraden dat sommige dingen in het filmverhaal zeer slecht zouden aflopen.

Een zeer ontroerende en humane film. Een aanrader!

Een 9!!

Een goed opgebouwd, boeiend, meeslepend verhaal met sterke acteerprestaties. Het verhaal schetst een beangstigend beeld van het leven in de voormalige DDR. Niemand is te vertrouwen ! 8/10

Het eerste halfuur van Das Leben der Anderen is uiterst sterk en origineel, waardoor het vooral een misleidende indruk achterlaat voor wat komen gaat. Daarna besluit de boomlange regisseur Florian Henckel von Donnersmarck namelijk dat zijn film te origineel was en begint daarom aan een eindeloze wisselwerking van oninteressant gezever, romantische ontwikkelingen, karikaturale acteerprestaties en gemiste kansen. Het is uiterst bijzonder om te zien hoe een film die zich afspeelt gedurende de eindfase van de Koude Oorlog er op geen enkele wijze in slaagt om gewoon normale mensen naar het witte doek te dirigeren, waardoor het voor mij als kijker uiterst moeilijk was om enige sympathie voor ze op te bouwen. Ulrich Mühe speelt uitzonderlijk sterk als Wiesler, maar wordt niet geholpen door een kleurloze Sebastian Koch en schrikbarend belabberde Martina Gedeck. De keuze voor een redelijk deprimerende toonzetting op visueel vlak is begrijpelijk, niettemin laat Von Donnersmarck zijn acteurs al het werk doen en lijkt zichzelf als regisseur vooral in het zijvak te plaatsen. Ik kan persoonlijk weinig aanvangen met een film waarvan ik denk dat de personages gewoon op het toneel horen te staan en niet voor een filmcamera. Enige binding met deze figuren (laat staan de ernst van de situatie/tijdsperiode) voel ik simpelweg niet en heb dan ook met moeite de overige 107 minuten uit kunnen zitten. Alle pluspunten gaan daarom uit naar de eerste 30 minuten.