Annette (2021)

9 jaar na Holy Motors komt regisseur Leo Carax opnieuw met een langspeelfilm. We krijgen in Annette ook weer die absurdistische fantasie, maar dit keer met een psychologisch drama verpakt in een musical. Hoofdrollen Adam Driver en Marion Cotillard zitten op dat vlak wel goed. De muziek is van Sparks, bij de meesten eerder bekend van de hit This Town Ain't Big Enough for Both of Us. En ik toch namen aan het droppen ben, in de bijrollen/cameo's zien we ook de Belgische topzangeres Angèle, Eva Van der Gught, Wim Opbrouck en Ella Leyers.

De film is wel boeiend, maar ik kan me voorstellen dat het absurde verhaal in combinatie met de musical aanpak, veel mensen zal afschrikken. De film is helaas ook niet altijd evenwichtig en het mist de nodige chemie om helemaal te schitteren. Visueel is het ook op en neer, en jammer eigenlijk want Carax heeft wel de nodige fantasie. Maar het lijkt wel of hij niet alles wat in zijn hoofd ziet kan vertalen naar het grote doek.

De musical 'Annette' van Léos Carax en Ron en Russell Mael van Sparks is een loodzwaar, extreem bitter, knotsgek, magistraal drama. Zelden zoiets gezien. Halverwege dreigde ik af te haken omdat dit ambitieuze epos over gemankeerde liefde naar mijn gevoel bezig was door zijn hoeven te zakken, maar tegen het einde zat ik verpletterd in mijn stoel, en had ik het idee iets unieks en subliems te hebben gezien. Van Carax kende ik alleen het bombastische 'Les Amants du Pont Noeuf', wat ik een belevenis vond, maar geen meesterwerk. Is 'Annette' wel een meesterwerk? Het is, vind ik, een 'flawed masterpiece', een meesterwerk met gebreken. En dat zijn misschien wel de mooiste meesterwerken. Vreemd genoeg moest ik aan Lolita van Nabokov denken. Totaal ander verhaal, maar toch: in beide gevallen een gekwelde, boosaardige hoofdpersoon (fantastisch vertolkt door Adam Driver) voor wie je bijna tegen je zin sympathie voelt, en misbruik van onschuld als thema. In beide gevallen verschrikkelijke bitterheid gestileerd tot een verschrikkelijk soort duistere schoonheid. Het oeuvre van de excentrieke Amerikaanse gebroeders Ron en Russell Mael ken ik overigens van haver tot gort. Ik ben mijn leven lang fan van Sparks, en 'fan' is nog zwak uitgedrukt. Hun cynische humor, hun oorspronkelijkheid, hun feilloze gevoel voor theatrale overdrijving, hun intelligentie en eloquentie zijn me aan het hart gebakken. Met de soundtrack en het script die ze voor Annette leverden hebben ze me andermaal niet teleurgesteld, met schitterende songs als 'So may we start', 'We love each other so much', 'The girl from the middle of nowhere' en met name de twee hartverscheurende slotsongs 'Stepping back in time' en 'Sympathy for the abyss'. Ik ga zeker nog een tweede en waarschijnlijk een derde keer.

Musical waarbij de tonen van 'Henry' dikwijls de verkeerde kant uitgaan... In de reviews wordt deze film meestal bejubeld, maar daar hoor ik helaas niet bij. Eén van de zeldzame hoogtepunten vond ik de intrede van de dirigent; die zijn toespraak meermaals onderbreekt, bij de opbouw van zijn orkest. Een waarderingsster voor de muziek (geen zang) en ook één voor Cotillard; quelle actrice...

Filmmusical niet bepaald geschikt voor ongeduldige filmliefhebbers, want 140 minuten voor een film vergt veel van een kijker zeker als daar ook nog eens bij komt als het geheel je niet ligt en dat laatste overkwam mij dus weer. Aan Marion Cotillard ligt het zeker niet. Die deed het best goed, prima sopraan stem ook. Het is Adam Driver waarvan ik niet zo gecharmeerd was. Op een gegeven moment had ik hem wel genoeg gezien. Tja, het kan verkeren. Dat de muziek van de Sparks was had ik nooit verwacht. Ik ken die gasten hoofdzakelijk van die one hit wonder "This Town Ain't Big Enough for Both of Us" uit 1974. Prima song nog steeds trouwens. Het einde van de film met het meisje was best wel aardig. Verder een film echt voor musical liefhebbers.

2,0*

Briljant, but flawed.

Vanavond herzien. Dat is toch vaak een lakmoesproef bij films als dit. Eigenzinnige vernieuwende cinema die na een enkele kijkbeurt lastig te plaatsen valt.

Zag de eerste keer de film op een maandagochtend in de bioscoop. Niet mijn favoriete moment voor een film als dit.

Maar laat me duidelijk zijn. Annette is een uiterst originele, intelligente en bijzondere film. Dat vond ik ook na mijn eerste kijkbeurt.

Maar zoals aangegeven vandaag herzien. En op vrijdagavond met een glaasje rode wijn, komt die wel beter tot z’n recht.

Het is een bijzondere musical de fantastisch begint en meerdere briljante scenes kent. De I killed my wife scene zou Adam Driver een Oscar moeten opleveren en zowel de dirigentscene als de Girls, girls everywhere zijn echt geweldig.

Ook het onderliggende commentaar is ingenieus en bijzonder vormgegeven.

Toch ben ik niet volledig enthousiast. Dat heeft twee redenen. De pacing is toch wat traag. Een half uur korter had de film naar mijn idee energieker en beter gemaakt. Daarnaast ben in niet heel enthousiast over Sparks. Hun nummers zijn erg wisselend van niveau en missen vaak de bite die je nodig hebt in een rock musical. Ik kan enkel dromen van een film als deze met een soundtrack van een band als The Who of Pink Floyd. Met hun intensiteit was het ongetwijfeld een onomstotelijk meesterwerk geweest.

Maar erg fijne film met een terechte Palm voor regie.

4,5

Mooi dromen, maar die eerste maakt al een kleine 50 jaar, en die tweede al een kleine 40 jaar geen relevante muziek meer.

Het is net als dromen over een film als 1917, maar dan met Humphrey Bogart in de hoofdrol.

Complete onzin derhalve.

Dromen en onzin zijn gelukkig hele goede vrienden van mij. Beleven dagelijks de grootste avonturen met z’n drieën en ze voelen hartstikke echt aan.

Overigens beetje rare opmerking bij een film over een zingende pop.

Ps. Met de digitale technieken vandaag de dag is de jouw droom prima te realiseren.

Hoppa, wilde hem in mijn top tien zetten, blijkt al op nummer 1 te staan.

Weergaloos, tijdloos en al het andere loos. Een meesterwerk zondermeer.

Ben na gisteren (tweede kijkbeurt op groot doek) helemaal weg, helemaal verloren.

Daar zal Leos Carax toch ook aan gedacht hebben. De overeenkomst tussen Humbert Humbert en Henry McHenry is niet te verwaarlozen.

Ik hou niet van opera, en dit was gefilmde opera.. dus niks voor mij. Na een uur afgezet... pure bagger.

Damned.

Hier in Hengelo is een "filmhuis" in de kelder van het theatergebouw. Niet de beste zaal, en altijd met spul dat al lang overal elders gedraaid heeft. (In mei 2019 draaiden ze bijvoorbeeld Bohemian Rhapsody, nadat die letterlijk vijf maanden lang in de bioscoop 300 meter verderop had gedraaid).

Toch vandaag even het programma gekeken. Blijkt Annette daar afgelopen weekend twee keer gedraaid te hebben. Wat had ik dat graag nog een keer gezien.

Deze film blijft me achtervolgen in mijn hoofd. Beeld en muziek zijn geniaal.

Aardige film over een stand-up commedian en een opera-zangeres die verliefd worden op elkaar. De ietwat afwijkende toon en stijl van deze onconventionele musical kan ik zeker wel waarderen. De film ziet er ook goed uit en Adam Driver is goed op dreef hier. Echter wist het me als geheel niet helemaal mee te krijgen en de film duurde wat te lang. Net geen 3.5 sterren.

De beste film van 2022 had exact nul Oscarnominaties. Bijzonder, wat op elk facet is het de mooiste prestatie van vorig jaar. Natuurlijk heeft het vooral met de lobby te maken. Maar goed dat maakt ook allemaal niet uit.

Wat een briljante film is dit!

5*

Komt volgende week in Duitsland uit in 4k!

Direct besteld!

Als Sparks-fan vanaf hún eerste uur, lag deze film helemaal in de lijn van mijn verwachting: apart, extravagant, absurt, soms over-the-top. Ontzettend leuk dat ze er nog enkele oude hits in hebben verwerkt zoals 'Bon Voyage' (bij het vertrek vanaf het vliegveld) en 'Thanks but no thanks' (als Ann bij de vijver danst met Anette), beide hits van het Sparks album 'Propaganda'. Het eerste uur vond ik wat langzaam op gang komen maar naarmate de tijd verstreek werd het geheel steeds boeiender. Ik ben niet zo'n musicalliefhebber maar deze film kon me wel bekoren. Respect voor de Sparks dat hun dit uiteindelijk gelukt is in de afgelopen lockdowperiode. En hoe! Tip: bekijk ook eens de docu-film The Sparks Brothers (2021). Over 4 dagen ga ik ze weer live zien optreden in Paradiso Amsterdam. Met enkele songs uit Annette krijgt dit concert weer een extra dimensie!

De titel zet je op het verkeerde been. Niet Annette maar Henry McHenry staat centraal in dit epos. Een fantastische bad guy. En het is algemeen bekend dat een film vaak zo goed is als de bad guy.

Goddelijke cinema dit!

5* en plek in mijn top 10.

The Ape of God!

Henry McHenry… of is het Johan Derksen. Slightly offensive. De cabaretier als misdadiger. Carax voorzag het scherp.

Laugh, laugh, laugh!

Clap, clap, clap!

Een musical is op zich al een beetje aanpassen, maar deze Annette doet daar toch nog een schepje bovenop. Het is een rollercoaster van mooie en aparte scènes. Het verhaal is eenvoudig, zeker naar Carax' normen met Holy motors. Het is eigenlijk niets meer dan een liefdesverhaaltje. Het liefdesverhaal ontpopt zich tot een tragiek dat vooral Henry parten speelt.

Adam Driver speelt en zingt de pannen van het dak, maar het is toch vooral Cotillard die de show steelt. Hun carrières, maar ook hun andere maatschappelijke rollen staan centraal, totdat Annette zelf te voorschijnkomt en zij het centrum wordt.

Best wel intrigerend allemaal hoe veel energie Carax in deze film heeft gestopt. Te veel en te lang zo blijkt, want 140 minuten vergt toch wel wat van de kijker...

Wordt even niet lekker. Heb per ongeluk de film gezien in videoversie. Tjezus, nog beter dan origineel.

Beter behapbaar dan ik verwachtte en ook gewoon beter dan ik verwachtte. Carax blijft toch een regisseur van grote expressie, hoewel nooit van een constant niveau. Maar afijn, Annette dus. Deze meta-musical kent een aantal fenomenale momenten. Naast de dubbele eindsequentie (kippenvel) mag ook de bevalling even worden vernoemd. In het eerste uur van de film zitten overigens meer toffe scenes. Over het halfweg punt raakt de klad er een beetje in en wreekt zich dat het onderliggende verhaal zelf wel erg banaal is en matig uitgewerkt. De muziek is wat repeterend (bijvoorbeeld de verhoorscene door de politie, voegde echt helemaal niks toe). Verder had ik maar wat graag betere zangers gehad, want ik vind zowel Cotillard als Driver eerlijk gezegd niet heel boeiend om naar te luisteren (het opera gebeuren is volgens mij door iemand anders ingezongen). Ik vraag me zelfs af of je voor zo'n project niet beter voor beroepsmusici kunt gaan en ze er dan bij laten acteren, want dat gaat veel mensen in deze tak van sport prima af. Qua stemcontrole en het overbrengen van emotie zat er veel meer in. Alleen Helberg in zijn derde liedje (ingetogen solo met piano) voldoet. Maar wanneer Annette werkt, dan werkt de film ook indrukwekkend goed en als Carax er 40 minuten af had gehaald had ik hier waarschijnlijk een hoge waardering aan gegeven.

Goed.

Een surrealistische musical die een psychologisch drama herbergt, ik denk dat dat ongeveer de lading dekt. In ieder geval is het vaak bizar, raar, absurd, hoewel het inhoudelijk vrij snel duidelijk is. De humor is cynisch, dat ligt je of dat ligt je niet. Op papier is dit eigenlijk mijn soort film niet. Het duurde ook een minuut of 20 vooraleer ik echt in de film kwam.

Maar eenmaal dat lukte, genoot ik er best van. Is het niet helemaal je ding, dan nog valt er elke scène wel iets te ontdekken. Adam Driver is bovendien uitstekend op dreef, al weet ik niet of hij nu echt een goeie zanger is. Sowieso vind ik de liedjes eigenlijk het zwakste van de film - klinkt niet goed voor een musical. Op één of andere manier prikkelt het wel, dus ik heb er uiteindelijk best van genoten.

3,5

Carax maakt door de decennia heen weinig films, maar altijd en zonder uitzondering prachtig.

Een musical deze keer. Niet perse mijn favoriete genre. Wat een meesterwerk. Opnieuw een hoogtepunt. Prachtig gefilmd, mooi gefilmd, mooi gespeeld en fijne muziek.

Mijns inziens zonder enige twijfel grootste regisseur van onze tijd.

Carax, altijd interessant en verrassend genoeg om te kijken als hij weer iets uit z'n surrealistische hoed tovert ongeacht in welke vorm. Wel vooraf vernomen dat dit keer de vorm een musicalvorm was, maar Carax wil ik wel een kans geven.

Echter, deze wijze van boodschap en sfeer overbrengen komt bij mij totaal niet of verkeerd binnen. Ik heb echt helemaal niets met musicals dus kan hier helaas ook niets mee. Geen punten dan ook.