Asa ga Kuru (2020)

Vanaf 12 november in de bioscoop (Cinéart Nederland)

De bioscooprelease van Naomi Kawase's nieuwste film True Mothers van 12 november 2020 is ivm de coronamaatregelen uitgesteld. De release wordt verplaatst naar 21 januari 2021.

De vroegst arriverende titel van 2021 waar ik echt naar uitkijk.

Kawase zal altijd wel een beetje Koreeda-light blijven, al vind ik haar latere werk duidelijk beter. Deze heeft wel een beetje weg van Like Father, like Son, zeker geen slecht drama, maar écht beklijven deed het jammer genoeg niet.

Al te zien voor Cineville pashouders op Vitamine Cineville.

En ik merk dat ik dat [ironisch genoeg] jammer vind, al is het onvermijdelijk. True Mothers zal nog geboekt kunnen worden als en wanneer ( ) filmtheaters weer open mogen, maar de vraag is wie zich daar met die 140 min. nog aan gaan branden. Zo raken we steeds meer gewend aan het On Demand kijken van titels die we normaal echt wel in het theater zagen, en ondertussen staat het water diezelfde theaters aan de lippen.

Ik zie hem ook liever op het witte doek maar ben bang dat het nog wel even duurt. Daarnaast kan ik toch iedereen aanraden om (even) lid te worden van Cineville om toegang te krijgen tot enorm veel sterke films bovendien steun je ook nog eens de filmtheaters.

Zeker, ik heb de access ook en laat mijn abonnementsgeld doorlopen, maar die steun via Cineville/Picl is voor veel theaters (doorgaans geldt natuurlijk: hoe kleiner, hoe urgenter de toestand) een schrale troost. Ik wacht nog even met de film en als er over bijvoorbeeld twee maanden nog steeds geen perspectief is kijk ik hem wellicht On Demand.

Gelaagde film over de voor- en achterkant van adoptie. Enerzijds zijn er de kinderloze ouders, die na lang wikken wegen voor adoptie kiezen. Anderzijds de jonge tiener, die tegen wil en dank gedwongen wordt haar pasgeboren baby voor adoptie af te staan.

Regisseur Naomi Kawase neemt de tijd om beide partijen en hun respectievelijke problemen te introduceren. In het tweede deel van de film, waarin de betrokkenen met elkaar geconfronteerd worden, kiest zij er voor de identiteit van de biologische moeder aanvankelijk te camoufleren. Achteraf bezien een nogal opzichtige poging om de kijker op het verkeerde been te zetten. Het verhaal wordt er evenwel niet minder om.

Al met al een ontroerende film, die valse sentimenten weet te vermijden. Zoals te verwachten is weer een prima vertolking van de ervaren Hiromi Nagasaku, met de aantekening dat Aju Makita (als de tiener) nauwelijks voor haar onderdoet. Zonder meer een fraai vormgegeven film –met een pakkend verhaal– die een breed publiek verdient.

Sterke film rond tienerzwangerschappen en adoptiecircuits. Niet voor het eerst gebracht, maar wel best origineel en bijgevolg sterk in de aanpak en uitvoering ervan. De focus en klemtoon wordt volledig gelegd bij de uitwerking van de personages. De diepgang en ontwikkeling van de personages komt voorop en dat is een uitstekende keuze gebleken van Kawase. Veruit haar beste film, lijkt me.

De film is gelaagd en neemt zijn tijd om het plot tot ontwikkeling te komen. De flashbacks of forwards worden op het juiste moment gebracht en zeker niet in overvloed. Er wordt ook geen moreel oordeel over het onderwerp gegeven. Behoudens serene muziek zijn er geen sentimentele strijkers te bespeuren en biedt stilte vaak nog een krachtiger signaal om binnen te dringen.

Ook op het acteerwerk nauwelijks wat aan te merken. Ondanks de zware problematiek sterk genoten van deze film. Fijn!

Tedere en emotievolle benadering van een thema dat alleen maar pijn veroorzaakt en nooit uit de actualiteit zal zijn.

Naomi Kawasi brengt haar film zonder hoogdravende toestanden maar legt de nadruk op het diepe drama dat zich in de harten van beide moeders afspeelt, hun twijfels maar ook hun wederzijds begrip.

Mooie film met een diepmenselijke kijk op een delicaat gebeuren. Ondersteund wordt door eenvoudige, ontroerende vertolkingen en aangepaste muziek.