Hostiles (2017)

De film heeft prachtige beelden, en er wordt prima in geacteerd.

Maar het verhaal is zo traag, het kost echt moeite om je aandacht erbij te houden.

Bovendien duurt de film dan nog eens meer dan 2 uur, dat had wel iets korter gekund.

Goeie film, vond de lengte niet storend. Ik was de gehele film geboeid dankzij de ingetogen krachtige rol van Bale en ook Pike deed t goed. 3,5 ster.

Ingetogen, dat is inderdaad het goede woord... Toch echt een heerlijke film. hoor! Ja, hij is erg traag, maar dat past perfect bij deze film en bovendien geeft het je de tijd om te genieten van de schitterende beelden, het sterke acteerwerk en de fijne sfeer. Het verhaal is ietwat voorspelbaar, maar dat mag de pret niet drukken. Dit is een steengoede western en ik raad deze steevast bij elke Netflix-abonnee aan. Kijken en genieten!

Lekkere trage western.

Na het uitstekende Godless, opnieuw een western die het genre alle eer aan doet. We missen dit soort films enorm. Chapeau voor de makers die met veel respect voor hun illustere voorgangers een integere ode brengen aan een van de mooiste filmgenres.

Wat een prachtige film! Prachtige beelden, boeiend van begin tot eind. Zeker niet te lang of te traag. Ja traag, maar dat was functioneel en bracht spanning. Voldoende nieuwe ontwikkelingen om weer de aandacht te grijpen. Mooie karakterontwikkelingen tussen de hoofdpersonen. Erg sterk acteerwerk. Mooie mix tussen roadmovie / western / drama / romantiek / actie. De sfeer van die tijd was perfect neergezet en schetst een realistisch beeld. Een dik verdiende 4,5 ster.

Degelijke western over een met zichzelf in de knoop liggende kapitein die de opdracht krijgt een stervend Indiaans opperhoofd naar zijn geboorteland te brengen. De gehele film door wordt de moraal van goed en kwaad tegenover elkaar afgewogen. De confrontaties die de kleine karavaan ondergaat met de Cheyenne en landeigenaars is ruw en wat meer afgetekend zwartwit.

De film kent een traag verloop, maar stoort niet, past bij de film om de karakterontwikkeling ten volle op te nemen. Bale kopt veelvuldig in beeld, jammer dat de anderen behoudens de vrouw te weinig in beeld komen. De deserteur gaf ook een genuanceerd beeld mee zodat de film meerlagig blijft. Soms iets te makkelijk, zo kon ik Tommy moeilijk doorgronden. Timothée Chalamet met een korte passage, maar de film kwam in hetzelfde jaar uit als in zijn grote doorbraak in Call me by your name.

Wat een traag gedoe. Jammer, want de beelden zijn fantastisch. En uiteraard is Christian Bale altijd goed.

Inhoudelijk heeft de film niet veel te bieden, dan is het moeilijk om het echt uit te werken natuurlijk. Maar Scott Cooper slaagt er wel in om van het geheel een harde klassieke western te maken. Het verhaal is eenvoudig en de personages weinig achtergrond maar de acteurs maken er zeker het beste van. Mooi aangekleed en harde scènes voor een gewoonlijk licht genre. De western durft nog eens hard te zijn ipv meer richting humor te gaan. De film zal vooral liefhebbers van western aantrekken. Nergens speciaal, maar wel mooi aangekleed.

Heeft iemand vergelijkbare western aanraders voor mij?

Deze wellicht:

True Grit (2010)

3:10 to Yuma (2007)

Dances with Wolves (1990)

Thunderheart (1992)

In 'Hostiles' (2017) kent de opkruipende beschaving alleen morele verliezers. De beslissende veldslagen zijn gestreden en de witte dominantie is een onomkeerbaar feit. Het is tegen deze historische context dat oorlogsveteraan Captain Joseph J. Blocker (Christian Bale) de opdracht krijgt om een stervend indianenopperhoofd terug te brengen naar diens geboortegrond in Montana. Blocker moet zich tegen wil en dank opwerpen als de beschermeling van Chief Yellow Hawk (Wes Studi), terwijl de hostiliteit richting Native Americans nog hoogtij viert. 'Hostiles' (2017) is een melancholische, contemplatieve western over zwijgzame mannen die in het reine moeten komen met hun eigen erfenis van bloedvergieten en geweld. Zoals 't bij de betere titels in het genre hoort: loom voortkabbelend om deze doorleefde sfeerschets kracht bij te zetten. Daar komt bij dat ik onlangs heb besloten dat mijn twaalf jaar oude HD-ready meer stof had verzameld dan een prairie landschap en 't tijd werd om het historische artefact los te koppelen. Een tikkeltje weemoedig heb ik 'm ingeruild voor een gloednieuw model met vlijmscherp beeld. Zo kinderlijk enthousiast staarde ik naar de nieuwe dieptes die een sfeerpareltje als 'Hostiles' (2017) krijgt op een epos waardig scherm.

Ik had hier veel meer van verwacht. Acteren is goed. Maar het verhaal lijkt me op geen enkel moment geloofwaardig Noch in de haat- noch in de tot elkaar komen scènes.

Prima western waarin genoeg gebeurde. Ik heb me in ieder geval niet verveeld. Prachtige beelden. Mooie muziek ook. Er staat hierboven trouwens 134 minuten, maar de film op Canvas was binnen twee uur afgelopen. Is er een kortere versie of is er veel in geknipt vraag ik me dan af.

Curieuze film die vooral boven het gemiddelde uitgetild wordt door de landschapsfotografie en het spel van Bale en Pike. De totinkeerkoming van Bale ging wel erg snel, maar goed, dat was de inzet van het hele verhaal, een universeel verhaal over de waanzin en de viscious circle van geweld en oorlog. Gevolg was wel dat je als kijker het gevoel kreeg dat de scenarioschrijver de dienst uitmaakte in het verloop, en dat het niet van binnenuit kwam, van de acteurs zelf. Maar ja, tis een beetje een dilemma, omdat je ook niet in extenso mensen verhalen kunt laten vertellen, aangezien ze in die tijd nog niet gek geluld werden door sociale media. Raar eind, hoewel niet onbevredigend. Een andere regisseur was beter in de opzet geslaagd.

De film begint fenomenaal. Landschappen met feeërieke wolkjes waarbij je jezelf de ogen kan uitkijken. En Bale die een norse hufter neerzet, dat kan je hem wel toevertrouwen. Aan Bale zal het niet gelegen zijn. Aan Bale is het nooit gelegen.

Het verhaal… dat is een ander verhaal. Zo kan ik weleen verhaal slikken over veerkrachtigheid, maar een moeder die heel haar kroost voor haar ogen ziet uitgemoord worden en dan enkele dagen romantische gevoelens ontwikkelt voor een andere man, dat kan er bij mij toch niet in.

Het doel van deze film, de andere bladzijde van de genocide op de indianen laten zien, is zeer edelmoedig, maar schiet daarin te kort (zelfs hier wordt hen niet veel meer dan een bijrol gegund) en verslikt zich zelfs in een overdosis van die edelmoedigheid, met alle clichés die daarbij komen kijken. De gewonde soldaat die op zijn brits bijna snikkend jammert dat hij zijn commandant niet langer kan bijstaan… really?

Ook het cliché van de 'goede indiaan' wordt hier alweer zonder verpinken neergezet: de wijze oude man die strak in de verte tuurt en dan die vrouwen die heel edelmoedig (alweer) één al vergevingsgezindheid uitstralen (na 7 jaar in een concentratiekamp nota bene)… ik geloof er geen sikkepit van.

Van de omslag van Blocker (ook al zie je die van lichtjaren afstand aankomen) geloof ik nog minder: dit is Dries Van Langenhove die tegen zijn zin een oud Marokkaans gezin moet begeleiden naar Marokko en op het eind warempel mee drenkelingen uit de straat van Gibraltar gaat vissen…

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat ik van deze regisseur nog niet veel memorabels heb gezien. Allemaal redelijk middle of the road eigenlijk. Ik zat nog wel op een redelijke 3, maar wanneer de film op het einde verzandt in een banale liefdesgeschiedenis, haak ik alsnog af. Niet goed.

Hostiles houdt zich ver weg van de spaghettiwesterns van weleer. Geen pokerwedstrijden in saloons, geen dolle bounty hunters, enkel een impressie van de lastige verhoudingen tussen de bevolkingsgroepen.

Het levert een rauwe, harde film op met enkele fascinerende tegenstellingen. Zo staat de menselijke gruwel in schril contrast met de prachtige panoramische landschappen. Maar ook de botsende opvattingen over samenleven komen uitgebreid aan bod.

Toegegeven: het duurt wel wat te lang. Naar het einde toe valt de film nogal vaak in herhaling. Zeker de finale shoot-out was voor mij het conflict te veel; hoeveel pech kan een mens hebben. Ook de moraalles lag er langzaamaan te dik bovenop. Gelukkig is het acteerwerk wel ijzersterk - kan ook moeilijk anders met kleppers als Bale, Studi en Foster - waardoor het niveau nooit helemaal inzakt.

3,5*

schitterende western

alleen al het camerawerk

prachtig traag verfilmd drama,met schitterende beelden

van de proccessie te paard,zo leek het soms

prima acteurs mooi ingetogen drama met genoeg aktiegeweld!!

Mooie beelden kunnen niet verhullen, dat de film wat te traag en te melodramatisch is.

Nou ja... allemaal oversentimenteel deug-gedoe... next

Voor de twee keer en mijn comment van de vorig keer maar even aangehaald.

En eigenlijk is daar weinig aan toe te voegen. De nieuwerwetse taal valt nog steeds wel op, en ik blijf het bijzonder vinden dat Blocker een kleurling tussen zijn eigen troepen heeft, terwijl die toch meestal in afdelingen opereerde die waren samengesteld uit neger soldaten. Het zijn details die vooral de twee kijkbeurt er niet echt toe doen.

Wel valt de ijzersterke sfeer, de wreedheid en frustratie van het geheel, me de tweede keer nog meer op. Sterk is nog steeds Blocker die zijn frustratie uit op knieën in de steppe, en het gemak waarmee rauwheid en wreedheid besproken wordt. De trage sfeerschetst, waarin het harde en wrede leven onder de loep genomen wordt, maar vooral de wreedheid tegen die indianen is indrukwekkend en geeft stof tot nadenken. In 400 jaar tijd vond de grootste genocide ooit ter wereld plaats waarin elfeneenhalf miljoen indianen werden gedood. Niet te bevatten eigenlijk, en dat dit niet subtiel gegaan is blijkt wel weer uit het geschapen beeld van Hostiles. The Unforgiven wond er al geen doekjes om maar Hostiles maakt de de-mythisering van een genre wel compleet. Geen avontuur, geen frontier, geen romantiek.....maar angst, terreur en wreedheid. Mannen die in het reine moeten komen met het geen wat allemaal is voorgevallen. Voeg daar de fijne acteerprestaties van Bale aan toe, werkelijk fabelachtige landschappen en de minimalistische soundtrack van Max Richter, en ik ben binnen. Daarom na deze kijkbeurt een halve ster erbij.

Mooi geschoten, dat zeker, en met veel sfeer. De traagheid is over het algemeen best passend. Maar dat kan helaas niet verhullen dat het verhaal toch vrij banaal is en weinig zegt. Een typische Hollywoodfilm in een chique verpakking.

De casting is ook niet altijd even gelukkig, met Pike en Majors als beste voorbeelden.

Old Henry, ook zo'n atypische western

En The Outlaw Josey Wales, lang en soms traag, maar met ruim voldoende actie.

Zo te zien vanavond op Canvas. Aanrader hoor.

Middenin een uitbarsting van (zinloos) geweld beginnen, is geen comfortabel begin om in een film ondergedompeld te raken. Afijn, doorbijten en hopen dat er wat meer verhaal en context uit de doeken gedaan gaat worden. Helemaal aan het eind van de rit, druipt het bloed bij wijze van spreken nog steeds van de lens. Het verhaal bleef flinterdun, met hier en daar zowaar een gevoelig moment. Op de een of andere manier was me niet geheel duidelijk waarom die scenes me raakten. Oké, het acteerwerk was zeer degelijk, maar onder de huid kriebelde iets. En dan is het maar goed dat er een aftiteling is. Want daar stond zijn naam: Max Richter. Een geluidstovenaar van de bovenste plank. Als geen ander weet hij de gevoelige snaar bijna achteloos dwarsdoor alle pixels en dialogen te verbinden met het geheel. Subliem.