The Outlaw Josey Wales (1976)

Een van Eastwoods besten. Hij gaat als Josey Wales het verkeerde pad op na door een op een soortgelijk pad geraakte legertroep te zijn beroofd van de meest dierbare dingen die je je kunt bedenken. Een vergelijking met zijn spaghettitrilogie gaat hier eigenlijk niet op, maar de manier waarop hij tegelijkertijd nogal bot overkomt en evengoed sympathie weet op te wekken is vergelijkbaar en even succesvol als tijdens zijn Europese avontuur. De film is wel wat aan de lange kant en had zeker niet veel langer moeten duren, want het mag dan een zeer vermakelijke film zijn, er zijn wel van die momenten dat het even wat minder boeiend is. Toch mag dat de pret die er uit deze film te halen valt niet drukken en is The Outlaw Josey Wales met recht een bijzondere en unieke klassieker uit het genre.

Wat jammer dat Eastwood niet ook het 2e deel van het verhaal voor zijn rekening heeft genomen (The Return of Josey Wales)
Die film zou ik erg graag hebben willen zien.
Nu is dat een minderwaardig goedkoop filmpje geworden met Michael Parks in de rol van Josey Wales.

Filmtechnisch een heel goede western.
Stoorde me alleen een beetje aan het verhaal waarbij een brave farmer die zijn familie uitgemoord ziet en terecht op vergelding belust is, plots omgetoverd wordt tot een echte revolverheld, in zodanig veel moordpartijen terecht komt dat de ware toedracht van zijn actie niet meer duidelijk is.

Een goede film waar ik van genoten heb. Hier en daar wat minpuntjes zoals de metamorfose van Josie Wales van boer naar revorverheld, zoals Movsin reeds beschreef. Verder zit alles mee in de film, de muziek, de humor, etc... Maar het belangrijkste is natuurlijk Eastwood zelf.
Met Eastwood kan er vrijwel nooit iets misgaan in een film, die man neemt je volledig mee in zijn verhaal. De huidige films moeten het teveel hebben van de CGI en het verhaal verdwijnt in een zwart gat. Neen dan geniet ik zoveel meer van een film van dit genre dan tonnen actie waarbij je niet kan volgen.
Voor mij blijft Eastwood de enige echte-beste acteur van de voorbije 50 jaar ! Hij staat dan ook voor mij op nummer 1 ! Wie zijn opvolgers zullen zijn weet ik niet maar Hugh Jackman kan in de buurt komen (die ook wel wat op een jonge Eastwood lijkt) en Jake Gyllenhaal past daar ook wel bij.

Vooral het typisch Western sfeertje in de film doet het goed. Clint Eastwood kun je altijd op bouwen en verder zitten er meerdere interessante personages in het verhaal. Op "de revolverheld uithangen" kun je geen hele film vullen en het is daarom mooi dat de verschillende scenes op zich ook boeiend zijn. Kortom, een prima Western, die zich langzaam lijkt voort te bewegen, maar ondertussen nooit verveelt.

Tweezijdige film. Prachtige beelden en regie afgewisseld met amateuristische schietscenes. Soms wat kort door bocht en simpel dan weer meeslepend.

De eerste drie kwartier zijn erg sterk.In die periode is the Outlaw Josey Wales hard en soms zelf wat naargeestig (in de goede zin van het woord).Na de introductie van Chief Dan George wordt het allemaal wat wisselvalliger en komt er wat meer humor in.De fotografie blijft wel over de hele linie erg mooi.Tegen het het einde werd het allemaal weer wat overtuigender al wordt het beginniveau nergens meer gehaald en brak de bijna oneindige stroom van opduikende karakters de film nog bijna op.De uitstekende rol van Eastwood met John Vernon als Fletcher in zijn kielzog (wat een stem) redt uiteindelijk de film.Een krappe 3,5 sterren.

To hell with them fellas. Buzzards gotta eat, same as worms

Western is een van de weinige genres die de tand des tijds goed weet te doorstaan. Deze film is ondertussen alweer 40 jaar oud, maar blijft een pareltje om te zien.

Perfecte western.

Heerlijk simpel verhaal, met een messcherpe scheiding tussen goed en kwaad, en zoals het hoort zonder ook maar de minste nuance. Waarbij zoals het hoort in het genre er adequaat en efficient korte metten gemaakt wordt met de bad guys, totdat die op zijn - en dan komt de aftiteling.

En ook zoveel meer nog. Want de pow wow met Ten Bears is schitterend, en het idyllische dal met de boerderij ook. Zo ontstaan de legendes over het wilde westen, en de stereotype figuren die er hier rondlopen passen wel heel perfect in dat plaatje.

Waarbij me dan nog een dingetje opviel in deze film - vroeger, zeg een jaartje of twintig geleden, was me niet zo precies duidelijk wat iemand nou in Sondra Locke kon zien, en meer to the point, wat Clint kennelijk in haar gezien heeft. Daar denk ik nou toch wel wat anders over. Mooie vrouw.

Ondanks de goed beoordelingen hierboven kom ik toch echt niet verder dat een 'matig'. Deze film was verre van wat ik ervan verwachtte. De film leunde bij vlagen nog aan de klassiekers, maar inhaken kon het allerminst. Het mag niet in de schaduw staan van de klassiekers als A Fistful of Dollars, The Good, the Bad and the Ugly, Once upon a Time in the West of For a Few Dollars More. Dat is geen schande. Dat waren iconische grootheden.

Het verhaal overtuigde niet. De acteurs waren redelijk, maar niet overweldigend... zelfs Clint Eastwood zelf vond ik teveel vertrouwen op zijn eigen succesformule.

Neemt niet weg dat het een leuke western was.... misschien ooit nog eens zien als ik weer in een Clint Eastwood fase beland...

Een 2*

Clint Eastwood nam zowel de regie als de hoofdrol voor zijn rekening in deze trage, maar subtiel boeiende en tijdloze heldenwestern (karakterportret), over een eenzame, eenzelvige, mysterieuze en vogelvrij verklaarde cowboy, die uiteindelijk wel mensen nodig had. De film kenmerkte zich door uitbarstingen van wreed geweld, zonderlinge humor, bloemrijke dialogen en een cast die enigszins stijfjes speelde. Zo nu en dan was het verhaal aan de clichématige kant.

Eindelijk weer tijd om een film in het kader van de challenge kunnen kijken, en gelukkig was het nog een leuke ook. Een stuk leuker dan ik op grond van de poster had verwacht. The Outlaw Josey Wales volgt de uitgebreide omzwervingen van het titelkarakter, Clint Eastwood als ultieme rauwe bolster, blanke pit Josey Wales. Nadat we in de beginscene zien hoe Josey's familie in de Burgeroorlog afgeslacht wordt door het Noordelijke leger, sluit Josey zich eerst aan bij een groep rebellen om uiteindelijk solo rond te zwerven. En Josey Wales is een typisch Clint Eastwood karakter: keihard, cynisch, onafhankelijk, in oorlog met de wereld (ook in vrij letterlijke zin), maar meerdere malen tijdens zijn rondreis door het westen toont hij ook zijn goede kant zodra hij onrecht ziet. Uiteindelijk heeft hij dan ook een kleine posse van een oude Indiaan en een groep vrouwen bij zich die hij uit de klauwen van verschillende groepen tuig heeft gered. Het is een vermakelijke, prachtig uitziende doch wat lange odyssee door het oude Westen, die gedurende de film steeds wat lichtvoetiger wordt. Er zijn vele confrontaties en een hoop geweld in de film, culminerend in een spannende en behoorlijk niet-traditionele showdown met een groep Comanches en vervolgens tegen de echte vijand: het gezag en het vele tuig dat de Amerikaanse maatschappij met zich meebrengt. Tenslotte vindt ook Josey Wales het wel mooi geweest met zijn rusteloze leven en gaat hij weer voor een nieuw gezinsleven met een van zijn geredde schonen. De moeite waard: 4.0*.

"Are you gonna pull those pistols or whistle Dixie?"

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog wordt de familie van Josey Wales uitgemoord door Noorderse soldaten. Hij sluit zich aan bij rebbelen van het Zuiderse leger. Na de oorlog weigert hij zich over te geven en komt er een prijs op zijn hoofd...

Josey Wales is mischien wel het beste Clint Eastwood-personage. Een brute, onverschrokken gunfighter die alles en iedereen onder kitst (letterlijk), maar het toch niet kan laten iemand in nood te helpen.

Eastwood maakt een erg genuanceerde Western. Tegenwoordig horen we vaak negatieve dingen over het verleden van de Zuiderse staten, slavernij en dergelijke. Wat we minder vaak horen is dat het Noorden mensen heeft geëxecuteerd, genocide heeft gepleegd op enkele indianenstammen en de overige heeft 'heropgevoed' waardoor de cultuur van de Native Americans zo goed als verdwenen is. De film bekijkt de Burgeroorlog vanuit een Zuiders perspectief en heeft een realistische weergave van de indianen. De oude Indiaan Lone Watie wordt gespeeld door Chief Dan George, een echt opperhoofd geboren in 1899. Destijds waren de reacties van Native Americans dan ook erg positief op deze Western.

Opvallend is hoe modern The Outlaw Josey Wales overkomt. De film ziet er niet gedateerder uit als Pale Rider van 10 jaar later of Unforgiven van 20 jaar later. Goede cinematografie met prachtige beelden van de Amerikaanse natuur. De muziek van Jerry Fielding was prima, maar niet heel erg bijzonder.

De film lijkt in veel aspecten een soort tegen-reactie op de Spaghetti Western. Eastwood gebruikt bewust de mooie Amerikaanse natuur, die de in Spanje gefilmde Spaghetti Westerns niet hebben en voegt Amerikaanse volksmuziek toe om het allemaal nog authentieker te maken.

The Outlaw Josey Wales is een van de allerbeste Westerns. Een mooi avontuur in het wilde westen op realistische wijze gebracht en met Eastwood als onverschrokken gunfighter.

En mijn 2000e stem gaat naar....

Clint Eastwood doet het altijd goed in zijn rollen van revolverheld. Ook hier wordt flink wat pruimtabak gespuwd, met een scherpe blik en zwijgzaam daagt hij uit of knalt hij neer. Geweldig en mythisch. Josey Wales, eerst keuterboer, daarna guerrillastrijder die de overgave weigerde, is op de vlucht voor blauwbloezen die zijn huid willen. Wales heeft een wraakmotief en heeft nog een appeltje te schillen met de moordzuchtige noordelijke kapitein Terrill. Hij krijgt het gezelschap van een praterige oude Indiaan en een aantal pioniers op weg naar een beter bestaan. Een grappig moment is nooit ver weg maar er wordt ook flink gemoord. De beelden van het wilde westen ogen nog steeds fantastisch en de film heeft werkelijk alles wat een western maakt : schietpartijen, Indianen, saloons, een onverschrokken held en hardnekkige achtervolgers. Tussen 4 en 4,5*

Het mooie aan oude westerns is, zoals gezegd, dat ze de tand des tijds wat makkelijker lijken te overleven. En dat geldt ook voor The Outlaw Josey Wales. Een prima sfeervolle western met Clint die zich omtoverd van simpele boerenpeasant tot wraakzuchtige pistolero, vergezeld door een indiaan, knappe griet en een inheems grietje. Het klinkt cliché en dat is het op zich ook wel.. Eastwood als cynist die zich niet gek laten maken, we hebben het al zo vaak gezien maar het blijft altijd genieten. De film wordt vooral gedragen door de schitterende omgevingen. Wat kan het land USA toch mooi zijn, en dan met name het westen... Utah en Montgomery, maar ook Arizona met zn droge kille landschappen.

Prima Clint western dus die ook anno 2017 het kijken meer dan waard is.

Ergens 2/3 in de film krijgen we deze onsterfelijke dialoog te horen :
- Are you a bounty hunter ?
- Well, a man ’s gotta make a living these days
- dying ain’t much of a living, boy
Yeeha, we zitten dus in een western. Mannen die leven volgens de code van de snelste ‘draw’, die eenzaam ronddwalen op de prairie. De man die verantwoordelijk is voor dit pareltje heet Clint Eastwood. Hij domineert reeds vanaf de jaren 60 de cinema als acteur (begonnen als The man with no name in de dollar trilogie van Leone gevolg door de koele cop Dirty Harry die met de slogan ‘go ahead, make my day’ nog steeds filmliefhebbers pleziert) naderhand ook als regisseur. De meerderheid zal zijn film Unforgiven aankruisen als de magnus opus van de western – en terecht ! - maar ik blijf trouw zweren aan TOJW wegens de humor (die hond !) en spanning (als een bende soldaten de rivier wil oversteken op een vlot doet aan de overkant Josey bijwaar een dutje). Dat deze film een beetje in de vergeethoek is geraakt, blijft jammer maar ook begrijpelijk. Zijn films in de periode ’70 en ’80 waren veelal middelmatig, Clint Eastwood regisseerde hier en daar wel een goede film (Play misty for me, Bird, Midnight in the garden of good and evil en vooral High plains drifter) maar er waren ook ‘en mineur’ bij. Pas vanaf jaren ‘2000 kwamen de meesterwerken op een rij. Mystic river, Million dollar baby, Flags of our father en Letters from Iwa Jimo. Beklijvende donkere films waren dit. In de galerie van groten der groten. En nog altijd is Eastwood niet uitgeteld. Op pensioen leeftijd maakt hij nog altijd relevante films die oscar nominaties in de wacht slepen en kunnen rekenen op goede recensies (trouwens, het Franse maandblad Positif nomineerde hem als beste regisseur van het decennia 2000-2009). Our man Clint is hier (als acteur én regisseur) in bloedvorm. De eerste 5 minuten van TOJW bv zijn meesterlijk verteld nl hoe de boer Josey Wales een outlaw wordt. Het is maar een detail maar zo’n belangrijk visueel detail in het montage fragment : we zien we eerst de bende in frontaal zicht, dan in een tweede fragment plots Josey voorop. De evolutie naar Outlaw zonder woorden in 1 seconde. Deze film raakt reeds een thema aan nl reputatie dat gemaakt wordt door roddels en pers + fotografie dat authenticiteit brengt door schaars verlichte kamers en weidse landschappen voor de lens te schilderen (door Bruce Surtees de vaste cameraman in de jaren ’70 en ’80) dat later allemaal in Unforgiven magistraal wordt uitgewerkt. Clint heeft ook altijd oog voor de dramatiek. De gruwelen van een oorlog, de ruwe pelsjagers, een ongelooflijke stille scene als de jonge Bottoms zijn lot aanvaard. In die wereld (vlak na de burgeroorlog waar gezag onbestaande is) is een mensenleven weinig waard. Josey is een held met wraakmotief, in wezen dus een klassieke film. Eastwood heeft dan ook nooit vernieuwing gezocht of gereageerd tegen stromingen. Het is een storyteller pur sang, een vakman zoals de oude garde van de Hollywoodstudio’s Ford of Hawks – scripts zijn steeds van derden, genres gaan van western over melodrama tot thriller. In die zin een atypische jaren ’70 film, misschien enkel flarden van de score van Jerry Fielding of het universum dat als sober en zonder glamour wordt afgeschilderd, herinnert aan jaren ’70. De western is nu een beetje een niche verhaal maar doorheen de filmgeschiedenis kregen we schitterende films geserveerd zoals Duel in the sun, High Noon, The man who shot liberty Vallance, Patt Garret and Billy the kid. We wisten het reeds toen we in de tuin in korte broek met onze speelgoed geweren aan het ravotten waren en nu terwijl we een biertje nuttigen in de sofa met TOJW in de DVD player, zijn we nog steeds overtuigd : cowboys zijn cool.

een uittreksel uit mijn boek 'mijn 100 favoriete films' met op nr 86 : The outlaw Josey Wales

Dat waag ik zeer te betwijfelen, tenminste voor zover het de western liefhebbers betreft (en dan heb ik het natuurlijk niet alleen over die hier op MM)
TOJW staat in de favoriete western lijsten van velen, en wordt vaak gezien als een van Eastwood's western toppers.
(Wat mij betreft de beste van zijn westerns, maar dat terzijde)

Verder is uw recensie een terechte ode aan deze film