Another Earth (2011)

Maar ze kiest wel vaker ,,of beter gezegd zeer regelmatig voor het wat diepere SF werk met een filosofisch tintje.

Zo zit ze in de bejubelde Netflix originals serie the OA.

En in de ook niet te missen film I origins,,,beide SF en zeer spiritueel .beide films van de zelfde regiseur

Ze is actrice schrijfster en producent ,,,een veelzijdig en Eigenzinnig figuur.

En best een lekker ding maar dat terzijde .

Dankje onderhond voor de recencie, nu weet ik iig dat ik deze film NIET ga willen kijken..haha.

Nee, dit soort films zijn niets voor mij. Veel in deze film geïnvesteerd, maar het mocht niet baten. Audiovisueel wel mooi, en daar hou ik wel van het kleinschalige. Echter had ik een te grote ergernis bij Rhoda. Ik vond ook dat ze respectloos deed tegenover John. Verder is deze film het label sci-fi absoluut niet waard. Eerder fantasy, maar het gegeven van een tweede Aarde is louter symboliek, waar voorts niets mee gedaan wordt. Ik vond ook dat ik op filosofisch geen antwoord kreeg op de schuldvraag, vergeving en een tweede kans.

Aangrijpende en meeslepende drama sciencefiction-film. Vond 'm prachtig en was erg onder de indruk toen ik 'm de eerste keer zag via Film1 een aantal jaar terug.

En een ontzettend sterke performance van Brit Marling; die hierna ook in meer goeie films s ging spelen zoals The East en Arbritage met Richard Gere.

3,5*

Deze film blijft na een tweede maal gezien te hebben niets aan kwaliteit inboeten integendeel zelfs. De film pakte mij terug beet en liet me niet meer los. Een juweeltje!

Ik moet er eigenlijk zo veel aan denken, aan deze film, aan die sfeer uit die film. Ik had hem initieel een 1,5* gegeven, dan verhoogd naar 2,0*, dan verhoogd naar 2,5* en nu zelfs direct naar 3,5*. Is dit zo typisch een film die je gewoon niet op het moment zelf kan goed vinden, maar die dan wel beter wordt naarmate je erover blijft denken. Filmkijken is toch zo ingewikkeld hé. Kan je niet gewoon een film goed of slecht vinden. Waarom is het zo moeilijk om direct na het zien van een film er een cijfer op te plakken of gewoon uberhaupt te zeggen of je een film goed of slecht vindt, want dan is het drie maand later toch compleet anders. Die sfeer blijft zo bij, en is zo uniek dat je hem nergens anders ziet. Het is eigenlijk gewoon een "pracht" van een film, als je er zo over blijft denken. Tja. Wel een film die je toch een beetje "bezopen" moet bekijken, heb ik het idee, om de sfeer goed te laten inkomen.

Net ook eens bekeken aangezien ik I Origins zeer sterk vond. Dit debuut van Mike Cahill is duidelijk iets minder. Sterk begin, daarna is het een beetje zoeken naar de juiste sfeer en tempo om dan uiteindelijk toch nog best sterk te eindigen. Je zou kunnen zeggen dat het sci-fi gedeelte zelfs niet nodig was. Het geeft wel iets extra maar of dat nu noodzakelijk in de positieve zin is daar ben ik het nog niet direct over eens. Het is wel een film die zo wat nazindert, maar die toch qua dialoog wat minder is dan I Origins.

Het wetenschappelijke intrigeert me altijd, maar uiteindelijk is het ver gezocht. Zelfs al zou er zich een Aarde Twee bestaan op een eenvoudig overbrugbare afstand, wie zegt dan dat de mensen er identiek zijn. Dat de levens er synchroon lopen. Dusja je kan het als vergezocht zien maar je kan het ook zien als wat als het echt zo zou zijn? Wat dan?

Bovendien vond ik het er ook wel aan te zien dat dit een debuutfilm is. Het camerawerk is niet zo sterk als in I Origins. Van Brit Marling kan niet echt iets slechts gezegd worden. Ik denk dat het een vrouw is met veel talent en we gaan er nog mooie dingen van zien. Ik denk ook dat Mike Cahill en Brit Marling nog leuke films kunnen gaan maken die zowel wetenschap als drama met elkaar mengen of misschien iets totaal anders waarom niet.

Die film kan mij gewoon echt niet loslaten. Zo raar eigenlijk. Zo echt een film waar je blijft over nadenken, en dan begin je hem beter en beter te vinden. Dit heb ik toch echt niet veel. Gewoon de mystiek die daarachter zit vind ik gewoon geniaal, en de sfeer die deze film uitademt is toch een sfeer die weinig films kunnen evenaren. Ik ga hem wellicht van de zomer ofzo nog eens in de herkijk gooien.

Miljaarde: wat was me dit zeg?

Saaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii en dan druk ik me nog zacht uit.

Maar echt saai zeg, zat niks in, 2 keer niks.

Ik heb nog een 1 gegeven vanwege die schoon hoofdactrice.

Verwacht van deze film niet een actie science ficton spektakel maar wel een zeer goede drama film met een sf-toon.

Ik heb de film zeer genoten.

dat zegt meer over jouw smaak dan wat over de film, denk dat jij meer geniet van films als die-hard.

Dit was toch een prachtige film.

Toch nog eens naar wat andere reacties lezen, saaiiiii.

Toch wel een verrassende film waarbij eigenlijk twee thema's elkaar mooi weten te kruisen. Het ene is een exacte copie van de aarde en het tweede van een roekeloze jongedame die daardoor gefascineerd raakt en een dodelijk verkeersongeval veroorzaakt. De film kent saaie gedeeltes en weet bijna nergens de spanning op te voeren. Rhoda's geweten gaat aan haar knagen en zoekt het enige slachtoffer op dat het ongeluk heeft overleefd {John Burroughs). De drang omtrend de waarheid van het ongeluk te onthullen groeit ook bij haar maar ook haar gevoelens naar hem toe. Het komt uiteindelijk tot een climax en zijn wereld stort opnieuw in als Rhoda in synoniem de waarheid onthult. Rhoda wint ook een reis naar de Tweede Aarde maar komt erachter dat daar niet meer van synchroniciteit sprake is t.o.v. de Aarde waar ze nu leeft en ipv van zelf de reis te maken biedt ze ze John de reis aan in de hoop daar de hereniging met zijn gezin weer te vinden. De film heeft mij van begin tot eind toch weten te boeien.

“Listen to me. Keep your mind clear. And that's it. You will have peace of mind. My dear, don't worry. Learn to adjust yourself.”

Sfeervol, bevreemdend en origineel. Ik zat de hele tijd met een onbestemd gevoel naar Another Earth te kijken, en ik had de hele tijd het gevoel alsof het verhaal ieder moment kon exploderen. Vooral ook door het feit dat we met twee verschillende planeten te maken hebben, en dus ook met kopieën van de mensen die we hebben leren kennen (de mensen op de andere Aarde hebben duidelijk andere beslissingen genomen zo zien we in het eindshot).

Of is dit een hallucinatie van Rhoda? Ik had in ieder geval het gevoel dat er veel meer uit dit interessante gegeven gehaald had kunnen worden. Want Another Earth staat omschreven als een sci-fi/drama, maar dit is voor mij toch vooral een dramafilm waar het sci-fi element met de haren bij wordt gesleept. Niet erg, maar doe er dan ook wat mee. Actrice Brit Marling is wel erg sterk en zorgt ervoor dat je geboeid blijft kijken naar wat er met Rhoda gebeurd.

Het hele ‘tweede aarde’ concept sprak bij mij uiteindelijk te weinig tot de verbeelding. Het leverde leuke beelden op als hij in beeld was en dat gaf de film wel een heel eigen sfeertje, maar voor de rest vond ik het hele idee gewoon niet interessant genoeg of echt veel toevoegen aan het verhaal tussen Rhoda en John dat er al was.

Op zich weet de film best heel de speelduur kijkbaar te blijven, met name door de sfeer, maar het einde was voor mij toch een lichte anti-climax. Anderen kunnen hier misschien over door blijven filosoferen, mij pakte het niet zo.

Daarnaast is het op momenten net een beetje té low-budget geschoten waardoor je je er teveel bewust van bent dat je een naar een film zit te kijken. Andere scènes of shots zijn dan wel weer erg mooi gedaan.

2,75*

Zou het eerder drama dan SF noemen. Er zit wel een SF tintje in maar het gaat vooral over een vrouw met schuldgevoelens nadat ze een dodelijk ongeval heeft veroorzaakt. Ze zoekt hierbij de man op die met zijn gezin in de andere wagen zat en het als enigste heeft overleefd. Rustig voortkabbelende film met af en toe wat speciale cameratechnieken zoals snel inzoomen op bepaalde shots en een beeld alsof het met een losse camcorder is opgenomen. Het SF gedeelte is een licht achtergrondverhaal dat je op einde wel tot nadenken zet.

Een film van 1,5 uur die zo weinig tempo heeft had eigenlijk een kort filmpje moeten zijn en niet een speelfilm. Ik had er na een kwartier echt geen zin meer in.

Vond het tempo juist heerlijk. En een rouwproces vliegt nooit voorbij. Het is juist essentieel dat het tempo laag ligt.

Visueel erg fijn met mooie dromerige beelden. Ook wel een fijn sfeertje. Maar de film focust zich vooral op relatie tussen Rhoda en John en die leeft werkelijk geen moment en de film wist mij ondanks de mooie look echt nauwelijks te interesseren. Het filosofische deel vond ik ook maar wat oppervlakkig en ik kon er niet echt in meegaan dat er een compleet andere Aarde naast de onze hangt. 2,5*.