- Home
- Filmforum
- Gebruikers - Toplijsten en favorieten
- MovieMeter Top 100 2018 (+ persoonlijke top 10 2018 en floplijst)
MovieMeter Top 100 2018 (+ persoonlijke top 10 2018 en floplijst)
tbouwh
-
- 5651 berichten
- 4966 stemmen
Dan zie ik nog liever Johnny English bovenaan.
John Milton
-
- 21558 berichten
- 11722 stemmen
Kom, kom. Zo slecht is hij nu ook weer niet. Ik heb hem ook op plekje 122 hoor
Maar het zou me niet verbazen als hij (erg) hoog eindigt idd.
The Oceanic Six
-
- 59141 berichten
- 3918 stemmen
Die Queen-film op 1 zou wel voelen als een klap in het gezicht.
Het zou wel genieten zijn om dan de reactie van Basto te kunnen zien
Ik zal maar niet zeggen welke film ik zo dadelijk in ga dienen als mijn nummer 1 van 2018....
Alathir
-
- 2067 berichten
- 1589 stemmen
Mijn top 10 van dit jaar:
10. Upgrade (2018)
John Milton
-
- 21558 berichten
- 11722 stemmen
Ik heb niet alles kunnen zien dat ik wilde, maar het is tijd de balans op te maken. Met maar liefst 185 films in de bioscoop, VOD en pindakaas die ik beschouw als in aanmerking komend voor 2018, zag ik er meer dan ooit tevoren. Een slordige dertig titels meer dan de afgelopen 2 jaar. De volgende films maakten op mij de meeste indruk:
http://i65.tinypic.com/ygyae.jpg
01. 4.5* The Rider (2017)
02. 4.5* Call Me by Your Name (2017)
03. 4.5* First Reformed (2017)
04. 4.0* Girl (2018)
05. 4.0* The Florida Project (2017)
06. 4.0* Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)
07. 4.0* Hostiles (2017)
08. 4.0* Blindspotting (2018)
09. 4.0* Dogman (2018)
10. 4.0* Leave No Trace (2018)
11. 4.0* A Quiet Place (2018)
12. 4.0* Revenge (2017)
13. 4.0* Beast (2017)
14. 4.0* Princess Cyd (2017)
15. 4.0* Skate Kitchen (2018)
16. 4.0* The Shape of Water (2017)
17. 4.0* Dawson City: Frozen Time (2016)
18. 4.0* BlacKkKlansman (2018)
19. 4.0* Foxtrot (2017)
20. 4.0* Hereditary (2018)
21. 4.0* Nelyubov (2017)
22. 4.0* Suspiria (2018)
23. 4.0* Zama (2017)
24. 4.0* Phantom Thread (2017)
25. 4.0* La Nuit A Dévoré le Monde (2018)
Een prima filmjaar, maar wel eentje met minder negens dan het jaar ervoor. Of wellicht word JM met het voortschrijden der jaren gewoon knorriger en minder scheutig, dat kan ook. Voordeel is wel dat ik door meer te kijken, ook beduidend meer 4* waarderingen heb uit kunnen delen. Dat dan weer wel.
Potentiële kanshebbers die ik niet meer mee heb kunnen pakken: Roma, Shoplifters, Gräns, Widows, Mandy, Western, en stiekem best nog wat anderen.
Wie wil weten wat er net (of ruim) buiten de boot viel, kan de complete lijst met 185 titels op Icheckmovies even door scrollen.
Iedereen alvast een fijne jaarwisseling gewenst, en veel plezier met wat 2019 allemaal in petto heeft op filmgebied! (klik op read notes voor regisseur en nl release)
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Het zou wel genieten zijn om dan de reactie van Basto te kunnen zien
Ik zal maar niet zeggen welke film ik zo dadelijk in ga dienen als mijn nummer 1 van 2018....
Nee hoor, nu zelfs Invisible Man in de top 2000 staat en Liar en Keep yourself Alive niet, heb ik alle hoop op de mensheid opgegeven. Stelletje zombies.....
Daarbij heb ik al vaak aangegeven Brain en Roger de extra euro's van harte te gunnen. Maar het is en blijft een prul.
The Oceanic Six
-
- 59141 berichten
- 3918 stemmen
Mijn top 10 van 2018:
1. Bohemian Rhapsody - 4,5*
2. Avengers: Infinity War - 4,5*
3. Mission Impossible: Fallout - 4*
4. Utoya 22 Juli - 4*
5. Christoper Robin - 4*
6. Spider-Man: Into the Spider-Verse - 4*
7. Aquaman - 4*
8. Ready Player One - 4*
9. Halloween - 4*
10. Deadpool 2 - 4*
Ik geef toe, dit lijstje zal de niet-mainsteam kijker vast niet al te vrolijk maken, maar ik ben nu eenmaal vooral een fan van de blockbuster. Die bekijk ik dan ook in de bioscoop, ander soort films zie ik dan wel meer thuis. Bohemian Rhapsody kent geloof ik net zoveel voor als tegenstanders, maar ik ben er door geraakt. Geweldig hoe ze de sfeer over wisten te brengen naar de film. Malek was geniaal als Freddie en het Live Aid concert bezorgde me kippenvel van kruin tot teen. Daardoor wint de film het net van Avengers, die ook voor een superheldenfilm emotioneel heel sterk was.
Er zijn 2 niet-blockbuster uitzonderingen (of is Spider-Man dat ook niet?), mijn nummer 4 (kippenvelwaardig, zo naargeestig en wel degelijk een meerwaarde om deze op groot scherm te hebben gezien) en 5 (hartverwarmend sympathiek, gelukkig ook in de bios gezien). Halloween is dan weer de enige horrorfilm die mijn lijstje haalt. Niet perfect, maar wel een fraaie ode aan deze mooie reeks.
En ik gooi er ook altijd nog mijn flop 10 bij:
1. Escape Plan 2: Hades - 1*
2. Redbad - 1,5*
3. Pacific Rim: Uprising - 1,5*
4. Unfriended: Dark Web - 1,5*
5. The Hurrican Heist - 1,5*
6. Fifty Shades Freed - 1,5*
7. It's About Time: The Last Sharknado - 1,5*
8. Truth Or Dare - 1,5*
9. Godzilla: City on the Edge of Battle - 1,5*
10. Mortal Engines - 2*
Hierbij heb ik ook gekeken naar films waar ik verwachtingen van had, maar gewoon zeer teleurstellend waren zoals Pacific Rim en Mortal Engines. Of gewoon echt bagger waren, er kwam weer genoeg troep uit.
Maar het was verder een prima filmjaar. Fijne jaarwisseling!
Lang Poot
-
- 204 berichten
- 0 stemmen
Top
1. Spiderman: into the Spiderverse
2.Three Billboards outside ebbing missouri
3.Avengers: Infinity War
4.Mandy
5.The Shape of Water
6.Call me By your name
7.Disaster artist
8.Hotel Artemis
9.The Belly of the Whale
10.Florida Project
Shoplifters, Roma, the Favourite, Upgrade, Hereditary, First Reformed, You were never really here, en een hele hoop anderen moet ik nog zien.
Flop
1.Robin Hood
2. Sharknado 6
3. I Still see you
4. The Darkest Minds
5. Kin
6. Adrift
7. Red Sparrow
8. Ferdinand
9. Final Score
10. Oceans 8
skinny_tie
-
- 1228 berichten
- 3648 stemmen
Top:
1. Phantom Thread
2. Spider-Man: Into the Spider-Verse
3. The Florida Project
4. Widows
5. You Were Never Really Here
6. Sweet Country
7. Roma
8. In den Gängen
9. Sir
10. Assassination Nation
Flop:
1. Deadpool 2
2. Slender Man
3. De Film van Dylan Haegens
4. Happy Phirr Bhag Jayegi
5. Bad Times At The El Royale
6. The Possession Of Hannah Grace
7. 5 Weddings
8. The Trip to Spain
9. Truth Or Dare
10. What Will People Say
Rvdz
-
- 616 berichten
- 2440 stemmen
Top
1. Burning
2. First Reformed
3. Bad Times At The El Royale
4. The Death Of Stalin
5. The Night Comes For Us
6. Avengers: Infinity War
7. Phantom Thread
8. Roma
9. Mission Impossible: Fallout
10. Spider-Man: Into The Spider-Verse
Flop:
1. The Happytime Murders
2. Possessed
3. Assassination Nation
4. Jeune Femme
5. Fifty Shades Freed
6. Rampage
7. Dogman
8. Bohemian Rhapsody
9. Fantastic Beasts
10. Girl
De best of lijst is uitgebreider te vinden op Letterboxd:‎2018: Best of the best , a list of films by Reinier_Zouw • Letterboxd
Quentin
-
- 10188 berichten
- 8384 stemmen
Top 10
1. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (4,5/5)
2. The Disaster Artist (4/5)
3. Wind River (4/5)
4. Whitney (3,75/5)
5. I, Tonya (3,75/5)
6. The Death of Stalin (3,5/5)
7. BlacKkKlansman (3,5/5)
8. Voetbal Is Oorlog (3,5/5)
9. Patser (3,5/5)
10. Halloween (3,5/5)
Flop 5
1. Redbad
2. Pitch Perfect 3
3. Mandy
4. Ibiza
5. Bohemian Rhapsody
Top 10 first-time views in 2018
1. Breathless – 1983 (4,5/5)
2. Safety Last! – 1923 (4,5/5)
3. Belle de Jour – 1967 (4,25/5)
4. Charlotte – 1981 (4/5)
5. Citizen Kane – 1941 (4/5) (1941)
6. I Corpi Presentano Tracce di Violenza Carnale – 1972 (4/5)
7. In the Heat of the Night – 1967 (4/5)
8. Matinee – 1993 (4/5)
9. Modern Romance – 1981 (4/5)
10. Morte Sospetta di una Minorenne – 1975 (4/5)
Malick
-
- 9014 berichten
- 0 stemmen
HOOGTEPUNTEN (62):
01. Di Qiu Zui Hou De Ye Wan / Long Day’s Journey Into Night (Bi Gan)
02. Kraben Rahu / Manta Ray (Phuttiphong Aroonpheng)
03. Beoning / Burning (Lee Chang-dong)
04. A Ciambra (Jonas Carpignano)
05. Roma (Alfonso Cuarón)
06. 3/4 (Ilian Metev)
07. Unicórnio (Eduardo Nunes)
08. Die Tomorrow (Nawapol Thamrongrattanarit)
09. Chuva É Cantoria Na Aldeia Dos Mortos (Renée Nader Messora en João Salaviza)
10. Amanda (Mikhaël Hers)
11. Sollers Point (Matthew Porterfield)
12. Napszállta / Sunset (László Nemes)
Complete lijst: *KLIK*
horizons
-
- 5655 berichten
- 2322 stemmen
01. Infinity War
02. Venom
03. The Maus
04. Bumblebee
05. Into the Spiderverse
06. Ant-man & the Wasp
07. Revenge
08. Mortal Engines
09. Tomb Raider
10. Grindelwald
of zoiets.
Geen enkele vijf sterren film erbij maar wel heel veel leuk tot goed gezien (3,5 - 4,0 sterren).
tbouwh
-
- 5651 berichten
- 4966 stemmen
Klik hier voor mijn blogpost met een korte terugblik op het filmjaar, mijn volledige top-25 met beeld en tal van (recensie) linkjes.
Ik volsta hier graag met mijn top-10 zoals ik die, als ik het me goed herinner, ook op moviemeter heb ingediend:
1. Phantom Thread
2. Roma
3. You Were Never Really Here
4. Call Me by Your Name
5. Western
6. Mektoub, my Love: Canto Uno
7. Burning
8. Leave no Trace
9. Cold War
10. First Reformed
IH88
-
- 8752 berichten
- 3080 stemmen
Mooie winnaar. Verrassende nr 3. Drie horrorfilms in de top 10 zal ook niet zo vaak voorgekomen zijn.
horizons
-
- 5655 berichten
- 2322 stemmen
Ready Player One en Hereditary opvallende titels aangezien die twee titels ook best veel negatieve reacties kregen.
mjk87 (moderator films)
-
- 13292 berichten
- 3906 stemmen
Verrassend ja. En sowieso opvallend dat Thee Billboards per stemmer ook gemiddeld net iets meer punten krijgt dan Queen, dat had ik helemaal niet verwacht.
John Milton
-
- 21558 berichten
- 11722 stemmen
Maakt Gorro weer de ICM lijst?
TornadoEF5
-
- 5541 berichten
- 1482 stemmen
Niets ingestuurd, te weinig gezien. Ik zal wel op mijn gemakje de films kijken de komende jaren. Dit heeft voor mij toch te weinig zin in het algemeen, zeker omdat ik eigenlijk nog geen enkele supergoede film van dit jaar had gezien. Ik denk dat Like Me op dit moment mijn nummer 1 is.
kappeuter (crew films)
-
- 72630 berichten
- 5779 stemmen
Mooie lijst!
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri had ik zelf ook op 1 staan.
Leuk rijtje dit:
11. Den Skyldige (2018)
12. The Shape of Water (2017)
13. The Florida Project (2017)
14. Mandy (2018)
15. Isle of Dogs (2018)
skinny_tie
-
- 1228 berichten
- 3648 stemmen
Ready Player One en Hereditary opvallende titels aangezien die twee titels ook best veel negatieve reacties kregen.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Nog mijn top 10, met motivaties:
Vorig jaar was er een ongewone overvloed aan meesterwerken. Dit jaar niet. Lang leek het zelfs een van de matigere jaren van de laatste tijd te worden, maar uiteindelijk valt het mee. Er zijn misschien niet veel films geweest die me overweldigt hebben, dat wil niet zeggen dat er niet veel waren die toch erg sterk waren. Ik moest alsnog wat echte favorieten uit de top 10 laten. In feite was de tiende plaats een moeilijke keuze tussen de uiteindelijke winnaar en You Were Never Really Here en velen zullen vast vinden dat ik de verkeerde van de twee heb gekozen.
10. Charlie en Hannah Gaan Uit (Bert Scholiers)
Deze Belgische komedie heeft maar kort gedraaid in Nederland en volgens mij nauwelijks bezoekers getrokken. Ik zag hem op het IFFR in januari, puur als tijdsopvulling tussen twee films die ik als het hoofdmenu van de dag beschouwde. Dit bleek echter Best of the Fest te zijn voor mij en was blij verrast dat hij uiteindelijk een bioscooprelease kreeg, maar minder blij toen ik de vreselijke trailer zag. Deze doet een flauwe, geforceerde komedie vermoeden. De uiteindelijke film is veel leuker dan dat. Het gaat over Charlie en Hannah die onder invloed van een bizarre drug een avondje gaan stappen en zich niet van de wijs laten brengen door de vreemde dingen die ze tegenkomen, maar des te meer van slag raken door hun eigen gevoelens. Het gaat over het maken van herkenbare, kleine foutjes en gênante situaties, verpakt in een maffe wereld die veel minder herkenbaar is. De filmstijl, in zwart-wit gemixt met kleur, is fris en speels, maar de charmant klungelige cast is het geheime wapen hier.
9. Under the Silver Lake (David Robert Mitchell)
Nog een film die ik wat sceptisch in ging. Het leek allemaal te veel leentjebuur te willen spelen bij de films van David Lynch (en persoonlijke favoriet van Mulholland Drive in het bijzonder) en dat levert vaak geforceerde films op. De invloed is er zeker, maar Under the Silver Lake heeft toch vooral een eigen smoel. Het gaat over een jonge man die geobsedeerd raakt door zijn buurvrouw en na haar verdwijning steeds meer begint te geloven in iedere complottheorie die op zijn pad komt (en dat zijn er veel). Alles wordt voor hem een puzzel die ontrafeld moet worden en hij vindt meer hints dan de cast van The Da Vinci Code aan zou kunnen, waaronder een doos cornflakes en de landkaart van de game The Legend of Zelda uit 1986. Het levert een zwart-komische, hallucinante thriller op vol met bizarre ontmoetingen (die met een wel heel bijzondere pianist is een hoogtepunt) en een scherp commentaar op onze behoefte tot zingeving waar er geen is. Maar het is niet alleen een ironische knipoog; uiteindelijk dringt er zelfs sympathie door voor onze ontwrichte antiheld. Andrew Garfield, ooit een veelbelovende acteur die ik de laatste jaren wat vervelend ben gaan vinden, is hier weer geweldig als een man in continue staat van verwarring.
8. Zimna Wojna [Cold War] (Pawel Pawlikowski)
Een van de arthouse-lievelingetjes van het moment en terecht. In minder 90 minuten volgen we ongeveer 10 jaar van een relatie tussen een componist en een zangeres in Polen tijdens de Koude Oorlog. De geschiedenis en hun eigen karakters compliceren hun anderzijds krachtige liefde. Het is eigenlijk een vrij traditionele, romantische tragedie zoals ze vroeger meer gemaakt werden, maar die tegenwoordig zeldzaam zijn. Dat gevoel wordt versterkt door het gebruik van zwart-wit en de klassieke beeldtaal. Wat het toch fris maakt is de pure schoonheid van de belichting, de cameravoering, de muziek en de aansprekende hoofdfiguren. Daarnaast bevat dit met zijn korte lengte geen grammetje vet. Sterker nog, het laat ook wat ruimte aan de kijker om bepaalde handelingen te interpreteren. Hoewel ik enkele films zelf nog hoger inschat, is dit degene waarvan ik het meest gevoel had een toekomstige klassieker gezien te hebben. Het liedje Dwa Serduszka, die een sleutelrol speelt in het verhaal, is ook een aanrader om op Spotify op te zoeken.
7. Se Rokh [3 Faces] (Jafar Panahi)
Jafar Panahi is al lang geliefd bij critici, maar dit is op de een of andere manier de eerste film die ik van hem zag. Panahi is momenteel naast zijn films vooral bekend omdat hij in zijn thuisland een filmverbod heeft (en zelfs lange tijd huisarrest had). Daarom maakt hij vooral stiekem films, met hemzelf en vrienden in een hoofdrol, schijnbaar zichzelf spelend – of toch niet. In deze krijgt de bevriende actrice Behnaz Jafari een noodkreet van een jong meisje dat in een ver afgelegen dorpje woont en gedwongen wordt te trouwen, terwijl zij liever actrice wil worden. Jafari trekt er samen met Panahi op uit, in de hoop het meisje te redden. Maar hoe? Uiteindelijk verandert het in een simpel uit de pols gefilmd verhaal over de onderdrukking van vrouwen, op een manier die veel subtieler is dan veel mediaberichten over hetzelfde onderwerp. Verrassend was de lichte, maar scherpe humor, die Panahi vooral op zijn eigen gebrek aan daadkracht richt. Boven alles is het een eerbetoon aan alle vrouwen van Iran die hun waardigheid weten te behouden, zelfs al wordt hun bijna iedere vorm van controle ontzegt.
6. November (Rainer Sarnet)
Een film als November heb ik altijd nodig, maar krijg ik zelden. Dan bedoel ik een sprookjesverhaal, maar wel een van vóór de lieve Disney-traditie. Een sprookje met echte duisternis en rafelrandjes, maar ook een geloof in romantiek en gotische schoonheid. Boven alles laat het je voor even in geesten en magie geloven, zelfs al is dat niet altijd even prettig. Prachtig is het zwart-wit camerawerk en het prikkelende geluid, dat ondanks het volgens mij lage budget ongelofelijk veel suggereert dat we niet zien. Veel films uit Estland zie ik doorgaans niet, maar November en het boek De man die de taal van slangen sprak van Andrus Kivirähk (die ik begin dit jaar las) wekken de indruk dat het gevoel van oude sprookjes nog in de botten van de verhalenvertellers van het land leeft. Meer!
5. Western (Valeska Grisebach)
Deze komt op de eerste plaats uit Duitsland, maar het speelt zich net als November geheel af in een land dat we niet vaak in films zien, namelijk Bulgarije. Daar houdt de vergelijking met November ook meteen op, want dit is verre van een fantasy-film. Een groep bouwvakkers gaan bij een afgelegen dorpje in Bulgarije werken aan een waterleiding en al snel komt hun verhouding met de lokale bevolking op gespannen voet te staan. Dit gaat echter niet op voor de Duitse hoofdpersoon, die in Bulgarije en zijn volk eindelijk een rustplaats en een herkenning vindt die lang ontbrak in zijn leven. Hij is een gebroken ziel die gelijkheid vindt in de gebroken, nationale ziel van Bulgarije, het armste land van Europa, waar de tragedie is dat veel van de jonge mensen emigreren naar het buitenland op zoek naar werk. In Nederland heeft Oost-Europa vaak een negatieve reputatie dankzij de gastwerkers die hier naar toe trekken, maar deze film vangt even goed wat een gemis deze migratie in het land zelf oplevert, evenals de vreemde verdeling dat veel goede banen in Bulgarije weer naar West-Europeanen gaan. Maar dit is op de eerste plaats geen politieke film, maar een prachtig portret van een man die heel even een illusie van paradijs in een onverwachte plaats weet te vinden, totdat bekend menselijk gedrag weer naar boven komt en de droom verstoord. Ik was dit jaar in Bulgarije op vakantie, vlak na het zien van Western en deze prachtfilm vangt perfect een deel van de sfeer daar en is tijdens de reis constant in mijn hoofd geweest.
4. Utøya 22. Juli (Erik Poppe)
Een film die ik nooit iemand zal aanraden, maar waarvan de impact op mij enorm was. Zoals de titel al aangeeft gaat het over het bloedbad dat Anders Behring Breivik in 2011 op het eiland Utøya aanrichtte. We zien dit real-time gebeuren, terwijl we in één shot een meisje volgen. De schietpartij zelf duurde ongeveer 75 minuten en dat dit aan kan voelen als oneindig lang bewijst deze film. Het is gruwelijk om te ondergaan. Constant voelde ik de angst, de onmacht en de zinloosheid van deze actie. Gelukkig probeert regisseur Erik Poppe geen zingeving aan dit verhaal toe te voegen; een fout die veel Amerikaanse films maken als het over rampzalige, zinloze acties gaat. Dit is puur, naar nihilisme; een hopeloze blik in het de afgrond van het slechtste wat de mensheid elkaar aan kan doen. Ik kan bevestigen dat veel mensen bij deze fysiek ontdaan waren na afloop en dat gold ook voor mijzelf. Moet je dit zien? Is het nodig om dit soort extremiteiten aan een publiek voor te leggen? Ik weet het niet, maar ondanks dat de entertainmentwaarde nul is, vond ik het zelf nodig dit te ondergaan. Het is overigens verre van perfect. Poppe beweerde dat zijn aanpak honderd procent discreet was, maar de laatste vijf minuten zijn het minst discrete dat ik in film gezien heb dit jaar en vond ik vreselijk. Niettemin is de helletocht die eraan vooraf gaat onvergetelijk.
3. Suspiria (Luca Guadagnino)
Deze was al lang in een of andere vorm in de maak en lang heb ik hier sceptisch naar uit gezien. Dit is namelijk een remake van de gelijknamige horrorfilm van Dario Argento uit 1977, erg gelief bij mij. Die film is zo uniek in sfeer en zo eigen voor die regisseur dat het zinloos was dit opnieuw te doen. Het origineel heeft een slap verhaal en het is de stijl die het zo goed maakt. Gelukkig heeft Luca Guadagnino (ook verantwoordelijk voor het totaal andere Call Me By Your Name eerder dit jaar) dit ook begrepen en heeft hij bewust voor een compleet andere aanpak gekozen. Ditmaal geen sprookjesachtige decors, felle kleuren en synthesizermuziek. Hij houdt alleen het concept intact (er is een dansschool in Berlijn, in het geheim geleidt door heksen), maar gaat er geheel zijn eigen kant mee in. Dus krijgen we uitgedroogde kleuren, koortsachtige montage, een liefde voor abstracte dans, fantastische acteerprestaties (het grootste gebrek van het origineel), uitgediepte personages en bezwerende muziek van Radiohead’s Thom Yorke (de beste soundtrack van het jaar). Ook deze film is imperfect: de scenarist had moeite met het bovennatuurlijke onderwerp en wilde wat historische context geven aan het verhaal via verwijzingen naar de RAF en het naziverleden van Duitsland, wat niet veel toevoegt. Gelukkig heeft Guadagnino geen moeite met magie en omarmt hij het mysterieuze en ongrijpbare van de heksengemeenschap. De finale is een fantasmagorisch griezelfeestje. Ook de beste trailer van het jaar overigens.
2. Leave No Trace (Debra Granik)
In 2011 maakte Debra Granik het prachtige Winter’s Bone, die destijds Jennifer Lawrence op de kaart zetten. We hebben 7 jaar moeten wachten op haar nieuwste, maar het was het waard. Wederom krijgen we een invoelbaar portret van de minder bedeelde kant van de Verenigde Staten. Het draait om een ex-militair die samen met zijn tienerdochter bewust geïsoleerd van de samenleving probeert te leven, in de bossen en parken, vluchtend voor enige vorm van autoriteit. Het grootste deel van het verhaal draait erom hoe het tweetal uiteindelijk de buitenwereld weer moeten toelaten in hun eigen levens en hoe ze daar verschillend mee omgaan. Het leidt tot mijn favoriete filmuitspraak van het jaar: “I don’t have the same problem you have.”
Wat de film zo speciaal maakt is het oog van Debra Granik voor menselijk gedrag in kleine details. Conceptueel lijkt Leave No Trace wat op Captain America van een aantal jaren geleden, maar deze is zo veel malen realistischer en menselijk dan die film, die humanisme probeert te creëren met soms vals sentiment. Granik zoekt meer de eigenwaarde van de personages op en heeft begrip voor hun geregeld verkeerde keuzes. Om dit te bereiken werkte ze samen met Ben Foster, die de vader speelt, om zo veel mogelijk van het dialoog uit het script weg te werken, waardoor veel verteld wordt via handelingen, blikken en lichaamstaal. De woorden die alsnog gesproken worden zijn dan weer fantastisch. Foster, altijd een betrouwbare bijrolacteur, maakt hier veel van zijn hoofdrol, maar de echte ster is de jonge Thomasin Harcourt McKenzie als zijn dochter, net zo’n onthulling als Jennifer Lawrence in Winter’s Bone. Mijn favoriete acteerprestatie van het jaar.
1. Manbiki Kazoku [Shoplifters] (Hirokuza Koreeda)
Een van de beste Gouden Palmwinnaars van de laatste jaren en misschien het enige echte meesterwerk van 2018. Hirokuza Koreeda is dankzij onder andere After Life, Nobody Knows en Still Walking al zo’n twintig jaar een vaste kracht in de filmhuizen (zijn The Third Murder draaide ook nog dit jaar in Nederland, maar deed mij niet zo veel) en dit is wellicht zijn magnum opus (al moet ik nog altijd Nobody Knows zien). Het draait om een familie die woont in een zeer klein appartement en vooral van diefstal en slecht betaalde baantjes leeft. Al snel leren we dat ze niet werkelijk familie van elkaar zijn en dan nemen ze ook nog tegen ieder rationele zin in een vijfjarig buurmeisje in huis dat mishandelt wordt door haar ouders (die haar niet als vermist opgeven nadat ze verdwijnt). Vanaf hier gaat het over familiebanden, echt of verzonnen, en hoe hecht en tegelijkertijd dun deze banden kunnen zijn. Daarnaast gaat het over mensen die proberen zonder bijna enige middelen iets van hun leven te maken; iets wat overigens vaak nauwelijks lukt. Maar hé, de poging telt. Als dit simpel en sentimenteel klinkt, de uiteindelijke film is veel meer gelaagd dan ik kan vatten in deze korte tekst. Koreeda wordt soms vergelen met de oude Japanse grootmeester Yasujiro Ozu (van o.a. Tokyo Story) en hier vind hij diezelfde bijzonder mix tussen overweldigende warmte en harde kilte die Ozu ook tot een unieke melancholie wist om te toveren. Prachtig!
Er waren nog meer noemenswaardige films dit jaar, maar hier zijn er aantal die ik serieus overwogen heb voor deze top 10: You Were Never Really Here (Lynne Ramsay), The Florida Project (Sean Baker), A Star Is Born (Bradley Cooper), Phantom Thread (Paul Thomas Anderson), I, Tonya (Craig Gillespie), Nu Ma Atinge-ma [Touch Me Not] (Adina Pintilie), Foxtrot (Samuel Moaz), Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (Martin McDonagh), Der Hauptmann (Robert Schwenke), Isle of Dogs (Wes Anderson), Yoru Wa Mijikashi Arukeyo Otome [Night Is Long, Walk On Girl] (Masaaki Yuasa), The Cleaners (Hans Block & Moritz Riesewick), G. J. Ramstedtin maailma [Eastern Memories] (Martti Kaartinen & Niklas Kullström) en Annihilation (Alex Garland).
Het is uiteraard niet allemaal leuk. Soms worden er films uitgebracht die speciaal gemaakt lijken te zijn om mij te pesten. Bijzonder kwaadaardig waren An Evening With Beverly Luff Linn, Marjorie Prime, Netflix’ Mowgli, Ghost Stories, The Children Act en M (de soap van Sara Forestier, niet het meesterwerk van Fritz Lang uit 1931 die buiten de titel om hier gelukkig niets mee gemeen heeft). Maar er kan er maar één de slechtste zijn en dat is dit jaar voor mij Loro, van Paolo Sorrentino, wiens vorige film drie jaar geleden nog mijn nummer 1 van het jaar was. Dit portret over de leegte in het leven van Berlusconi was de ultieme test van mijn geduld. Na anderhalf uur had ik er schoon genoeg van. En er was nog een uur te gaan!
kaketoe
-
- 827 berichten
- 1705 stemmen
1. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri viel me behoorlijk tegen en kwam dan ook niet in mijn top 10 voor.
8. Annihilation hoogst genoteerde uit mijn top 10.
23. Dogman was mijn nummer 1.
92. Beast blij dat deze film de top 100 nog gehaald heeft, het was mijn nummer 2.
10. Call Me by Your Name & 32. Manbiki Kazoku zag ik nog op de valreep dit jaar, alleen haalde beide mijn top 10 net niet.
17. Beoning & 14. Mandy had ik graag nog gezien dit jaar, helaas niet van gekomen.
Films die wel in mijn top 10 stonden maar de lijst niet gehaald hebben: Tesnota, Si Shi Qing Chun en A Ciambra.
tbouwh
-
- 5651 berichten
- 4966 stemmen
The One Ring met plezier je stukjes gelezen, mooie keuzes. Waar ik een film minder vond of niet zag weet je je keuze alsnog invoelbaar te maken, chapeau.
Ik denk wel dat je Captain Fantastic bedoelt, niet America
Gorro
-
- 701 berichten
- 11188 stemmen
Maakt Gorro weer de ICM lijst?
Ja, zal ik morgen of overmorgen doen.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
Ik volsta hier graag met mijn top-10 zoals ik die, als ik het me goed herinner, ook op moviemeter heb ingediend
Ik weet 'm al niet meer precies want hij is al weg, had fijn geweest als hij nog even had kunnen blijven staan. Zoiets (niet per se in die volgorde):
1.) Under the Silver Lake
2.) Phantom Thread
3.) Der Hauptmann
4.) Foxtrot
5.) Mektoub gezang 1
6.) Dogman
7.) Mandy
8.) The House That Jack Built
9.) Loro
10.) The Favourite
Flop: ik had als voornemen alle Nederlandse films die via Cineville-pas te zien zijn in R'dam proberen te gaan zien maar ben op een gegeven moment afgehaakt omdat ik het niet meer trok zo matig was het niveau gemiddeld gezien. Dat nooit weer! (tenzij ik ervoor betaald zou krijgen )
John Milton
-
- 21558 berichten
- 11722 stemmen
kappeuter (crew films)
-
- 72630 berichten
- 5779 stemmen
Ik weet 'm al niet meer precies want hij is al weg, had fijn geweest als hij nog even had kunnen blijven staan.
The Oceanic Six
-
- 59141 berichten
- 3918 stemmen
Ik had deze winnaar niet verwacht, vooral omdat het me geen film voor de massa leek. Zelf vond ik 'm wel behoorlijk, maar niet goed genoeg voor mijn top 10. Tikkeltje langdradig.
Met Avengers, Bohemian, Ready Player One, Fallout en Deadpool 2 staan wel 5 van mijn top 10 films van dit jaar ook in de Moviemeter top 10.
DionneDarko
-
- 594 berichten
- 5828 stemmen
Het is een top 223 geworden. Stom hadden er natuurlijk 218 moeten zijn. ?
Seen in 2018, a list of films by DionneDarko • Letterboxd
Mijn top 20 is eigenlijk wel top 10 materiaal. Maar dat heb je als je zoveel nieuwe films kijkt.
Staan ook wat miniseries tussen. Ben momenteel nog bezig met Sharp Objects.
Wilde ook nog wat films zien. Foxtrot, Hold the Dark, Apostle, Columbus om er maar een paar te noemen. Maar heb veel gezien van wat ik wilde zien. Misschien kijk ik deze van de week toch nog wel. Beetje smokkelen mag wel toch?
Zitten er nog meer mensen op Letterbox die ik niet volg btw?