Stranger Things (2016-2023)

Stranger Things seizoen 1 G-E-N-I-A-A-L ! Zo, dat is er uit. Wat heb ik genoten van deze serie. Alles wordt uit de kast gehaald om de werelden van Stephen King en Steven Spielberg te verenigen en weer te geven. En dat wordt zeer goed gedaan. Van Poltergeist tot Stand by Me, van The Goonies tot IT . De muziek is bijpassend en toch niet te retro. Verhaallijn zit sterk in elkaar, cliché's worden vermeden, acteurs zijn sterke personages en alhoewel jaren 80 gebaseerd toch zo 2016 effecten. In twee avonden uitgekeken. Het allerknapste vind ik nog wel dat sommige jaren 80 verhalen van Stephen King een basis hebben vanuit de boeken van JRR Tolkien waar het 4-tal kinderen een duidelijke link hebben met de 4 hobbits uit 'In de Ban van de Ring'. Dat wordt hier ook toegepast en is sfeervol. Revival ? Nostalgie ? Retro ? Ach, ik was een tiener in de jaren 80' verslond de boeken van King en ging voor Spielberg graag naar de bioscoop en er werden surrealistische werelden gecreëerd die een vleug magie om zich heen hadden. Misschien een soort heimwee gevoel naar een wereld waarin ik graag mag verkeren. En dat doet Stranger Things. Allemaal kijken !

Stranger Things seizoen 1 Doordat er eigenlijk maar weinig negatieve reacties zijn op deze serie, had ik zeer hoge verwachtingen. Dit is voor mij slechts deels waargemaakt. Laat ik positief beginnen: de cast, geweldig! Ik sluit mij wel aan bij anderen die over Ryder beginnen, ik vond haar duidelijk het minst. Vond haar veelal overdreven en niet natuurlijk overkomen. Bij de acteur achter Lucas had ik daar overigens wat minder last van, al vond ik hem wel het minst van de vier belangrijkste kindacteurs. En dan natuurlijk Millie Bobby Brown: voortreffelijk! Wat doet zij het geweldig in deze serie, ze kreeg mij echt mee in haar rol en haar uitstraling zei echt voldoende. Wat heeft dit meisje veel potentie. Dan de wat negatievere kant. Het geheel is zo ontzettend voorspelbaar, dat voor mij in dat opzicht het wow-effect mist. Dat effect is er wel in andere factoren, bijvoorbeeld de gehele 80's setting, maar in het verhaal zelf miste ik het wel. Ik vond het naar het einde toe zelfs een beetje saai worden, waar ik in de eerste afleveringen toch wel wat meer spanning voelde. Nu moet ik wel zeggen dat het genre horror bij mij heel hoog op de lijst staat, maar Sci-Fi daar recht tegenover. Daardoor kan ik bepaalde aspecten van de serie mogelijk net iets minder waarderen dan iemand die het genre beter kan hebben. Ik zal het tweede seizoen zeker een kans gaan geven, maar hoop toch wel op iets meer verrassingen.

Stranger Things seizoen 3 Per seizoen wordt het minder. In dit seizoen lijkt men vooral geïnspireerd te zijn door zombiefilms en door The Terminator. Vooral het eerste heeft een invloed op de spanning. Vaak geldt toch dat hoe minder vaak een bedreiging daadwerkelijk in beeld is, hoe gevaarlijker het voelt. Zombies zijn toch vaak wat meer zichtbaar en ook al zijn de creaturen in dit seizoen niet daadwerkelijk zombies, hier gebeurt iets soortgelijks wat de spanning dus niet ten goede komt. De kast is allemaal wat ouder en minder schattig en dat helpt natuurlijk ook niet. Aardig is dat Erica, het zusje van Lucas, een prominentere rol heeft. Natuurlijk een ontzettend irritant kind, maar ik kan er wel om lachen. Wat minder leuk is, is het afgrijselijke liedje dat in de laatste episode voorbij komt. Werkelijk verschrikkelijk en als je erover nadenkt kost het ook nog eens Hopper het leven, omdat hij net toen hij op het punt stond om de boel op te blazen onderbroken werd door de "Terminator"; hij had slechts één extra seconde nodig gehad, en dat liedje kostte natuurlijk veel meer. Ik gok er overigens op dat hij niet daadwerkelijk dood is. We hebben geen lijk gezien, dus volgens de filmwetten is hij niet echt dood, en in de laatste scenes werd er gesproken over een Amerikaan in gevangenschap van de Russen, die duidelijk elders contact met de Upside Down hebben gemaakt, dus mijn gok is dat hij vlak voor de explosie de Upside Down in is gevlucht en later door de Russen gepakt is. We gaan het zien tijdens het onvermijdelijke volgende seizoen. Dat mag wat mij betreft beter worden dan dit, anders haak ik echt af. 2*.

Stranger Things seizoen 2 Seizoen 1 vind ik erg gaaf, in meerdere opzichten. Maar hier kom ik niet verder dan de tweede aflevering. Het jaren-tachtig-sfeertje wordt nu echt in iedere minuut op je afgevuurd. S1 richt zich daar natuurlijk ook grotendeels op, maar m.i. niet zó expliciet als in S2. Arcade-hallen, de muziek, de jongens die een volledige aflevering rondrennen in Ghostbusters-kleren (terwijl er amper iets gebeurt). Alsof de makers na het succes van deel één te opzichtig inspelen op je nostalgie van toen. 'Hé, eind dertiger / veertiger, let je nog op? We richten ons op jou, grote doelgroep!'. Zo'n gevoel bekruipt me tijdens 't kijken. Ik laat het (nog?) voor wat het is.