Stranger Things - Seizoen 1 (2016)Seizoen 2 (2017)Seizoen 3 (2019)Seizoen 3 (2019)

Ik ook, geweldig die song, ik ben meteen terug in mijn eigen jeugd, qua zangtalent schelen Dustin en ik weinig.

Kijk de openingsscène van het eerste deel nog eens. Hoe briljant is dat gedaan met en paar eenvoudige lichteffectjes en knappe editing?

En hoe anders is dat in het derde deel met een overdosis aan over te top effecten in een generieke James Bond setting.... Wat volgt is allemaal typisch 80’s, maar wel namaak 80’s, waar ik bij de eerste serie het gevoel had naar mijn eigen jeugd te kijken.

Momenteel in de helft en toch nog niet echt onder de indruk, ondanks het feit dat ik er wel simpelweg graag naar kijk. Alles komt een pak minder spontaan over, ietwat geknutseld zelfs. En dan heb ik het zowel over het ontvouwen van het verhaal als onderlinge dialogen en de manier waarop de '80s aanwezig zijn. Niet dat het echt in die mate stoort, maar de subtiliteit is nogal zoek. Dat was in het eerste seizoen toch heel anders. Ik kreeg zelfs een beetje nostalgie naar de tijd waarin deze kids nog iets meer kind waren. Daarnaast valt de serie, hoewel het zeker genietbaar blijft, nu toch wel onvermijdelijk wat in herhaling. Nogmaals, ik kijk met veel plezier. Maar ik denk ook dat het tijd geworden is om Stranger Things af te ronden, voor het fout gaat. Dit verhaal kan geen meerdere seizoenen meer aan.

Inhoudelijk is het nieuwe seizoen grotendeels een herhaling van zetten maar dit wordt m.i. volledig gecompenseerd door de sfeer van de serie. Wat een heerlijke 80's nostalgie trip is het toch. Ook de karakters blijven erg leuk, ook de nieuwe aanvullingen.
Grappig feitje vind ik overigens dat Robin wordt gespeeld door de dochter van Ethan Hawke en Uma Thurman.

Wat deze serie voor mij maakt, is vooral de gebruikte muziek. De soundtrack van seizoen 1 en 2 was een perfecte mix van tophits en underground new wave gecombineerd met quotes uit de serie. Daarentegen is de soundtrack een grote afknapper. Terwijl de eerste aflevering al snel met 2 toffe tracks heeft waar zelfs IMDb geen melding van maakt. Weet iemand welke tracks voor en na The Stray Cats te horen zijn, dus tussen Corey Hart en Stray Cats en tussen Stray Cats en Huey Lewis.

Toch vier sterren voor dit derde seizoen.
Ik vind de overgang naar wat meer gore en humor in dit seizoen echt wel geslaagd.
Het jaren 80 vibeje blijft heerlijk en ik vond de soundtrack ook weer lekker.
Het veelbesproken neverending story stukje vond ik wel grappig. Een mooie knipoog naar die fijne film.
Op naar seizoen 4!

De minpunten die ik eerder heb genoemd blijven gelden. Daarbovenop vond ik het allemaal ietwat vergezocht en vond ik de letterlijke pauzes die genomen werden om even wat humor er tegenaan te gooien soms wat misplaatst. Ook het feit dat bepaalde karakters, die tijdens eerdere avonturen duidelijk de lead waren, nu eerder aan de zijlijn komen te staan en zelfs een ietwat een ondankbare rol hebben gekregen, vond ik een kleine domper. Daar komt veel kritiek op en dat is niet onterecht.

However ... de tweede helft van seizoen drie maakt énorm veel goed. Als ik het plezier dat ik gehad heb tijdens het kijken hiervan tegenover de mankementen plaats, wegen die laatste lang niet meer door. Ja, ze zijn er. Ongetwijfeld. Maar uiteindelijk deed Stranger Things 3 mij beseffen dat ik al lang niet meer zo'n verdomd leuke blockbuster heb gezien, want daar deed het mij in de laatste afleveringen nog het meest aan denken. Een verdomd vermakelijke en goed gemaakte zomer-blockbuster. Misschien wat volgens het boekje, dat wel, maar dat maakt weinig uit als het simpelweg werkt. En Stranger Things werkt. Ze hadden me zelfs te stekken, op emotioneel vlak dan.

Stranger Things 4 hoeft van mij niet persé. Mocht het zich aandienen, wat eigenlijk al vast staat, zal ik uiteraard wel kijken.

Stranger Things S03E02 in een notendop:

"Hihihihi gieber gieber gieber hihihi hihihihihi wij zijn meisjes."

Wat mij betreft gaan ze snel een eind breien aan Stranger Things, het verhaal is gewoon op. Als ze dan ook nog eens op een musical manier in zingen uitbarsten dan ben ik er al helemaal klaar mee. Laat ik misschien een zeikerd zijn, maar dit seizoen vond ik echt niet ok in vergelijking met de vorige seizoenen.

Komt voornamelijk omdat ik het allemaal wel gezien heb. Het komt een beetje over als recycling van het verhaal. Telkens wordt 'het monster' verslagen maar wordt er toch een voorzichtig linkje gelegd naar een volgend seizoen. Het voelt een beetje als de 'Child's Play' films, telkens is Chucky aan het einde verslagen maar of je hem nou begraaft, verbrandt, uit elkaar trekt, het maakt niet uit want er komt weer een volgend deel.

Ditmaal wordt er ook voor wat meer humor gekozen en op zich kon ik dat in de eerste 2 afleveringen wel waarderen. Het sfeertje is verder fijn en de Starcourt Mall ziet er uit alsof ik daar elke dag wel naartoe zou willen. Dat waren voor mij eigenlijk de grote pluspunten dit seizoen, verder had ik echt moeite om het einde te halen. Helaas!

De eerste helft van dit seizoen is echt dramatisch, maar naar het einde toe wordt het toch nog erg goed, gemiddeld kom ik echter niet verder dan 3,5*. Uiteraard wel een aantal gedenkwaardige scenes (Dustin met Suzie Never Ending Story zingt, El die de brief van Hopper leest), maar ook een aantal grote irritaties, zoals het gekibbel tussen Joyce en Hopper en het gedoe van El en Mike (met Max die een hoge irritatiefactor heeft). De laatste afleveringen maken het voor een groot deel goed, maar zoals hiervoor al gesteld is het eigenlijk wel klaar met Stranger Things. Het was nu al niet mogelijk een heel seizoen op niveau te leveren, laat staan dat ze er nog een nieuw van kunnen maken. Maar goed, Netflix zal het graag willen, gezien de cijfers van dit seizoen.

Overigens wel complimenten voor het duo Robin-Steve, zeer geslaagd! Mocht er dan een seizoen 4 komen, graag een hoofdrol voor hen!

Heel erg dubbel dit,

Aan de ene kant echt geweldig, aan de andere kant clichés tot in den treure met als dieptepunten Billy zijn re-mindcontrol door El (erg jammer dat een episch gevecht met de mindflayer so anticlimactisch moet eindigen), het leger dat precies op tijd komt om vervolgens niks te doen, en natuurlijk het Hopper incident (het doen alsof hij dood is, vervolgens 20 minuten (!!!) een brief voorlezen om hem te rouwen terwijl we allemaal wel weten dat hij toch wel leeft zoals ook op het allerlaatst nog gehint wordt). Hierdoor kwam ik er als kijker gewoon volledig bedrogen uit.

Het is heel jammer want ik vond dit seizoen verder heel erg vermakelijk; Robin is echt een leuk karakter met een heerlijke dynamiek met Steve, Suzie (ondanks dat we haar maar 1 keer zien) is een leuke toevoeging waar in het begin grappen over worden gemaakt dat ze niet bestaat en tegen het einde de fantastische never ending story scene, de haat-liefde verhouding tussen Hopper en Joyce, de lelijke eend in de bijt Smirnoff, en mini nerd Erika.

Verder deel ik het sentiment wel dat dit seizoen meer van hetzelfde is al zie ik dat persoonlijk niet echt als een puntje van kritiek. Het is echt doodzonde dat ik na dit uiterst vermakelijk seizoen zo'n zure nasmaak overhoudt. Om verdere irritatie te vermijden zal ik seizoen 4 overslaan (tenzij de irritatie over 1 of 2 jaar voldoende is weggeëbd ), en me aan de hoogtepunten vast houden, want ik vond Stranger Things echt een heerlijk frisse wind waar ik echt wel even aan toe was.

4*

Iets beter dan het feest der herkenning dat seizoen twee was, met enkele leuke nieuwe personages en een iets andere insteek qua plot. Wat vooral goed werkt is het bij elkaar weghouden van de hoofdrolspelers, die nu allemaal hun eigen avontuur beleven. Bij vlagen iets te geforceerd grappig en flauw, maar overwegend toch wel weer erg leuk en vooral spannend. En het tijdsbeeld wordt vooral visueel geweldig overgebracht. Day Of The Dead! Back To The Future! Erg cool gedaan. Sublieme special effects ook. Ik ben in ieder geval nog niet uitgekeken op de reeks.

Terwijl Eleven nog (bijna?) geen woord kon spreken in seizoen 1, dat is hard gegaan. Maar voor haar gaat er een wereld open. Het inconsequente is wel dat ze jurken gaat uitproberen op initiatief van Max, eigenlijk een tomboy die liever skateboard en gamed. Max is totaal niet verder uitgewerkt.

Het stoorde mij vooral dat het zo stereotiep was, alsof meisjes van die leeftijd zich zo zouden gedragen. Pas op, ze zijn er natuurlijk wel, maar met de karakters van Eleven en Max kwam het veel te out-of-character over om dit cliché-gedrag te tonen. Het had gerust wat subtieler gemogen.

Nu wij het toch over stereotiepen hebben: Erica was weer het zoveelste sassy zwarte meisje. Het type "what ya say abou' ma mama?"

Overigs: eerlijk gezegd vond ik ook de actrice van Max, Sadie Sink, niet zo goed acteren. Dit had ik ook al bij het vorige seizoen. Als ze boos is, is ze héél boos; is ze blij, dan is ze héél blij; is ze verward, dan... je snapt mij wel. Let er maar eens op als ze een vraag stelt: de éne wenkbrauw omhoog, de andere omlaag, en dan schudt ze nog eens met 'r hoofd. Ze lijkt wel geanimeerd te zijn.

Bon, ik ben dan ook weer de stereotiepe "internetganger": heb ik niks slechts te zeggen dan zwijg ik, en als ik iets niet goed vind dan typ ik erop los...

Heerlijke weg kijker feest van herkenning qua muziek maar ook de spullen.Je moet wel kijken met je verstand op nul en blik op oneindig,want al die doden in het ziekenhuis niemand die reageert ook die receptioniste niet,elkaar zeer toevallig vinden op het laatste moment,een winkelcentrum waar van alles gebeurt en niemand merkt iets,een giga russische complex ondergronds in het geheim zoiets bouwen lijkt me stug en waarom zijn die gangen zo lang,dus dat het zo een verassing is is erg ongelovig aan de andere kant natuurlijk hoorde dit soort dingen ook bij de jaren 80 films en series. Maar de sfeer,de acteurs,de jaren 80 zelf natuurlijk de complot denker die russisch spreekt echt gelachen om deze man,en toch de sheriff de man met een grote mond maar klein hartje stal toch de show bij mij.

Sterk seizoen. Zo goed als het eerste seizoen zal de serie niet meer worden denk ik, maar ik blijf terugkomen voor de enorm leuke personages en heerlijke sfeer. Een goede keuze om ditmaal alles zich in de zomer te laten afspelen. Dat maakt de eerste afleveringen toch net ietsje anders. Het roept mooi dat zomervakantiegevoel op.

Sinds seizoen twee is Stranger Things eigenlijk wel een grote actiefilm geworden, maar wel echt een verdomd leuke. Dit seizoen is beter dan het vorige. Je ziet er ook aan af dat het budget weer is opgeschroefd. Wat ik ook erg knap vind is dat nieuwe personages steeds zo'n schot in de roos zijn. Dat is best uniek voor een serie die echt een hele goede vaste kern heeft. In veel series wordt het vervelend als je daar nieuwelingen tussen gaat gooien. Na Max en Billy vorig seizoen is ook Robin weer fantastisch.

Sterker nog, Maya Hawke is misschien wel het hoogtepunt van het seizoen. Haar chemie met Joe Keery maakt de serie alleen maar plezieriger. Dat is sowieso iets wat goed is aan dit seizoen. De personages worden mooi opgesplitst in kleine groepjes van acteurs die echt onderling klikken. Ryder blijkt ook veel gevoel voor een komedie te hebben, Montgomery dan weer voor een meer dramatische rol.

Vond de eerste aflevering overigens nog wel een beetje tegenvallen. Dit seizoen is het wat luchtiger allemaal (maar tegelijk ook meer duister), en ik denk dat iedereen daarin nog even de juiste balans moest vinden. De personages zijn ook letterlijk en figuurlijk gegroeid natuurlijk, en er niet per se sympathieker op geworden.

Vooral Mike is wat irritant als verliefde puber die alleen nog maar met zijn vriendinnetje bezig is. Wel realistisch uiteraard. Op die leeftijd zijn sommigen gewoon zo. En al snel vinden de schrijvers daar ook een hoop humor in. Mike en Lucas zijn hilarisch met hun verwarring en liefdesadviezen aan elkaar.

Deze verandering is wel goud waard voor het personage van Eleven. Niet alleen omdat het erg leuk is haar en Max als meisjes onder elkaar meer naar elkaar toe te zien trekken, de nieuwe situatie brengt Eleven ook terug naar het wereldvreemde meisje. Dan is ze op haar leukst.

Er wordt ook nog een poging gedaan om wat drama te brengen doordat Will als enige van de vriendengroep niet met meisjes bezig is en gewoon wil dat alles hetzelfde blijft (misschien ook om verloren tijd in te halen), maar na wat ontroerende scènes laten de Duffers deze verhaallijn eigenlijk een beetje vallen. Zonde, want Schnapp is stiekem misschien wel de beste acteur van het stel. Het blijft voor hem vooral bij die scènes en wat makkelijke spreekbuismomentjes.

Een ander zwak punt van dit seizoen vind ik de scènes met Nancy op haar werk. Dat zijn scènes met een feministische inslag, maar een sterk vrouwelijk personage als Max werkt zoveel beter dan die gigantisch cartooneske scènes met dat stelletje seksisten op de werkvloer. Jonathan hangt er trouwens ook maar wat bij. Vergelijk dat met de karakteronwikkeling van Steve. Een groot verschil.

De slotaflevering pakt lekker groots uit. Dat winkelcentrum en de ondergrondse basis zijn echt prachtsets. Aan de sets en de (zeker voor tv) indrukwekkende special-effects kan je goed merken dat er dit seizoen wat meer te besteden is. Vond de laatste paar minuten ook erg ontroerend en grappig. Vooral die afscheidsscène hakte er echt in.

Benieuwd wat er in het komende seizoen allemaal zal gebeuren. Ik neem aan dat Hopper uiteindelijk niet dood blijkt te zijn. Misschien ook niet verkeerd zijn om Hawkins eens te verlaten. Zou geen nee zeggen tegen een mooie roadtrip of zo. Je kan niet ieder seizoen weer in Hawkins af laten spelen. Dat stadje lijkt met het seizoen wel groter te worden, en het wordt misschien ook wat al te sterk met al die mythologie achter de bovennatuurlijke gebeurtenissen. 4.0*.

Vorig jaar de eerste twee seizoenen op een klein laptopschermpje gekeken tijdens mijn verblijf in Londen. Seizoen 1 vond ik leuk, maar de hype was me nog niet meteen duidelijk. Bij seizoen 2 was dat wel het geval. Na afloop van dat seizoen ging ik meteen opzoeken of seizoen 3 al in de maak was en heb ik zelfs Beyond Stranger Things gekeken.

Het spreekt dus voor zich dat ik hier naar uitkeek en met hoge verwachtingen ging kijken. Best gevaarlijk, want dan kan het haast alleen maar tegenvallen. Ik sta dan ook ietwat perplex dat dat laatste geenszins het geval is. Ik zou zelfs zeggen dat dit voorlopig mijn favoriete seizoen is. Deze reeks heeft nogal wat kritiek gekregen op de soap-achtige taferelen in de eerste afleveringen, maar zelf heb ik dat niet als negatief ervaren. Oké, de meiden gedragen zich misschien niet helemaal naar hun leeftijd, maar storend vond ik dat niet. Het wordt door het felle kleurgebruik en de heerlijk passende 80's soundtrack gelukkig niet al te serieus gebracht. Ik vind het bovendien logisch om de draad bij de koppeltjes op te pakken, omdat die prachtige slotscène uit het vorige seizoen ons daar achterliet. Het zorgt zelfs voor enkele mooie 'coming of age' momenten, waarbij enkele groepsleden de eerste stappen richting volwassenheid zetten, terwijl anderen (Will), die daar nog niet aan toe zijn, moeten toezien hoe dat de onderlinge verhoudingen beïnvloedt en hun kindertijd langzaam ten einde komt.

De ontwikkelingen die de personages doormaken vind ik erg goed, maar er is meer. The Mind Flayer maakt hier eindelijk zijn opwachting en ook deze stelt niet teleur. Het is een goor en indrukwekkend monster geworden dat garant staat voor bloedstollende momenten en een climax waar je u tegen zegt. Tevens wordt Billy's rol aanzienlijk uitvergroot ten opzichte van het voorgaande seizoen en dat gebeurt met verve. Daar waar hij in het vorige seizoen nog een stereotype aso was, krijgt hij hier meer betekenis. De scène waar Eleven achter zijn verleden komt ziet er schitterend uit en is aangrijpend. Ook nieuwe personages als de gladde burgemeester, de Russische Terminator, maar vooral Robin zijn leuke toevoegingen. De chemie tussen Robin en Steve is goud waard en het is mooi dat de interactie tussen Steve en Dustin gekoesterd wordt. Het levert wederom erg leuke momenten op. De vaste cast verdient sowieso weer alle lof. Zowel de kinderen als de volwassenen zijn allen geloofwaardig en ik heb zelden een serie gezien waar ik evenredig meeleef met zo veel verschillende personages. Ik denk dat enkel Twin Peaks die eer mag delen.

Kent seizoen 3 ook minpunten? Nauwelijks. De irritante superieuren van Nancy en Jonathan (al was dat natuurlijk de bedoeling, maar laat ik het erop houden dat dat goed gelukt is) en Billy die op het einde iets te snel tot inkeer komt zijn de enige zaken die me opvielen. Het zijn kleine smetjes die niet kunnen opwegen tegen het plezier waarmee ik hiernaar heb gekeken. De 80's referenties liggen er hier wat dikker bovenop dan voorheen, maar eerlijk gezegd juich ik dat alleen maar toe. Stranger Things kan het wat mij betreft hebben. Het typische winkelcentrum, het bezoeken van Back to the Future, het zingen van The NeverEnding Story... ik vond het fantastisch. Sommige aspecten, zoals de Russische basis onder het winkelcentrum, zou je kunnen beschouwen als ongeloofwaardig of vergezocht (wat het natuurlijk ook wel is), maar persoonlijk heb ik er niet bij stilgestaan. In de serie komen dusdanig veel eigenaardigheden aan bod dat dit niet misplaatst voelde.

Ik heb hier een erg voldaan gevoel aan overgehouden. Het seizoen ziet er visueel prachtig uit, kent voldoende humor, spanning, mysterie en weet in de laatste aflevering tot twee keer toe te ontroeren. Ik zou geen minder goede aflevering kunnen aanwijzen; het seizoen voelt naar mijn mening als een mooi totaalplaatje. Ik heb even getwijfeld over mijn score, want ik deel hem niet vaak uit, maar de serie heeft het dubbel en dwars verdiend.

Laat seizoen 4 maar komen!

5*

Top spannend seizoen, met voldoende spanning, grappen en actie. Boeit het gehele seizoen. Wel jammer van Billy en natuurlijk Jim die vond ik toch wel toffe personages !! Al hoop ik dat Jim Hipper in die Russische cel zit ( hint op het eind) en Oh Ja die brief van Jim En de verhuis scène waren traantjes waard.

Ik vond het weer een tof seizoen. Ik vond echter juist de eerste paar afleveringen het leukste. Vooral de scène met Billy en de dames bij het zwembad. Maar ook alles in de mall was gaaf. Helemaal in de 80's sfeer. Dat hele gedoe met dat monster heb ik dan weer wat minder mee. Soms wel pure horror trouwens. Heerlijk om naar te kijken dit in ieder geval.

Eén grote familie daar in Hollywood. Maya Hawke die Robin speelt (en ik ook in Tarantino's nieuwste voorbij zag komen) is de dochter van Ethan Hawke en Uma Thurman.

Tof seizoen met minder pakkende 80s muziek. Wel veel referenties naar films zoals The Terminator, War Of The Worlds en Jurassic Park (dus niet alleen 80s films).

En toch geen voldaan gevoel na afloop. Want zijn de makers de verhaallijn van Billy en zijn gang van de bezetenen (de mind flared) halverwege het seizoen ineens vergeten? En wat was dat gedoe met het eten van kunstmest? Eleven die een parasiet in haar been scheen te hebben, waarna haar onderbeen open wordt gesneden en uiteindelijk door Eleven zelf uit haar lichaam wordt getelekineerd, maar blijkt het niet nodig haar been in te verzorgen en naar het ziekenhuis te gaan? Ook een paar montagefouten die voor licht wenkbrouwgefrons zorgen.

Er gebeurde nu wel héél weinig; heel veel vulling.

The USS Butterscotch, you’ve got to try it! It is out of this WORLD!

De intro van Stranger Things bezorgd mij tot op de dag van vandaag kippenvel! Heerlijk die eighties sound! S3: ik was er in een rap tempo doorheen. Na het iets wat teleurstellende 2de seizoen ben ik weer een beetje happy ---> (R.I.P. Hopper? Shit man!!! Echt klote!!!). De uiterst sterke cast van Stranger Things rocked als een malle. Actie, drama, humor, vuurwerk en lekkere muziek ect ect. Alles maar dan ook echt alles is uit de kast getrokken om seizoen 3 tot een succes te maken. Missie geslaagd! Laatste aflevering gaat knallend het jaar uit. The NeverEnding Story scene: epic! Ik zat gewoon mee te swingen.

Stranger Things seizoen 3: lekker lekker lekkerrr!

****

Wat is dit genieten zeg!
Seizoen 1 kon mij om de een of andere reden niet echt kon bekoren, ik was dan ook bijna afgehaakt. Gelukkig besloot ik op een verloren zondag om ST toch nog een kans te geven. En oh boy het lijkt steeds beter te worden. Het is in mijn optiek een stuk duisterder, grappiger en het verveeld geen moment. Het tempo is echt ongeëvenaard, misschien op sommige momenten wel een beetje too much.
Heel knap dat alle verhaallijnen blijven boeien en spannend zijn. Zo vraagt de kijker zich op een bepaald moment toch af: wat er in die dozen van de Russen zit, wat er nou precies in de staalfabriek gebeurt en welke ontdekkingen Hopper en Joyce nog zullen doen.
Ik vind Erica erg grappig, top dat ze haar een grotere rol hebben toebedeeld. Het meisje van de ijssalon is ook een goede toevoeging.
De scène op het strand (in de herinnering van Billy) is visueel gezien trouwens echt out of this world! Kan niet wachten op het volgende seizoen!